Psalmus 129 (130)
De profundis clamavi

Ipse salvum faciet populum suum a peccatis eorum. (Mt 1, 21)

1 De profúndis clamávi ad te, Dómine; *
2     Dómine, exáudi vocem meam.
  Fiant aures tuæ intendéntes *
      in vocem deprecatiónis meæ. –

3 Si iniquitátes observáveris, Dómine, *
      Dómine, quis sustinébit?
4 Quia apud te propitiátio est, *
      ut timeámus te.
5 Sustínui te, Dómine, *
      sustínuit ánima mea in verbo eius;
6 sperávit ánima mea in Dómino *
      magis quam custódes auróram. –

  Magis quam custódes auróram *
7     speret Israel in Dómino,
   quia apud Dóminum misericórdia, *
      et copiósa apud eum redémptio.
8 Et ipse rédimet Israel *
      ex ómnibus iniquitátibus eius.