BREVIARIUM ROMANUM

26 aprilis 2018
TEMPUS PASCHALE, hebd. IV
Hebdomada IV

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Auróra lucis rútilat,
cælum resúltat láudibus,
mundus exsúltans iúbilat,
gemens inférnus úlulat,

Cum rex ille fortíssimus,
mortis confráctis víribus,
pede concúlcans tártara
solvit caténa míseros.

Ille, quem clausum lápide
miles custódit ácriter,
triúmphans pompa nóbili
victor surgit de fúnere.

Inférni iam gemítibus
solútis et dolóribus,
quia surréxit Dóminus
respléndens clamat ángelus.

Esto perénne méntibus
paschále, Iesu, gáudium,
et nos renátos grátiæ
tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,
qui morte victa prǽnites,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui. Allelúia.

In his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. (Řím 8, 37)

² Deus, áuribus nostris audívimus; †
      patres nostri annuntiavérunt nobis *
      opus, quod operátus es in diébus eórum, in diébus antíquis.
³ Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos *
      afflixísti pópulos et dilatásti eos. –

⁴ Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
      et bráchium eórum non salvávit eos;
   sed déxtera tua et bráchium tuum et illuminátio vultus tui, *
      quóniam complacuísti in eis. –

⁵ Tu es rex meus et Deus meus, *
      qui mandas salútes Iacob.
⁶ In te inimícos nostros proiécimus, *
      et in nómine tuo conculcávimus insurgéntes in nos. –

⁷ Non enim in arcu meo sperábo, *
      et gládius meus non salvábit me.
⁸ Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
      et odiéntes nos confudísti.
⁹ In Deo gloriábimur tota die *
      et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui. Allelúia.

Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum. Allelúia.

¹⁰ Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
       et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.
¹¹ Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
       et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.
¹² Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
       et in géntibus dispersísti nos. –

¹³ Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
       nec dítior factus es in commutatióne eórum.
¹⁴ Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
       subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
¹⁵ Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
       commotiónem cápitis in pópulis. –

¹⁶ Tota die verecúndia mea contra me est, *
       et confúsio faciéi meæ coopéruit me
¹⁷ a voce exprobrántis et obloquéntis, *
       a fácie inimíci et ultóris.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum. Allelúia.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem. Allelúia.

¹⁸ Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te; *
       et iníque non égimus in testaméntum tuum.
¹⁹ Et non recéssit retro cor nostrum, *
       nec declinavérunt gressus nostri a via tua;
²⁰ sed humiliásti nos in loco vúlpium *
       et operuísti nos umbra mortis. –

²¹ Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
       et si expandérimus manus nostras ad deum aliénum,
²² nonne Deus requíret ista? *
       Ipse enim novit abscóndita cordis.
²³ Quóniam propter te mortificámur tota die, *
       æstimáti sumus sicut oves occisiónis. –

²⁴ Evígila, quare obdórmis, Dómine? *
       Exsúrge et ne repéllas in finem.
²⁵ Quare fáciem tuam avértis, *
       oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?

²⁶ Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
       conglutinátus est in terra venter noster.
²⁷ Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
       et rédime nos propter misericórdiam tuam.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem. Allelúia.

V. Deus et Dóminum suscitávit, allelúia.
R. Et nos suscitábit per virtútem suam, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Apocalýpsis

     Ego Ioánnes vidi: et apértum est templum tabernáculi testimónii in cælo, et exiérunt septem ángeli habéntes septem plagas de templo, vestíti lino mundo cándido et præcíncti circa péctora zonis áureis. Et unus ex quáttuor animálibus dedit septem ángelis septem phíalas áureas plenas iracúndiæ Dei vivéntis in sǽcula sæculórum. Et implétum est templum fumo de glória Dei et de virtúte eius, et nemo póterat introíre in templum, donec consummaréntur septem plagæ septem angelórum.
     Et audívi vocem magnam de templo dicéntem septem ángelis: «Ite et effúndite septem phíalas iræ Dei in terram».
     Et ábiit primus et effúdit phíalam suam in terram; et factum est vulnus sævum ac péssimum in hómines, qui habébant charactérem béstiæ, et eos, qui adorábant imáginem eius.
     Et secúndus effúdit phíalam suam in mare; et factus est sanguis tamquam mórtui, et omnis ánima vivens mórtua est, quæ est in mari.
     Et tértius effúdit phíalam suam in flúmina et in fontes aquárum; et factus est sanguis. Et audívi ángelum aquárum dicéntem: «Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus, quia hæc iudicásti, quia sánguinem sanctórum et prophetárum fudérunt, et sánguinem eis dedísti bíbere: digni sunt!». Et audívi altáre dicens: «étiam, Dómine Deus omnípotens, vera et iusta iudícia tua!».
     Et quartus effúdit phíalam suam in solem; et datum est illi æstu affícere hómines in igne. Et æstuavérunt hómines æstu magno et blasphemavérunt nomen Dei habéntis potestátem super has plagas, et non egérunt pæniténtiam, ut darent illi glóriam.
     Et quintus effúdit phíalam suam super thronum béstiæ; et factum est regnum eius tenebrósum, et commanducavérunt linguas suas præ dolóre et blasphemavérunt Deum cæli præ dolóribus suis et vulnéribus suis et non egérunt pæniténtiam ex opéribus suis.
     Et sextus effúdit phíalam suam super flumen illud magnum Euphráten; et exsiccáta est aqua eius, ut præpararétur via régibus, qui sunt ab ortu solis. Et vidi de ore dracónis et de ore béstiæ et de ore pseudoprophétæ spíritus tres immúndos velut ranas: sunt enim spíritus dæmoniórum faciéntes signa, qui procédunt ad reges univérsi orbis congregáre illos in prœlium diéi magni Dei omnipoténtis.
     Ecce vénio sicut fur. Beátus, qui vígilat et custódit vestiménta sua, ne nudus ámbulet, et vídeant turpitúdinem eius.
     Et congregávit illos in locum, qui vocátur Hebráice Harmágedon.
     Et séptimus effúdit phíalam suam in áerem; et exívit vox magna de templo a throno dicens: «Factum est!». Et facta sunt fúlgura et voces et tonítrua, et terræmótus factus est magnus, qualis numquam fuit, ex quo homo fuit super terram, talis terræmótus sic magnus. Et facta est cívitas magna in tres partes, et civitátes géntium cecidérunt. Et Bábylon magna venit in memóriam ante Deum dare ei cálicem vini indignatiónis iræ eius. Et omnis ínsula fugit, et montes non sunt invénti. Et grando magna sicut taléntum descéndit de cælo in hómines; et blasphemavérunt hómines Deum propter plagam grándinis, quóniam magna est plaga eius nimis.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátibus sancti Augustíni epíscopi in Ioánnem

     Dóminus Iesus mandátum novum se discípulis suis dare testátur, ut díligant ínvicem: Mandátum, inquit, novum do vobis, ut diligátis ínvicem.
     Nonne iam erat hoc mandátum in antíqua Dei lege, ubi scriptum est: Díliges próximum tuum tamquam teípsum? Cur ergo novum appellátur a Dómino, quod tam vetus esse convíncitur? An ídeo est mandátum novum, quia, exúto vétere, índuit nos hóminem novum? Innovat quippe audiéntem, vel pótius obœdiéntem, non omnis, sed ista diléctio, quam Dóminus ut a carnáli dilectióne distíngueret, áddidit: Sicut diléxi vos.
     Diléctio ista nos ínnovat, ut simus hómines novi, herédes testaménti novi, cantatóres cántici novi. Hæc diléctio, fratres caríssimi, antíquos étiam tunc iustos, tunc patriárchas et prophétas, sicut póstea beátos Apóstolos innovávit, ipsa et nunc ínnovat gentes, et ex univérso génere humáno, quod diffúnditur toto orbe terrárum, facit et cólligit pópulum novum, corpus novæ nuptæ Fílii Dei unigéniti sponsæ, de qua dícitur in Cántico canticórum: Quæ est ista, quæ ascéndit dealbáta? útique dealbáta, quia innováta; unde, nisi mandáto novo?
     Propter quod pro ínvicem sollícita sunt membra in ea; et si pátitur unum membrum, compatiúntur ómnia membra, et si glorificátur unum membrum, congáudent ómnia membra. Audiunt enim, atque custódiunt: Mandátum novum do vobis, ut vos ínvicem diligátis, non sicut se díligunt qui corrúmpunt, nec sicut se díligunt hómines, quóniam hómines sunt; sed sicut se díligunt quóniam dii sunt et fílii Altíssimi omnes, ut sint Fílio eius único fratres, ea dilectióne ínvicem diligéntes, qua ipse diléxit eos, perductúrus eos ad illum finem qui suffíciat eis, ubi satiétur in bonis desidérium eórum. Tunc enim áliquid desidério non déerit, quando ómnia in ómnibus Deus erit.
     Hanc dilectiónem nobis donat ipse qui ait: Sicut diléxi vos, ut et vos diligátis ínvicem. Ad hoc ergo nos diléxit, ut et nos diligámus ínvicem; hoc nobis cónferens diligéndo nos, ut mútua dilectióne constringámur inter nos, et tam dulci vínculo conéxis membris corpus tanti cápitis simus.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, allelúia.

Non iustificatur homo ex operibus legis nisi per fidem Iesu Christi. (Gal 2, 16)

¹ Dómine, exáudi oratiónem meam, †
      áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua; *
      exáudi me in tua iustítia.
² Et non intres in iudícium cum servo tuo, *
      quia non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. –

³ Quia persecútus est inimícus ánimam meam, †
      contrívit in terra vitam meam, *
      collocávit me in obscúris sicut mórtuos a sǽculo.
⁴ Et anxiátus est in me spíritus meus, *
      in médio mei obríguit cor meum.
⁵ Memor fui diérum antiquórum, †
      meditátus sum in ómnibus opéribus tuis, *
      in factis mánuum tuárum recogitábam.
⁶ Expándi manus meas ad te, *
      ánima mea sicut terra sine aqua tibi. –

⁷ Velóciter exáudi me, Dómine; *
      defécit spíritus meus.
   Non abscóndas fáciem tuam a me, *
      ne símilis fiam descendéntibus in lacum.
⁸ Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam, *
      quia in te sperávi.
   Notam fac mihi viam, in qua ámbulem, *
      quia ad te levávi ánimam meam.
⁹ Eripe me de inimícis meis, *
      Dómine, ad te confúgi.
¹⁰ Doce me fácere voluntátem tuam, *
      quia Deus meus es tu. –

   Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam; *
¹¹   propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me.
   In iustítia tua *
      edúces de tribulatióne ánimam meam.

     ¹²  [Et in misericordia tua disperdes inimicos meos; †
          et perdes omnes, qui tribulant animam meam, *
          quóniam ego servus tuus sum.]

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, allelúia.

Ant. 2 Iterum vidébo vos, et gaudébit cor vestrum, allelúia.

¹⁰ Lætámini cum Ierúsalem et exsultáte in ea, *
       omnes, qui dilígitis eam;
    gaudéte cum ea gáudio, *
       univérsi, qui lugebátis super eam,
¹¹ ut sugátis et repleámini *
       ab úbere consolatiónis eius,
    ut mulgeátis et delíciis affluátis *
       ex ubéribus glóriæ eius. –

¹² Quia hæc dicit Dóminus: †
       «Ecce ego dírigam ad eam quasi flúvium pacem, *
       et quasi torréntem inundántem glóriam géntium.
    Sugétis, in ulnis portabímini, *
       et super génua blandiéntur vobis.–

¹³ Quómodo si quem mater consolátur, †
       ita ego consolábor vos; *
       et in Ierúsalem consolabímini.
¹⁴ Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, *
       et ossa vestra quasi herba germinábunt».

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Iterum vidébo vos, et gaudébit cor vestrum, allelúia.

Ant. 3 Ædíficat Ierúsalem Dóminus et sanat contrítos corde, allelúia.

Te Deum laudamus, te Dominum confitemur.

¹ Laudáte Dóminum, quóniam bonum est psállere Deo nostro, *
      quóniam iucúndum est celebráre laudem. –

² Ædíficans Ierúsalem Dóminus, *
      dispérsos Israélis congregábit.
³ Qui sanat contrítos corde *
      et álligat plagas eórum;
⁴ qui númerat multitúdinem stellárum *
      et ómnibus eis nómina vocat.
⁵ Magnus Dóminus noster et magnus virtúte, *
      sapiéntiæ eius non est númerus.
⁶ Susténtat mansuétos Dóminus, *
      humílians autem peccatóres usque ad terram. –

⁷ Præcínite Dómino in confessióne, *
      psállite Deo nostro in cíthara.
⁸ Qui óperit cælum núbibus *
      et parat terræ plúviam.
   Qui prodúcit in móntibus fenum *
      et herbam servitúti hóminum.
⁹ Qui dat iuméntis escam ipsórum *
      et pullis corvórum invocántibus eum.
¹⁰ Non in fortitúdine equi delectátur, *
      nec in tíbiis viri beneplácitum est ei.
¹¹ Beneplácitum est Dómino super timéntes eum *
      et in eis, qui sperant super misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ædíficat Ierúsalem Dóminus et sanat contrítos corde, allelúia.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Surréxit Dóminus de sepúlcro, * allelúia, allelúia.
R. Surréxit Dóminus de sepúlcro, * allelúia, allelúia.
V. Qui pro nobis pepéndit in ligno.
R. Allelúia, allelúia.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Surréxit Dóminus de sepúlcro, * allelúia, allelúia.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Non est discípulus super magístrum; perféctus autem omnis erit, si sit sicut magíster eius, allelúia.

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Non est discípulus super magístrum; perféctus autem omnis erit, si sit sicut magíster eius, allelúia.

PRECES

Deum Patrem, qui pósuit Christum in resurrectiónem filiórum suórum, fidénter deprecémur, ita clamántes:
     Dóminus Iesus sit ipse vita nostra.

Colúmna ignis pópulum tuum in desérto illustrásti:
— per resurrectiónem suam Christus sit nobis hódie lumen vitæ.
Voce Móysis pópulum tuum in monte docuísti:
— per resurrectiónem suam Christus sit nobis hódie verbum vitæ.
Mannæ dono pópulum tuum peregrinántem nutrivísti:
— per resurrectiónem suam Christus sit nobis hódie panis vitæ.
Pópulum tuum potásti, aquam edúcens e petra:
— per resurrectiónem Fílii tui concéde nobis hódie Spíritum vitæ.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Deus, qui humánam natúram supra primæ oríginis réparas dignitátem, réspice ad pietátis tuæ ineffábile sacraméntum, ut, quos regeneratiónis mystério dignátus es innováre, in his dona tuæ perpétuæ grátiæ benedictionísque consérves. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. Allelúia, allelúia.
R. Deo grátias. Allelúia, allelúia.

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)