BREVIARIUM ROMANUM

11 december 2028
TEMPUS ADVENTUS, hebd. II
Hebdomada II

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:

Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.

Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,

Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. (Lc 23, 46)

² In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum; *
      in iustítia tua líbera me.
³ Inclína ad me aurem tuam, *
      accélera, ut éruas me.
  Esto mihi in rupem præsídii et in domum munítam, *
      ut salvum me fácias. –

⁴ Quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu *
      et propter nomen tuum dedúces me et pasces me.
⁵ Edúces me de láqueo, quem abscondérunt mihi, *
      quóniam tu es fortitúdo mea. –

⁶ In manus tuas comméndo spíritum meum; *
      redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
⁷ Odísti observántes vanitátes supervácuas, *
      ego autem in Dómino sperávi.
⁸ Exsultábo et lætábor in misericórdia tua, *
      quóniam respexísti humilitátem meam;
   agnovísti necessitátes ánimæ meæ, †
⁹     nec conclusísti me in mánibus inimíci; *
      statuísti in loco spatióso pedes meos.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Ant. 2 Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

¹⁰ Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor; †
       conturbátus est in mæróre óculus meus, *
       ánima mea et venter meus.
¹¹ Quóniam defécit in dolóre vita mea *
       et anni mei in gemítibus;
    infirmáta est in paupertáte virtus mea, *
       et ossa mea contabuérunt. –

¹² Apud omnes inimícos meos factus sum oppróbrium †
       et vicínis meis valde et timor notis meis: *
       qui vidébant me foras, fugiébant a me.
¹³ Oblivióni a corde datus sum tamquam mórtuus; *
       factus sum tamquam vas pérditum.
¹⁴ Quóniam audívi vituperatiónem multórum: *
       horror in circúitu;
    in eo dum convenírent simul advérsum me, *
       auférre ánimam meam consiliáti sunt. -

¹⁵ Ego autem in te sperávi, Dómine; †
       dixi: "Deus meus es tu, *
¹⁶    in mánibus tuis sortes meæ."
    Eripe me de manu inimicórum meórum *
       et a persequéntibus me;
¹⁷ illústra fáciem tuam super servum tuum, *
       salvum me fac in misericórdia tua.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

Ant. 3 Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

²⁰ Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, *
       quam abscondísti timéntibus te.
    Perfecísti eis, qui sperant in te, *
       in conspéctu filiórum hóminum.
²¹ Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ *
       a conturbatióne hóminum;
    próteges eos in tabernáculo *
       a contradictióne linguárum. –

²² Benedíctus Dóminus, *
       quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
²³ Ego autem dixi in trepidatióne mea: *
       "Præcísus sum a conspéctu oculórum tuórum."
    Verúmtamen exaudísti vocem oratiónis meæ, *
       dum clamárem ad te. –

²⁴ Dilígite Dóminum, omnes sancti eius: †
       fidéles consérvat Dóminus *
       et retríbuit abundánter faciéntibus supérbiam.
²⁵ Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, *
       omnes, qui sperátis in Dómino.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

V. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.
R. Et salutáre tuum da nobis.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíae prophétæ

     Ecce Dóminus díssipat terram et frangit eam et contúrbat fáciem eius et dispérgit habitatóres eius. Et erit sicut pópulus sic sacérdos, et sicut servus sic dóminus eius, sicut ancílla sic dómina eius, sicut emens sic ille, qui vendit, sicut fenerátor sic is, qui mútuum áccipit, sicut qui répetit, sic qui debet. Dissipatióne dissipábitur terra et direptióne prædábitur: Dóminus enim locútus est verbum hoc.
     Luget, languet terra, marcéscit, languet orbis, marcéscit altitúdo simul cum terra.
     Et terra infécta est sub habitatóribus suis, quia transgréssi sunt leges, violavérunt mandátum, dissipavérunt fœdus sempitérnum. Propter hoc maledíctio vorávit terram, et pœnas exsolvérunt habitatóres eius; ideóque imminúti sunt cultóres eius, et relícti sunt hómines pauci.
     Luget mustum, emárcuit vitis, ingemíscunt omnes, qui lætabántur corde.
     Cessávit gáudium tympanórum, quiévit sónitus lætántium, cessávit gáudium cítharæ; cum cántico non bibent vinum, amára erit pótio bibéntibus illam.
     Attríta est cívitas inanitátis, clausa est omnis domus, ut nemo intróeat; clamor est super vino in platéis, óccidit omnis lætítia, translátum est gáudium terræ. Relícta est in urbe solitúdo, et in ruínam confrácta est porta; quia hæc erunt in médio terræ, in médio populórum, quómodo si olívæ excutiántur, et finíta vindémia colligántur racémi.
     Hi levábunt vocem suam, laudábunt maiestátem Dómini, hínnient de mari.
     Propter hoc in regiónibus lucis glorificáte Dóminum, in ínsulis maris nomen Dómini Dei Israel. A fínibus terræ laudes audívimus: «Glória iusto».
     Et dixi: «Secrétum meum mihi, secrétum meum mihi. Væ mihi!». Prævaricántes prævaricáti sunt et prævaricatióne prævaricántium prævaricáti sunt. Formído et fóvea et láqueus super te, habitátor terræ. Et erit: qui fúgerit a voce formídinis, cadet in fóveam, et qui ascénderit de fóvea, tenébitur láqueo, quia cataráctæ de excélsis apértæ sunt, et concússa sunt fundaménta terræ.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Ioánnis a Cruce presbýteri De ascénsu montis Carméli

     Præcípua causa ob quam in antíqua lege lícitæ erant quæ fiébant Deo interrogatiónes, et cur necessárium erat ut prophétæ et sacerdótes visiónes ac revelatiónes a Deo requírerent, hæc erat, quia nondum tunc témporis ádeo fundáta erat fides, neque lex evangélica stabilíta; unde necessárium erat ut a Deo de rebus sciscitaréntur, et ut Deus modo verbis, modo visiónibus et revelatiónibus, tum figúris et similitudínibus, tum dénique multis áliis significatiónum modis eis loquerétur. Omne enim illud quod respondébat, loquebátur et revelábat, nostræ sacræ fídei mystéria erant, vel certe res ad eam spectántes vel ad eam diréctæ.
     At nunc quando fides in Christum est fundáta, et lex evangélica in statu grátiæ promulgáta, non necésse est eum illo modo interrogáre, nec est cur ipse sicut tunc loquátur. Dando quippe nobis, sicut dedit, Fílium suum, qui est únicum solúmque ipsíus Verbum, ómnia nobis simul unáque vice hoc suo único Verbo locútus est et revelávit, neque illi quidquam dicéndum manet.
     Et hic est genuínus auctoritátis illíus sensus, qua nítitur sanctus Paulus persuadére Hebrǽis, ut a prióribus illis antíquæ legis Móysis cum Deo agéndi tractandíque modis abscédant, et óculos ad Christum solum convértant, dicens: Multifáriam multísque modis olim Deus loquens pátribus in prophétis, novíssime diébus istis locútus est nobis in Fílio. Quibus verbis docet Apóstolus tot tántaque dixísse Deum per hoc suum Verbum, ut nihil iam ámplius optándum supérsit; id enim quod ántea per partes loquebátur prophétis, iam nobis totum in ipso dixit, ipsum nobis totum dando, id est, Fílium suum.
     Quámobrem ille qui nunc vellet áliquid a Deo sciscitári, vel visiónem áliquam aut revelatiónem ab eo postuláre, viderétur iniúriam Deo inférre, non defigéndo omníno suos óculos in Christum, vel áliam rem aut novitátem extra illum requiréndo.
     Posset enim illi Deus hoc modo respondére: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui; ipsum audíte. Iam ómnia locútus sum per Verbum meum: ad illum solum tuos cónice óculos; in ipso síquidem univérsa iam tibi dixi cúnctaque revelávi; immo multo plura in eo repéries quam desideráre aut pétere possis.
     Iam ego una cum Sancto meo Spíritu in illum descéndi in monte Thabor, dixíque: Hic est Fílius meus diléctus in quo mihi complácui; ipsum audíte. Non est cur novos doctrínæ ac responsiónum modos requíras; si enim loquébar ántea, id erat Christum promitténdo; si vero áliquid sciscitabántur ex me, dirigebántur interrogatiónes illæ ad postulándum et sperándum Christum, in quo univérsa bona repertúri erant, quemádmodum nunc omnis evangelistárum apostolorúmque doctrína hoc declárat.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Dirigátur, quǽsumus, Dómine, in conspéctu tuo nostræ petitiónis orátio, ut ad magnum incarnatiónis Unigéniti tui mystérium, nostræ vota servitútis illibáta puritáte pervéniant. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)