BREVIARIUM ROMANUM

2 iunius 2024
IX DOMINICA PER ANNUM

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Primo diérum ómnium,
quo mundus exstat cónditus
et quo resúrgens cónditor
nos, morte victa, líberat.

Pulsis procul torpóribus,
surgámus omnes ócius,
et nocte quærámus pium,
sicut Prophétam nóvimus.

Nostras preces ut áudiat
suámque dextram pórrigat,
et hic piátos sórdibus
reddat polórum sédibus.

Ut, quique sacratíssimo
huius diéi témpore
horis quiétis psállimus,
donis beátis múneret.

Deo Patri sit glória
eiúsque soli Fílio
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

Diurno tempore:

Dies ætásque céteris
octáva splendet sánctior
in te quam, Iesu, cónsecras,
primítiæ surgéntium.

Tu tibi nostras ánimas
nunc primo conresúscita;
tibi consúrgant córpora
secúnda morte líbera.

Tibíque mox in núbibus,
Christe, ferámur óbviam
tecum victúri pérpetim:
tu vita, resurréctio.

Cuius vidéntes fáciem,
configurémur glóriæ;
te cognoscámus sicut es,
lux vera et suávitas.

Regnum, cum Patri tráditos,
plenos septéno chrísmate,
in temet nos lætíficas,
consúmmet sancta Trínitas. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.

Beati qui, sperantes in crucem, in aquam descenderunt. (Ex auctore quodam II sǽculi)

¹ Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum †
      et in via peccatórum non stetit *
      et in convéntu derisórum non sedit,
² sed in lege Dómini volúntas eius, *
      et in lege eius meditátur die ac nocte. –

³ Et erit tamquam lignum plantátum secus decúrsus aquárum, *
      quod fructum suum dabit in témpore suo;
  et fólium eius non défluet, *
      et ómnia, quæcúmque fáciet, prosperabúntur. –

⁴ Non sic ímpii, non sic, *
      sed tamquam pulvis, quem próicit ventus.
⁵ ídeo non consúrgent ímpii in iudício *
      neque peccatóres in concílio iustórum. –

⁶ Quóniam novit Dóminus viam iustórum, *
      et iter impiórum períbit.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.

Ant. 2 Ego constítui Regem meum super Sion.

Convenerunt vere adversus puerum tuum Iesum, quem unxisti. (Act 4, 27)

¹ Quare fremuérunt gentes, *
      et pópuli meditáti sunt inánia?
² Astitérunt reges terræ, †
      et príncipes convenérunt in unum *
      advérsus Dóminum et advérsus christum eius:
³ „Dirumpámus víncula eórum *
      et proiciámus a nobis iugum ipsórum!“ –

⁴ Qui hábitat in cælis, irridébit eos, *
      Dóminus subsannábit eos.
⁵ Tunc loquétur ad eos in ira sua *
      et in furóre suo conturbábit eos:
⁶ „Ego autem constítui regem meum *
      super Sion, montem sanctum meum!“ –

⁷ Prædicábo decrétum eius. †
      Dóminus dixit ad me: *
      "Fílius meus es tu; ego hódie génui te.
⁸ Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, *
      et possessiónem tuam términos terræ.
⁹ Reges eos in virga férrea *
      et tamquam vas fíguli confrínges eos.“ –

¹⁰ Et nunc, reges, intellégite; *
      erudímini, qui iudicátis terram.
¹¹ Servíte Dómino in timóre *
      et exsultáte ei cum tremóre.
¹² Apprehéndite disciplínam, ne quando irascátur, †
      et pereátis de via, cum exárserit in brevi ira eius. *
      Beáti omnes, qui confídunt in eo.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ego constítui Regem meum super Sion.

Ant. 3 Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.

Dormivit et somnum cepit et resurrexit, quóniam Dominus suscepit eum. (S. Irenæus)

² Dómine, quid multiplicáti sunt, qui tríbulant me? *
      Multi insúrgunt advérsum me,
³ multi dicunt ánimæ meæ: *
      „Non est salus ipsi in Deo.“ –

⁴ Tu autem, Dómine, protéctor meus es, *
      glória mea et exáltans caput meum.
⁵ Voce mea ad Dóminum clamávi, *
      et exaudívit me de monte sancto suo. –

⁶ Ego obdormívi et soporátus sum, *
      exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
⁷ Non timébo mília pópuli *
      circumdántis me. –

⁸ Exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus; †
      quóniam tu percussísti in maxíllam omnes adversántes mihi, *
      dentes peccatórum contrivísti.
⁹ Dómini est salus, *
      et super pópulum tuum benedíctio tua.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.

V. Verbum Christi hábitet in vobis abundánter.
R. In omni sapiéntia commonéntes vosmetípsos.

LECTIO PRIOR

De libro Iob 28,1-28

     Dixit Iob: «Habet argéntum venárum princípia, et auro locus est, in quo conflátur. Ferrum de terra tóllitur, et lapis solútus calóre in æs vértitur. Términum pósuit ténebris et universórum finem ipse scrutátur, lápidem quoque calíginis et umbræ. Apéruit cunículos gens peregrína ipsíque oblíti sunt pedes, pénduli hærent plus quam vir nutans. Terra, de qua oriebátur panis, in profúndo subvérsa est sicut per ignem. Locus sapphíri lápides eius, et glebæ illíus aurum. Sémitam ignorávit avis rapax, nec intúitus est eam óculus vúlturis. Non calcavérunt eam fílii supérbiæ, nec pertransívit per eam leæna. Ad sílicem exténdit manum suam, subvértit a radícibus montes. In petris canáles excídit, et omne pretiósum vidit óculus eius. Profúnda quoque fluviórum scrutátus est et abscóndita in lucem prodúxit. Sapiéntia vero ubi invenítur? Et quis est locus intellegéntiæ? Nescit homo structúram eius, nec invenítur in terra vivéntium. Abýssus dicit: “Non est in me”; et mare lóquitur: “Non est mecum”. Non dábitur aurum obrýzum pro ea, nec appendétur argéntum in commutatióne eius. Non appendétur auro Ophir, nec lápidi sardónycho pretiosíssimo vel sapphíro. Non adæquábitur ei aurum vel vitrum, nec commutabúntur pro ea vasa auri. Corállia et crystállum non memorabúntur comparatióne eius; et posséssio sapiéntiæ pótior margarítis. Non adæquábitur ei topázius de Æthiópia, nec auro mundíssimo componétur. Unde ergo sapiéntia venit, et quis est locus intellegéntiæ? Abscóndita est ab óculis ómnium vivéntium, vólucres quoque cæli latet. Perdítio et mors dixérunt: “Auribus nostris audívimus famam eius”. Deus intéllegit viam eius et ipse novit locum illíus. Ipse enim fines mundi intuétur et ómnia, quæ sub cælo sunt, réspicit. Qui fecit ventis pondus et aquas appéndit in mensúra. Quando ponébat plúviis legem et viam procéllis sonántibus, tunc vidit illam et enarrávit et præparávit et investigávit. Et dixit hómini: “Ecce timor Dómini, ipsa est sapiéntia; et recédere a malo intellegéntia”».

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Confessiónum libris sancti Augustíni epíscopi

     Magnus es, Dómine, et laudábilis valde: magna virtus tua, et sapiéntiæ tuæ non est númerus. Et laudáre te vult homo, áliqua pórtio creatúræ tuæ, et homo circúmferens mortalitátem suam, circúmferens testimónium peccáti sui et testimónium quia supérbis resístis: et tamen laudáre te vult homo, áliqua pórtio creatúræ tuæ. Tu éxcitas, ut laudáre te deléctet, quia fecísti nos ad te et inquiétum est cor nostrum, donec requiéscat in te.
     Da mihi, Dómine, scire et intellégere, utrum sit prius invocáre te an laudáre te et scire te prius sit an invocáre te. Sed quis te ínvocat, nésciens te? Aliud enim pro álio potest invocáre nésciens. An pótius invocáris, ut sciáris? Quómodo autem invocábunt, in quem non credidérunt? Aut quómodo credent sine prædicánte?
     Et laudábunt Dóminum qui requírunt eum. Quæréntes enim invéniunt eum et inveniéntes laudábunt eum. Quæram te, Dómine, ínvocans te et ínvocem te credens in te: prædicátus enim es nobis. Invocat te, Dómine, fides mea, quam dedísti mihi, quam inspirásti mihi per humanitátem Fílii tui, per ministérium prædicatóris tui.
     Et quómodo invocábo Deum meum, Deum et Dóminum meum quóniam útique in me ipsum eum vocábo, cum invocábo eum? Et quis locus est in me, quo véniat in me Deus meus? Quo Deus véniat in me, Deus qui fecit cælum et terram? Itane, Dómine Deus meus, est quidquam in me quod cápiat te? An vero cælum et terra, quæ fecísti et in quibus me fecísti, cápiunt te? An quia sine te non esset quidquid est, fit, ut quidquid est cápiat te?
     Quóniam ítaque et ego sum, quid peto, ut vénias in me, qui non essem, nisi esses in me? Non enim ego iam in ínferis, et tamen étiam ibi es. Nam etsi descéndero in inférnum, ades. Non ergo essem, Deus meus, non omníno essem, nisi esses in me. An pótius non essem, nisi essem in te, ex quo ómnia, per quem ómnia, in quo ómnia? étiam sic, Dómine, étiam sic. Quo te ínvoco, cum in te sim? aut unde vénias in me? Quo enim recédam extra cælum et terram, ut inde in me véniat Deus meus, qui dixit: Cælum et terram ego ímpleo?
     Quis mihi dabit acquiéscere in te? Quis dabit mihi ut vénias in cor meum, et inébries illud, ut oblivíscar mala mea et unum bonum meum ampléctar, te? Quid mihi es? Miserére, ut loquar. Quid tibi sum ipse, ut amári te iúbeas a me et, nisi fáciam irascáris mihi et minéris ingéntes misérias? Párvane ipsa est, si non amem te?
     Ei mihi! Dic mihi per miseratiónes tuas, Dómine Deus meus, quid sis mihi. Dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum. Sic dic, ut áudiam. Ecce aures cordis mei ante te, Dómine; áperi eas, et dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum. Curram post vocem hanc et apprehéndam te. Noli abscóndere a me fáciem tuam: móriar, ne móriar, ut eam vídeam.

RESPONSORIUM

HYMNUS

Te Deum laudámus: *
    te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
    omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
    tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
    incessábili voce proclámant:
Sanctus,* Sanctus,* Sanctus*
    Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
    maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *
    Apostolórum chorus,
te prophetárum *
    laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
    laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
    sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
    imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
    et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
    Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *
    Christe.
Tu Patris *
    sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
    non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
    aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
    in glória Patris.
Iudex créderis *
    esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
    quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
    in glória numerári.

* Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
    et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
    et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
    benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
    et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
    sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
    miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
    quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
    non confúndar in ætérnum.

* Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

ORATIO

Orémus:
Deus, cuius providéntia in sui dispositióne non fállitur, te súpplices exorámus, ut nóxia cuncta submóveas, et ómnia nobis profutúra concédas. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)