lat

BREVIARIUM ROMANUM

21 november 2026
In præsentatione beátæ Mariæ Virginis, memoria


Hac die dedicationis (543) ecclesiæ Sanctæ Mariæ Novæ, prope templum Hierosolymitanum exstructæ, una cum Orientalibus christianis celebramus «dedicationem», quam sui ipsius Deo ab infantia exhibuit Maria, movente Spiritu Sancto, cuius gratia repleta erat in conceptione sua immaculata.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Salve, mater misericórdiæ,
mater spei et mater véniæ,
mater Dei et mater grátiæ,
mater plena sanctæ lætítiæ.
  (O María.)

Vallis vernans virtútum líliis,
tota fluens summis delíciis,
mater sancta, tuis suffrágiis
condescénde nostris misériis.
  (O María.)

Te creávit Pater ingénitus,
obumbrávit te Unigénitus,
fecundávit te Sanctus Spíritus:
ipsis honor ex corde pénitus.
  (O María.) Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Psalmus 130 (131)
Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Discite a me, quia mitis sum et humilis corde. (Mt 11, 29)

1 Dómine, non est exaltátum cor meum, *
      neque eláti sunt óculi mei;
   neque ambulávi in magnis, *
      neque in mirabílibus super me. –

2 Vere pacátam et quiétam *
      feci ánimam meam;
   sicut ablactátus in sinu matris suæ, *
      sicut ablactátus, ita in me est ánima mea. –

3 Speret Israel in Dómino *
      ex hoc nunc et usque in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Psalmus 131 (132)
Divina promissa domui David data

Dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius. (Lc 1, 32)

I

1 Meménto, Dómine, David *
      et omnis mansuetúdinis eius,
2 quia iurávit Dómino, *
      votum vovit Poténti Iacob: –

3 „Non introíbo in tabernáculum domus meæ, *
      non ascéndam in lectum strati mei,
4 non dabo somnum óculis meis *
      et pálpebris meis dormitatiónem,
5 donec invéniam locum Dómino, *
      tabernáculum Poténti Iacob.“ –

6 Ecce audívimus eam esse in Ephratha, *
      invénimus eam in campis Iaar.
7 Ingrediámur in tabernáculum eius, *
      adorémus ad scabéllum pedum eius. –

8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, *
      tu et arca fortitúdinis tuæ.
9 Sacerdótes tui induántur iustítiam, *
      et sancti tui exsúltent.
10 Propter David servum tuum *
      non avértas fáciem christi tui.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

II

11 Iurávit Dóminus David veritátem *
      et non recédet ab ea:
   „De fructu ventris tui *
      ponam super sedem tuam.
12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum *
      et testimónia mea, quæ docébo eos,
   fílii eórum usque in sǽculum *
      sedébunt super sedem tuam.“ –

13 Quóniam elégit Dóminus Sion, *
      desiderávit eam in habitatiónem sibi:
14 „Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; *
      hic habitábo, quóniam desiderávi eam. –

15 Cibária eius benedícens benedícam, *
      páuperes eius saturábo pánibus.
16 Sacerdótes eius índuam salutári, *
      et sancti eius exsultatióne exsultábunt. –

17 Illic germináre fáciam cornu David, *
      parábo lucérnam christo meo.
18 Inimícos eius índuam confusióne, *
      super ipsum autem efflorébit diadéma eius.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

V. Veníte, et vidéte ópera Dómini.
R. Qui pósuit prodígia super terram.

LECTIO PRIOR

De libro Zacharíæ prophétæ

14, 1-21
Tribulationes et gloria Ierusalem in tempore novissimo

     Hæc dicit Dóminus: «Ecce venit dies Dómino, et dividéntur spólia tua in médio tui, et congregábo omnes gentes ad Ierúsalem in prœlium, et capiétur cívitas, et vastabúntur domus, et mulíeres violabúntur; et egrediétur média pars civitátis in captivitátem, et réliquum pópuli non auferétur ex urbe. Et egrediétur Dóminus et prœliábitur contra gentes illas, sicut prœliátus est in die certáminis. Et stabunt pedes eius in die illa super montem Olivárum, qui est contra Ierúsalem ad oriéntem; et scindétur mons Olivárum ex média parte sui ad oriéntem et ad occidéntem, prærúpto grandi valde, et separábitur médium montis ad aquilónem et médium eius ad merídiem. Et fugiétis ad vallem móntium eórum, quóniam vallis móntium pertínget usque ad Iasol; et fugiétis, sicut fugístis a fácie terræmótus in diébus Ozíæ regis Iudæ, et véniet Dóminus Deus meus, omnésque sancti cum eo.
     Erit: in die illa non erit lux, sed frigus et gelu; et erit dies una, quæ nota est Dómino, non dies neque nox; et in témpore vésperi erit lux. Et erit: in die illa exíbunt aquæ vivæ de Ierúsalem, médium eárum ad mare orientále, et médium eárum ad mare occidentále: in æstáte et in híeme erunt. Et erit Dóminus rex super omnem terram: in die illa erit Dóminus unus, et erit nomen eius unum. Et revertétur omnis terra in desértum, a Gaba usque ad Remmon ad austrum Ierúsalem, quæ exaltábitur et habitábitur in loco suo, a porta Béniamin usque ad locum portæ Prióris, et usque ad portam Angulórum, et a turre Hanáneel usque ad Torculária regis. Et habitábunt in ea, et anáthema non erit ámplius; sed habitábitur Ierúsalem secúra.
     Et hæc erit plaga, qua percútiet Dóminus omnes gentes, quæ pugnavérunt advérsus Ierúsalem: tabéscet caro uniuscuiúsque stantis super pedes suos, et óculi eius contabéscent in foramínibus suis, et lingua eius contabéscet in ore suo. In die illa erit tumúltus Dómini magnus in eis, et apprehéndet vir manum próximi sui, et elevábitur manus eius super manum próximi sui. Sed et Iudas pugnábit in Ierúsalem, et congregabúntur divítiæ ómnium géntium in circúitu, aurum et argéntum et vestes multæ nimis. Et sic erit ruína equi, muli, caméli et ásini et ómnium iumentórum, quæ fúerint in castris illis, sicut ruína hæc.
     Et omnes, qui réliqui fúerint de univérsis géntibus, quæ venérunt contra Ierúsalem, ascéndent ab anno in annum, ut adórent Regem Dóminum exercítuum et célebrent festivitátem Tabernaculórum. Et erit: qui non ascénderit de famíliis terræ ad Ierúsalem, ut adóret Regem Dóminum exercítuum, non erit super eos imber. Quod et si família Ægýpti non ascénderit et non vénerit, super eos erit plaga, qua pércutit Dóminus gentes, quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem Tabernaculórum. Hæc erit pœna Ægýpti, et hæc pœna ómnium géntium, quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem Tabernaculórum. In die illa erit super tintinnábula equórum: “Sanctum Dómino”; et erunt lebétes in domo Dómini quasi phíalæ coram altári. Et erit omnis lebes in Ierúsalem et in Iuda sanctificátus Dómino exercítuum; et vénient omnes immolántes et sument ex eis et coquent in eis, et non erit mercátor ultra in domo Dómini exercítuum in die illo».

RESPONSORIUM

Zac 14, 8a; 13, 1; Io 19, 34

R. In die illa exíbunt aquæ vivæ de Ierúsalem et erit fons patens dómui David * Pro peccátis et immundítia.
V. Unus mílitum láncea latus Iesu apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua. * Pro peccátis et immundítia.

LECTIO ALTERA

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 25, 7-8: PL 46, 937-938)

Quæ fide credidit, fide concepit

     Atténdite, óbsecro vos, quod ait Dóminus Christus, exténdens manum super discípulos suos: Hæc est mater mea et fratres mei; et qui fécerit voluntátem Patris mei, qui me misit, ipse mihi et frater et soror et mater est. Numquid non fecit voluntátem Patris Virgo María, quæ fide crédidit, fide concépit, elécta est de qua nobis salus inter hómines nascerétur, creáta est a Christo ántequam in illa Christus crearétur? Fecit, fecit plane voluntátem Patris sancta María, et ídeo plus est Maríæ discípulam fuísse Christi, quam matrem fuísse Christi; plus est felícius discípulam fuísse Christi quam matrem fuísse Christi. ídeo María beáta erat, quia et ántequam páreret magístrum, in útero portávit.
     Vide si non est quod dico. Transeúnte Dómino cum turbis sequéntibus et mirácula faciénte divína, ait quædam múlier: Felix venter, qui te portávit. Beátus venter, qui te portávit. Et Dóminus, ut non felícitas in carne quærerétur, quid respóndit? Immo beáti qui áudiunt verbum Dei et custódiunt. Inde ergo et María beáta, quia audívit verbum Dei et custodívit; plus mente custodívit veritátem quam útero carnem. Véritas Christus, caro Christus: véritas Christus in mente Maríæ, caro Christus in ventre Maríæ; plus est quod est in mente, quam quod portátur in ventre.
     Sancta María, beáta María, sed mélior est Ecclésia quam Virgo María. Quare? Quia María pórtio est Ecclésiæ, sanctum membrum, excéllens membrum, superéminens membrum, sed tamen totíus córporis membrum. Si totíus córporis, plus est profécto corpus quam membrum. Caput Dóminus et totus Christus caput et corpus. Quid dicam? Divínum caput habémus, Deum caput habémus.
     Ergo, caríssimi, vos atténdite: et vos membra Christi estis, et vos corpus Christi estis. Atténdite quómodo sitis, quod ait: Ecce mater mea et fratres mei. Quómodo éritis mater Christi? Et quicúmque audit, et quicúmque facit voluntátem Patris mei qui in cælis est, ipse meus frater et soror et mater est. Puta, fratres intéllego, soróres intéllego: una est enim heréditas, et ídeo Christi misericórdia, qui cum esset únicus, nóluit esse solus, vóluit nos esse Patri herédes, sibi coherédes.

RESPONSORIUM

Is 61, 10; Lc 1, 46-47

R. Gaudens gaudébo in Dómino, et exsultábit ánima mea in Deo meo, * quia índuit me vestiméntis salútis, quasi sponsam ornátam monílibus suis.
V. Magníficat ánima mea Dóminum, et exsultávit spíritus meus in Deo salvatóre meo. * Quia índuit me vestiméntis salútis, quasi sponsam ornátam monílibus suis.

ORATIO

Orémus:
Sanctíssimæ venerántibus Vírginis Maríæ memóriam gloriósam, ipsíus nobis, quǽsumus, Dómine, intercessióne concéde, ut de plenitúdine grátiæ tuæ nos quoque mereámur accípere. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)