BREVIARIUM ROMANUM

12 december 2016
TEMPUS ADVENTUS, hebd. III
Hebdomada III

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Vox clara ecce íntonat,
obscúra quæque íncrepat:
procul fugéntur sómnia;
ab æthre Christus prómicat.

Mens iam resúrgat tórpida
quæ sorde exstat sáucia;
sidus refúlget iam novum,
ut tollat omne nóxium.

E sursum Agnus míttitur
laxáre gratis débitum;
omnes pro indulgéntia
vocem demus cum lácrimis,

Secúndo ut cum fúlserit
mundúmque horror cínxerit,
non pro reátu púniat,
sed nos pius tunc prótegat.

Summo Parénti glória
Natóque sit victória,
et Flámini laus débita
per sæculórum sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit.

Non veni solvere legem, sed adimplere. (Cf.Mt 5, 17)

¹ Deus deórum Dóminus locútus est *
      et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.
² Ex Sion speciósa decóre Deus illúxit, *
³    Deus noster véniet et non silébit:
   ignis consúmens est in conspéctu eius *
      et in circúitu eius tempéstas válida. –

⁴ Advocábit cælum desúrsum *
      et terram discérnere pópulum suum:
⁵ „Congregáte mihi sanctos meos, *
      qui disposuérunt testaméntum meum in sacrifício.“
⁶ Et annuntiábunt cæli iustítiam eius, *
      quóniam Deus iudex est.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit.

Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis.

⁷ „Audi, pópulus meus, et loquar; †
      Israel, et testificábor advérsum te: *
      Deus, Deus tuus ego sum.
⁸ Non in sacrifíciis tuis árguam te; *
      holocáusta enim tua in conspéctu meo sunt semper.
⁹ Non accípiam de domo tua vítulos, *
       neque de grégibus tuis hircos. –

¹⁰ Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *
       iumentórum mille in móntibus.
¹¹ Cognóvi ómnia volatília cæli, *
       et, quod movétur in agro, meum est.
¹² Si esuríero non dicam tibi; *
       meus est enim orbis terræ et plenitúdo eius. –

¹³ Numquid manducábo carnes taurórum *
       aut sánguinem hircórum potábo?
¹⁴ Immola Deo sacrifícium laudis *
       et redde Altíssimo vota tua;
¹⁵ et ínvoca me in die tribulatiónis: *
       éruam te, et honorificábis me.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis.

Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

¹⁶ Peccatóri autem dixit Deus: †
       „Quare tu enárras præcépta mea *
       et assúmis testaméntum meum in os tuum?
¹⁷ Tu vero odísti disciplínam *
       et proiecísti sermónes meos retrórsum. –

¹⁸ Si vidébas furem, currébas cum eo; *
       et cum adúlteris erat pórtio tua.
¹⁹ Os tuum dimittébas ad malítiam, *
       et lingua tua concinnábat dolos. –

²⁰ Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris *
       et advérsus fílium matris tuæ proferébas oppróbrium.
²¹ Hæc fecísti, et tácui. †
       Existimásti quod eram tui símilis. *
       Arguam te et státuam illa contra fáciem tuam. –

²² Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum, *
       nequándo rápiam, et non sit qui erípiat.
²³ Qui immolábit sacrifícium laudis, honorificábit me, †
       et, qui immaculátus est in via, *
       osténdam illi salutáre Dei.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

V. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.
R. Et salutáre tuum da nobis.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíae prophétæ

     Exspéctat Dóminus, ut misereátur vestri, et ídeo exaltábitur parcens vobis, quia Deus iudícii Dóminus; beáti omnes, qui exspéctant eum.
     Nam, pópule Sion, qui hábitas in Ierúsalem, plorans nequáquam plorábis: míserans miserébitur tui ad vocem clamóris tui; statim ut audíerit, respondébit tibi.
     Et dabit vobis Dóminus panem angústiæ et aquam afflictiónis, sed non ámplius avolábit a te doctor tuus; et erunt óculi tui vidéntes præceptórem tuum, et aures tuæ áudient verbum post tergum monéntis: «Hæc via, ambuláte in ea», si declinavéritis ad déxteram vel ad sinístram.
     Et contaminábis láminas sculptílium argentórum tuórum et vestiméntum conflátilis áurei tui; dispérges ea sicut immundítiam menstruátæ: «Egrédere» dices ei.
     Et dabit plúviam sémini tuo, quod semináveris in terra, et panis frugum terræ erit ubérrimus et pinguis; pascétur pecus tuum in die illo, agnus in páscuis spatiósis, et boves tui et ásini, qui operántur terram, commíxtum migma cómedent ventilátum in pala et ventilábro.
     Et erunt super omnem montem excélsum et super omnem collem elevátum rivi curréntium aquárum in die interfectiónis multórum, cum cecíderint turres.
     Et erit lux lunæ sicut lux solis, et lux solis erit septemplíciter sicut lux septem diérum in die, qua alligáverit Dóminus vulnus pópuli sui et percussúram plagæ eius sanáverit.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu Guillélmi abbátis monastérii Sancti Theodoríci De contemplándo Deo

     Tu vere solus es Dóminus, cuius dominári super nos, hoc est salváre nos; nostrum vero servíre tibi nihil est áliud quam a te salvári.
     Quæ est enim salus tua, o Dómine, cuius est salus, et super pópulum tuum benedíctio tua, nisi quod a te accípimus ut amémus te, vel amémur a te?
     Idcírco, Dómine, Fílium déxteræ tuæ, hóminem quem confirmásti tibi, Iesum, id est Salvatórem, appellári voluísti, ipse enim salvum fáciet pópulum suum a peccátis eórum, et non est álius in quo sit salus; qui dócuit nos amáre se, cum usque ad mortem crucis prior diléxit nos, amándo et diligéndo súscitans nos ut amémus eum, qui prior usque in finem diléxit nos.
     Et sic plane, sic est: amásti nos prior, ut amarémus te; non quod egéres amári a nobis, sed quia id, ad quod nos fecísti, esse non poterámus, nisi amándo te.
     ídeo multifáriam multísque modis olim locútus pátribus in prophétis, novíssime diébus istis locútus es nobis in Fílio, in Verbo tuo: quo cæli firmáti sunt, et spíritu oris eius omnis virtus eórum.
     Loqui tuum in Fílio tuo, non áliud fuit, quam in sole, id est in manifésto, pónere, quantum et quómodo nos amásti, qui próprio Fílio tuo non pepercísti, sed pro nobis ómnibus eum tradidísti; qui étiam diléxit nos, et trádidit semetípsum pro nobis.
     Hoc est Verbum tuum ad nos, Dómine, hic omnípotens sermo: qui, dum médium siléntium, profúndum scílicet erróris, tenérent ómnia, a regálibus sédibus venit, durus errórum debellátor, dulcis amóris commendátor.
     Et quicquid fecit, quicquid dixit in terra, usque ad oppróbria, usque ad sputa et álapas, usque ad crucem et sepúlcrum, non fuit nisi loqui tuum nobis in Fílio: amóre tuo próvocans, et súscitans ad te amórem nostrum.
     Sciébas enim, creátor animárum, Deus, in animábus filiórum hóminum cogi non posse, sed provocári oportére afféctum istum. Simul étiam quia ubi coáctio, iam nec libértas; ubi non libértas, nec iustítia.
     Voluísti ergo ut amarémus te, qui nec iuste poterámus salvári, nisi amarémus te; nec amáre te poterámus, nisi procéderet a te. Ergo, Dómine, sicut Apóstolus amóris tui dicit, et nos iam díximus, prior dilexísti nos; et prior díligis omnes dilectóres tuos.
     Sed nos te dilígimus afféctu amóris a te nobis índito. Sed amor tuus bónitas tua est, summe bone et summum bonum, Spíritus Sanctus a Patre procédens et Fílio: qui ab inítio creatúræ superfértur super aquas, id est, mentes filiórum hóminum fluitántes, ómnibus se ófferens, ómnia ad se trahens, inspirándo, aspirándo, nóxia arcéndo, providéndo utília, Deum nobis et nos úniens Deo.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Beáti qui hábitant in domo tua, Dómine.

Non habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus. (Hebr 13, 14)

² Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum! *
³     Concupíscit et déficit ánima mea in átria Dómini.
 Cor meum et caro mea *
      exsultavérunt in Deum vivum.
⁴ Etenim passer invénit sibi domum, †
      et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos: *
      altária tua, Dómine virtútum, rex meus et Deus meus.
⁵ Beáti, qui hábitant in domo tua: *
      in perpétuum laudábunt te. –

⁶ Beátus vir, cuius est auxílium abs te, *
      ascensiónes in corde suo dispósuit.
⁷ Transeúntes per vallem sitiéntem in fontem ponent eam, *
      étenim benedictiónibus véstiet eam plúvia matutína.
⁸ Ibunt de virtúte in virtútem, *
      vidébitur Deus deórum in Sion. –

⁹ Dómine Deus virtútum, exáudi oratiónem meam; *
      áuribus pércipe, Deus Iacob.
¹⁰ Protéctor noster áspice, Deus, *
       et réspice in fáciem christi tui. –

¹¹ Quia mélior est dies una in átriis tuis super mília, †
       elégi ad limen esse in domo Dei mei *
       magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum. –

¹² Quia sol et scutum est Dóminus Deus, †
       grátiam et glóriam dabit Dóminus; *
       non privábit bonis eos, qui ámbulant in innocéntia.
¹³ Dómine virtútum, *
       beátus homo, qui sperat in te.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Beáti qui hábitant in domo tua, Dómine.

Ant. 2 Veníte, et ascendámus ad montem Dómini.

² Erit in novíssimis diébus *
      præparátus mons domus Dómini in vértice móntium,
   et elevábitur super colles, *
      et fluent ad eum omnes gentes.

³ Et ibunt pópuli multi et dicent: †
      «Veníte et ascendámus ad montem Dómini, *
      ad domum Dei Iacob,
   ut dóceat nos vias suas, *
      et ambulémus in sémitis eius»;
   quia de Sion exíbit lex *
      et verbum Dómini de Ierúsalem.

⁴ Et iudicábit gentes *
      et árguet pópulos multos,
   et conflábunt gládios suos in vómeres *
      et lánceas suas in falces;
   non levábit gens contra gentem gládium, *
      nec exercebúntur ultra ad prœlium.

⁵ Domus Iacob, veníte, *
      et ambulémus in lúmine Dómini.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Veníte, et ascendámus ad montem Dómini.

Ant. 3 Cantáte Dómino, benedícite nómini eius.

Cantabant quasi canticum novum ante sedem in conspectu Agni. (Cf. Ap 14, 3)

¹ Cantáte Dómino cánticum novum, *
      cantáte Dómino, omnis terra.
² Cantáte Dómino, benedícite nómini eius, *
      annuntiáte de die in diem salutáre eius.
³ Annuntiáte inter gentes glóriam eius, *
      in ómnibus pópulis mirabília eius. –

⁴ Quóniam magnus Dóminus et laudábilis nimis, *
      terríbilis est super omnes deos.
⁵ Quóniam omnes dii géntium inánia, *
      Dóminus autem cælos fecit.
⁶ Magnificéntia et pulchritúdo in conspéctu eius, *
      poténtia et decor in sanctuário eius. –

⁷  Afférte Dómino, famíliæ populórum, †
       afférte Dómino glóriam et poténtiam, *
⁸      afférte Dómino glóriam nóminis eius.
    Tóllite hóstias et introíte in átria eius, *
⁹      adoráte Dóminum in splendóre sancto.
    Contremíscite a fácie eius, univérsa terra, *
¹⁰    dícite in géntibus: "Dóminus regnávit!"
    Etenim corréxit orbem terræ, qui non commovébitur; *
       iudicábit pópulos in æquitáte. –

¹¹ Læténtur cæli et exsúltet terra, †
       sonet mare et plenitúdo eius; *
¹² gaudébunt campi et ómnia, quæ in eis sunt.
       Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum †
¹³ a fácie Dómini, quia venit, *
       quóniam venit iudicáre terram.
    Iudicábit orbem terræ in iustítia *
       et pópulos in veritáte sua.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Cantáte Dómino, benedícite nómini eius.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Super te, Ierúsalem, * oriétur Dóminus.
R. Super te, Ierúsalem, * oriétur Dóminus.
V. Et glória eius in te vidébitur.
R. Oriétur Dóminus.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Super te, Ierúsalem, * oriétur Dóminus.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. De cælo véniet dominátor Dóminus, et in manu eius honor et impérium.

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. De cælo véniet dominátor Dóminus, et in manu eius honor et impérium.

PRECES
Christus Dóminus, Fílius Dei vivi, lumen de lúmine, edúcet nos in lucem, ut videámus iustitiam eius. Ergo cum fidúcia eum deprecémur:
     Veni, Dómine Iesu.

O Lumen indefíciens, ad calíginem nostram discutiénda móriens,
— éxcita, Christe, fidem nostram a somno.
Fac ut secúri ambulémus tota die,
— cum iucunditáte claritátis tuæ.
Perféctam nos doce mansuetúdinem,
— ut nota sit ómnibus homínibus.
Veni ad novam terram nobis creándam,
— in qua iustítia et pax inhábitent.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Voci nostræ, quǽsumus, Dómine, aures tuæ pietátis accómmoda, et cordis nostri ténebras grátia Fílii tui nos visitántis illústra. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)