| Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |||||
PER ANNUM, hebd. XXXIII
In dedicatione basilicarum SS. Petri et Pauli, apostolorum, memoria ad libitum
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Nox et tenébræ et núbila,
confúsa mundi et túrbida,
lux intrat, albéscit polus:
Christus venit; discédite.
Calígo terræ scínditur
percússa solis spículo,
rebúsque iam color redit
vultu niténtis síderis.
Sic nostra mox obscúritas
fraudísque pectus cónscium,
ruptis retéctum núbibus,
regnánte palléscet Deo.
Te, Christe, solum nóvimus,
te mente pura et símplici
rogáre curváto genu
flendo et canéndo díscimus.
Inténde nostris sénsibus
vitámque totam díspice:
sunt multa fucis íllita
quæ luce purgéntur tua.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.
In illa hora factus est terræmotus magnus. (Ap 11, 13)
I
2 Díligam te, Dómine, fortitúdo mea. *
3 Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus;
Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum; *
protéctor meus et cornu salútis meæ et suscéptor meus.
4 Laudábilem invocábo Dóminum, *
et ab inimícis meis salvus ero. –
5 Circumdedérunt me fluctus mortis, *
et torréntes Bélial conturbavérunt me;
6 funes inférni circumdedérunt me, *
præoccupavérunt me láquei mortis.
7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, *
et ad Deum meum clamávi;
exaudívit de templo suo vocem meam, *
et clamor meus in conspéctu eius introívit in aures eius.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.
Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.
8 Commóta est et contrémuit terra; †
fundaménta móntium concússa sunt et commóta sunt, *
quóniam irátus est.
9 Ascéndit fumus de náribus eius, †
et ignis de ore eius dévorans; *
carbónes succénsi processérunt ab eo.
10 Inclinávit cælos et descéndit, *
et calígo sub pédibus eius. –
11 Et ascéndit super cherub et volávit, *
ferebátur super pennas ventórum.
12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, †
in circúitu eius tabernáculum eius, *
tenebrósa aqua, nubes áeris.
13 Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, *
grando et carbónes ignis. –
14 Et intónuit de cælo Dóminus, †
et Altíssimus dedit vocem suam: *
grando et carbónes ignis.
15 Et misit sagíttas suas et dissipávit eos, *
fúlgura iecit et conturbávit eos.
16 Et apparuérunt fontes aquárum, *
et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum
ab increpatióne tua, Dómine, *
ab inspiratióne spíritus iræ tuæ. –
17 Misit de summo et accépit me *
et assúmpsit me de aquis multis;
18 erípuit me de inimícis meis fortíssimis †
et ab his, qui odérunt me, *
quóniam confortáti sunt super me.
19 Oppugnavérunt me in die afflictiónis meæ, *
et factus est Dóminus fulciméntum meum;
20 et edúxit me in latitúdinem, *
salvum me fecit, quóniam vóluit me.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.
Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.
21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
et secúndum puritátem mánuum meárum reddet mihi,
22 quia custodívi vias Dómini, *
nec ímpie recéssi a Deo meo.
23 Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo, *
et iustítias eius non réppuli a me;
24 et fui immaculátus cum eo *
et observávi me ab iniquitáte.
25 Et retríbuit mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius. –
26 Cum sancto sanctus eris *
et cum viro innocénte ínnocens eris
27 et cum elécto eléctus eris *
et cum pervérso cállidus eris.
28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies *
et óculos superbórum humiliábis.
29 Quóniam tu accéndis lucérnam meam, Dómine; *
Deus meus illúminat ténebras meas.
30 Quóniam in te aggrédiar hóstium turmas *
et in Deo meo transíliam murum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.
V.
Omnes mirabántur in verbis grátiæ.
R.
Quæ procedébant de ore ipsíus.
LECTIO PRIOR
De libro Zacharíæ prophétæ
Hæc dicit Dóminus: «Super pastóres irátus est furor meus, et super hircos visitábo: certe vísitat Dóminus exercítuum gregem suum, domum Iudæ, et
fáciet eos quasi equum glóriæ suæ in bello. Ex ipso ángulus, ex ipso paxíllus, ex ipso arcus prœlii, ex ipso egrediétur omnis exáctor simul. Et
erunt quasi fortes conculcántes lutum viárum in prœlio et bellábunt, quia Dóminus cum eis; et confundéntur ascensóres equórum. Et confortábo domum
Iudæ et domum Ioseph salvábo et redúcam eos, quia miserébor eórum; et erunt, sicut non proiecíssem eos: ego enim Dóminus Deus eórum et exáudiam eos.
Et erunt quasi fortes Ephraim, et lætábitur cor eórum quasi a vino, et fílii eórum vidébunt et lætabúntur, et exsultábit cor eórum in Dómino.
Sibilábo eis et congregábo illos, quia redémi eos, et multi erunt, sicut multi ante fúerant. Et seminábo eos in pópulis, et de longe recordabúntur
mei; et alent fílios suos et reverténtur. Et redúcam eos de terra Ægýpti et de Assýria congregábo eos et ad terram Gálaad et Líbani addúcam eos,
et non inveniétur eis locus. Et transíbunt per mare angústiæ, et percútiet in mari fluctus, et exiccabúntur ómnia profúnda flúminis; et humiliábitur
supérbia Assýriæ et sceptrum Ægýpti recédet. Confortábo eos in Dómino, et in nómine eius ambulábunt», dicit Dóminus. Aperi, Líbane, portas tuas,
et cómedat ignis cedros tuas. Ulula, ábies, quia cécidit cedrus, quóniam magnífici vastáti sunt; ululáte, quercus Basan, quóniam córruit saltus
impérvius. Vox ululátus pastórum, quia vastáta est magnificéntia eórum; vox rugítus leónum, quóniam vastáta est supérbia Iordánis.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi
Iucundábitur iustus in Dómino et sperábit in eo, et gloriabúntur omnes recti corde. Hoc certe voce et corde cantávimus. Hæc verba Deo dixit
et consciéntia et lingua christiána: Iucundábitur iustus, non in sǽculo, sed in Dómino. Lux orta est iusto, dicit álibi, et rectis corde iucúnditas.
Quǽreres unde iucúnditas. Hic audis: Iucundábitur iustus in Dómino. Et álibi: Delectáre in Dómino, et dabit tibi petitiónes cordis tui.
Quid nobis indícitur? Quid donátur? Quid iubétur? Quid datur? Ut iucundémur in Dómino. Quis iucundábitur in ea re quam non videt? An forte vidémus
Dóminum? Hoc in promissióne detinémus. Nunc autem per fidem ambulámus, quámdiu sumus in córpore, peregrinámur a Dómino. Per fidem, non per spéciem.
Quando per spéciem? Quando implébitur quod idem Ioánnes dicit: Dilectíssimi, fílii Dei sumus; et nondum appáruit quod érimus. Scimus quia, cum
apparúerit, símiles ei érimus, quóniam eum vidébimus sícuti est.
Tunc ergo magna et perfécta iucúnditas, tunc plenum gáudium, ubi non iam spes lactat, sed res nutrit. Tamen étiam nunc, ante quam res ipsa véniat
nobis, ante quam nos ad rem ipsam veniámus, iucundémur in Dómino. Neque enim parvam iucunditátem habet spes, cuius póstea erit res.
Modo ergo in spe amámus. ídeo iucundátur, inquit, iustus in Dómino. Et contínuo, quia nondum videt, et sperábit in eo.
Habémus tamen primítias spíritus et aliúnde fortásse, et quem dilígimus propinquámus et quod ávide manducatúri et bibitúri sumus, nunc etsi tenúiter
prælámbimus atque gustámus.
Unde autem iucundámur in Dómino, si a nobis longe est Dóminus? Et non sit longe! Ut longe sit tu facis. Ama et propinquábit; ama et habitábit.
Dóminus in próximo est, nihil sollíciti fuéritis. Vis vidére quam si amáveris tecum sit? Deus cáritas est.
Dictúrus es mihi: «Putas, quid est cáritas?». Cáritas est qua dilígimus. Quid dilígimus? Ineffábile bonum, bonum benéficum, bonum bonórum ómnium
creatórem. Ipse te deléctet, a quo habes quicquid te deléctat. Non peccátum dico, nam peccátum solum ab illo non habes. Excépto peccáto, ab illo
habes quicquid áliud habes.
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Deus, in lúmine tuo vidébimus lumen.
Qui sequitur me, non ambulabit in tenebris, sed habebit lucem vitæ. (Io 8, 12)
2 Susúrrat iníquitas ad ímpium in médio cordis eius; *
non est timor Dei ante óculos eius. –
3 Quóniam blandítur ipsi in conspéctu eius, *
ut non invéniat iniquitátem suam et óderit.
4 Verba oris eius iníquitas et dolus, *
désiit intellégere, ut bene ágeret.
5 Iniquitátem meditátus est in cubíli suo, †
ástitit omni viæ non bonæ, *
malítiam autem non odívit. –
6 Dómine, in cælo misericórdia tua *
et véritas tua usque ad nubes;
7 iustítia tua sicut montes Dei, †
iudícia tua abýssus multa: *
hómines et iuménta salvábis, Dómine. –
8 Quam pretiósa misericórdia tua, Deus! *
Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt;
9 inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ, *
et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.
10 Quóniam apud te est fons vitæ, *
et in lúmine tuo vidébimus lumen. –
11 Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te *
et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.
12 Non véniat mihi pes supérbiæ, *
et manus peccatóris non móveat me.
13 Ibi cecidérunt, qui operántur iniquitátem, *
expúlsi sunt, nec potuérunt stare.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Deus, in lúmine tuo vidébimus lumen.
Ant. 2 Dómine, magnus es tu, et praeclárus in virtúte tua.
1 Incípite Deo meo in týmpanis, *
cantáte Dómino meo in cýmbalis,
modulámini illi psalmum novum, *
exaltáte et invocáte nomen ipsíus.
2 Tu es Deus cónterens bella, †
qui ponis castra in médio pópuli tui, *
ut erípias me de manu persequéntium me. –
13 Cantábo Deo meo hymnum novum: †
Dómine, magnus es tu et clarus,*
mirábilis in virtúte et insuperábilis. –
14 Tibi sérviat omnis creatúra tua, *
quóniam dixísti, et facta sunt, –
misísti spíritum tuum, et ædificáta sunt, *
et non est, qui resístat voci tuæ. –
15 Montes enim a fundaméntis agitabúntur cum aquis, *
petræ autem a fácie tua tamquam cera liquéscent. –
Illis autem qui timent te *
propítius adhuc eris.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Dómine, magnus es tu, et praeclárus in virtúte tua.
Ant. 3 Iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
Sedet ad dexteram Patris, et regni eius non erit finis.
2 Omnes gentes, pláudite mánibus, *
iubiláte Deo in voce exsultatiónis,
3 quóniam Dóminus Altíssimus, terríbilis, *
rex magnus super omnem terram. –
4 Subiécit pópulos nobis *
et gentes sub pédibus nostris.
5 Elégit nobis hereditátem nostram, *
glóriam Iacob, quem diléxit.
6 Ascéndit Deus in iúbilo, *
et Dóminus in voce tubæ. –
7 Psállite Deo, psállite; *
psállite regi nostro, psállite.
8 Quóniam rex omnis terræ Deus, *
psállite sapiénter. –
9 Regnávit Deus super gentes, *
Deus sedet super sedem sanctam suam.
10 Príncipes populórum congregáti sunt *
cum pópulo Dei Abraham,
quóniam Dei sunt scuta terræ: *
veheménter elevátus est.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
V. In via tua vivífica me.
R. In testimónia tua.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.
PRECES
Grátias agámus Christo eúmque semper laudémus, quia non dedignátur fratres vocáre quos sanctíficat. ídeo ei supplicémus:
Sanctífica fratres tuos, Dómine.
Fac ut huius diéi inítia in honórem resurrectiónis tuæ puris tibi córdibus consecrémus,
— et diem totum tibi gratum sanctificatiónis opéribus faciámus.
Qui diem, amóris tui signum, ad salútem et lætítiam nobis renovásti,
— rénova nos cotídie ad glóriam tuam.
Doce nos hódie te in ómnibus præséntem agnóscere,
— teque in mæréntibus præsértim et paupéribus inveníre.
Da nos hódie cum ómnibus pacem habére,
— némini vero malum réddere pro malo.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Exáudi nos, Deus, salutáris noster, et nos pérfice sectatóres lucis et operários veritátis, ut qui ex te nati sumus lucis fílii,
tui testes coram homínibus esse valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)