BREVIARIUM ROMANUM

31 october 2025
PER ANNUM, hebd. XXX
Hebdomada II

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Noctu vel summo mane:

Galli cantu mediánte
noctis iam calíginem
et profúndæ noctis atram
levánte formídinem,
Deus alme, te rogámus
supplicésque póscimus.

Vigil, potens, lux venísti
atque custos hóminum,
dum tenérent simul cuncta
médium siléntium,
rédderent necnon mortálem
mórtui effígiem,

Excitáres quo nos, Christe,
de somno malítiæ,
atque gratis liberáres
noctúrno de cárcere,
redderésque nobis lucem
vitæ semper cómitem.

Honor Patri sit ac tibi,
Sancto sit Spirítui,
Deo trino sed et uni,
paci, vitæ, lúmini,
nómini præ cunctis dulci
divinóque númini. Amen.

Diurno tempore:

Adésto, rerum cónditor,
patérnæ lucis glória,
cuius amóta grátia
nostra pavéscunt péctora,

Tuóque plena Spíritu,
secum Deum gestántia,
nil rapiéntis pérfidi
diris patéscant fráudibus,

Ut inter actus sǽculi,
vitæ quos usus éxigit,
omni caréntes crímine
tuis vivámus légibus.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ne in ira tua corrípias me, Dómine.

Stabant omnes noti eius a longe. (Lc 23, 49)

² Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
      neque in ira tua corrípias me,
³ quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi, *
      et descéndit super me manus tua. –

⁴ Non est sánitas in carne mea a fácie indignatiónis tuæ, *
      non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
⁵ Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum *
      et sicut onus grave gravant me nimis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ne in ira tua corrípias me, Dómine.

Ant. 2 Dómine, ante te omne desidérium meum.

⁶ Putruérunt et corrúpti sunt livóres mei *
      a fácie insipiéntiæ meæ.
⁷ Inclinátus sum et incurvátus nimis; *
      tota die contristátus ingrediébar. –

⁸ Quóniam lumbi mei impléti sunt ardóribus, *
      et non est sánitas in carne mea.
⁹ Afflíctus sum et humiliátus sum nimis, *
      rugiébam a gémitu cordis mei. –

¹⁰ Dómine, ante te omne desidérium meum, *
       et gémitus meus a te non est abscónditus.
¹¹ Palpitávit cor meum, derelíquit me virtus mea, *
       et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. –

¹² Amíci mei et próximi mei procul a plaga mea stetérunt, *
       et propínqui mei de longe stetérunt.
¹³ Et láqueos posuérunt, qui quærébant ánimam meam, †
       et, qui requirébant mala mihi, locúti sunt insídias *
       et dolos tota die meditabántur.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dómine, ante te omne desidérium meum.

Ant. 3 Iniquitátem meam annuntiábo tibi; ne derelínquas me, Dómine, salus mea.

¹⁴ Ego autem tamquam surdus non audiébam *
       et sicut mutus non apériens os suum;
¹⁵ et factus sum sicut homo non áudiens *
       et non habens in ore suo redargutiónes. –

¹⁶ Quóniam in te, Dómine, sperávi, *
       tu exáudies, Dómine Deus meus.
¹⁷ Quia dixi: "Nequándo supergáudeant mihi; *
       dum commovéntur pedes mei, magnificántur super me." –

¹⁸ Quóniam ego in lapsum parátus sum, *
       et dolor meus in conspéctu meo semper.
¹⁹ Quóniam iniquitátem meam annuntiábo *
       et sollícitus sum de peccáto meo. –

²⁰ Inimíci autem mei vivunt et confirmáti sunt, *
       et multiplicáti sunt, qui odérunt me iníque.
²¹ Retribuéntes mala pro bonis detrahébant mihi *
       pro eo quod sequébar bonitátem. –

²² Ne derelínquas me, Dómine; *
       Deus meus, ne discésseris a me.
    Festína in adiutórium meum, *
       Dómine, salus mea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iniquitátem meam annuntiábo tibi; ne derelínquas me, Dómine, salus mea.

V. Oculi mei defecérunt in desidério salutáris tui.
R. Et elóquii iustítiæ tuæ.

LECTIO PRIOR

De libro Sapiéntiæ

     Attíngit Sapiéntia a fine usque ad finem fórtiter et dispónit ómnia suáviter. Hanc amávi et exquisívi a iuventúte mea et quæsívi sponsam mihi eam assúmere et amátor factus sum formæ illíus. Generositátem suam gloríficat contubérnium habens Dei, sed et ómnium Dóminus diléxit illam. Doctrix enim est disciplínæ Dei et eléctrix óperum illíus. Et si divítiæ sunt desiderábilis posséssio in vita, quid sapiéntia locuplétius, quæ operátur ómnia? Si autem sensus operátur, quis horum, quæ sunt, magis quam illa est ártifex? Et, si iustítiam quis díligit, labóres huius sunt virtútes: sobrietátem enim et prudéntiam docet, iustítiam et fortitúdinem, quibus utílius nihil est in vita homínibus. Et, si multam perítiam desíderat quis, scit prætérita et futúra cónicit, novit versútias sermónum et solutiónes ænígmatum, signa et monstra scit, ántequam fiant, et evéntus momentórum et témporum. Propósui ergo hanc addúcere mihi ad convivéndum, sciens quóniam erit mihi consiliária bonórum et consolátio sollicitúdinum et tǽdii. Habébo propter hanc claritátem ad turbas et honórem apud senióres iúvenis; acútus invéniar in iudício et in conspéctu poténtium admirábilis ero. Tacéntem me sustinébunt et loquéntem me respícient; et, sermocinánte me plura, manus ori suo impónent. Habébo per hanc immortalitátem et memóriam ætérnam his, qui post me futúri sunt, relínquam. Dispónam pópulos, et natiónes mihi erunt súbditæ; timébunt me audiéntes reges horréndi, in multitúdine vidébor bonus et in bello fortis. Intrans in domum meam, conquiéscam cum illa; non enim habet amaritúdinem conversátio illíus nec tǽdium convíctus illíus, sed lætítiam et gáudium. Hæc cógitans apud me et commémorans in corde meo quóniam immortálitas est in cognatióne sapiéntiæ, et in amicítia illíus delectátio bona, et in labóribus mánuum illíus divítiæ sine defectióne, et in certámine loquélæ illíus sapiéntia, et præcláritas in communicatióne sermónum ipsíus, circuíbam quǽrens, ut mihi illam assúmerem. Puer autem eram ingeniósus et sortítus sum ánimam bonam; quin pótius, cum essem bonus, veni in corpus incoinquinátum. Et, ut scivi quóniam áliter non possem esse cóntinens, nisi Deus det, — et hoc ipsum erat sapiéntiæ scire cuius esset hoc donum — ádii Dóminum et deprecátus sum illum.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex opéribus Balduíni Cantuariénsis epíscopi

     Vivus est sermo Dei et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti. Quanta sit virtus et quanta sit sapiéntia in sermóne Dei, ex his verbis demonstrátur quæréntibus Christum, qui est verbum et virtus et sapiéntia Dei. Hoc verbum in princípio apud Patrem illi coætérnum, témpore suo Apóstolis est revelátum et per illos annuntiátum et in fide credéntium populórum humíliter recéptum. Est ergo verbum in Patre, verbum in ore, verbum in corde.
     Hic sermo Dei vivus est, cui Pater dedit vitam habére in semetípso, sicut ipse vitam habet in semetípso. Propter quod non solum vivus est, sed étiam vita, sicut ipse de se dicit: Ego sum via, véritas et vita. Qui cum sit vita, sic est vivus, ut sit vivíficus. Nam, sicut Pater súscitat mórtuos et vivíficat, sic et Fílius quos vult vivíficat. Vivíficus est, cum de sepúlcro mórtuum vocat, et dicit: Lázare, veni foras.
     Cum prædicátur hic sermo, voce prædicatiónis voci suæ, quæ foris audítur, dat vocem virtútis, quæ intérius percípitur, per quam mórtui revivíscunt et láudibus istis suscitántur fílii Abrahæ. Vivus est ergo hic sermo in corde Patris, vivus in ore prædicántis, vivus in corde credéntis et amántis. Sermo iste cum ita vivus sit, haud dúbium quin et éfficax sit.
     Efficax est in rerum creatióne, éfficax est in mundi gubernatióne, éfficax est in mundi redemptióne. Quid enim efficácius, quid poténtius? Quis loquétur poténtias eius, audítas fáciet omnes laudes eius? Efficax est cum operátur, éfficax est cum prædicátur. Non enim revértitur vácuum, sed in ómnibus ad quæ míttitur, prosperátur.
     Efficax est et penetrabílior omni gládio ancípiti, cum créditur et amátur. Quid enim impossíbile est credénti, vel quid diffícile est amánti? Cum lóquitur hoc verbum, verba eius cor transfígunt, sicut sagíttæ poténtis acútæ, sicut clavi in altum transfíxi intrant, et in tantum intrant, ut ad íntima pénetrent. Penetrabílior est enim hic sermo omni gládio ancípiti, útpote omni virtúte vel potestáte ad incidéndum valídior et omni acúmine humáni ingénii subtílior; et omnis humánæ sapiéntiæ, doctíque sermónis subtilitáte acútior.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:

Omnípotens sempitérne Deus, da nobis fídei, spei et caritátis augméntum, et, ut mereámur ássequi quod promíttis, fac nos amáre quod prǽcipis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)