BREVIARIUM ROMANUM

15 iunius 2022
PER ANNUM, hebd. XI
Hebdomada III

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Nox et tenébræ et núbila,
confúsa mundi et túrbida,
lux intrat, albéscit polus:
Christus venit; discédite.

Calígo terræ scínditur
percússa solis spículo,
rebúsque iam color redit
vultu niténtis síderis.

Sic nostra mox obscúritas
fraudísque pectus cónscium,
ruptis retéctum núbibus,
regnánte palléscet Deo.

Te, Christe, solum nóvimus,
te mente pura et símplici
rogáre curváto genu
flendo et canéndo díscimus.

Inténde nostris sénsibus
vitámque totam díspice:
sunt multa fucis íllita
quæ luce purgéntur tua.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Deus ex semine David secundum promissionem eduxit Salvatorem Iesum. (Act 13, 22. 23)

² Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, *
      in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
³ Quóniam dixísti: †
      „In ætérnum misericórdia ædificábitur,“ *
      in cælis firmábitur véritas tua. –

⁴ „Dispósui testaméntum elécto meo, *
      iurávi David servo meo:
⁵ Usque in ætérnum confirmábo semen tuum *
      et ædificábo in generatiónem et generatiónem sedem tuam.“ –

⁶ Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine, *
      étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
⁷ Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino, *
      símilis erit Dómino in fíliis Dei?
⁸ Deus, metuéndus in consílio sanctórum, *
      magnus et terríbilis super omnes, qui in circúitu eius sunt. –

⁹ Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? *
       Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
¹⁰ Tu domináris supérbiæ maris, *
       elatiónes flúctuum eius tu mítigas.
¹¹ Tu conculcásti sicut vulnerátum Rahab, *
       in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos. –

¹² Tui sunt cæli, et tua est terra, *
       orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti.
¹³ Aquilónem et austrum tu creásti, *
       Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt.
¹⁴ Tibi bráchium cum poténtia; *
       firma est manus tua, et exaltáta déxtera tua.
¹⁵ Iustítia et iudícium firmaméntum sedis tuæ. *
       Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam. –

¹⁶ Beátus pópulus, qui scit iubilatiónem. *
       Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt
¹⁷ et in nómine tuo exsultábunt tota die *
       et in iustítia tua exaltabúntur,
¹⁸ quóniam decor virtútis eórum tu es, *
       et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
¹⁹ Quia Dómini est scutum nostrum, *
       et Sancti Israel rex noster.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.

²⁰ Tunc locútus es in visióne sanctis tuis et dixísti: †
       „Pósui adiutórium in poténte *
       et exaltávi eléctum de plebe.
²¹ Invéni David servum meum; *
       óleo sancto meo unxi eum.
²² Manus enim mea firma erit cum eo, *
       et bráchium meum confortábit eum. –

²³ Nihil profíciet inimícus in eo, *
       et fílius iniquitátis non ópprimet eum.
²⁴ Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius *
       et odiéntes eum percútiam.
²⁵ Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, *
       et in nómine meo exaltábitur cornu eius.
²⁶ Et ponam super mare manum eius *
       et super flúmina déxteram eius. –

²⁷ Ipse invocábit me: 'Pater meus es tu, *
       Deus meus et refúgium salútis meæ.'
²⁸ Et ego primogénitum ponam illum, *
       excélsum præ régibus terræ.
²⁹ In ætérnum servábo illi misericórdiam meam *
       et testaméntum meum fidéle ipsi.
³⁰ Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius *
       et thronum eius sicut dies cæli.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.

Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.

³¹ Si autem derelíquerint fílii eius legem meam *
       et in iudíciis meis non ambuláverint,
³² si iustificatiónes meas profanáverint *
       et mandáta mea non custodíerint,
³³ visitábo in virga delíctum eórum *
       et in verbéribus iniquitátem eórum. –

³⁴ Misericórdiam autem meam non avértam ab eo, *
       neque méntiar in veritáte mea.
³⁵ Non profanábo testaméntum meum *
       et, quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
³⁶ Semel iurávi in sancto meo: *
       David non méntiar.
³⁷ Semen eius in ætérnum manébit, *
       et thronus eius sicut sol in conspéctu meo
³⁸ et sicut luna firmus stabit in ætérnum *
       et testis in cælo fidélis.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.

V. Declarátio sermónum tuórum illúminat.
R. Et intelléctum dat párvulis.

LECTIO PRIOR

De libro Iúdicum

     In diébus illis: Omnis Mádian et Amalec et orientáles pópuli congregáti sunt simul et transeúntes Iordánem castrametáti sunt in valle Iézrael. Spíritus autem Dómini índuit Gédeon, qui clangens búcina convocávit domum Abiézer, ut sequerétur. Misítque núntios in univérsum Manássen, qui et ipse secútus est eum; et álios núntios in Aser et Zábulon et Néphthali, qui occurrérunt ei.
     Dixítque Gédeon ad Deum: «Si salvum facis per manum meam Israel, sicut locútus es, ponam vellus lanæ in área: si ros in solo véllere fúerit et in omni terra síccitas, sciam quod per manum meam, sicut locútus es, liberábis Israel». Factúmque est ita. Et de nocte consúrgens exprésso véllere, concham rore complévit. Dixítque rursus ad Deum: «Ne irascátur furor tuus contra me, si adhuc semel tentávero signum quǽrens in véllere. Oro, ut solum vellus siccum sit et omnis terra rore madens». Fecítque Deus nocte illa, ut postuláverat; et fuit síccitas in solo véllere et ros in omni terra.
     Igitur Ieróbbaal, qui et Gédeon, de nocte consúrgens et omnis pópulus cum eo castrametáti sunt ad fontem, qui vocátur Harad. Erant autem castra Mádian in valle ad septentrionálem plagam collis Moreh.
     Dixítque Dóminus ad Gédeon: «Maior tecum est pópulus, quam ut tradátur Mádian in manus eius, ne gloriétur contra me Israel et dicat: “Meis víribus liberátus sum”. Lóquere ad pópulum et, cunctis audiéntibus, prædica: “Qui formidolósus et tímidus est, revertátur et recédat de monte Gélboe”». Et revérsa sunt ex pópulo vigínti duo mília virórum; et tantum decem mília remansérunt.
     Dixítque Dóminus ad Gédeon: «Adhuc pópulus multus est; duc eos ad aquas, et ibi probábo illos, et, de quo díxero tibi ut tecum vadat, ipse pergat; quem ire prohibúero, revertátur». Cumque deduxísset pópulum ad aquas, dixit Dóminus ad Gédeon: «Qui lingua lambúerint aquas, sicut solent canes lámbere, separábis eos seórsum; qui autem curvátis génibus bíberint, in áltera parte erunt». Fuit ítaque númerus eórum, qui manu ad os proiciénte aquas lambúerant, trecénti viri; omnis autem réliqua multitúdo flexo póplite bíberat. Et ait Dóminus ad Gédeon: «In trecéntis viris, qui lambuérunt aquas, liberábo vos et tradam Mádian in manu tua; omnis autem réliqua multitúdo revertátur in locum suum». Sumptis ítaque pro número cibáriis et tubis, omnem réliquam multitúdinem abíre præcépit ad tabernácula sua et ipse trecéntos viros ténuit. Castra autem Mádian erant subter eum in valle.
     Divisítque trecéntos viros in tres partes et dedit tubas in mánibus eórum lagœnásque vácuas ac lámpades in médio lagœnárum et dixit ad eos: «Quod me fácere vidéritis, hoc fácite; ingrédiar extrémam partem castrórum, et, quod fécero, sectámini. Quando personáverit tuba in manu mea et ómnium eórum qui mecum sunt, vos quoque per castrórum circúitum clángite et conclamáte: “Dómino et Gedeóni!”».
     Ingressúsque est Gédeon et trecénti viri, qui erant cum eo, extrémam partem castrórum, incipiéntibus vigíliis noctis médiæ, cum eo ipso témpore custódes mutáti essent, et cœpérunt búcinis clángere et contérere lagœnas. Cumque in tribus personárent turmis et hýdrias confregíssent, tenuérunt sinístris mánibus lámpades et dextris sonántes tubas clamaverúntque: «Gládius Dómino et Gedeóni!», stantes sínguli in loco suo per circúitum castrórum hostílium. Omnia ítaque castra turbáta sunt, et vociferántes ululantésque fugérunt. Et insistébant trecénti viri búcinis personántes. Immisítque Dóminus gládium in ómnibus castris, et mútua se cæde truncábant.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Cypriáni epíscopi et mártyris De domínica oratióne

     Séquitur in oratióne: Advéniat regnum tuum. Regnum étiam Dei repræsentári nobis pétimus, sícuti et nomen eius ut in nobis sanctificétur postulámus. Nam Deus quando non regnat, aut apud eum quando íncipit quod et semper fuit et esse non désinit? Nostrum regnum pétimus adveníre a Deo nobis repromíssum, Christi sánguine et passióne quæsítum, ut, qui in sǽculo ante servívimus, póstmodum Christo dominánte regnémus, sicut ipse pollicétur et dicit: Veníte, benedícti Patris mei, percípite regnum quod vobis parátum est ab orígine mundi.
     Potest vero, fratres dilectíssimi, et ipse Christus esse regnum Dei quem veníre cotídie cúpimus, cuius advéntus ut cito nobis repræsentétur optámus. Nam cum resurréctio ipse sit, quia in ipso resúrgimus, sic et regnum Dei potest ipse intéllegi, quia in illo regnatúri sumus. Bene autem regnum Dei pétimus, id est regnum cæléste, quia est et terréstre regnum. Sed qui renuntiávit iam sǽculo, maior est et honóribus eius et regno.
     Addimus quoque et dícimus: Fiat volúntas tua in cælo et in terra, non ut Deus fáciat quod vult, sed ut nos fácere possímus quod Deus vult. Nam Deo quis obsístit quóminus quod velit fáciat? sed quia nobis a diábolo obsístitur quóminus per ómnia noster ánimus atque actus Deo obsequátur, orámus et pétimus ut fiat in nobis volúntas Dei: quæ ut fiat in nobis, opus est Dei voluntáte, id est ope eius et protectióne, quia nemo suis víribus fortis est, sed Dei indulgéntia et misericórdia tutus est. Dénique et Dóminus infirmitátem hóminis quem portábat osténdens ait: Pater, si fíeri potest, tránseat a me calix iste, et exémplum discípulis suis distríbuens, ut non voluntátem suam sed Dei fáciant, áddidit dicens: Verúmtamen non quod ego volo, sed quod tu vis.
     Volúntas autem Dei est quam Christus et fecit et dócuit. Humílitas in conversatióne, stabílitas in fide, verecúndia in verbis, in factis iustítia, in opéribus misericórdia, in móribus disciplína, iniúriam fácere non posse et factam posse toleráre, cum frátribus pacem tenére, Dóminum toto corde dilígere, amáre in illo quod Pater est, timére quod Deus est, Christo nihil omníno præpónere, quia nec nobis quicquam ille præpósuit, caritáti eius inseparabíliter adhærére, cruci eius fórtiter ac fidénter assístere, quando de eius nómine et honóre certámen est, exhibére in sermóne constántiam qua confitémur, in quæstióne fidúciam qua congrédimur, in morte patiéntiam qua coronámur: hoc est coherédem Christi velle esse, hoc est præcéptum Dei fácere, hoc est voluntátem Patris implére.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Lætífica ánimam servi tui: ad te, Dómine, ánimam meam levávi.

Benedictus Deus, qui consolatur nos in omni tribulatione nostra. (2 Cor 1, 3. 4)

¹ Inclína, Dómine, aurem tuam et exáudi me, *
      quóniam inops et pauper sum ego.
² Custódi ánimam meam, quóniam sanctus sum; *
      salvum fac servum tuum, Deus meus, sperántem in te. –

³ Miserére mei, Dómine, *
      quóniam ad te clamávi tota die.
⁴ Lætífica ánimam servi tui, *
      quóniam ad te, Dómine, ánimam meam levávi.
⁵ Quóniam tu, Dómine, suávis et mitis *
      et multæ misericórdiæ ómnibus invocántibus te. –

⁶ Auribus pércipe, Dómine, oratiónem meam *
      et inténde voci deprecatiónis meæ.
⁷ In die tribulatiónis meæ clamávi ad te, *
      quia exáudies me. –

⁸ Non est símilis tui in diis, Dómine, *
      et nihil sicut ópera tua.
⁹ Omnes gentes, quascúmque fecísti, vénient †
       et adorábunt coram te, Dómine, *
       et glorificábunt nomen tuum,
¹⁰ quóniam magnus es tu et fáciens mirabília: *
       tu es Deus solus. –

¹¹ Doce me, Dómine, viam tuam, *
       et ingrédiar in veritáte tua;
    simplex fac cor meum, *
       ut tímeat nomen tuum.
¹² Confitébor tibi, Dómine Deus meus, in toto corde meo *
       et glorificábo nomen tuum in ætérnum,
¹³ quia misericórdia tua magna est super me, *
       et eruísti ánimam meam ex inférno inferióri. –

¹⁴ Deus, supérbi insurrexérunt super me, †
       et synagóga poténtium quæsiérunt ánimam meam, *
       et non proposuérunt te in conspéctu suo.
¹⁵ Et tu, Dómine, Deus miserátor et miséricors *
       pátiens et multæ misericórdiæ et veritátis,
¹⁶ réspice in me et miserére mei; †
       da fortitúdinem tuam púero tuo *
       et salvum fac fílium ancíllæ tuæ. –

¹⁷ Fac mecum signum in bonum, †
       ut vídeant, qui odérunt me, et confundántur, *
       quóniam tu, Dómine, adiuvísti me et consolátus es me.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Lætífica ánimam servi tui: ad te, Dómine, ánimam meam levávi.

Ant. 2 Beátus vir, qui ámbulat in iustítia et lóquitur veritátem.

¹³ Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, *
       et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.
¹⁴ Contérriti sunt in Sion peccatóres, *
       possédit tremor ímpios.
    Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? *
       Quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis? –

¹⁵ Qui ámbulat in iustítiis *
       et lóquitur æquitátes,
    qui réicit lucra ex rapínis*
       et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat,
    qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, *
       et claudit óculos suos, ne vídeat malum: –

¹⁶ iste in excélsis habitábit, *
       muniménta saxórum refúgium eius;
    panis ei datus est, *
       aquæ eius fidéles sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Beátus vir, qui ámbulat in iustítia et lóquitur veritátem.

Ant. 3 Iubiláte in conspéctu regis Dómini.

Hic psalmus priorem Domini adventum significat et fidem omnium gentium. (S. Athanasius)

¹ Cantáte Dómino cánticum novum, *
      quia mirabília fecit. –

   Salvávit sibi déxtera eius, *
      et bráchium sanctum eius.
² Notum fecit Dóminus salutáre suum, *
      in conspéctu géntium revelávit iustítiam suam.
³ Recordátus est misericórdiæ suæ *
      et veritátis suæ dómui Israel.
   Vidérunt omnes términi terræ *
      salutáre Dei nostri. –

⁴ Iubiláte Deo, omnis terra, *
      erúmpite, exsultáte et psállite.
⁵ Psállite Dómino in cíthara, *
      in cíthara et voce psalmi;
⁶ in tubis ductílibus et voce tubæ córneæ, *
      iubiláte in conspéctu regis Dómini. –

⁷ Sonet mare et plenitúdo eius, *
      orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
⁸ Flúmina plaudent manu, †
      simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini, *
⁹     quóniam venit iudicáre terram.
   Iudicábit orbem terrárum in iustítia *
      et pópulos in æquitáte.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iubiláte in conspéctu regis Dómini.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
V. In via tua vivífica me.
R. In testimónia tua.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

PRECES
Christum, qui nutrit et fovet Ecclésiam pro qua seípsum trádidit, hac deprecatióne rogémus:
     Réspice Ecclésiam tuam, Dómine.

Pastor Ecclésiæ tuæ, benedíctus es, qui nobis hódie tríbuis lucem et vitam,
— nos gratos redde pro múnere tam iucúndo.
Gregem tuum misericórditer réspice, quem in tuo nómine congregásti,
— ne quis péreat eórum, quos Pater dedit tibi.
Ecclésiam tuam duc in via mandatórum tuórum,
— fidélem tibi Spíritus Sanctus eam effíciat.
Ecclésiam ad mensam verbi tui panísque vivífica,
— ut in fortitúdine huius cibi te læta sequátur.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Sénsibus nostris, quǽsumus, Dómine, lumen sanctum tuum benígnus infúnde, ut tibi semper simus conversatióne devóti, cuius sapiéntia creáti sumus et providéntia gubernámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)