BREVIARIUM ROMANUM

23 october 2023
PER ANNUM, hebd. XXIX
Hebdomada I

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Splendor patérnæ glóriæ,
de luce lucem próferens,
lux lucis et fons lúminis,
diem dies illúminans.

Verúsque sol, illábere
micans nitóre pérpeti,
iubárque Sancti Spíritus
infúnde nostris sénsibus.

Votis vocémus et Patrem,
Patrem perénnis glóriæ,
Patrem poténtis grátiæ,
culpam reléget lúbricam.

Infórmet actus strénuos,
dentem retúndat ínvidi,
casus secúndet ásperos,
donet geréndi grátiam.

Mentem gubérnet et regat
casto, fidéli córpore;
fides calóre férveat,
fraudis venéna nésciat.

Christúsque nobis sit cibus,
potúsque noster sit fides;
læti bibámus sóbriam
ebrietátem Spíritus.

Lætus dies hic tránseat;
pudor sit ut dilúculum,
fides velut merídies,
crepúsculum mens nésciat.

Auróra cursus próvehit;
Auróra totus pródeat,
in Patre totus Fílius
et totus in Verbo Pater. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Nunc ánima mea turbata est ... Pater, salvifica me ex hora hac? (Io 12, 27)

² Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
      neque in ira tua corrípias me. –

³ Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *
      sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
⁴ Et ánima mea turbáta est valde, *
      sed tu, Dómine, úsquequo? –

⁵ Convértere, Dómine, éripe ánimam meam; *
      salvum me fac propter misericórdiam tuam.
⁶ Quóniam non est in morte, qui memor sit tui, *
      in inférno autem quis confitébitur tibi? –

⁷ Laborávi in gémitu meo, †
      lavábam per síngulas noctes lectum meum; *
      lácrimis meis stratum meum rigábam.
⁸ Turbátus est a mæróre óculus meus, *
      inveterávi inter omnes inimícos meos. –

⁹ Discédite a me omnes, qui operámini iniquitátem, *
       quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
¹⁰ Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, *
       Dóminus oratiónem meam suscépit. –

¹¹ Erubéscant et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei; *
       convertántur et erubéscant valde velóciter.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Iterum venturus est iudicare vivos et mortuos.

²  Confitébor tibi, Dómine in toto corde meo, *
      narrábo ómnia mirabília tua.
³ Lætábor et exsultábo in te *
      psallam nómini tuo, Altíssime. –

⁴ Cum convertúntur inimíci mei retrórsum, *
      infirmántur et péreunt a fácie tua.
⁵ Quóniam fecísti iudícium meum et causam meam, *
      sedísti super thronum, qui iúdicas iustítiam.

⁶ Increpásti gentes, perdidísti ímpium; *
      nomen eórum delésti in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
⁷ Inimíci solitúdines sempitérnæ factæ sunt, *
      et civitátes destruxísti: périit memória eórum cum ipsis. –

⁸ Dóminus autem in ætérnum sedébit, *
      parávit in iudícium thronum suum.
⁹ et ipse iudicábit orbem terræ in iustítia, *
       iudicábit pópulos in æquitáte. –

¹⁰ Et erit Dóminus refúgium opprésso, *
       refúgium in opportunitátibus, in tribulatióne.
¹¹ Et sperent in te, qui novérunt nomen tuum, *
       quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

¹²  Psállite Dómino, qui hábitat in Sion; *
       annuntiáte inter gentes stúdia eius.
¹³  Quóniam requírens sánguinem, recordátus est eórum, *
      non est oblítus clamórem páuperum. –

¹⁴ Miserére mei, Dómine; †
      vide afflictiónem meam de inimícis meis, *
      qui exáltas me de portis mortis,
¹⁵ ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion, *
       exsúltem in salutári tuo. –

¹⁶ Infíxae sunt gentes in fóvea, quam fecérunt, †
       in láqueo isto, quem abscondérunt, *
       comprehénsus est pes eórum.
¹⁷ Manifestávit se Dóminus iudícium fáciens; *
       in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor. –

¹⁸ Converténtur peccatóres in inférnum, *
       omnes gentes, quæ obliviscúntur Deum.

¹⁹ Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; *
       exspectátio páuperum non períbit in ætérnum. –

²⁰ Exsúrge, Dómine, non confortétur homo; *
       iudicéntur gentes in conspéctu tuo. –
²¹ Constítue, Dómine, terrórem super eos, *
       sciant gentes quóniam hómines sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

V. Da mihi intelléctum, et servábo legem tuam.
R. Et custódiam illam in toto corde meo.

LECTIO PRIOR

De libro Esther

     In diébus illis: Rex Asuérus exaltávit Aman fílium Amadáthi, qui erat de stirpe Agag, et pósuit sólium eius super omnes príncipes, quos habébat. Cunctíque servi regis, qui in fóribus palátii versabántur, flectébant génua et adorábant Aman; sic enim præcéperat rex pro illo. Solus Mardochǽus non flectébat genu, neque adorábat eum. Cui dixérunt púeri regis, qui ad fores palátii præsidébant: «Cur non obsérvas mandátum regis?». Cumque hoc crébrius dícerent, et ille nollet audíre, nuntiavérunt Aman scire cupiéntes utrum perseveráret in senténtia; díxerat enim eis se esse Iudǽum.
     Cumque Aman experiménto probásset quod Mardochǽus non sibi flécteret genu, nec se adoráret, irátus est valde et pro níhilo duxit in unum Mardochǽum míttere manus suas — audíerat enim quod esset gentis Iudǽæ — magísque vóluit omnem Iudæórum, qui erant in regno Asuéri, pérdere natiónem.
     Mense primo, cuius vocábulum est Nisan, anno duodécimo regni Asuéri, missa est in urnam sors, quæ dícitur Phur, coram Aman, quo die et quo mense gens Iudæórum debéret intérfici; et exívit dies tértia décima mensis duodécimi, qui vocátur Adar. Dixítque Aman regi Asuéro: «Est pópulus per omnes províncias regni tui dispérsus, segregátus inter pópulos alienísque utens légibus, quas céteri non cognóscunt, ínsuper et regis scita contémnens; non éxpedit regi, ut det illis réquiem. Si tibi placet, scriptis decérne, ut péreat, et decem mília talentórum argénti appéndam arcáriis gazæ tuæ». Tulit ergo rex ánulum, quo utebátur, de manu sua et dedit eum Aman fílio Amadáthi de progénie Agag, hosti Iudæórum. Dixítque ad eum: «Argéntum, quod pollicéris, tuum sit; de pópulo age, quod tibi placet».
     Vocatíque sunt scribæ regis mense primo, tértia décima die eius, et scriptum est, ut iússerat Aman, ad omnes sátrapas regis et duces provinciárum et príncipes diversárum géntium, ut quæque gens légere póterat et audíre pro varietáte linguárum, ex nómine regis Asuéri; et lítteræ ipsíus signátæ ánulo. Missæ sunt epístulæ per cursóres ad univérsas províncias regis, ut pérderent, occíderent atque delérent omnes Iudǽos, a púero usque ad senem, párvulos et mulíeres uno die, hoc est tértio décimo mensis duodécimi, qui vocátur Adar, et bona eórum diríperent.
     Exémplar autem epistulárum ut lex in ómnibus provínciis promulgándum erat, ut scirent omnes pópuli et parárent se ad prædíctam diem. Festinábant cursóres, qui missi erant, regis impérium explére; statímque in Susan pepéndit edíctum, rege et Aman celebránte convívium, dum cívitas ipsa esset conturbáta.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Augustíni epíscopi ad Probam

     Semper vitam beátam a Dómino Deo desiderémus et semper orémus. Sed ídeo ab áliis curis atque negótiis, quibus ipsum desidérium quodámmodo tepéscit, certis horis ad negótium orándi mentem revocámus, verbis oratiónis nos admonéntes in id quod desiderámus inténdere, ne quod tepéscere cœperat, omníno frigéscat et pénitus exstinguátur, nisi crébrius inflammétur.
     Unde et illud quod Apóstolus ait: Postulatiónes vestræ innotéscant apud Deum, non sic accipiéndum est, tamquam Deo innotéscant, qui eas et ántequam essent útique nóverat, sed nobis innotéscant apud Deum per tolerántiam, non apud hómines per iactántiam.
     Quæ cum ita sint, étiam diu oráre cum vacat, id est cum ália bonárum et necessariárum actiónum non impediúntur offícia, quamvis et in eis, ut dixi, desidério illo semper orándum sit, non est ímprobum nec inútile. Neque enim, ut nonnúlli putant, hoc est oráre in multilóquio, si diútius orétur. Aliud est sermo multus, áliud diutúrnus afféctus. Nam et de ipso Dómino scriptum est quod pernoctáverit in orándo, et quod prolíxius oráverit: ubi quid áliud quam nobis præbébat exémplum, in témpore precátor opportúnus, cum Patre exaudítor ætérnus?
     Dicúntur fratres in Ægýpto crebras quidem habére oratiónes, sed eas tamen brevíssimas et raptim quodámmodo iaculátas, ne illa vigilánter erécta, quæ oránti plúrimum necessária est, per productióres moras evanéscat atque hebetétur inténtio. Ac per hoc étiam ipsi satis osténdunt, hanc intentiónem sicut non est obtundénda, si perduráre non potest, ita si perduráverit, non cito esse rumpéndam.
     Absit enim ab oratióne multa locútio, sed non desit multa precátio, si fervens persevérat inténtio. Nam multum loqui est in orándo rem necessáriam supérfluis ágere verbis. Multum autem precári est ad eum, quem precámur, diutúrna et pia cordis excitatióne pulsáre. Nam plerúmque hoc negótium plus gemítibus quam sermónibus ágitur, plus fletu quam affátu. Ponit autem lácrimas nostras in conspéctu suo, et gémitus noster non est abscónditus ab eo, qui ómnia per Verbum cóndidit et humána verba non quærit.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Ad te orábo, Dómine, mane exáudies vocem meam.

Verbo inhabitante, æternaliter exsultabunt qui eum intra se receperunt.

² Verba mea áuribus pércipe, Dómine; *
      intéllege gémitum meum.
³ Inténde voci clamóris mei, *
      rex meus et Deus meus. –

⁴ Quóniam ad te orábo, Dómine, †
      mane exáudies vocem meam; *
      mane astábo tibi et exspectábo.
⁵ Quóniam non Deus volens iniquitátem tu es; †
⁶     neque habitábit iuxta te malígnus, *
      neque permanébunt iniústi ante óculos tuos. –

⁷ Odísti omnes, qui operántur iniquitátem, †
      perdes omnes, qui loquúntur mendácium; *
      virum sánguinum et dolósum abominábitur Dóminus.
⁸ Ego autem in multitúdine misericórdiae tuæ †
      introíbo in domum tuam; *
      adorábo ad templum sanctum tuum in timóre tuo. –

⁹ Dómine, deduc me in iustítia tua propter inimícos meos, *
       dírige in conspéctu meo viam tuam.
¹⁰ Quóniam non est in ore eórum véritas, *
       cor eórum fóvea;
    sepúlcrum patens est guttur eórum, *
       mólliunt linguas suas. –

     ¹¹  [Iudica illos, Deus; decidant a cogitationibus suis; †
          secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, *
          quóniam irritaverunt te, Domine.]

¹² Et omnes, qui sperant in te, læténtur, *
       in ætérnum exsúltent.
    Obumbrábis eis, et gloriabúntur in te, *
       qui díligunt nomen tuum;
¹³ quóniam tu benedíces iusto, Dómine, *
       quasi scuto, bona voluntáte coronábis eum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ad te orábo, Dómine, mane exáudies vocem meam.

Ant. 2 Laudámus nomen tuum ínclitum, Deus noster.

¹⁰ Benedíctus es, Dómine Deus Israel patris nostri, *
       ab ætérno in ætérnum.
¹¹ Tua est, Dómine, magnificéntia et poténtia, *
       glória, splendor atque maiéstas.
    Cuncta enim, quæ in cælo sunt et in terra, tua sunt, *
       tuum, Dómine, regnum, et tu eleváris ut caput super ómnia.
¹² De te sunt divítiæ et glória, *
       tu domináris ómnium. –

    In manu tua virtus et poténtia, *
       in manu tua est magnificáre et firmáre ómnia.
¹³ Nunc ígitur, Deus noster, confitémur tibi *
       et laudámus nomen tuum ínclitum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Laudámus nomen tuum ínclitum, Deus noster.

Ant. 3 Adoráte Dóminum in aula sancta eius.

Ecce vox de cælis dicens: «Hic est Filius meus dilectus» (Mt 3, 17).

¹ Afférte Dómino, fílii Dei, *
      afférte Dómino glóriam et poténtiam,
² afférte Dómino glóriam nóminis eius, *
      adoráte Dóminum in splendóre sancto. –

³ Vox Dómini super aquas; †
      Deus maiestátis intónuit, *
      Dóminus super aquas multas.
⁴ Vox Dómini in virtúte, *
      vox Dómini in magnificéntia. –

⁵ Vox Dómini confringéntis cedros; *
      et confrínget Dóminus cedros Líbani.
⁶ Et saltáre fáciet, tamquam vítulum, Líbanum, *
      et Sárion, quemádmodum fílium unicórnium. –

⁷ Vox Dómini intercidéntis flammam ignis, †
⁸    vox Dómini concutiéntis desértum, *
      et concútiet Dóminus desértum Cades.
⁹ Vox Dómini properántis partum cervárum, †
      et denudábit condénsa; *
      et in templo eius omnes dicent glóriam. –

¹⁰ Dóminus super dilúvium hábitat, *
       et sedébit Dóminus rex in ætérnum.
¹¹ Dóminus virtútem pópulo suo dabit, *
       Dóminus benedícet pópulo suo in pace.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Adoráte Dóminum in aula sancta eius.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Benedíctus Dóminus * a sǽculo et usque in sǽculum.
R. Benedíctus Dóminus * a sǽculo et usque in sǽculum.
V. Qui facit mirabília solus.
R. A sǽculo et usque in sǽculum.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Benedíctus Dóminus * a sǽculo et usque in sǽculum.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Benedíctus Dóminus Deus noster.

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Benedíctus Dóminus Deus noster.

PRECES
Christum magnificémus, plenum grátie et Spíritu Sancto, et fidénter eum implorémus:
     Spíritum tuum da nobis, Dómine.

Concéde nobis diem istum iucúndum, pacíficum et sine mácula,
— ut, ad vésperam perdúcti, cum gáudio et mundo corde te collaudáre valeámus.
Sit hódie splendor tuus super nos,
— et opus mánuum nostrárum dírige.
Osténde fáciem tuam super nos ad bonum in pace,
— ut hódie manu tua válida contegámur.
Réspice propítius omnes, qui oratiónibus nostris confídunt,
— eos adímple bonis ánimæ et córporis univérsis.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Actiónes nostras, quǽsumus, Dómine, aspirándo prǽveni et adiuvándo proséquere, ut cuncta nostra operátio a te semper incípiat, et per te cœpta finiátur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)