BREVIARIUM ROMANUM

14 october 2016
PER ANNUM, hebd. XXVIII
Hebdomada IV

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Galli cantu mediánte
noctis iam calíginem
et profúndæ noctis atram
levánte formídinem,
Deus alme, te rogámus
supplicésque póscimus.

Vigil, potens, lux venísti
atque custos hóminum,
dum tenérent simul cuncta
médium siléntium,
rédderent necnon mortálem
mórtui effígiem,

Excitáres quo nos, Christe,
de somno malítiæ,
atque gratis liberáres
noctúrno de cárcere,
redderésque nobis lucem
vitæ semper cómitem.

Honor Patri sit ac tibi,
Sancto sit Spirítui,
Deo trino sed et uni,
paci, vitæ, lúmini,
nómini præ cunctis dulci
divinóque númini. Amen.

Diurno tempore:

Adésto, rerum cónditor,
patérnæ lucis glória,
cuius amóta grátia
nostra pavéscunt péctora,

Tuóque plena Spíritu,
secum Deum gestántia,
nil rapiéntis pérfidi
diris patéscant fráudibus,

Ut inter actus sǽculi,
vitæ quos usus éxigit,
omni caréntes crímine
tuis vivámus légibus.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Deus meus, ne despéxeris deprecatiónem meam, a tribulatióne peccatóris.

Cœpit Iesus pavere et tædere. (Mc 14, 33)

² Auribus pércipe, Deus, oratiónem meam †
      et ne abscondáris a deprecatióne mea; *
³     inténde mihi et exáudi me.
  Excússus sum in meditatióne mea et conturbátus sum *
⁴     a voce inimíci et a tribulatióne peccatóris. –

  Quóniam devolvérunt in me iniquitátem *
      et in ira molésti erant mihi.
⁵ Cor meum torquétur intra me, *
      et formído mortis cécidit super me.
⁶ Timor et tremor venérunt super me, *
      et contéxit me pavor. –

⁷ Et dixi: "Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, *
      et volábo et requiéscam?
⁸ Ecce elongábo fúgiens *
      et manébo in solitúdine.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Deus meus, ne despéxeris deprecatiónem meam, a tribulatióne peccatóris.

Ant. 2 Liberábit nos Dóminus de manu inimíci et insidiatóris.

¹³ Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, *
       sustinuíssem útique;
    et si is, qui óderat me, super me magnificátus fuísset, *
       abscondíssem me fórsitan ab eo.
¹⁴ Tu vero, homo coæquális meus, *
       familiáris meus et notus meus,
¹⁵ qui simul habúimus dulce consórtium: *
       in domo Dei ambulávimus in concúrsu. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Liberábit nos Dóminus de manu inimíci et insidiatóris.

Ant. 3 Iacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet.

    Non enim est illis commutátio, *
       et non timuérunt Deum.
²¹ Exténdit manum suam in sócios; *
       contaminávit fœdus suum.
²² Lene super butýrum est os eius, *
       pugna autem cor illíus:
    mollíti sunt sermónes eius super óleum, *
       et ipsi sunt gládii destrícti. –

²³ Iacta super Dóminum curam tuam, †
       et ipse te enútriet; *
       non dabit in ætérnum fluctuatiónem iusto. –

²⁴ Tu vero, Deus, dedúces eos *
       in púteum intéritus.
    Viri sánguinum et dolósi non dimidiábunt dies suos; *
       ego autem sperábo in te, Dómine.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet.

V. Fili mi, atténde ad sapiéntiam meam.
R. Et prudéntiæ meæ inclína aurem tuam.

LECTIO PRIOR

Incipit liber Malachíæ prophétæ

    
     Verbum Dómini ad Israel in manu Malachíæ. «Diléxi vos, dicit Dóminus, et dixístis: “In quo dilexísti nos?”. Nonne frater erat Esau Iacob?, dicit Dóminus; et diléxi Iacob, Esau autem ódio hábui et pósui montes eius in solitúdinem et hereditátem eius thóibus desérti. Quod si díxerit Edom: “Destrúcti sumus, sed reverténtes ædificábimus, quæ destrúcta sunt”, hæc dicit Dóminus exercítuum: Isti ædificábunt, et ego déstruam; et vocabúntur ‘Términi impietátis’ et ‘Pópulus, cui irátus est Dóminus usque in ætérnum’. Et óculi vestri vidébunt et vos dicétis: “Magnificátus est Dóminus ultra términos Israel”.
     Fílius honórat patrem et servus dóminum suum. Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? Et si Dóminus ego sum, ubi est timor meus?, dicit Dóminus exercítuum ad vos, o sacerdótes, qui despícitis nomen meum et dícitis: “In quo despéximus nomen tuum?”. Offeréntes super altáre meum panem pollútum. Et dícitis: “In quo pollúimus te?”. In eo quod dícitis: “Mensa Dómini contemptíbilis est”. Si offerátis cæcum ad immolándum, nonne malum est? Et si offerátis claudum et lánguidum, nonne malum est? Offer illud duci tuo, si placúerit ei aut si suscéperit fáciem tuam!, dicit Dóminus exercítuum. Sed nunc deprecámini vultum Dei, ut misereátur vestri! De manu enim vestra factum est hoc. Num suscípiet fácies vestras?, dicit Dóminus exercítuum. Quis est in vobis, qui claudat óstia, ne incendátis altáre meum gratuíto? Non est mihi volúntas in vobis, dicit Dóminus exercítuum; et munus non suscípiam de manu vestra. Ab ortu enim solis usque ad occásum magnum est nomen meum in géntibus, et in omni loco sacrificátur et offértur nómini meo oblátio munda, quia magnum nomen meum in géntibus, dicit Dóminus exercítuum. Vos autem polluístis illud in eo quod dícitis: “Mensa Dómini contamináta est, et contemptíbilis esca eius”. Et dícitis: “Quantus labor!”, et despícitis illam, dicit Dóminus exercítuum. Et infértis de rapínis claudum et lánguidum et infértis sicut munus. Numquid suscípiam illud de manu vestra?, dicit Dóminus. Maledíctus dolósus, qui habet in grege suo másculum et votum fáciens ímmolat débile Dómino. Quia Rex magnus ego, dicit Dóminus exercítuum, et nomen meum horríbile in géntibus.
     Et hoc rursum fácitis: operítis lácrimis altáre Dómini, fletu et mugítu, ita ut non respíciam ultra ad sacrifícium, nec accípiam placábile quid de manu vestra; et dícitis: “Quam ob causam?”. Quia Dóminus testificátus est inter te et uxórem adulescéntiæ tuæ, cui tu factus es infidélis; et hæc párticeps tua et uxor fœderis tui. Nonne unitátem fecit carnis et spíritus? Et quid únitas quærit nisi semen a Deo? Custodíte ergo spíritum vestrum; et uxóri adulescéntiæ tuæ noli esse infidélis. Si quis ódio dimíttit, dicit Dóminus Deus Israel, óperit iníquitas vestiméntum eius, dicit Dóminus exercítuum. Custodíte spíritum vestrum et nolíte esse infidéles».

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

E Libris sancti Augustíni epíscopi De Civitáte Dei

     Verum sacrifícium est omne opus, quo ágitur ut sancta societáte inhæreámus Deo, relátum scílicet ad illum finem boni, quo veráciter beáti esse possímus. Unde et ipsa misericórdia, qua hómini subvenítur, si non propter Deum fit, non est sacrifícium. Etsi enim ab hómine fit vel offértur, tamen sacrifícium res divína est, ita ut hoc quoque vocábulo id Latíni véteres appelláverint. Unde ipse homo Dei nómine consecrátus et Deo votus, in quantum mundo móritur ut Deo vivat, sacrifícium est. Nam et hoc ad misericórdiam pértinet, quam quisque in se ipsum facit. Proptérea scriptum est: Miserére ánimæ tuæ placens Deo.
     Cum ígitur vera sacrifícia ópera sint misericórdiæ sive in nos ipsos sive in próximos, quæ referúntur ad Deum; ópera vero misericórdiæ non ob áliud fiant, nisi ut a miséria liberémur ac per hoc ut beáti simus (quod non fit nisi bono illo, de quo dictum est: Mihi autem adhærére Deo bonum est), profécto effícitur, ut tota ipsa redémpta cívitas, hoc est congregátio societásque sanctórum, universále sacrifícium offerátur Deo per sacerdótem magnum, qui étiam se ipsum óbtulit in passióne pro nobis, ut tanti cápitis corpus essémus, secúndum formam servi. Hanc enim óbtulit, in hac oblátus est, quia secúndum hanc mediátor est, in hac sacérdos, in hac sacrifícium est.
     Cum ítaque nos hortátus esset Apóstolus, ut exhibeámus córpora nostra hóstiam vivam, sanctam, Deo placéntem, rationábile obséquium nostrum, et non conformémur huic sǽculo, sed reformémur in novitáte mentis nostræ; ad probándum quæ sit volúntas Dei, quod bonum et bene plácitum et perféctum, quod totum sacrifícium nos ipsi sumus: Dico enim, inquit, per grátiam Dei, quæ data est mihi, ómnibus, qui sunt in vobis, non plus sápere, quam opórtet sápere, sed sápere ad temperántiam; sicut unicuíque Deus partítus est mensúram fídei. Sicut enim in uno córpore multa membra habémus, ómnia autem membra non eósdem actus habent: ita multi unum corpus sumus in Christo; sínguli autem alter alteríus membra, habéntes dona divérsa secúndum grátiam, quæ data est nobis.
     Hoc est sacrifícium christianórum: multi unum corpus in Christo. Quod étiam sacraménto altáris fidélibus noto frequéntat Ecclésia, ubi ei demonstrátur quod in ea re, quam offert, ipsa offerátur.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Tua nos, quǽsumus, Dómine, grátia semper et prævéniat et sequátur, ac bonis opéribus iúgiter præstet esse inténtos. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)