lat

BREVIARIUM ROMANUM

14 martius 2024
TEMPUS QUADRAGESIMÆ, hebd. IV
Hebdomada IV

AD LAUDES MATUTINAS ET AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS

Iam, Christe, sol iustítiæ,
mentis dehíscant ténebræ,
virtútum ut lux rédeat,
terris diem cum réparas.

Dans tempus acceptábile
et pǽnitens cor tríbue,
convértat ut benígnitas
quos longa suffert píetas;

Quiddámque pæniténtiæ
da ferre, quo fit démptio,
maióre tuo múnere,
culpárum quamvis grándium.

Dies venit, dies tua,
per quam reflórent ómnia;
lætémur in hac ut tuæ
per hanc redúcti grátiæ.

Te rerum univérsitas,
clemens, adóret, Trínitas,
et nos novi per véniam
novum canámus cánticum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.

Psalmus 43 (44)
Populi calamitates

In his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. (Řím 8, 37)

I

2 Deus, áuribus nostris audívimus; †
      patres nostri annuntiavérunt nobis *
      opus, quod operátus es in diébus eórum, in diébus antíquis.

3 Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos *
      afflixísti pópulos et dilatásti eos. –

4 Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
      et bráchium eórum non salvávit eos;
   sed déxtera tua et bráchium tuum et illuminátio vultus tui, *
      quóniam complacuísti in eis. –

5 Tu es rex meus et Deus meus, *
      qui mandas salútes Iacob.

6 In te inimícos nostros proiécimus, *
      et in nómine tuo conculcávimus insurgéntes in nos. –

7 Non enim in arcu meo sperábo, *
      et gládius meus non salvábit me.

8 Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
      et odiéntes nos confudísti.

9 In Deo gloriábimur tota die *
      et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.

Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.

II

10 Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
       et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.

11 Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
       et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.

12 Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
       et in géntibus dispersísti nos. –

13 Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
       nec dítior factus es in commutatióne eórum.

14 Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
       subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.

15 Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
       commotiónem cápitis in pópulis. –

16 Tota die verecúndia mea contra me est, *
       et confúsio faciéi meæ coopéruit me

17 a voce exprobrántis et obloquéntis, *
       a fácie inimíci et ultóris.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.

III

18 Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te; *
       et iníque non égimus in testaméntum tuum.

19 Et non recéssit retro cor nostrum, *
       nec declinavérunt gressus nostri a via tua;

20 sed humiliásti nos in loco vúlpium *
       et operuísti nos umbra mortis. –

21 Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
       et si expandérimus manus nostras ad deum aliénum,

22 nonne Deus requíret ista? *
       Ipse enim novit abscóndita cordis.

23 Quóniam propter te mortificámur tota die, *
       æstimáti sumus sicut oves occisiónis. –

24 Evígila, quare obdórmis, Dómine? *
       Exsúrge et ne repéllas in finem.

25 Quare fáciem tuam avértis, *
       oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?

26 Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
       conglutinátus est in terra venter noster.

27 Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
       et rédime nos propter misericórdiam tuam.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.

V. Qui meditátur in lege Dómini.
R. Dabit fructum suum in témpore suo.

LECTIO PRIOR

De libro Númeri

12, 16 — 13, 1-3a. 17-33

Exploratores in Chanaan mittuntur

     In diébus illis: Proféctus est pópulus de Háseroth, fixis tentóriis in desérto Pharan.
     Ibi locútus est Dóminus ad Móysen dicens: «Mitte viros, qui consíderent terram Chánaan, quam datúrus sum fíliis Israel, síngulos de síngulis tríbubus ex princípibus».
     Fecit Móyses quod Dóminus imperáverat, de desérto Pharan mittens príncipes viros.
     Misit ergo eos Móyses ad considerándam terram Chánaan et dixit ad eos: «Ascéndite per Nageb. Cumque venéritis ad montes, consideráte terram, qualis sit, et pópulum, qui habitátor est eius, utrum fortis sit an infírmus, si pauci número an plures; ipsa terra bona an mala, urbes quales, absque muris an murátæ; humus pinguis an stérilis, nemorósa an absque arbóribus. Confortámini et afférte nobis de frúctibus terræ». Erat autem tempus, quando iam prǽcoquæ uvæ vesci possunt.
     Cumque ascendíssent, exploravérunt terram a desérto Sin usque Rohob in intróitu Emath. Ascenderúntque ad Nageb et venérunt in Hebron, ubi erant Ahiman et Sésai et Thólmai fílii Enac. Nam Hebron septem annis ante Tanim urbem Ægýpti cóndita est. Pergentésque usque ad Nehélescol abscidérunt pálmitem cum uva sua, quem portavérunt in vecte duo viri. De malis quoque granátis et de ficis loci illíus tulérunt, qui appellátus est Nehélescol, eo quod botrum portássent inde fílii Israel.
     Reversíque exploratóres terræ post quadragínta dies, omni regióne circúita, venérunt ad Móysen et Aaron et ad omnem cœtum filiórum Israel in desértum Pharan, quod est in Cades. Locutíque eis et omni congregatióni ostendérunt fructus terræ et narravérunt dicéntes: «Vénimus in terram, ad quam misísti nos, quæ re vera fluit lacte et melle, ut ex his frúctibus cognósci potest. Sed cultóres fortíssimos habet et urbes grandes atque murátas. Stirpem Enac vídimus ibi; Amalec hábitat in Nageb, Hetthǽus et Iebusǽus et Amorrǽus in montánis, Chananǽus vero morátur iuxta mare et circa fluénta Iordánis».
     Inter hæc Chaleb compéscens murmur pópuli, qui oriebátur contra Móysen, ait: «Ascendámus et possideámus terram, quóniam potérimus obtinére eam». Alii vero, qui fúerant cum eo, dicébant: «Nequáquam ad hunc pópulum valémus ascéndere, quia fórtior nobis est». Detraxerúntque terræ, quam inspéxerant, apud fílios Israel dicéntes: «Terra, quam lustrávimus, dévorat habitatóres suos; pópulus, quem aspéximus, procéræ statúræ est; ibi vídimus gigántes, fílios Enac de génere gigantéo, quibus comparáti quasi locústæ videbámur».

RESPONSORIUM

Deut 1, 31a. 32. 26. 27a

R. In solitúdine portávit te Dóminus Deus tuus, ut solet homo gestáre párvulum fílium suum. * Nec sic credidístis Dómino Deo vestro.
V. Noluístis ascéndere, sed incréduli ad sermónem Dómini Dei vestri murmurástis. * Nec sic credidístis Dómino Deo vestro.

LECTIO ALTERA

Ex Sermónibus sancti Leónis Magni papæ

(Sermo 15, De passione Domini, 3- 4: PL 54, 366-367)

Contemplatio dominicæ passionis

     Verus venerátor domínicæ passiónis sic crucifíxum Iesum óculis cordis aspíciat, ut illíus carnem suam esse cognóscat.
     Contremíscat in Redemptóris sui supplício terréna substántia, rumpántur infidélium méntium petræ, et, qui mortalitátis gravabántur sepúlcris, discússa obstaculórum mole prosíliant. Appáreant nunc quoque in civitáte sancta, id est in Ecclésia Dei, futúræ resurrectiónis indícia, et, quod geréndum est in corpóribus, fiat in córdibus.
     Nulli infirmórum crucis est negáta victória; nec quisquam est, cui non Christi auxiliétur orátio. Quæ si multis in ipsum sæviéntibus prófuit, quanto magis eos qui ad ipsum convertúntur ádiuvat?
     Subláta est ignorántia, temperáta est difficúltas, et ígneam illam, qua vitæ régio erat inclúsa, romphǽam sacer Christi sanguis exstínxit. Veræ luci, antíquæ noctis cessit obscúritas.
     Invitátur ad paradísi divítias pópulus christiánus, et cunctis regenerátis ad amíssam pátriam patefáctus est réditus, si nemo sibi illam viam facit claudi, quæ fídei latrónis pótuit aperíri.
     Nec ita nos nunc ánxie, nunc supérbe præséntis vitæ óccupent actiónes, ut non toto cordis afféctu conformári Redemptóri nostro per illíus exémpla nitámur. Nihil enim non ad nostram salútem aut egit aut pértulit, ut virtus quæ ínerat cápiti inésset étiam et córpori.
     Nam primum ipsa illa substántiæ nostræ in deitáte suscéptio, qua Verbum caro factum est, et habitávit in nobis, quem hóminum misericórdiæ suæ, nisi infidélem, relíquit exsórtem? Et cui non commúnis natúra cum Christo est, si assuméntem recépit, et eo spíritu est regenerátus quo ille progénitus? Deínde quis in illo suas non agnóscat infirmitátes? Quis perceptiónem cibi, requietiónem somni, sollicitúdinem mæstitúdinis, lácrimas pietátis, non vídeat formæ fuísse servílis?
     Quæ quóniam ab antíquis sanánda vulnéribus, et a colluvióne erat purgánda peccáti, ita Unigénitus Dei étiam hóminis factus est fílius, ut et omni humanitátis veritáte et divinitátis plenitúdine non caréret.
     Nostrum est quod exánime in sepúlcro iácuit, et quod die tértia resurréxit, quodque super omnes altitúdines cælórum ad déxteram patérnæ maiestátis ascéndit: ut, si per viam mandatórum eius incédimus, et si quæ in humilitáte corpórea nostræ impéndit salúti non erubéscimus confitéri, nos quoque in glóriæ eius consórtium provehámur: quóniam maniféste quod denuntiávit implébitur: Omnis qui confitébitur me coram homínibus, et ego confitébor eum coram Patre meo, qui in cælis est.

RESPONSORIUM

1 Cor 1, 18. 23

R. Verbum crucis pereúntibus quidem stultítia est, * His autem, qui salvi fiunt, id est nobis, virtus Dei est.
V. Nos prædicámus Christum crucifíxum, Iudǽis quidem scándalum, géntibus autem stultítiam. * His autem, qui salvi fiunt, id est nobis, virtus Dei est.

PSALMODIA

Ant. 1 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam, Dómine.

Psalmus 142 (143), 1-11
In angustiis oratio

Non iustificatur homo ex operibus legis nisi per fidem Iesu Christi. (Gal 2, 16)

1 Dómine, exáudi oratiónem meam, †
      áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua; *
      exáudi me in tua iustítia.
2 Et non intres in iudícium cum servo tuo, *
      quia non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. –

3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam, †
      contrívit in terra vitam meam, *
      collocávit me in obscúris sicut mórtuos a sǽculo.
4 Et anxiátus est in me spíritus meus, *
      in médio mei obríguit cor meum.
5 Memor fui diérum antiquórum, †
      meditátus sum in ómnibus opéribus tuis, *
      in factis mánuum tuárum recogitábam.
6 Expándi manus meas ad te, *
      ánima mea sicut terra sine aqua tibi. –

7 Velóciter exáudi me, Dómine; *
      defécit spíritus meus.
   Non abscóndas fáciem tuam a me, *
      ne símilis fiam descendéntibus in lacum.
8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam, *
      quia in te sperávi.
   Notam fac mihi viam, in qua ámbulem, *
      quia ad te levávi ánimam meam.
9 Eripe me de inimícis meis, *
      Dómine, ad te confúgi.
10 Doce me fácere voluntátem tuam, *
      quia Deus meus es tu. –

   Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam; *
11   propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me.
   In iustítia tua *
      edúces de tribulatióne ánimam meam.

     12  [Et in misericordia tua disperdes inimicos meos; †
          et perdes omnes, qui tribulant animam meam, *
          quóniam ego servus tuus sum.]

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam, Dómine.

Ant. 2 Declinábit Dóminus super Ierúsalem flúvium pacis.

Canticum
Consolatio et gaudium in civitate sancta
Is 66, 10-14a
Illa, quae sursum est Ierusalem, libera est, quæ est mater nostra (Gal 4, 26).

10 Lætámini cum Ierúsalem et exsultáte in ea, *
       omnes, qui dilígitis eam;
    gaudéte cum ea gáudio, *
       univérsi, qui lugebátis super eam,
11 ut sugátis et repleámini *
       ab úbere consolatiónis eius,
    ut mulgeátis et delíciis affluátis *
       ex ubéribus glóriæ eius. –

12 Quia hæc dicit Dóminus: †
       «Ecce ego dírigam ad eam quasi flúvium pacem, *
       et quasi torréntem inundántem glóriam géntium.
    Sugétis, in ulnis portabímini, *
       et super génua blandiéntur vobis.–

13 Quómodo si quem mater consolátur, †
       ita ego consolábor vos; *
       et in Ierúsalem consolabímini.
14 Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, *
       et ossa vestra quasi herba germinábunt».

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Declinábit Dóminus super Ierúsalem flúvium pacis.

Ant. 3 Deo nostro iucúnda sit laudátio.

Psalmus 146 (147A), 1-11
Domini potentia et bonitas

Te Deum laudamus, te Dominum confitemur.

1 Laudáte Dóminum, quóniam bonum est psállere Deo nostro, *
      quóniam iucúndum est celebráre laudem. –

2 Ædíficans Ierúsalem Dóminus, *
      dispérsos Israélis congregábit.
3 Qui sanat contrítos corde *
      et álligat plagas eórum;
4 qui númerat multitúdinem stellárum *
      et ómnibus eis nómina vocat.
5 Magnus Dóminus noster et magnus virtúte, *
      sapiéntiæ eius non est númerus.
6 Susténtat mansuétos Dóminus, *
      humílians autem peccatóres usque ad terram. –

7 Præcínite Dómino in confessióne, *
      psállite Deo nostro in cíthara.
8 Qui óperit cælum núbibus *
      et parat terræ plúviam.
   Qui prodúcit in móntibus fenum *
      et herbam servitúti hóminum.
9 Qui dat iuméntis escam ipsórum *
      et pullis corvórum invocántibus eum.
10 Non in fortitúdine equi delectátur, *
      nec in tíbiis viri beneplácitum est ei.
11 Beneplácitum est Dómino super timéntes eum *
      et in eis, qui sperant super misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Deo nostro iucúnda sit laudátio.

LECTIO BREVIS

Cf. 1 Reg 8, 51-53a
Pópulus tuus, Dómine, et heréditas tua sumus. Sint óculi tui apérti ad deprecatiónem servi tui et pópuli tui Israel, et exáudias nos in univérsis, pro quibus invocavérimus te. Tu enim separásti nos tibi in hereditátem de univérsis pópulis terræ.

RESPONSORIUM BREVE
V. Ipse liberábit me * de láqueo venántium.
R. Ipse liberábit me * de láqueo venántium.
V. Et a verbo malígno.
R. De láqueo venántium.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Ipse liberábit me * de láqueo venántium.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Ego non ab hómine testimónium accípio; sed hæc dico, ut vos salvi sitis, dicit Dóminus.

De Messia eiusque præcursore

Lc 1, 68-79

68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

69 et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

71 salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Ego non ab hómine testimónium accípio; sed hæc dico, ut vos salvi sitis, dicit Dóminus.

PRECES
Pietátem Dei celebrémus, qui in Christo sese revelávit. Ex corde ei supplicémus:
     Meménto nostri, Dómine, quia fílii tui sumus.

Da nos mystérium Ecclésiæ áltius percípere,
ut éadem sit nobis et ómnibus efficácius salútis sacraméntum.
Fac nos, hóminis amátor, humánæ civitátis increménta fovére,
atque in ómnibus regnum tuum inténdere.
Præsta nobis, ut ad Christum sitiéntes currámus,
qui fontem aquæ vivæ nobis se prǽbuit.
Dimítte nobis iniquitátes nostras,
et gressus nostros dírige in viam iustítiæ et sinceritátis.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....


ORATIO
Cleméntiam tuam, Dómine, súpplici voto depóscimus, ut nos fámulos tuos, pæniténtia emendátos et bonis opéribus erudítos, in mandátis tuis fácias perseveráre sincéros, et ad paschália festa perveníre illǽsos. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)