BREVIARIUM ROMANUM

27 september 2019
S. Vincentii de Paul, presbyteri, memoria

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Christe, pastórum caput atque princeps,
géstiens huius celebráre festum,
débitas sacro pia turba psallit
  cármine laudes,

Æqua laus summum célebret Paréntem
teque, Salvátor, pie rex, per ævum;
Spíritus Sancti résonet per omnem
  glória mundum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Exsúrge, Dómine, in adiutórium mihi.

Congregati sunt ... et consilium fecerunt, ut Iesum dolo tenerent et occiderent. (Mt 26, 3. 4)

¹ Iúdica, Dómine, iudicántes me;
      impúgna impugnántes me.
² Apprehénde clípeum et scutum †
      et exsúrge in adiutórium mihi. *
      Dic ánimæ meæ: "Salus tua ego sum." –

⁹ ánima autem mea exsultábit in Dómino *
      et delectábitur super salutári suo.
¹⁰ Omnia ossa mea dicent: *
       "Dómine, quis símilis tibi?
    Erípiens ínopem de manu fortiórum eius, *
       egénum et páuperem a diripiéntibus eum." –

¹¹ Surgéntes testes iníqui, *
       quæ ignorábam, interrogábant me;
¹² retribuébant mihi mala pro bonis, *
       desolátio est ánimæ meæ.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Exsúrge, Dómine, in adiutórium mihi.

Ant. 2 Iúdica causam meam; defénde, quia potens es, Dómine.

¹³ Ego autem, cum infirmaréntur, *
      induébar cilício,
   humiliábam in ieiúnio ánimam meam, *
      et orátio mea in sinu meo convertebátur.
¹⁴ Quasi pro próximo et quasi pro fratre meo ambulábam, *
      quasi lugens matrem contristátus incurvábar. –

¹⁵ Cum autem vacillárem, lætáti sunt et convenérunt; *
      convenérunt contra me percutiéntes, et ignorávi.
¹⁶ Diripuérunt et non desistébant; tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne, *
      frenduérunt super me déntibus suis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Iúdica causam meam; defénde, quia potens es, Dómine.

Ant. 3 Lingua mea, tota die, meditábitur iustítiam tuam.

¹⁷ Dómine, quámdiu aspícies? †
      Restítue ánimam meam a malignitáte eórum, *
      a leónibus únicam meam.
¹⁸ Confitébor tibi in ecclésia magna, *
      in pópulo multo laudábo te. –

¹⁹ Non supergáudeant mihi inimíci mei mendáces, *
      qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.

²² Vidísti, Dómine, ne síleas; *
      Dómine, ne discédas a me.
²³ Exsúrge et evígila ad iudícium meum, *
      Deus meus et Dóminus meus, ad causam meam. –

²⁷ Exsúltent et læténtur, qui volunt iustítiam meam, *
      et dicant semper: "Magnificétur Dóminus, qui vult pacem servi sui." –

²⁸ Et lingua mea meditábitur iustítiam tuam, *
      tota die laudem tuam.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Lingua mea, tota die, meditábitur iustítiam tuam.

V. Fili mi, custódi sermónes meos.
R. Serva mandáta mea, et vives.

LECTIO PRIOR

De libro Ezechiélis prophétæ

     In vicésimo et quinto anno transmigratiónis nostræ, in exórdio anni, décima mensis, quarto décimo anno, postquam percússa est cívitas, in ipsa hac die facta est super me manus Dómini et addúxit me illuc. In visiónibus Dei addúxit me in terram Israel et pósuit me super montem excélsum nimis, super quem erat quasi ædifícium civitátis ad austrum. Et introdúxit me illuc; et ecce vir, cuius erat spécies quasi spécies æris, et funículus líneus in manu eius, et cálamus mensúræ in manu eius, stabat autem in porta. Et locútus est ad me idem vir: «Fili hóminis, vide óculis tuis et áuribus tuis audi et, pone cor tuum in ómnia, quæ ego osténdam tibi, quia ut ostendántur tibi, addúctus es huc; annúntia ómnia, quæ tu vides, dómui Israel».
     Et duxit me ad portam, quæ respiciébat ad viam orientálem, et ecce glória Dei Israel ingrediebátur per viam orientálem, et vox erat ei quasi vox aquárum multárum, et terra splendébat a maiestáte eius. Et vidi visiónem secúndum spéciem, quam víderam, quando venit, ut dispérderet civitátem, et spécies secúndum aspéctum, quem víderam iuxta flúvium Chobar, et cécidi super fáciem meam.
     Et maiéstas Dómini ingréssa est templum per viam portæ, quæ respiciébat ad oriéntem. Et levávit me spíritus et introdúxit me in átrium intérius; et ecce repléta erat glória Dómini domus. Et audívi loquéntem ad me de domo, cum vir staret iuxta me, et dixit ad me: «Fili hóminis, locus sólii mei et locus vestigiórum pedum meórum ubi habitábo in médio filiórum Israel in ætérnum; et non pólluent ultra domus Israel nomen sanctum meum, ipsi et reges eórum, in fornicatiónibus suis et in cadavéribus regum suórum in morte eórum, qui fabricáti sunt limen suum iuxta limen meum et postes suos iuxta postes meos, et páries erat inter me et eos, et polluérunt nomen sanctum meum in abominatiónibus, quas fecérunt; propter quod consúmpsi eos in ira mea. Nunc ergo repéllant procul fornicatiónem suam et cadávera regum suórum a me, et habitábo in médio eórum semper.
     Tu autem, fili hóminis, osténde dómui Israel templum, et confundántur ab iniquitátibus suis et metiántur fábricam. Et si erubúerint ex ómnibus, quæ fecérunt, descríbe domum et supelléctilem eius, éxitus et intróitus, et omnem figúram eius et univérsa præcépta eius et omnes leges eius osténde eis et scribes óculis eórum, ut custódiant omnem figúram eius et ómnia præcépta illíus et fáciant ea. Ista est lex domus in summitáte montis: omnes fines eius in circúitu sanctum sanctórum est; hæc est ergo lex domus.
     Et dices ad exasperántem me domum Israel: Hæc dicit Dóminus Deus: Suffíciant vobis omnes abominatiónes vestræ, domus Israel, eo quod induxístis alienígenas incircumcísos corde et incircumcísos carne, ut essent in sanctuário meo et pollúerent domum meam, cum offértis panem meum, ádipem et sánguinem; et dissolvístis pactum meum in ómnibus abominatiónibus vestris et non explevístis ministérium sanctórum meórum et posuístis illos ministrántes mihi in sanctuário meo. Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Omnis alienígena incircumcísus corde et incircumcísus carne non ingrediétur sanctuárium meum, omnis alienígena, qui est in médio filiórum Israel».

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Scriptis sancti Vincéntii de Paul presbýteri

     Nobis non sunt páuperes ab extérno hábitu cultúque æstimándi, neque ab ánimi dótibus quibus prǽditi videántur, cum sæpe rudióris sint inconditíque ingénii. E contra vero, si páuperes fídei lúmine illustráti considerétis, tunc eos perspiciétis Dei Fílii vícibus fungi, qui pauper esse elégerit. Etenim cum paterétur, etsi hóminis ipse fere spéciem amísit, stultus Géntibus factus, Iudǽis scándalum, his tamen se páuperum evangelizatórem exhíbuit: Evangelizáre paupéribus misit me. Quod et ipsi ánimo sentíre debémus, et ea quæ Christus egit imitári: ínopum scílicet curam habéntes, eos consolántes, adiuvántes, commendántes.
     Síquidem, Christus pauper nasci vóluit, páuperes sibi discípulos cooptávit, páuperum ipse miníster efféctus et ádeo eórum condiciónis párticeps, ut quod boni vel mali paupéribus factum esset, id sese díxerit tamquam sibi prǽstitum habitúrum. Deus quippe, cum ínopes amet, et eórum díligit amatóres: nam, ubi quendam quis carum habet, étiam eos compléctitur caritátis afféctu, qui illi amicítiæ vel servítii prǽbeant obséquium. Quare et ipsi sperámus fore ut páuperum grátia a Deo diligámur. Igitur eósdem visitántes, super egénos et páuperes intellégere nitámur, ádeo ipsis compatiéntes, ut cum Apóstolo sentiámus dicénte: Omnibus ómnia factus sum. Quaprópter, eo nobis contendéndum est ut, proximórum curis miseriísque ex ánimo commóti, Deum deprecémur, qui in nos misericórdiæ infúndat ac miseratiónis afféctum, hoc corda nostra replens repletáque servans.
     Páuperum autem servítium ómnibus præferéndum est, ac sine mora præstándum. Quod si, oratiónis témpore, medicámen vel subsídium egéno alícui afferéndum sit, quiéto ánimo illum adeátis, quod agéndum sit, Deo offeréntes, quasi oratióni instántes. Nec mentis angóre aut peccáti consciéntia perturbémini ob prætermíssam páuperum servítii causa oratiónem; non enim neglégitur Deus, si propter Deum ab illo discedátur, Dei ópere scílicet intermísso, ut áliud eiúsmodi perficiátur.
     Itaque, cum oratiónem deseruéritis ut páuperi cuídam præsto sitis, hoc ipsum meminéritis Deo prǽstitum esse ministérium. Cáritas nempe quibúsvis régulis maior est, ad quam ínsuper ómnia téndere debent: cumque ipsa magnífica dómina sit, est quod ímperet peragéndum. Paupéribus ergo servítium nostrum renováto ánimi afféctu exhibeámus, máxime derelíctos quosque quæritántes, quippe qui nobis dati sint quasi dómini ac patróni.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Deus, qui ad salútem páuperum et cleri institutiónem beátum Vincéntium presbýterum virtútibus apostólicis imbuísti, præsta, quǽsumus, ut, eódem spíritu fervéntes, et amémus quod amávit, et quod dócuit operémur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)