BREVIARIUM ROMANUM

16 december 2011
TEMPUS ADVENTUS, hebd. III
Hebdomada III

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:

Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.

Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,

Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.

Dederunt ei vinum bibere cum felle mixtum. (Mt 27, 34)

² Salvum me fac, Deus, *
      quóniam venérunt aquæ usque ad guttur meum.
³ Infíxus sum in limo profúndi, et non est substántia; *
      veni in profúnda aquárum, et fluctus demérsit me.
⁴ Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; *
      defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
⁵ Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, *
      qui odérunt me gratis.
   Confortáti sunt, qui persecúti sunt me inimíci mei mendáces; *
      quæ non rápui, tunc exsolvébam. –

⁶ Deus, tu scis insipiéntiam meam, *
      et delícta mea a te non sunt abscóndita.
⁷ Non erubéscant in me, qui exspéctant te, *
      Dómine, Dómine virtútum.
   Non confundántur super me, *
      qui quærunt te, Deus Israel. –

⁸ Quóniam propter te sustínui oppróbrium, *
     opéruit confúsio fáciem meam;
⁹ extráneus factus sum frátribus meis *
       et peregrínus fíliis matris meæ. –

¹⁰ Quóniam zelus domus tuæ comédit me, *
       et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
¹¹ Et flevi in ieiúnio ánimam meam, *
       et factum est in oppróbrium mihi. –

¹² Et pósui vestiméntum meum cilícium, *
       et factus sum illis in parábolam.
¹³ Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta, *
       et in me canébant, qui bibébant vinum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

¹⁴ Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine! *
       in témpore benepláciti, Deus.
    In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, *
       in veritáte salútis tuæ.
¹⁵ Eripe me de luto, ut non infígar, †
       erípiar ab iis, qui odérunt me, *
       et de profúndis aquárum.
¹⁶ Non me demérgat fluctus aquárum, †
       neque absórbeat me profúndum, *
       neque úrgeat super me púteus os suum. –

¹⁷ Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua; *
       secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
¹⁸ Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo; *
       quóniam tríbulor, velóciter exáudi me. –

¹⁹ Accéde ad ánimam meam, víndica eam, *
       propter inimícos meos rédime me.
²⁰ Tu scis oppróbrium meum *
       et confusiónem meam et reveréntiam meam. –

    In conspéctu tuo sunt omnes, qui tríbulant me; *
²¹    oppróbrium contrívit cor meum, et elángui.
    Et sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit, *
       et qui consolarétur, et non invéni.
²² Et dedérunt in escam meam fel, *
       et in siti mea potavérunt me acéto.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.

³⁰ Ego autem sum pauper et dolens; *
       salus tua, Deus, súscipit me.
³¹ Laudábo nomen Dei cum cántico *
       et magnificábo eum in laude.
³² Et placébit Dómino super taurum, *
       super vítulum córnua producéntem et úngulas. –

³³ Vídeant húmiles et læténtur; *
       quǽrite Deum, et vivet cor vestrum,
³⁴ quóniam exaudívit páuperes Dóminus *
       et vinctos suos non despéxit.
³⁵ Laudent illum cæli et terra, *
       mária et ómnia reptília in eis.
³⁶ Quóniam Deus salvam fáciet Sion †
       et ædificábit civitátes Iudæ; *
       et inhabitábunt ibi et possidébunt eam.
³⁷ Et semen servórum eius hereditábunt eam *
       et, qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.

V. Véniat super me misericórdia tua, Dómine.
R. Salutáre tuum, secúndum elóquium tuum.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíae prophétæ

     Ecce præcónes clamábunt foris, ángeli pacis amáre flebunt. Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam; írritum fecit pactum, reiécit testes, non reputávit hómines. Luget et elanguéscit terra, confúsus est Líbanus et obsórduit, et factus est Saron sicut desértum, et exaruérunt Basan et Carmélus.
     «Nunc consúrgam, dicit Dóminus, nunc exaltábor, nunc sublevábor. Concipiétis fenum, pariétis stípulam; spíritus meus ut ignis vorábit vos. Et erunt pópuli fornáces calcis: spinæ congregátæ igne comburéntur. Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam».
     Contérriti sunt in Sion peccatóres, possédit tremor ímpios. Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? Quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?
     Qui ámbulat in iustítiis et lóquitur æquitátes, qui réicit lucra ex rapínis et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat, qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, et claudit óculos suos, ne vídeat malum: iste in excélsis habitábit, muniménta saxórum refúgium eius; panis ei datus est, aquæ eius fidéles sunt.
     Regem in decóre suo vidébunt óculi tui, cernent terram longínquam. Cor tuum cum timóre inquíret: «Ubi est scriba? Ubi ponderátor? Ubi computátor túrrium?». Pópulum impudéntem non vidébis, pópulum profúndi sermónis, ininterpretábilis, linguæ bárbaræ absque intellegéntia.
     Réspice Sion civitátem sollemnitátum nostrárum! Oculi tui vidébunt Ierúsalem, habitatiónem secúram, tabernáculum quod nequáquam transférri póterit; nec auferéntur clavi eius in sempitérnum, et omnes funículi eius non rumpéntur.
     Quia ibi potens Dóminus pro nobis loco fluviórum, rivórum late paténtium, non transíbit ibi navis rémigum neque navis magna transgrediétur eum. Dóminus enim iudex noster, Dóminus légifer noster, Dóminus rex noster: ipse salvábit nos.
     Laxáti sunt funículi tui, nec sústinent malum suum, ut dilatáre velum non queant. Tunc dívident cæci prædam multam; claudi dirípient rapínam. Nec dicet íncola: «Elángui». Pópulus, qui hábitat in ea, auferétur ab eo iníquitas.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Enarratiónibus sancti Augustíni epíscopi in psalmos

     Rugiébam a gémitu cordis mei. Est gémitus occúltus qui ab hómine non audítur; tamen si tanta occupáverit cor cogitátio desidérii cuiúsdam, ut voce clarióre exprimátur vulnus interióris hóminis, quǽritur causa; et dicit homo apud semetípsum: Forte illud est unde gemit, et forte illud illi factum est. Quis potest intellégere, nisi ille in cuius óculis et áuribus gemit? Proptérea rugiébam, inquit, a gémitu cordis mei, quia hómines si quando áudiunt gémitus hóminis, plerúmque gémitum carnis áudiunt; geméntem a gémitu cordis non áudiunt.
     Et quis agnoscébat unde rugiébat? Subiécit: Et ante te est omne desidérium meum. Non enim ante hómines, qui cor vidére non possunt, sed ante te est omne desidérium meum. Si desidérium tuum ante illum; et Pater, qui videt in occúlto, reddet tibi.
     Ipsum enim desidérium tuum, orátio tua est; et si contínuum desidérium, contínua orátio. Non enim frustra dixit Apóstolus: Sine intermissióne orántes. Numquid sine intermissióne genu fléctimus, corpus prostérnimus, aut manus levámus, ut dicat: Sine intermissióne oráte? Aut si sic dícimus nos oráre, hoc puto, sine intermissióne non póssumus fácere.
     Est ália intérior sine intermissióne orátio, quæ est desidérium. Quidquid áliud agas, si desíderas illud sábbatum, non intermíttis oráre. Si non vis intermíttere oráre, noli intermíttere desideráre.
     Contínuum desidérium tuum, contínua vox tua est. Tacébis, si amáre destíteris. Qui tacuérunt? De quibus dictum est: Quóniam abundávit iníquitas, refrigéscet cáritas multórum.
     Frigus caritátis, siléntium cordis est; flagrántia caritátis, clamor cordis est. Si semper manet cáritas, semper clamas; si semper clamas, semper desíderas; si desíderas, réquiem recordáris.
     Et ante te omne desidérium meum. Quid si desidérium ante illum est, et ipse gémitus non est ante illum? Unde fíeri potest, quando ipsum desidérium vocem suam habet gémitum?
     ídeo séquitur: Et gémitus meus non est abscónditus a te. A te non est abscónditus, a multis autem homínibus abscónditus est. Vidétur aliquándo húmilis servus Dei dícere: Et gémitus meus non est abscónditus a te. Vidétur aliquándo et ridére servus Dei; numquid desidérium illud mórtuum est in corde? Si autem inest desidérium, inest et gémitus; non semper pérvenit ad aures hóminum, sed numquam recédit ab áuribus Dei.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Prævéniat nos, omnípotens Deus, tua grátia semper atque subsequátur, ut, qui advéntum Unigéniti tui summo cordis desidério sustinémus, et præséntis vitæ subsídia et futúræ páriter consequámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)