lat

BREVIARIUM ROMANUM

19 september 2016
PER ANNUM, hebd. XXV
Hebdomada I


AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Somno reféctis ártubus,
spreto cubíli, súrgimus:
nobis, Pater, canéntibus
adésse te depóscimus.

Te lingua primum cóncinat,
te mentis ardor ámbiat,
ut áctuum sequéntium
tu, sancte, sis exórdium.

Cedant tenébræ lúmini
et nox diúrno síderi,
ut culpa, quam nox íntulit,
lucis labáscat múnere.

Precámur ídem súpplices
noxas ut omnes ámputes,
et ore te canéntium
laudéris in perpétuum.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

Diurno tempore:

Ætérna lux, divínitas,
in unitáte Trínitas,
te confitémur débiles,
te deprecámur súpplices.

Summum Paréntem crédimus
Natúmque Patris únicum,
et caritátis vínculum
qui iungit illos Spíritum.

O véritas, o cáritas,
o finis et felícitas,
speráre fac et crédere,
amáre fac et cónsequi.

Qui finis et exórdium
rerúmque fons es ómnium,
tu solus es solácium,
tu certa spes credéntium.

Qui cuncta solus éfficis
cunctísque solus súfficis,
tu sola lux es ómnibus
et prǽmium sperántibus.

Christum rogámus et Patrem,
Christi Patrísque Spíritum;
unum potens per ómnia,
fove precántes, Trínitas. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Psalmus 6
Homo afflictus Domini clementiam implorat

Nunc ánima mea turbata est ... Pater, salvifica me ex hora hac? (Io 12, 27)

2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
      neque in ira tua corrípias me. –

3 Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *
      sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.

4 Et ánima mea turbáta est valde, *
      sed tu, Dómine, úsquequo? –

5 Convértere, Dómine, éripe ánimam meam; *
      salvum me fac propter misericórdiam tuam.

6 Quóniam non est in morte, qui memor sit tui, *
      in inférno autem quis confitébitur tibi? –

7 Laborávi in gémitu meo, †
      lavábam per síngulas noctes lectum meum; *
      lácrimis meis stratum meum rigábam.

8 Turbátus est a mæróre óculus meus, *
      inveterávi inter omnes inimícos meos. –

9 Discédite a me omnes, qui operámini iniquitátem, *
       quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.

10 Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, *
       Dóminus oratiónem meam suscépit. –

11 Erubéscant et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei; *
       convertántur et erubéscant valde velóciter.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Psalmus 9A (9)
Gratiarum actio pro victoriaí

Iterum venturus est iudicare vivos et mortuos.

I

2  Confitébor tibi, Dómine in toto corde meo, *
      narrábo ómnia mirabília tua.

3 Lætábor et exsultábo in te *
      psallam nómini tuo, Altíssime. –

4 Cum convertúntur inimíci mei retrórsum, *
      infirmántur et péreunt a fácie tua.

5 Quóniam fecísti iudícium meum et causam meam, *
      sedísti super thronum, qui iúdicas iustítiam.

6 Increpásti gentes, perdidísti ímpium; *
      nomen eórum delésti in ætérnum et in sǽculum sǽculi.

7 Inimíci solitúdines sempitérnæ factæ sunt, *
      et civitátes destruxísti: périit memória eórum cum ipsis. –

8 Dóminus autem in ætérnum sedébit, *
      parávit in iudícium thronum suum.

9 et ipse iudicábit orbem terræ in iustítia, *
       iudicábit pópulos in æquitáte. –

10 Et erit Dóminus refúgium opprésso, *
       refúgium in opportunitátibus, in tribulatióne.

11 Et sperent in te, qui novérunt nomen tuum, *
       quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

II

12  Psállite Dómino, qui hábitat in Sion; *
       annuntiáte inter gentes stúdia eius.

13  Quóniam requírens sánguinem, recordátus est eórum, *
      non est oblítus clamórem páuperum. –

14 Miserére mei, Dómine; †
      vide afflictiónem meam de inimícis meis, *
      qui exáltas me de portis mortis,

15 ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion, *
       exsúltem in salutári tuo. –

16 Infíxae sunt gentes in fóvea, quam fecérunt, †
       in láqueo isto, quem abscondérunt, *
       comprehénsus est pes eórum.

17 Manifestávit se Dóminus iudícium fáciens; *
       in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor. –

18 Converténtur peccatóres in inférnum, *
       omnes gentes, quæ obliviscúntur Deum.

19 Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; *
       exspectátio páuperum non períbit in ætérnum. –

20 Exsúrge, Dómine, non confortétur homo; *
       iudicéntur gentes in conspéctu tuo. –

21 Constítue, Dómine, terrórem super eos, *
       sciant gentes quóniam hómines sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

V. Da mihi intelléctum, et servábo legem tuam.
R. Et custódiam illam in toto corde meo.

LECTIO PRIOR

De libro Ezechiélis prophétæ

34, 1-6. 11-16. 23-31
Israel grex Domini

     Factum est verbum Dómini ad me dicens: «Fili hóminis, prophéta de pastóribus Israel, prophéta et dices pastóribus: Hæc dicit Dóminus Deus: Væ pastóribus Israel, qui pascébant semetípsos! Nonne greges pascúntur a pastóribus? Lac comedebátis et lana operiebámini et, quod crassum erat, occidebátis, gregem autem non pascebátis; quod infírmum fuit, non consolidástis et, quod ægrótum, non sanástis; quod fractum est, non alligástis et, quod eiéctum est, non reduxístis et, quod períerat, non quæsístis et super forte imperabátis cum violéntia. Et dispérsæ sunt oves meæ, eo quod non esset pastor; et factæ sunt in devoratiónem ómnium bestiárum agri et dispérsæ sunt. Erravérunt greges mei in cunctis móntibus et in univérso colle excélso, et super omnem fáciem terræ dispérsi sunt greges mei; et non erat qui requíreret, non erat qui requíreret.
     Quia hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ipse requíram oves meas et visitábo eas. Sicut vísitat pastor gregem suum in die, quando fúerit in médio óvium suárum dissipatárum, sic visitábo oves meas et liberábo eas de ómnibus locis, in quibus dispérsæ fúerant in die nubis et calíginis. Et edúcam eas de pópulis et congregábo eas de terris et indúcam eas in terram suam et pascam eas in móntibus Israel, in rivis et in cunctis sédibus terræ. In páscuis ubérrimis pascam eas, et in móntibus excélsis Israel erunt páscua eárum; ibi requiéscent in herbis viréntibus et in páscuis pínguibus pascéntur super montes Israel. Ego pascam oves meas et ego eas accubáre fáciam, dicit Dóminus Deus. Quod períerat, requíram et, quod eiéctum erat, redúcam et, quod confráctum fúerat, alligábo et, quod infírmum erat, consolidábo et, quod pingue et forte, custódiam et pascam illas in iudício.
     Et suscitábo super eas pastórem unum, qui pascat eas, servum meum David; ipse pascet eas et ipse erit eis in pastórem. Ego autem Dóminus ero eis in Deum, et servus meus David princeps in médio eórum. Ego Dóminus locútus sum. Et fáciam cum eis pactum pacis et cessáre fáciam béstias péssimas de terra, et habitábunt in desérto secúri et dórmient in sáltibus; et ponam eos et, quæ sunt in circúitu collis mei, benedictiónem et dedúcam imbrem in témpore suo: plúviæ benedictiónis erunt. Et dabit lignum agri fructum suum, et terra dabit germen suum, et erunt in terra sua absque timóre et scient quia ego Dóminus, cum contrívero vectes iugi eórum et erúero eos de manu imperántium sibi. Et non erunt ultra in rapínam géntibus, neque béstiæ terræ devorábunt eos, sed habitábunt confidénter absque ullo terróre. Et suscitábo eis germen nominátum, et non erunt ultra imminúti fame in terra, neque portábunt ultra oppróbrium géntium; et scient quia ego Dóminus Deus eórum cum eis, et ipsi pópulus meus domus Israel, ait Dóminus Deus. Vos autem grex meus, grex páscuæ meæ vos, et ego Dóminus Deus vester», dicit Dóminus Deus.

RESPONSORIUM

Ez 34, 12b. 13b. 14a; Io 10, 10b

R. Liberábo oves meas de ómnibus locis in quibus dispérsæ fúerant in die nubis et calíginis, et indúcam eas in terram suam. * In páscuis ubérrimis pascam eas.
V. Ego veni ut vitam hábeant et abundántius hábeant. * In páscuis ubérrimis pascam eas.

LECTIO ALTERA

Ex Sermóne sancti Augustíni epíscopi De pastóribus

(Sermo 46, 14-15: CCL.41, 541-542)

Insta opportune, importune

     Et quod errábat, non revocástis; et quod périit, non inquisístis. Hinc inter manus latrónum et dentes lupórum furéntium utcúmque versámur et pro his perículis nostris ut orétis orámus. Et contumáces sunt oves. Quia quærúntur errántes, aliénas se a nobis dicunt erróre suo et perditióne sua: «Quid nos vultis? Quid nos quǽritis?». Quasi non ipsa causa sit quare eos velímus et quare quærámus, quia errant et péreunt. «Si in erróre, inquit, sum, si in intéritu, quid me vis? Quid me quæris?». Quia in erróre es, revocáre volo; quia perísti, inveníre volo, «Sic volo erráre, sic volo períre».
     Sic vis erráre, sic vis períre? Quanto mélius ego nolo. Prorsus áudeo dícere, importúnus sum. Audio dicéntem Apóstolum: prædica verbum, insta opportúne, importúne. Quibus opportúne? Quibus importúne? Opportúne útique voléntibus, importúne noléntibus. Prorsus importúnus sum, áudeo dícere: «Tu vis erráre, tu vis períre, ego nolo». Non vult postrémo ille qui me terret. Si volúero, vide quid dicat, vide quid íncrepet: Quod errábat, non revocástis; et quod périit, non inquisístis. Te magis timébo quam ipsum? Opórtet nos omnes exhibéri ante tribúnal Christi.
     Revocábo errántem, requíram pérditam. Velis nolis, id agam. Et si me inquiréntem lánient vepres silvárum, per ómnia angústa me coartábo; omnes sæpes excútiam; quantum mihi vírium terrens Dóminus donat, ómnia peragrábo. Revocábo errántem, requíram pereúntem. Si me pati non vis, noli erráre, noli períre. Parum est quod dóleo te errántem atque pereúntem. Tímeo ne, néglegens te, étiam quod forte est, occídam. Vide enim quid séquitur: Et quod forte fuit, confecístis. Si negléxero errántem atque pereúntem, et eum qui fortis est delectábit erráre et períre.

RESPONSORIUM

Sir 4, 23-24; 2 Tim 4, 2

R. Ne retíneas verbum in témpore suo, non abscóndas sapiéntiam tuam in decórem. * In verbo enim agnóscitur sapiéntia, et sensus in responsióne linguæ.
V. prædica verbum: insta opportúne, importúne, árgue, íncrepa, óbsecra in omni patiéntia et doctrína. * In verbo enim agnóscitur sapiéntia, et sensus in responsióne linguæ.

ORATIO

Orémus:
Deus, qui sacræ legis ómnia constitúta in tua et próximi dilectióne posuísti, da nobis, ut, tua præcépta servántes, ad vitam mereámur perveníre perpétuam. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)