BREVIARIUM ROMANUM

15 iunius 2010
PER ANNUM, hebd. XI
Hebdomada III

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Consors patérni lúminis,
lux ipse lucis et dies,
noctem canéndo rúmpimus:
assíste postulántibus.

Aufer tenébras méntium,
fuga catérvas dǽmonum,
expélle somnoléntiam
ne pigritántes óbruat.

Sic, Christe, nobis ómnibus
indúlgeas credéntibus,
ut prosit exorántibus
quod præcinéntes psállimus.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

Diurno tempore:

O sacrosáncta Trínitas,
quæ cuncta condens órdinas,
diem labóri députans
noctem quiéti dédicas,

Te mane, simul véspere,
te nocte ac die cánimus;
in tua nos tu glória
per cuncta serva témpora.

Nos ádsumus te cérnui
en adorántes fámuli;
vota precésque súpplicum
hymnis adiúnge cǽlitum.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.

Ascendens in altum captivam duxit captivitatem, dedit dona hominibus. (Eph 4, 8)

² Exsúrgit Deus, et dissipántur inimíci eius; *
      et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
³ Sicut dissipátur fumus, tu díssipas; †
      sicut fluit cera a fácie ignis, *
      sic péreunt peccatóres a fácie Dei.
⁴ Et iusti læténtur et exsúltent in conspéctu Dei *
      et delecténtur in lætítia. –

⁵ Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; †
      iter fácite ei, qui fertur super nubes: *
      Dóminus nomen illi.
   Iubiláte in conspéctu eius; †
⁶     pater orphanórum et iudex viduárum, *
      Deus in habitáculo sancto suo.
⁷ Deus, qui inhabitáre facit desolátos in domo, †
      qui edúcit vinctos in prosperitátem; *
      verúmtamen rebélles habitábunt in árida terra. –

⁸ Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, *
      cum pertransíres in desérto, terra mota est,
⁹ étiam cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, *
       a fácie Dei Israel.
¹⁰ Plúviam voluntáriam effundébas, Deus; *
       hereditátem tuam infirmátam, tu refecísti eam.
¹¹ Animália tua habitábant in ea, *
       parásti in bonitáte tua páuperi, Deus.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.

Ant. 2 Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.

¹² Dóminus dat verbum; *
       vírgines annuntiántes bona sunt agmen ingens:
¹³ "Reges exercítuum fúgiunt, fúgiunt, *
       et spécies domus dívidit spólia.
¹⁴ Et vos dormítis inter médias caulas: *
       alæ colúmbæ nitent argénto, et pennæ eius pallóre auri.
¹⁵ Dum dispérgit Omnípotens reges super eam, *
       nive dealbátur Selmon." –

¹⁶ Mons Dei mons Basan, *
       mons cacúminum mons Basan.
¹⁷ Ut quid invidétis, montes cacúminum, †
       monti, in quo beneplácitum est Deo inhabitáre? *
       Etenim Dóminus habitábit in finem.
¹⁸ Currus Dei decem mília mílium: *
       Dóminus venit de Sínai in sancta.
¹⁹ Ascendísti in altum, captívam duxísti captivitátem; †
       accepísti in donum hómines, *
       ut étiam rebélles hábitent apud Dóminum Deum. –

²⁰ Benedíctus Dóminus die quotídie; *
       portábit nos Deus salutárium nostrórum.
²¹ Deus noster, Deus ad salvándum; *
       et Dómini, Dómini éxitus mortis.
²² Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum, *
       vérticem capillátum perambulántium in delíctis suis. –

²³ Dixit Dóminus: "Ex Basan redúcam, *
       redúcam de profúndo maris,
²⁴ ut intingátur pes tuus in sánguine, *
       lingua canum tuórum ex inimícis portiónem invéniat."

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.

Ant. 3 Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.

²⁵ Vidérunt ingréssus tuos, Deus, *
       ingréssus Dei mei, regis mei in sancta.
²⁶ Præcédunt cantóres, †
       postrémi véniunt psalléntes, *
       in médio iuvénculæ tympanístriæ.
²⁷ "In ecclésiis benedícite Deo, *
       Dómino, vos de fóntibus Israel."
²⁸ Ibi Béniamin adulescéntulus ducens eos, †
       príncipes Iudæ cum turma sua, *
       príncipes Zábulon, príncipes Néphthali. –

²⁹ Manda, Deus, virtúti tuæ; *
       confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
³⁰ A templo tuo in Ierúsalem *
       tibi áfferent reges múnera.
³¹ Increpa feram arúndinis, †
       congregatiónem taurórum in vítulis populórum, *
       prostérnant se cum láminis argénti.
    Díssipa gentes, quæ bella volunt. †
³²    Vénient optimátes ex Ægýpto, *
       Æthiópia prævéniet manus suas Deo. –

³³ Regna terræ, cantáte Deo, psállite Dómino, †
³⁴     psállite Deo, qui fertur super cælum cæli ad oriéntem; *
       ecce dabit vocem suam, vocem virtútis. –

³⁵ Tribúite virtútem Deo. †
       Super Israel magnificéntia eius *
       et virtus eius in núbibus.
³⁶ Mirábilis, Deus, de sanctuário tuo! †
       Deus Israel ipse tríbuet virtútem et fortitúdinem plebi suæ.*
       Benedíctus Deus!

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.

V. Audiam quid loquátur Dóminus Deus.
R. Loquétur pacem ad plebem suam.

LECTIO PRIOR

De libro Iúdicum

     In diébus illis: Fecérunt fílii Israel malum in conspéctu Dómini, qui trádidit eos in manu Mádian septem annis. Et oppréssi sunt valde ab eis. Fecerúntque sibi antra et spelúncas in móntibus et tutíssima loca. Cumque sevísset Israel, ascendébat Mádian et Amalec ceteríque orientálium natiónum et apud eos figéntes tentória, sicut erant in herbis, cuncta vastábant usque ad intróitum Gazæ nihílque omníno ad vitam pértinens relinquébant in Israel, non oves, non boves, non ásinos. Ipsi enim et univérsi greges eórum veniébant cum tabernáculis suis et, instar locustárum, univérsa complébant innúmera multitúdo hóminum et camelórum, quidquid tetígerant, devastántes. Humiliatúsque est Israel valde in conspéctu Mádian.
     Venit autem ángelus Dómini et sedit sub quercu, quæ erat in Ephra et pertinébat ad Ioas de família Abiézer. Cumque Gédeon fílius eius excúteret atque purgáret fruménta in torculári, ut abscónderet a Mádian, appáruit ei ángelus Dómini et ait: «Dóminus tecum, vir fortis!». Dixítque ei Gédeon: «Obsecro, dómine mi; si Dóminus nobíscum est, cur apprehendérunt nos hæc ómnia? Ubi sunt ómnia mirabília eius, quæ narravérunt patres nostri atque dixérunt: “De Ægýpto edúxit nos Dóminus”? Nunc autem derelíquit nos Dóminus et trádidit in manu Mádian». Respexítque ad eum Dóminus et ait: «Vade in hac fortitúdine tua et liberábis Israel de manu Mádian; scito quod míserim te». Qui respóndens ait: «Obsecro, Dómine, in quo liberábo Israel? Ecce família mea ínfima est in Manásse, et ego mínimus in domo patris mei». Dixítque ei Dóminus: «Ego ero tecum, et percúties Mádian quasi unum virum». Et ille: «Si invéni, inquit, grátiam coram te, da mihi signum quod tu sis, qui loquáris ad me; ne recédas hinc, donec revértar ad te portans oblatiónem et ófferens tibi». Qui respóndit: «Ego præstolábor advéntum tuum».
     Ingréssus est ítaque Gédeon et coxit hædum et de farínæ ephi ázymos panes; carnésque ponens in canístro et ius cárnium mittens in ollam tulit ómnia sub quercum et óbtulit ei. Cui dixit ángelus Dei: «Tolle carnes et panes ázymos et pone super petram illam et ius désuper funde». Cumque fecísset ita, exténdit ángelus Dómini summitátem virgæ, quam tenébat in manu, et tétigit carnes et ázymos panes, ascendítque ignis de petra et carnes azymósque panes consúmpsit. Angelus autem Dómini evánuit ex óculis eius. Vidénsque Gédeon quod esset ángelus Dómini ait: «Heu mihi, Dómine Deus, quia vidi ángelum Dómini fácie ad fáciem!». Dixítque ei Dóminus: «Pax tecum, ne tímeas, non moriéris!». Ædificávit ergo ibi Gédeon altáre Dómino vocavítque illud: «Dóminus pax»; usque in præséntem diem adhuc est in Ephra filiórum Abiézer.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Cypriáni epíscopi et mártyris De domínica oratióne

     Quanta Dómini indulgéntia, quanta circa nos dignatiónis eius et bonitátis ubértas, ut sic nos volúerit oratiónem celebráre in conspéctu Dei, ut Dóminum Patrem vocémus et ut est Christus Dei Fílius, sic et nos Dei fílii nuncupémur; quod nomen nemo nostrum in oratióne audéret attíngere, nisi ipse nobis sic permisísset oráre. Meminísse ítaque, fratres dilectíssimi, et scire debémus quia quando Patrem Deum dícimus, quasi fílii Dei ágere debémus, ut quómodo nos nobis placémus de Deo Patre, sic sibi pláceat et ille de nobis.
     Conversémur quasi Dei templa, ut Dóminum in nobis constet habitáre. Nec sit dégener actus noster a spíritu, ut qui spiritáles et cæléstes esse cœpimus, non nisi spiritália et cæléstia cogitémus et agámus, quia et ipse Dóminus Deus dixit: Eos qui claríficant me clarificábo, et qui me spernent spernéntur. Beátus quoque Apóstolus in epístola sua pósuit: Non estis vestri, empti enim estis prétio magno. Clarificáte et portáte Deum in córpore vestro.
     Post hoc dícimus: Sanctificétur nomen tuum, non quod optémus Deo ut sanctificétur oratiónibus nostris, sed quod petámus a Dómino ut nomen eius sanctificétur in nobis. Céterum a quo Deus sanctificátur qui ipse sanctíficat? sed quia ipse dixit: Sancti estóte, quóniam et ego sanctus sum, id pétimus et rogámus, ut qui in baptísmo sanctificáti sumus, in eo quod esse cœpimus perseverémus. Et hoc cotídie deprecámur. Opus est enim nobis cotidiána sanctificátio, ut qui cotídie delínquimus, delícta nostra sanctificatióne assídua repurgémus.
     Quæ autem sit sanctificátio quæ nobis de Dei dignatióne confértur, Apóstolus prǽdicat dicens: Neque fornicárii neque idólis serviéntes neque adúlteri neque molles neque masculórum appetitóres neque fures neque fraudulénti neque ebriósi neque malédici neque raptóres regnum Dei consequéntur. Et hæc quidem fuístis, sed ablúti estis, sed iustificáti estis, sed sanctificáti estis in nómine Dómini Iesu Christi et in Spíritu Dei nostri. Sanctificátos nos dicit in nómine Dómini Iesu Christi et in Spíritu Dei nostri. Hæc sanctificátio ut in nobis permáneat orámus, et quia Dóminus et iudex noster sanáto a se et vivificáto comminátur iam non delínquere, ne quid ei detérius fiat, hanc contínuis oratiónibus precem fácimus, hoc diébus ac nóctibus postulámus, ut sanctificátio et vivificátio, quæ de Dei grátia súmitur, ipsíus protectióne servétur.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Deus, in te sperántium fortitúdo, invocatiónibus nostris adésto propítius, et, quia sine te nihil potest mortális infírmitas, grátiæ tuæ præsta semper auxílium, ut, in exsequéndis mandátis tuis, et voluntáte tibi et actióne placeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)