lat

BREVIARIUM ROMANUM

31 augustus 2019
PER ANNUM, hebd. XXI
Hebdomada I


AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Summæ Deus cleméntiæ
mundíque factor máchinæ,
qui trinus almo númine
unúsque firmas ómnia,

Nostros piis cum cánticis
fletus benígne súscipe,
quo corde puro sórdibus
te perfruámur lárgius.

Lumbos adúre cóngruis
tu caritátis ígnibus,
accíncti ut adsint pérpetim
tuísque prompti advéntibus,

Ut, quique horas nóctium
nunc concinéndo rúmpimus,
donis beátæ pátriæ
ditémur omnes áffatim.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

Diurno tempore:

Auctor perénnis glóriæ,
qui septifórmis grátiæ
das Spíritum credéntibus,
assíste mitis ómnibus.

Expélle morbos córporum,
mentis repélle scándalum,
exscínde vires críminum,
fuga dolóres córdium.

Serénas mentes éffice,
opus honéstum pérfice,
preces orántum áccipe,
vitam perénnem tríbue.

Septem diérum cúrsibus
nunc tempus omne dúcitur;
octávus ille últimus
dies erit iudícii,

In quo, Redémptor, quǽsumus,
ne nos in ira árguas,
sed a sinístra líbera,
ad déxteram nos cólloca,

Ut, cum preces suscéperis
clemens tuárum plébium,
reddámus omnes glóriam
trino Deo per sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Psalmus 130 (131)
Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Discite a me, quia mitis sum et humilis corde. (Mt 11, 29)

1 Dómine, non est exaltátum cor meum, *
      neque eláti sunt óculi mei;
   neque ambulávi in magnis, *
      neque in mirabílibus super me. –

2 Vere pacátam et quiétam *
      feci ánimam meam;
   sicut ablactátus in sinu matris suæ, *
      sicut ablactátus, ita in me est ánima mea. –

3 Speret Israel in Dómino *
      ex hoc nunc et usque in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Psalmus 131 (132)
Divina promissa domui David data

Dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius. (Lc 1, 32)

I

1 Meménto, Dómine, David *
      et omnis mansuetúdinis eius,
2 quia iurávit Dómino, *
      votum vovit Poténti Iacob: –

3 „Non introíbo in tabernáculum domus meæ, *
      non ascéndam in lectum strati mei,
4 non dabo somnum óculis meis *
      et pálpebris meis dormitatiónem,
5 donec invéniam locum Dómino, *
      tabernáculum Poténti Iacob.“ –

6 Ecce audívimus eam esse in Ephratha, *
      invénimus eam in campis Iaar.
7 Ingrediámur in tabernáculum eius, *
      adorémus ad scabéllum pedum eius. –

8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, *
      tu et arca fortitúdinis tuæ.
9 Sacerdótes tui induántur iustítiam, *
      et sancti tui exsúltent.
10 Propter David servum tuum *
      non avértas fáciem christi tui.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

II

11 Iurávit Dóminus David veritátem *
      et non recédet ab ea:
   „De fructu ventris tui *
      ponam super sedem tuam.
12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum *
      et testimónia mea, quæ docébo eos,
   fílii eórum usque in sǽculum *
      sedébunt super sedem tuam.“ –

13 Quóniam elégit Dóminus Sion, *
      desiderávit eam in habitatiónem sibi:
14 „Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; *
      hic habitábo, quóniam desiderávi eam. –

15 Cibária eius benedícens benedícam, *
      páuperes eius saturábo pánibus.
16 Sacerdótes eius índuam salutári, *
      et sancti eius exsultatióne exsultábunt. –

17 Illic germináre fáciam cornu David, *
      parábo lucérnam christo meo.
18 Inimícos eius índuam confusióne, *
      super ipsum autem efflorébit diadéma eius.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

V. Veníte, et vidéte ópera Dómini.
R. Qui pósuit prodígia super terram.

LECTIO PRIOR

De libro Ieremíæ prophétæ

7, 1-20
Vaticinium de vana fiducia in templo collocata

     Verbum, quod factum est ad Ieremíam a Dómino dicens: «Sta in porta domus Dómini et prædica ibi verbum istud et dic: Audíte verbum Dómini, omnis Iuda, qui ingredímini per portas has, ut adorétis Dóminum. Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel: Bonas fácite vias vestras et ópera vestra, et habitáre vos fáciam in loco isto. Nolíte confídere in verbis mendácii dicéntes: “Templum Dómini, templum Dómini, templum Dómini est”. Quóniam, si bene direxéritis vias vestras et ópera vestra, si fecéritis iudícium inter virum et próximum eius, ádvenæ et pupíllo et víduæ non fecéritis calúmniam, nec sánguinem innocéntem effudéritis in loco hoc et post deos aliénos non ambulavéritis in malum vobismetípsis, habitáre vos fáciam in loco isto, in terra, quam dedi pátribus vestris a sǽculo usque in sǽculum.
     Ecce vos confíditis vobis in sermónibus mendácii, qui non próderunt. Quid? Furári, occídere, adulterári, iuráre mendáciter, incénsum offérre Baal et ire post deos aliénos, quos ignorátis; et venítis et statis coram me in domo hac, super quam invocátum est nomen meum, et dícitis: “Liberáti sumus”, eo quod faciátis omnes abominatiónes istas. Numquid spelúnca latrónum facta est domus ista, super quam invocátum est nomen meum in óculis vestris?
     Ecce, étiam ego vidi, dicit Dóminus. Ite ad locum meum in Silo, ubi habitávit nomen meum a princípio, et vidéte, quæ fécerim ei propter malítiam pópuli mei Israel. Et nunc quia fecístis ómnia ópera hæc, dicit Dóminus, et locútus sum ad vos mane consúrgens et loquens, et non audístis, et vocávi vos, et non respondístis, fáciam dómui huic, super quam invocátum est nomen meum et in qua vos habétis fidúciam, et loco, quem dedi vobis et pátribus vestris, sicut feci Silo; et proíciam vos a fácie mea, sicut proiéci omnes fratres vestros, univérsum semen Ephraim.
     Tu ergo, noli oráre pro pópulo hoc, nec assúmas pro eis deprecatiónem et oratiónem et non obsístas mihi, quia non exáudiam te. Nonne vides, quid isti fáciant in civitátibus Iudæ et in platéis Ierúsalem? Fílii cólligunt ligna, et patres succéndunt ignem, et mulíeres commíscent farínam, ut fáciant placéntas regínæ cæli et libent diis aliénis, ut me ad iracúndiam próvocent. Numquid me ad iracúndiam próvocant, dicit Dóminus, nonne semetípsos in confusiónem vultus sui? ídeo hæc dicit Dóminus Deus: Ecce furor meus et indignátio mea effúnditur super locum istum, super hómines et super iuménta et super lignum regiónis et super fruges terræ et succendétur et non exstinguétur».

RESPONSORIUM

Ier 7, 11; Is 56, 7c; Io 2, 16b

R. Numquid spelúnca latrónum facta est domus ista super quam invocátum est nomen meum? * Domus mea domus oratiónis vocábitur cunctis pópulis.
V. Nolíte fácere domum Patris mei domum negotiatiónis. * Domus mea domus oratiónis vocábitur cunctis pópulis.

LECTIO ALTERA

Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi in Matthǽum

(Hom. 50, 3-4: PG 58, 508-509)

Ne, dum templum exornas, afflictum fratrem despicias

     Vis corpus Christi honoráre? Non despícias ipsum nudum: neque hic séricis véstibus honóres, foris autem frígore ac nuditáte afflíctum néglegas. Nam is qui dixit: Hoc est corpus meum, et verbo rem firmávit, idem ipse dixit: Esuriéntem me vidístis et non nutrivístis; et: In quantum non fecístis uni horum minimórum, nec mihi fecístis. Hoc certe non opus habet amíctu, sed puro ánimo; illud autem magna opus habet cura.
     Discámus ítaque philosophári et Christum honoráre ut ipse vult; nam ei, qui honorátur, honor ille suavíssimus, quem ipse optat, non quem nos putámus. Síquidem Petrus se illum honoráre putábat, cum cohibéret ne pedes suos laváret, sed id quod volébat non erat honor, sed secus omníno. Sic et tu illum ipsi éxhibe honórem quem lege præcépit, divítias tuas paupéribus érogans. Neque enim vasis áureis opus habet Deus, sed animábus áureis.
     Hoc porro dico, non quod prohíbeam ne tália múnera apparéntur, sed póstulans ut cum his et ante hæc eleemósyna erogétur. Nam hæc quidem áccipit, sed multo magis illa. In his enim is qui offert solus utilitátem habet, ibi vero étiam is qui áccipit. Hic vidétur donum esse ostentatiónis occásio; ibi eleemósyna et benígnitas tantum est.
     Quæ enim utílitas si mensa Christi sit áureis póculis onústa, ipse vero fame péreat? Primo esuriéntem imple, et tunc ex superabundánti mensam eius exórna. Aureum cálicem facis, et cálicem aquæ non das? Et quid opus est auro intéxta velámina mensæ apparáre, ipsi vero ne quidem necessárium teguméntum præbére? quid inde lucri? Nam dic mihi: Si quem vidéres necessário egéntem cibo, et ipso sic relícto, mensam auro circúmdares tantum, an tibi grátias habéret, annon pótius indignarétur? Quid vero, si illum vidéres detrítis pannis indútum et frígore rigéntem et, missis véstibus, áureas ipsi colúmnas erígere, dicens id te in eius honórem fácere? Annon se deridéri putáret atque extréma contumélia áffici?
     Hoc étiam circa Christum réputa, cum errabúndus et peregrínus círcumit, tecto índigens; tu autem illo in hóspitem non admísso, paviméntum exórnas et paríetes columnarúmque capitélla et argénteas caténas lampádibus álligas, ipsum vero in cárcere ligátum ne vidére quidem sústines. Hæc porro dico non próhibes ut hæc ornaménta adhibeántur; sed ut hæc étiam cum áliis curéntur; immo hortor ut hæc prius quam ália fiant. Nemo enim, quod isthæc non fáceret, accusátus umquam fuit; illa vero neglegéntibus gehénna destinátur et ignis inexstinguíbilis et supplícium cum dæmónibus sustinéndum. Ne ítaque dum domum exórnas, afflíctum fratrem despícias: nam hoc templum illo pretiósius.

RESPONSORIUM

Mt 25, 35. 40; Prov 19, 17a

R. Esurívi et dedístis mihi manducáre; sitívi, et dedístis mihi bíbere; hospes eram et collegístis me. * Amen dico vobis, quámdiu fecístis uni de his frátribus meis mínimis, mihi fecístis.
V. Fenerátur Dómino qui miserétur páuperis. * Amen dico vobis, quámdiu fecístis uni de his frátribus meis mínimis, mihi fecístis.

ORATIO

Orémus:
Deus, qui fidélium mentes uníus éfficis voluntátis, da pópulis tuis id amáre quod prǽcipis, id desideráre quod promíttis, ut, inter mundánas varietátes, ibi nostra fixa sint corda, ubi vera sunt gáudia. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)