BREVIARIUM ROMANUM

17 iulius 2014
PER ANNUM, hebd. XV
Hebdomada III

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Nox atra rerum cóntegit
terræ colóres ómnium:
nos confiténtes póscimus
te, iuste iudex córdium,

Ut áuferas piácula
sordésque mentis ábluas,
donésque, Christe, grátiam
ut arceántur crímina.

Mens, ecce, torpet ímpia,
quam culpa mordet nóxia;
obscúra gestit tóllere
et te, Redémptor, quǽrere.

Repélle tu calíginem
intrínsecus quam máxime,
ut in beáto gáudeat
se collocári lúmine.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

Diurno tempore:

Christe, precámur ádnuas
orántibus servis tuis,
iníquitas hæc sǽculi
ne nostram captívet fidem.

Non cogitémus ímpie,
invideámus némini,
læsi non reddámus vicem,
vincámus in bono malum.

Absit nostris e córdibus
ira, dolus, supérbia;
absístat avarítia,
malórum radix ómnium.

Consérvet pacis fœdera
non simuláta cáritas;
sit illibáta cástitas
credulitáte pérpeti.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Intuére, Dómine, et réspice oppróbrium nostrum.

Erexit cornu salutis nobis in domo David. (Lc 1, 69)

³⁹ Tu vero reppulísti et reiecísti, *
       irátus es contra christum tuum;
⁴⁰ evertísti testaméntum servi tui, *
       profanásti in terram diadéma eius.
⁴¹ Destruxísti omnes muros eius, *
       posuísti munitiónes eius in ruínas.
⁴² Diripuérunt eum omnes transeúntes viam, *
       factus est oppróbrium vicínis suis. –

⁴³ Exaltásti déxteram depriméntium eum, *
       lætificásti omnes inimícos eius.
⁴⁴ Avertísti áciem gládii eius *
       et non es auxiliátus ei in bello.
⁴⁵ Finem posuísti splendóri eius *
       et sedem eius in terram collisísti.
⁴⁶ Minorásti dies iuventútis eius, *
       perfudísti eum confusióne.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Intuére, Dómine, et réspice oppróbrium nostrum.

Ant. 2 Ego sum radix et genus David, stella spléndida et matutína.

⁴⁷ Usquequo, Dómine, abscondéris in finem, *
       exardéscet sicut ignis ira tua?
⁴⁸ Memoráre, quam brevis mea substántia. *
       Ad quam vanitátem creásti omnes fílios hóminum?
⁴⁹ Quis est homo, qui vivet et non vidébit mortem, *
       éruet ánimam suam de manu ínferi? –

⁵⁰ Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, *
       sicut iurásti David in veritáte tua?
⁵¹ Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum, *
       quod contínui in sinu meo, multárum géntium,
⁵² quo exprobravérunt inimíci tui, Dómine, *
       quo exprobravérunt vestígia christi tui. –

⁵³ Benedíctus Dóminus in ætérnum. *
       Fiat, fiat.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ego sum radix et genus David, stella spléndida et matutína.

Ant. 3 Anni nostri sicut herba tránseunt: a sǽculo tu es, Deus.

Unus dies apud Dominum sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus. (2 Petr 3, 8)

¹ Dómine, refúgium factus es nobis *
      a generatióne in generatiónem.
² Priúsquam montes nasceréntur †
      aut gignerétur terra et orbis, *
      a sǽculo et usque in sǽculum tu es Deus. –

³ Redúcis hóminem in púlverem: *
      et dixísti: „Revertímini, fílii hóminum.“
⁴ Quóniam mille anni ante óculos tuos tamquam dies hestérna, quæ prætériit, *
      et custódia in nocte. –

⁵ Auferes eos, sómnium erunt: *
      mane sicut herba succréscens,
⁶ mane floret et crescit, *
      véspere décidit et aréscit. –

⁷ Quia defécimus in ira tua *
      et in furóre tuo turbáti sumus.
⁸ Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo, *
      occúlta nostra in illuminatióne vultus tui. –

⁹ Quóniam omnes dies nostri evanuérunt in ira tua, *
       consúmpsimus ut suspírium annos nostros.
¹⁰ Dies annórum nostrórum sunt septuagínta anni *
       aut in valéntibus octogínta anni,
    et maior pars eórum labor et dolor, *
       quóniam cito tránseunt, et avolámus.
¹¹ Quis novit potestátem iræ tuæ *
       et secúndum timórem tuum indignatiónem tuam?
¹² Dinumeráre dies nostros sic doce nos, *
       ut inducámus cor ad sapiéntiam. –

¹³ Convértere, Dómine, úsquequo? *
       Et deprecábilis esto super servos tuos.
¹⁴ Reple nos mane misericórdia tua, *
       et exsultábimus et delectábimur ómnibus diébus nostris.
¹⁵ Lætífica nos pro diébus, quibus nos humiliásti, *
       pro annis, quibus vídimus mala. –

¹⁶ Appáreat servis tuis opus tuum *
       et decor tuus fíliis eórum.
¹⁷ Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, †
       et ópera mánuum nostrárum confírma super nos *
       et opus mánuum nostrárum confírma.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Anni nostri sicut herba tránseunt: a sǽculo tu es, Deus.

V. Dómine, apud te est fons vitæ.
R. Et in lúmine tuo vidébimus lumen.

LECTIO PRIOR

De libro primo Regum

     In diébus illis: Transiérunt tres anni absque bello inter Sýriam et Israel. In anno autem tértio descéndit Iósaphat rex Iudæ ad regem Israel, dixítque rex Israel ad servos suos: «Ignorátis quod nostra sit Ramoth Gálaad et neglégimus tóllere eam de manu regis Sýriæ?». Et ait ad Iósaphat: «Veniésne mecum ad prœliándum in Ramoth Gálaad?».
     Dixítque Iósaphat ad regem Israel: «Sicut ego sum, ita et tu; pópulus meus et pópulus tuus unum sunt, et équites mei et équites tui». Dixítque Iósaphat ad regem Israel: «Quære, oro te, hódie sermónem Dómini». Congregávit ergo rex Israel prophétas quadringéntos círciter viros et ait ad eos: «Ire débeo in Ramoth Gálaad ad bellándum, an quiéscere?». Qui respondérunt: «Ascénde, et dabit Dóminus in manu regis».
     Dixit autem Iósaphat: «Non est hic et álius prophéta Dómini, ut interrogémus per eum?». Et ait rex Israel ad Iósaphat: «Remánsit vir unus, per quem possímus interrogáre Dóminum; sed ego odi eum, quia non prophétat mihi bonum sed malum: Michǽas fílius Iemla». Cui Iósaphat ait: «Ne loquáris ita, rex». Vocávit ergo rex Israel eunúchum quendam et dixit ei: «Festína addúcere Michǽam fílium Iemla».
     Venit ítaque ad regem et ait illi rex: «Michǽa, ire debémus in Ramoth Gálaad ad prœliándum, an cessáre?». Cui ille respóndit: «Ascénde et vade próspere, et tradet Dóminus in manu regis». Dixit autem rex ad eum: «Iterum atque íterum adiúro te, ut non loquáris mihi, nisi quod verum est in nómine Dómini». Et ille ait: «Vidi cunctum Israel dispérsum in móntibus quasi oves non habéntes pastórem.
     Et ait Dóminus: “Non habent isti dóminum; revertátur unusquísque in domum suam in pace”».
     Dixit ergo rex Israel ad Iósaphat: «Numquid non dixi tibi quia non prophétat mihi bonum, sed semper malum?».
     Ille vero addens ait: «Proptérea audi sermónem Dómini: Vidi Dóminum sedéntem super sólium suum et omnem exércitum cæli assisténtem ei a dextris et a sinístris. Et ait Dóminus: “Quis decípiet Achab, ut ascéndat et cadat in Ramoth Gálaad?”. Et dixit unus verba huiuscémodi et álius áliter. Egréssus est autem spíritus et stetit coram Dómino et ait: “Ego decípiam illum”. Cui locútus est Dóminus: “In quo?”. Et ille ait: “Egrédiar et ero spíritus mendax in ore ómnium prophetárum eius”. Et dixit Dóminus: “Decípies et prævalébis; egrédere et fac ita”. Nunc ígitur ecce dedit Dóminus spíritum mendácii in ore ómnium prophetárum tuórum, qui hic sunt, et Dóminus locútus est contra te malum».
     Ascéndit ítaque rex Israel et Iósaphat rex Iudæ in Ramoth Gálaad.
     Vir autem quidam teténdit arcum in incértum sagíttam dírigens et percússit regem Israel inter iunctúras et lorícam. At ille dixit aurígæ suo: «Verte manum tuam et éice me de exércitu, quia gráviter vulnerátus sum». Aggravátum est ergo prœlium in die illa; et rex Israel stabat in curru suo contra Syros et mórtuus est véspere: fluébat autem sanguis plagæ in sinum currus. Et clamor insónuit in univérso exércitu ad solis occásum: «Unusquísque revertátur in civitátem et in terram suam!».
     Mórtuus est ígitur rex et perlátus est Samaríam; sepelierúntque regem in Samaría. Et lavérunt currum eius in piscína Samaríæ; et linxérunt canes sánguinem eius, et scorta lavérunt se iuxta verbum Dómini, quod locútus fúerat.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Ambrósii epíscopi De mystériis

     Post hæc útique ascendísti ad sacerdótem. Consídera quid secútum sit. Nonne illud quod ait David: Sicut unguéntum in cápite, quod descéndit in barbam, barbam Aaron? Hoc est unguéntum de quo et Sálomon ait: Unguéntum exinanítum est nomen tuum, proptérea adulescéntulæ dilexérunt te et attraxérunt te. Quantæ hódie renovátæ ánimæ dilexérunt te, Dómine Iesu, dicéntes: Attrahe nos post te, in odórem vestimentórum tuórum currémus, ut odórem resurrectiónis haurírent.
     Quare hoc fiat intéllege, quia óculi sapiéntis in cápite ipsíus. ídeo in barbam défluit, id est in grátiam iuventútis, ídeo in barbam Aaron ut fias eléctum genus, sacerdotále, pretiósum. Omnes enim in regnum Dei et in sacerdótium úngimur grátia spiritáli.
     Accepísti post hæc vestiménta cándida, ut esset indício quod exúeris involúcrum peccatórum, indúeris innocéntiæ casta velámina de quibus dixit Prophéta: Aspérges me hyssópo et mundábor, lavábis me et super nivem dealbábor. Qui enim baptizátur, et secúndum legem et secúndum Evangélium vidétur esse mundátus: secúndum legem, quia hyssópi fascículo Móyses agni aspergébat sánguinem; secúndum Evangélium, quia Christi erant cándida vestiménta sicut nix cum resurrectiónis suæ glóriam in Evangélio demonstráret. Super nivem dealbátur cui culpa dimíttitur. Unde et per Isaíam Dóminus ait: Si fúerint peccáta vestra sicut phœnícium, ut nivem dealbábo.
     Hæc vestiménta habens Ecclésia, per lavácrum regeneratiónis assúmpta, dicit in Cánticis: Nigra sum et decóra, fíliæ Ierúsalem. Nigra per fragilitátem condiciónis humánæ, decóra per grátiam, nigra quia ex peccatóribus, decóra fídei sacraménto. Hæc vestiménta cernéntes fíliæ Ierúsalem stupefáctæ dicunt: Quæ est hæc quæ ascéndit dealbáta? Hæc erat nigra, unde nunc súbito dealbáta?
     Christus autem videns Ecclésiam suam in vestiméntis cándidis — pro qua ipse, ut habes in Zacharíæ libro prophétæ, sórdida vestiménta suscéperat — vel ánimam regeneratiónis lavácro mundam atque ablútam, dicit: Ecce formósa es, próxima mea, ecce es formósa, óculi tui sicut colúmbæ, in cuius spécie Spíritus Sanctus descéndit de cælo.
     Unde répete quia accepísti signáculum spiritále, Spíritum sapiéntiæ et intelléctus, spíritum consílii atque virtútis, spíritum cognitiónis atque pietátis, spíritum sancti timóris, et serva quod accepísti. Signávit te Deus Pater, confirmávit te Christus Dóminus et dedit pignus Spíritum in córdibus tuis, sicut apostólica lectióne didicísti.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Deus, qui errántibus, ut in viam possint redíre, veritátis tuæ lumen osténdis, da cunctis qui christiána professióne censéntur et illa respúere, quæ huic inimíca sunt nómini, et ea quæ sunt apta sectári. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)