lat

BREVIARIUM ROMANUM

24 november 2020
Pro OP: Ss. Ignatii Clementis Delgado, episcopi, Vincentii le Quang Liem a Pace, presbyteri, Dominici Pham Trong (An) Kham, laici, et sociorum, martyrum in Vietnam, memoria


Hanc 117 sanctorum martyrum catervam Ioannes Paulus II sollemniter canonizavit die 19 iunii 1988 eosdemque anno 1990 patronos nationis quæ dicitur Viet-Nam declaravit. Ibi enim pro Christi nomine crudelissime occisi sunt sæc. XVIII-XIX. Ex illis 96 Vietnamitæ exstant, 11 Hispani et 10 Galli; 58 autem ex Missionibus Exteris Parisiensibus proveniunt, 59 vero Familiæ Dominicanæ sunt sodales.

Inter istos fratres nostros, quidam fuerunt episcopi, nempe: Ignatius Clemens Delgado († 1838), Dominicus Henares († 1838), Iosephus Maria Díaz Sanjurjo († 1857), Melchior García-Sampedro († 1858), Valentinus Berrio-Ochoa († 1861), Hieronymus Hermosilla († 1861);

alii vero presbyteri: Franciscus Gil de Federich († 1745), Matthæus Alonso Leciniana († 1745), Hiacynthus Castañeda († 1773), Vincentius Le Quang Liêm a Pace († 1773), Vincentius Dô Yên († 1838), Iosephus Fernández († 1838), Dominicus Nguyên Van Hahn (Diêu) († 1838), Petrus Nguyên Van Tu (†1838), Dominicus Tuóc († 1839), Thomas Dinh Viêt Du († 1839), Dominicus Nguyên Van (Doàn) Xuyên († 1839), Josephus Dô Quang Hien († 1840), Dominicus (Doâi) Trach († 1840), Dominicus Mâu († 1858), Ioseph Tuân († 1861), Petrus Almató († 1861);

alii Fraternitatis sacerdotalis S. Dominici sodales extiterunt: Augustinus Schoeffler († 1851), Dominicus Câm († 1859), Thomas Khuông († 1861);

nonnulli denique Laici dominicani fuerunt: Iosephus Hoàng Luong Canh († 1838), Iosephus Nguyên Dính Uyên († 1838), Thomas Nguyên Van Dê († 1839), Franciscus Xavierius Hà Trong Mâu (†1839), Augustinus Nguyên Van Mói († 1839), Dominicus Bùi Van Uy (†1839), Stephanus Nguyên Van Vinh († 1839), Thomas Toán († 1840). Dominicus Pham Trong (An) Kham († 1859), Iosephus Nguyên Duy Khang († 1861); ceteri 25 christifideles fuerunt ex Missionibus O.P. in Tunquino.

Qui omnes morte diversimode mulctati sunt: 75 capitis obtruncatione, 22 iugulatione, 6 combustione, 5 membrorum dilaceratione, 9 in carcere variis tormentis occisi sunt. Eorum corpora anonime sepulta sunt, eorum vero memoria in benedictione semper habita in populis viva perseverat: sperandum est fore ut eorum intercessione mundo pax et Ecclesiæ libertas donentur.

AD LAUDES MATUTINAS ET AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS Adhibetur textus congruus, vel de Communi plurimorum martyrum, vel sequens.

Invícti nostri mártyres,
tandem solúti et líberi
statu vitæ pulchérrimo
in domo Patris énitent.

Fides pugnávit strénua
sui cruóris pródiga:
nam morte mortem díruit
seséque impéndens róborat.

Vitam tenébunt, dífferunt
pœnis morárum iúgibus,
et mors inextricábilis
longos dolóres prótrahit.

Non sordidáti aut débiles
sicut vidéntur ínterim,
sed candidátis véstibus
repléntur Christi gáudio.

Laus et perénnis glória,
Deo Patri cum Fílio,
Sancto simul Paráclito
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Commítte Dómino viam tuam, et ipse fáciet.

Psalmus 36 (37)
Sors malorum et iustorum

Beati mites, quóniam ipsi possidebunt terram. (Mt 5, 5)

I

1 Noli æmulári in malignántibus, *
      neque zeláveris faciéntes iniquitátem,

2 quóniam tamquam fenum velóciter aréscent *
      et quemádmodum herba virens décident. –

3 Spera in Dómino et fac bonitátem, *
      et inhabitábis terram et pascéris in fide.

4 Delectáre in Dómino, *
      et dabit tibi petitiónes cordis tui. –

5 Commítte Dómino viam tuam et spera in eo, *
      et ipse fáciet;

6 et edúcet quasi lumen iustítiam tuam *
      et iudícium tuum tamquam merídiem. –

7 Quiésce in Dómino et exspécta eum; †
      noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua, *
      in hómine, qui molítur insídias.

8 Désine ab ira et derelínque furórem, *
      noli æmulári, quod vertit ad malum,

9 quóniam qui malignántur, exterminabúntur, *
      sustinéntes autem Dóminum ipsi hereditábunt terram. –

10 Et adhuc pusíllum et non erit peccátor, *
       et quæres locum eius et non invénies.

11 Mansuéti autem hereditábunt terram *
       et delectabúntur in multitúdine pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Commítte Dómino viam tuam, et ipse fáciet.

Ant. 2 Declína a malo et fac bonum; confírmat iustos Dóminus.

II

12 Insidiábitur peccátor iusto *
       et stridébit super eum déntibus suis.

13 Dóminus autem irridébit eum, *
       quóniam próspicit quod véniet dies eius. –

14 Gládium evaginavérunt peccatóres, *
       intendérunt arcum suum,
    ut deíciant páuperem et ínopem, *
       ut trucídent recte ambulántes in via.

15 Gládius eórum intrábit in corda ipsórum, *
       et arcus eórum confringétur. –

16 Mélius est módicum iusto *
       super divítias peccatórum multas,

17 quóniam bráchia peccatórum conteréntur, *
       confírmat autem iustos Dóminus. –

18 Novit Dóminus dies immaculatórum, *
       et heréditas eórum in ætérnum erit.

19 Non confundéntur in témpore malo *
       et in diébus famis saturabúntur. –

20 Quia peccatóres períbunt, †
       inimíci vero Dómini ut decor campórum defícient, *
       quemádmodum fumus defícient. –

21 Mutuátur peccátor et non solvet, *
       iustus autem miserétur et tríbuet.

22 Quia benedícti eius hereditábunt terram, *
       maledícti autem eius exterminabúntur. –

23 A Dómino gressus hóminis confirmántur, *
       et viam eius volet.

24 Cum cecíderit, non collidétur, *
       quia Dóminus susténtat manum eius. –

25 Iúnior fui et sénui †
       et non vidi iustum derelíctum, *
       nec semen eius quǽrens panem.

26 Tota die miserétur et cómmodat, *
       et semen illíus in benedictióne erit. –

27 Declína a malo et fac bonum, *
       et inhabitábis in sǽculum sǽculi,

28 quia Dóminus amat iudícium *
       et non derelínquet sanctos suos.
    Iniústi in ætérnum disperíbunt, *
       et semen impiórum exterminábitur.

29 Iusti autem hereditábunt terram *
       et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Declína a malo et fac bonum; confírmat iustos Dóminus.

Ant. 3 Exspécta Dóminum, et custódi viam eius.

III

30 Os iusti meditábitur sapiéntiam, *
       et lingua eius loquétur iudícium;

31 lex Dei eius in corde ipsíus, *
       et non vacillábunt gressus eius.

32 Consíderat peccátor iustum *
       et quærit mortificáre eum;

33 Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus eius, *
       nec damnábit eum, cum iudicábitur illi. –

34 Exspécta Dóminum et custódi viam eius, †
       et exaltábit te, ut hereditáte cápias terram; *
       cum exterminabúntur peccatóres, vidébis.

35 Vidi ímpium superexaltátum *
       et elevátum sicut cedrum viréntem;

36 et transívit, et ecce non erat, *
       et quæsívi eum, et non est invéntus. –

37 Obsérva innocéntiam et vide æquitátem, *
       quóniam est postéritas hómini pacífico.

38 Iniústi autem disperíbunt simul, *
       postéritas impiórum exterminábitur.

39 Salus autem iustórum a Dómino, *
       et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.

40 Et adiuvábit eos Dóminus et liberábit eos †
       et éruet eos a peccatóribus et salvábit eos, *
       quia speravérunt in eo.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Exspécta Dóminum, et custódi viam eius.

V. Bonitátem et prudéntiam et sciéntiam doce me.
R. Quia præcéptis tuis crédidi.

LECTIO PRIOR

De Epístola secúnda beáti Petri apóstoli

1,12-21
Testimonium Apostolorum et prophetarum

     Caríssimi: Incípiam vos semper commonére de his, et quidem sciéntes et confirmátos in præsénti veritáte. Iustum autem árbitror, quámdiu sum in hoc tabernáculo, suscitáre vos in commonitióne, certus quod velox est deposítio tabernáculi mei, secúndum quod et Dóminus noster Iesus Christus significávit mihi; dabo autem óperam et frequénter habére vos post óbitum meum, ut horum memóriam faciátis.
     Non enim captiósas fábulas secúti notam fécimus vobis Dómini nostri Iesu Christi virtútem et advéntum, sed speculatóres facti illíus magnitúdinis. Accípiens enim a Deo Patre honórem et glóriam, voce proláta ad eum huiuscémodi a magnífica glória: «Fílius meus, diléctus meus hic est, in quo ego mihi complácui»; et hanc vocem nos audívimus de cælo prolátam, cum essémus cum ipso in monte sancto. Et habémus firmiórem prophéticum sermónem, cui bene fácitis attendéntes quasi lucérnæ lucénti in caliginóso loco, donec dies illucéscat et lúcifer oriátur in córdibus vestris, hoc primum intellegéntes quod omnis prophetía Scriptúræ própria interpretatióne non fit; non enim voluntáte humána proláta est prophetía aliquándo, sed a Spíritu Sancto ducti locúti sunt a Deo hómines.

RESPONSORIUM

Io 1, 14; 2 Petr 1, 16b. 18b

R. Verbum caro factum est et habitávit in nobis; * Vídimus glóriam eius, glóriam quasi Unigéniti a Patre. .
V. Speculatóres facti sumus illíus magnitúdinis, cum essémus cum ipso in monte sancto. * Vídimus glóriam eius, glóriam quasi Unigéniti a Patre.

LECTIO ALTERA

[***]

Ex epístulis sancti Francísci Gil de Federich, presbýteri et mártyris, ad avúnculum suum, de Tunquino (Vietnam) die 30 iúnii 1743

(Carta a su tío P. Fray Ildefonso Sans, OP, del 30 de junio 1743, in: L. Galmes, Francisco Gil de Federich, Barcelona 1988, pp. 166-168)

Omnes me Deo commendent quóniam debilis sum nimis in utroque homine

     Más escribo para que sepan que aún vivo, y así que me encomienden a Dios, que por participar especiales novedades, que aunque no faltan en este reino, así en lo temporal como en lo Espíritual; pues en lo tempora! continúan las guerras civiles y cada día se descubren nuevas rebeliones ocasionadas de la ambición ayudada de unas profecías, que no sé si hay alguna que sea de Dios, que el reinado se ha de mudar en otro linaje, y al que se ha de levantar por rey unos le llaman Chên Nhên, eso es, el verdadero, de que las profecías hablan, y otros Mành Nhên, que quiere decir hombre santo, y esta santidad no está en más virtud que en robar el reino o reinado: con esto hace ya siete años que se destruye este reino, asolándose pueblos, comarcas y provincias y nuestras cristiandades, con infinitas muertes y quemas.
     Tampoco en lo Espíritual faltan sus novedades, pues aunque con las guerras no se meten en perseguir universalmente la fe, y así los Padres pueden administrar y celebrar con solemnidad y concursos las fiestas, no faltan de cuando en cuando temores, como sucede ahora: por las voces dichas de la rebelión, los Padres han de ir más escondidos que antes, y evitar los concursos; ni tampoco faltan guerrillas, que hacen mal a la vina, pues algunos mandarines no dejan de perseguir la fe, como el año pasado en una Provincia el día de la Resurrección un padre jesuita perdió todo el recado y se escapó cuasi sin ropa, quedando presos diez y siete cristianos, que, traídos a esta corte, nueve de ellos murieron en la cárcel y los otros han sido condenados al establo de los elefantes por toda la vida. Este año en la Provincia Oriental, donde no sólo hay pocos cristianos, sino poquísima gente, han sido presas por la fe cinco personas, y las han traído ya a las cárceles de esta corte. En la Septentrional también han preso dos aldeas, las que se han compuesto con mucha suma de dinero con el mandarín que las prendió. A mi también el día 3 de marzo me llamaron a tribunal por la acusación y apelación dei sacrificulo que me prendió, y me preguntaron si quería pisar las imágenes, a lo que dije que no, y porque no quería responder a las preguntas de quien me había preso, me amenazaron darme de mazadas, aunque no fue más voces, quédandome en la mia de no responder. Y asi me mantengo aún en esta cárcel, hasta que Dios disponga otra cosa, administrando a los cristianos que acuden, y donde pueden muchos en los días de fiesta oír misa, sufriendo sólo la avaricia de éstos o sus impertinencias. Dios me dé su gracia para servírle como debo.
     Saludo a mi madre, tíos, canónigo y D. Antonio, Pedro, Antonio, Pona, Pepe, Maria, D. Alejandro, Piñol, y toda la demás parentela y amigos y conocidos, y specialiter a las Madres de la Concepción, Rosa y mosén Losa, con la madre Candia, Jacinto, tía Isabel y todas sus familias, y pido que me encomienden a Dios, pues estoy muy débil in utroque homine, y con esto Dios guarde a Usted, muchos años.

RESPONSORIUM

Hebr 12, 1-2; Cor 6, 4-5

R. Per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certámen, * aspiciéntes in ducem fídei et consummatórem Iesum.
V. Exhibeámus nosmetípsos in multa patiéntia, in tribulatiónibus, in necessitátibus, in angústiis, in plagis, in carcéribus. * Aspiciéntes in ducem fídei et consummatórem Iesum.

Vel:

Ex epístula sancti Valentíni de Berrio Ochoa, epíscopi et mártyris, ad matrem suam, de Tunquíno (Vietnam) die 1 augústi 1860 dirécta

(Cartas y Escritos, ed. Jacinto Garrastachu, Bilbao 1966, pp. 238-239)

Caro nostra multoties recalcitrat sed gratia Iesu validior est carne et inferno

     Querida madrecita de mi corazón:
     Al principio de este año recibí su carta de usted. Oh, qué placer al ver la letra de mi madre! Mi corazón se ensanchó cuando supe que estaba usted hecha una viejecita vivaracha y que todavía hilaba con garbo.
     Con gusto supe que todos los días oía usted misa y que rogaba por todos a Jesús amado.
     Usted me pregunta por mi modo de vivir y qué comidas uso. Querida madrecita, yo vivo muy bien, hecho un señor Obispo y no falta nada para comer.
     Aquí no hay pan. Si tiene una torta de pan tierno, mandémela usted con un pajarito. ¡Oh, con qué placer comeremos el señor Obispo y los misioneros el pan hecho por las manos de nuestra viejecita!
     Maíz, hay aquí; pero lo comen crudo. También yo he comido por dos veces algunos granos de maíz crudo.
     Aquí abunda mucho la pesca de mar y río; por eso y porque lo manda en sus santas leyes nuestro Padre Santo Domingo, todos lo días como pesca y sólo alguna vez que otra carne.
     No tenga usted miedo, que no nos matará el hambre.
     Pero, ¿piensa usted que por ser Obispo andamos en coche? ¡Descalzos hacemos nuestros viajes de barrizal y barrizal y a la oscuridad de la noche! Con todo vivimos alegres. Una noche anduve seis leguas con barro por abajo y agua por arriba, habiendo medido muchas veces la tierra euan largo soy, y aunque era un señor Obispo, llegué a casa lleno de barro y agua. Pero los cristianos tienen gran caridad. Cuando llegué a casa, ya tenía preparada el agua caliente, me dieron un baño y quedé muy bien para celebrar la santa misa.
     Ay, ¡querido hijo mío!, dirá usted. ¡Qué triste es ese modo de vivir! No, viejecita mia, no es triste este modo de vivir; con salud, alegria y agilidad anda aquí la gente. Dios nos consuela en nuestros trabajos. Yo, sin embargo, de ser muchacho viejo, doy con garbo el salto en los barrizales. Madrecita, Valentín está hecho un muchacho del monte y las barbas de su cara harían temblar a los diablos mas viejos del infierno.
     Usted ruegue por mi a Jésus, y yo también en la santa misa todos los días me acuerdo de mis padres. Pido a Dios que en este mundo tenga usted qué vestir y qué comer y en el otro mundo tenga la gloria dei cielo.
     Ánimo, pues, madrecita, para llevar con paciencia los trabajos dei mundo. Nuestra carne muchas veces cocea, pero la gracia de Jesús tiene mas fuerza que la carne y el infierno; por eso siempre debemos pedirle esta gracia, poniendo por nuestros intercesores a María Santísima, al Patriarca San José, a Santa Mónica y a todos los santos y santas dei cielo.
     "Agur”, madrecita; recuerdos a todos mis parientes; yo beso a usted la mano.

RESPONSORIUM

Sap 3, 6-7a.9

R. Tamquam aurum in fornáce probábit eléctos Dóminus et quasi holocáusti hóstiam accépit illos; et in témpore visitatiónis illórum fulgébunt: * quóniam grátia et misericórdia est sanctis eius.
V. Qui confídunt in illo, intélligent veritátem, et fidéles in dilectióne acquiéscent illi. * Quóniam grátia et misericórdia est sanctis eius.

Vel:

Ex Epístula sancti Petri Almató, presbyteri et mártyris, ad patrem suum, de Tunquino (Vietnam) die 3 augústi 1859 dirécta

(Pedro Almató y Ribera, R.P., Martír de Tonkin, 1830-1861. Correspondencia familiar, ed. V. Gómez García, Valencia, 1987, pp. 62-63)

Noli flere si pro fide me captum et occisum noveris, immo gaude pro tam felici sorte

     Muy querido Padre:
     Supongo también que Usted ya me habrá llorado por muerto; razón bastante ha habido, y yo tampoco pensé poder vivir hasta el presente, ni tengo muchas esperanzas de sobrevivir a tan grande persecución. Hace casi un año que nuestros libertadores arribaron a esta costas, han construido fuertes, edificado casas, y muertos algunos cientos de Cochinchinos; ¿pero qué? ¿hemos conseguido ya la paz? ¡Ay amado Padre! La astuta política de Europa ha burlado completamente nuestras esperanzas. Pensábamos nosotros inocentes que sólo el zelo por la Religión llevaba las armas católicas a este Reino con el objeto de castigar a su Rey, y en caso que no diera la satisfacción debida, quitarle el Reino que la Francia dio a su Bisabuelo. En la actualidad aún no se ha obrado nada en bien de la Religión, y cuáles sean las miras de la Francia en la cuestión de Cochinchina, lo dirá el porvenir. Bien quisiera yo extenderme algo más sobre este punto, pero la brevedad de una carta no me lo permite.
     Los males que hemos sufrido hasta ahora son grandes; nuestras misiones en otro tiempo muy florecientes han perdido su verdor y hermosura. ¡Cuántos pueblos destruidos, cuántos cristianos robados, cuántos ministros dei Señor muertos o desterrados! Da verdaderamente ganas de llorar al ver que a unos los llevan al patíbulo, a otros los tienen sumidos en calabozos por mucho tiempo y a otros despues de haberles saqueado sus casas, se las derriban, dejándoles en la calle sin un pedazo de pan con que sustentar su vida. ¡Ay de nosotros qué hemo pecado!
     El número fijo de desterrados, ya catequistas, ya cristianos, no puedo decirlo a Usted por no tener a mano las listas; son muchos. Sin contar los dos Ylustrísimos Vicarios Apostólicos de quienes hablé ya a Usted en mi anterior, han sido martirizados, además, 19 sacerdotes del país, y varios catequistas y cristianos, de los cuales tampoco tengo el número fijo.
     Todo esto pertenece sólo a nuestras misiones en las que contábamos 200.000 cristianos. Sería para nosotros algún consuelo el poder prever el fin de tantos trabajos; pero la marcha de los negocios en el puerto del Turon no nos permite arriesgar ningún cálculo.
     En la actualidad me hallo con bastante salud, aunque no tan buena como fuera de desear, por las presentes circunstancias. Siete meses hace que estamos dos europeos ocultos en una pequeña casa, con cuevas debajo tierra, para escondernos en caso que los Mandarines quieran hacernos alguna visita. Si Usted supiera que me han cogido y martirizado por la fe, no llore, antes bien alégrese por la dicha que me ha cabido. Doy el "a Dios” a Usted, a mi Madre, a mi hermano y hermanas y a nuestros parientes y amigos, por si no les pudiese escribir otra. Encomiéndenme mucho al Señor y a la Virgen, para que me den las gracias necesarias para morir por su amor. A Dios, Padre mío.

RESPONSORIUM

Lc 6, 22. 23a; 1 Petr 3, 14a

R. Beáti éritis, cum vos óderint hómines, et eiécerint nomen vestrum tamquam malum propter Fílium hóminis;* gaudéte in illa die et exultáte; ecce enim merces vestra multa est in cælo.
V. Si patímini propter iustítiam, beáti. * Gaudéte in illa die et exultáte; ecce enim merces vestra multa est in cælo.

PSALMODIA

Ant. 1 Ser. A: Accipiétis virtútem superveniénte Sancto Spíritu in vos, et éritis mihi testes usque ad últimum terræ.
Ser. B: Nos autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi.

Psalmus 42 (43)
Desiderium templi

Ego lux in mundum veni. (Io 12, 46)

1 Iúdica me, Deus, †
      et discérne causam meam de gente non sancta; *
      ab hómine iníquo et dolóso érue me.
2 Quia tu es Deus refúgii mei; †
      quare me reppulísti, *
      et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus? –

3 Emítte lucem tuam et veritátem tuam; *
      ipsæ me dedúcant et addúcant in montem sanctum tuum et in tabernácula tua.
4 Et introíbo ad altáre Dei, †
      ad Deum lætítiæ exsultatiónis meæ. *
      Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus. –

5 Quare tristis es, ánima mea, *
      et quare conturbáris in me?
  Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *
      salutáre vultus mei et Deus meus.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ser. A: Accipiétis virtútem superveniénte Sancto Spíritu in vos, et éritis mihi testes usque ad últimum terræ.
Ser. B: Nos autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi.

Ant. 2 Ser. A: Vobis donátum est pro Christo, non solum ut in eum credátis, sed ut étiam pro illo patiámini.
Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

Canticum
Moribundi angores, sanati lætitia
Is 38, 10-14. 17-20
Ego sum vivens et fui mortuus ... et habeo claves mortis (Ap 1, 17-18).

10 Ego dixi: In dimídio diérum meórum †
       vadam ad portas ínferi; *
       quæsívi resíduum annórum meórum. –

11 Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium, †
       non aspíciam hóminem ultra *
       inter habitatóres orbis. –

12 Habitáculum meum ablátum est et abdúctum longe a me *
       quasi tabernáculum pastórum;

    convólvit sicut textor vitam meam; *
       de stámine succídit me. –

13 De mane usque ad vésperam *
      confecísti me. –

    Prostrátus sum usque ad mane,*
       quasi leo sic cónterit ómnia ossa mea;
    de mane usque ad vésperam *
       confecísti me. –

14 Sicut pullus hirúndinis, sic mussitábo, *
       a fóvea consumptiónis,
    attenuáti sunt óculi mei *
       suspiciéntes in excélsum. –

17 Tu autem eruísti ánimam meam *
       meditábor ut colúmba;

    proiecísti enim post tergum tuum *
       ómnia peccáta mea. –

18 Quia non inférnus confitébitur tibi, *
       neque mors laudábit te;
17 non exspectábunt, qui descéndunt in lacum, *
       veritátem tuam. –

19 Vivens, vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie; *
       pater fíliis notam fáciet veritátem tuam. –

20 Dómine, salvum me fac, †
       et ad sonum cítharæ cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ *
       in domo Dómini. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ser. A: Vobis donátum est pro Christo, non solum ut in eum credátis, sed ut étiam pro illo patiámini.
Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

Ant. 3 Ser. A: Vos estis qui permansístis mecum in tentatiónibus meis.
Ser. B: ídeo sunt ante thronum Dei et sérviunt ei die ac nocte.

Psalmus 64 (65)
Sollemnis gratiarum actio

In Sion intellege cǽlicam civitatem. (Origenes)

2 Te decet hymnus, Deus, in Sion; *
      et tibi reddétur votum in Ierúsalem. –

3 Qui audis oratiónem, *
      ad te omnis caro véniet propter iniquitátem.
4 Etsi prævaluérunt super nos impietátes nostræ, *
      tu propitiáberis eis. –

5 Beátus, quem elegísti et assumpsísti; *
      inhabitábit in átriis tuis.
   Replébimur bonis domus tuæ, *
      sanctitáte templi tui.
6 Mirabíliter in æquitáte exáudies nos, Deus salútis nostræ, *
      spes ómnium fínium terræ et maris longínqui. –

7 Firmans montes in virtúte tua, *
      accínctus poténtia.
8 Compéscens sónitum maris, sónitum flúctuum eius *
      et tumúltum populórum.
9 Et timébunt, qui hábitant términos terræ, a signis tuis; *
       éxitus oriéntis et occidéntis delectábis. –

10 Visitásti terram et inebriásti eam; *
       multiplicásti locupletáre eam.
    Flumen Dei replétum est aquis; †
       parásti fruménta illórum, *
       quóniam ita parásti eam.
11 Sulcos eius írrigans, glebas eius complánans; *
       ímbribus emóllis eam, benedícis gérmini eius. –

12 Coronásti annum benignitáte tua, *
       et vestígia tua stillábunt pinguédinem.
13 Stillábunt páscua desérti, *
       et exsultatióne colles accingéntur.
14 Indúta sunt óvibus prata, †
       et valles abundábunt fruménto; *
       clamábunt, étenim hymnum dicent.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ser. A: Vos estis qui permansístis mecum in tentatiónibus meis.
Ser. B: ídeo sunt ante thronum Dei et sérviunt ei die ac nocte.

LECTIO BREVIS

1 Petr 4, 13-14
Caríssimi, quemádmodum communicátis Christi passiónibus, gaudéte, ut et in revelatióne glóriæ eius gaudeátis exultántes. Si exprobrámini in nómine Christi, beáti, quóniam Spíritus glóriæ et virtútis Dei super vos requiéscit.

RESPONSORIUM BREVE
V. Iusti autem *in perpétuum vivent.
R. Iusti autem *in perpétuum vivent.
V. Et apud Dóminum est merces eórum.
R. In perpétuum vivent.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Iusti autem *in perpétuum vivent.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Sancti mártyres, communicántes passiónibus Christi, gavísi sunt, et in revelatióne glóriæ eius conrégnant cum Christo in ætérnum.

Vel, præsertim in cantu: Maiórem caritátem nemo habet, ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis.

De Messia eiusque præcursore

Lc 1, 68-79

68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

69 et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

71 salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Sancti mártyres, communicántes passiónibus Christi, gavísi sunt, et in revelatióne glóriæ eius conrégnant cum Christo in ætérnum.

Vel, præsertim in cantu: Maiórem caritátem nemo habet, ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis.

PRECES
Fratres, Salvatórem nostrum, testem fidélem, per mártyres interféctos propter verbum Dei, celebrémus, clamántes:
     Redemísti nos Deo in sánguine tuo.

Per mártyres tuos, qui líbere mortem in testimónium fídei sunt ampléxi,
da nobis, Dómine, veram spíritus libertátem.
Per mártyres tuos, qui fidem usque ad sánguinem sunt conféssi,
da nobis, Dómine, puritátem fideíque constántiam.
Per mártyres tuos, qui, sustinéntes crucem, tua vestígia sunt secúti,
da nobis, Dómine, ærúmnas vitæ fórtiter sustinére.
Per mártyres tuos, qui stolas suas lavérunt in sánguine Agni,
da nobis, Dómine, omnes insídias carnis mundíque devíncere.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....


ORATIO
Deus, omnis paternitátis fons et orígo, qui beátos mártyres Ignátium et sócios eius cruci Fílii tui, usque ad sánguinis effusiónem, fidéles effecísti; eórum intercessióne concéde, ut amórem tuum inter fratres propagántes, fílii tui nominári et esse valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)