Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Tempus nativitatis, hebd. II
Pro O.P.: B. Bernardi Scamacca, presbyteri, pro commemoratione
Communia applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Quicúmque Christum quǽritis,
óculos in altum tóllite:
illic licébit vísere
signum perénnis glóriæ.
Hæc stella, quæ solis rotam
vincit decóre ac lúmine,
venísse terris núntiat
cum carne terréstri Deum.
En, Pérsici ex orbis sinu,
sol unde sumit iánuam,
cernunt períti intérpretes
regále vexíllum magi.
«Quis iste tantus — ínquiunt —
regnátor astris ímperans,
quem sic tremunt cæléstia,
cui lux et æthra insérviunt?
Illústre quiddam cérnimus
quod nésciat finem pati,
sublíme, celsum, intérminum,
antíquius cælo et chao.
Hic ille rex est géntium
populíque rex Iudáici,
promíssus Abrahæ patri
eiúsque in ævum sémini».
Iesu, tibi sit glória,
qui te revélas géntibus,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.
Hæc scripta sunt ad correptionem nostram, in quos fines sǽculorum devenerunt. (1 Cor 10, 11)
I
1 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
quóniam in sǽculum misericórdia eius. –
2 Quis loquétur poténtias Dómini, *
audítas fáciet omnes laudes eius?
3 Beáti, qui custódiunt iudícium *
et fáciunt iustítiam in omni témpore. –
4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui, *
vísita nos in salutári tuo,
5 ut videámus bona electórum tuórum, †
ut lætémur in lætítia gentis tuæ, *
ut gloriémur cum hereditáte tua. –
6 Peccávimus cum pátribus nostris, *
iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua, †
non fuérunt mémores multitúdinis misericordiárum tuárum *
et irritavérunt ascendéntes in mare, mare Rubrum.
8 Et salvávit eos propter nomen suum, *
ut notam fáceret poténtiam suam. –
9 Et incrépuit mare Rubrum et exsiccátum est, *
et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
10 Et salvávit eos de manu odiéntis *
et redémit eos de manu inimíci.
11 Et opéruit aqua tribulántes eos: *
unus ex eis non remánsit.
12 Et credidérunt verbis eius *
et cantavérunt laudem eius. –
13 Cito oblíti sunt óperum eius *
et non sustinuérunt consílium eius;
14 et concupiérunt concupiscéntiam in desérto *
et tentavérunt Deum in inaquóso.
15 Et dedit eis petitiónem ipsórum *
et misit saturitátem in ánimas eórum. –
16 Et zeláti sunt Móysen in castris, *
Aaron sanctum Dómini.
17 Apérta est terra et deglutívit Dathan *
et opéruit super congregatiónem Abíram.
18 Et exársit ignis in synagóga eórum, *
flamma combússit peccatóres. –
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.
Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.
19 Et fecérunt vítulum in Horeb *
et adoravérunt scúlptile;
20 et mutavérunt glóriam suam *
in similitúdinem tauri comedéntis fenum.
21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, *
qui fecit magnália in Ægýpto,
22 mirabília in terra Cham, *
terribília in mari Rubro.
23 Et dixit quia dispérderet eos, *
nisi affuísset Móyses eléctus eius:
stetit in confractióne in conspéctu eius, *
ut avérteret iram eius, ne destrúeret eos. –
24 Et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem, *
non credidérunt verbo eius.
25 Et murmuravérunt in tabernáculis suis, *
non exaudiérunt vocem Dómini.
26 Et elevávit manum suam super eos, *
ut prostérneret eos in desérto
27 et ut deíceret semen eórum in natiónibus *
et dispérgeret eos in regiónibus.
28 Et adhæsérunt Beélphegor *
et comedérunt sacrifícia mortuórum;
29 et irritavérunt eum in adinventiónibus suis, *
et irrúpit in eos ruína.
30 Et stetit Phínees et fecit iudícium, *
et cessávit quassátio,
31 et reputátum est ei in iustítiam, *
in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum. –
32 Et irritavérunt eum ad aquas Meríba, *
et vexátus est Móyses propter eos,
33 quia exacerbavérunt spíritum eius, *
et témere locútus est in lábiis suis. –
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.
Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.
34 Non disperdidérunt gentes, *
quas dixit Dóminus illis.
35 Et commíxti sunt inter gentes *
et didicérunt ópera eórum.
36 Et serviérunt sculptílibus eórum, *
et factum est illis in scándalum. –
37 Et immolavérunt fílios suos *
et fílias suas dæmóniis.
38 Et effudérunt sánguinem innocéntem, †
sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, *
quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
Et infécta est terra in sanguínibus, †
39 et contamináti sunt in opéribus suis *
et fornicáti sunt in adinventiónibus suis. –
40 Et exársit ira Dóminus in pópulum suum *
et abominátus est hereditátem suam
41 et trádidit eos in manus géntium, *
et domináti sunt eórum, qui odérunt eos.
42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, *
et humiliáti sunt sub mánibus eórum. –
43 Sæpe liberávit eos; †
ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo *
et corruérunt in iniquitátibus suis.
44 Et vidit tribulatiónem eórum, *
cum audívit clamórem eórum. –
45 Et memor fuit testaménti sui *
et pænítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
46 Et dedit eos in miseratiónes *
in conspéctu ómnium, qui captívos dúxerant eos.
47 Salvos nos fac, Dómine Deus noster, *
et cóngrega nos de natiónibus,
ut confiteámur nómini sancto tuo *
et gloriémur in laude tua. –
48 Benedíctus Dóminus Deus Israel †
a sǽculo et usque in sǽculum. *
Et dicet omnis pópulus: "Fiat, fiat".
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.
V.
In ipso vita erat.
R.
Et vita erat lux hóminum.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
Hæc dicit Dóminus Deus: «Ecce servi mei cómedent, et vos esuriétis; ecce servi mei bibent, et vos sitiétis; ecce servi mei
lætabúntur, et vos confundémini; ecce servi mei laudábunt in exsultatióne cordis, et vos clamábitis præ dolóre cordis, et
præ contritióne spíritus ululábitis. Et relinquétis nomen vestrum in iuraméntum eléctis meis: “Interfíciat te Dóminus Deus”,
et servos suos vocábit nómine álio. Quicúmque benedícit sibi in terra, benedícet sibi in Deo Amen; et quicúmque iurat in
terra, iurábit in Deo Amen; quia oblivióni tradéntur angústiæ prióres, et quia abscondéntur ab óculis meis.
Ecce enim ego creo cælos novos et terram novam, et non erunt in memória prióra et non ascéndent super cor. Sed gaudébunt et
exsultábunt usque in sempitérnum in his, quæ ego creo, quia ecce ego creo Ierúsalem exsultatiónem et pópulum eius gáudium.
Et exsultábo in Ierúsalem et gaudébo in pópulo meo, et non audiétur in ea ultra vox fletus et vox clamóris. Non erit ibi
ámplius infans diérum et senex, qui non ímpleat dies suos, quóniam puer erit, qui centenárius moriátur, et qui non attíngat centum annos, maledíctus erit.
Et ædificábunt domos et habitábunt et plantábunt víneas et cómedent fructus eárum. Non ædificábunt, ut álius hábitet, non
plantábunt, ut álius cómedat: secúndum enim dies ligni erunt dies pópuli mei, et opéribus mánuum suárum diu fruéntur elécti mei.
Non laborábunt frustra, neque generábunt in intéritum repentínum, quia semen benedictórum erunt Dómini, et nepótes eórum cum
eis. Erítque: ántequam clament, ego respondébo; adhuc illis loquéntibus, ego exáudiam. Lupus et agnus pascéntur simul, et leo
sicut bos cómedet páleas, et serpénti pulvis panis eius. Non nocébunt, neque occídent in omni monte sancto meo», dicit Dóminus.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Máximi Taurinénsis epíscopi
Evangélica Scriptúra refert Dóminum ad Iordánem baptísmi causa venísse, et in eódem flúmine mystériis se cæléstibus consecrári voluísse.
Rátio enim éxigit, ut post diem natális domínici — licet interpósitis annis, eódem autem témpore — hæc festívitas sequerétur,
quam et ipsam festivitátem natálem appellándam puto.
Tunc enim natus homínibus, hódie renátus est sacrámentis; tunc per Vírginem éditus, hódie per mystérium generátus. Ibi, cum secúndum
hóminem náscitur, mater eum María sinu circúmfovet; hic, cum secúndum mystérium gígnitur, Pater eum Deus voce compléctitur; ait
enim: Hic est enim Fílius meus, in quo bene complácui; ipsum audíte. Mater ergo pártui molli blandítur grémio, Pater Fílio pio
testimónio famulátur; mater, inquam, eum adorándum Magis íngerit, Pater coléndum géntibus maniféstat.
Igitur Dóminus Iesus venit ad baptísmum, et corpus suum sanctum vóluit aqua dílui.
Dicat fortásse áliquis: «Qui sanctus est, quare vóluit baptizári?». Audi ergo! ídeo baptizátur Christus, non ut sanctificétur
aquis, sed ut aquas ipse sanctíficet, et purificatióne sui puríficet fluéntia illa quæ tangit. Consecrátio enim Christi consecrátio maior est eleménti.
Cum enim Salvátor ablúitur, iam tunc in nostrum baptísmum tota aqua mundátur, et purificátur fons, ut secutúris póstmodum pópulis
lavácri grátia ministrétur. Præcédit ergo Christus per baptísmum, ut christiáni post eum confidénter pópuli subsequántur.
Intéllego ego mystérium: ita enim et colúmna ignis præcéssit per mare Rubrum, ut intrépidum iter Israel fílii sequeréntur; et
ipsa prior per aquas gréssa est, ut veniéntibus post se viándi sémitam præparáret. Quod factum, sicut Apóstolus dicit, mystérium
baptísmi fuit. Baptísmum plane quodámmodo fuit, ubi hómines nubes operiébat, unda portábat.
Sed hæc ómnia operátus est Christus Dóminus idem qui et modo, qui, sicut tunc per mare fílios Israel in ignis colúmna præcéssit,
ita nunc per baptísmum christiános pópulos in córporis sui colúmna præcédit. Ipsa, inquam, est colúmna, quæ tunc lumen sequéntium
óculis prǽstitit, modo lucem credéntium córdibus subminístrat; tunc in flúctibus undárum solidávit sémitam, modo in lavácro fídei vestígia corróborat.
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.
Laudes enuntiantur pro gestis Unigeniti. (S. Athanasius)
2 Bonum est confitéri Dómino *
et psállere nómini tuo, Altíssime,
3 annuntiáre mane misericórdiam tuam *
et veritátem tuam per noctem,
4 in decachórdo et psaltério, *
cum cántico in cíthara. –
5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua, *
et in opéribus mánuum tuárum exsultábo. –
6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine: *
nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
7 Vir insípiens non cognóscet, *
et stultus non intélleget hæc.
8 Cum germináverint peccatóres sicut fenum, *
et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem,
hoc tamen erit ad intéritum in sǽculum sǽculi; *
9 tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine. –
10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, †
quóniam ecce inimíci tui períbunt, *
et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
11 Exaltábis sicut unicórnis cornu meum, *
perfúsus sum óleo úberi.
12 Et despíciet óculus meus inimícos meos, *
et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea. –
13 Iustus ut palma florébit, *
sicut cedrus Líbani succréscet.
14 Plantáti in domo Dómini, *
in átriis Dei nostri florébunt.
15 Adhuc fructus dabunt in senécta, *
úberes et bene viréntes erunt,
16 ut annúntient quóniam rectus Dóminus, refúgium meum, *
et non est iníquitas in eo.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.
Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.
1 Audíte, cæli, quæ loquor, *
áudiat terra verba oris mei!
2 Stillet ut plúvia doctrína mea, *
fluat ut ros elóquium meum
quasi imber super herbam *
et quasi stillæ super grámina. –
3 Quia nomen Dómini invocábo: *
date magnificéntiam Deo nostro!
4 Petra, perfécta sunt ópera eius, *
quia omnes viæ eius iustítia.
Deus fidélis et absque ulla iniquitáte, *
iustus et rectus. –
5 Peccavérunt ei, non fílii eius in sórdibus suis, *
generátio prava atque pervérsa.
6 Hǽccine rédditis Dómino, *
pópule stulte et insípiens?
Numquid non ipse est pater tuus, *
qui possédit te, ipse fecit et stabilívit te? –
7 Meménto diérum antiquórum, *
cógita generatiónes síngulas;
intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi, *
maióres tuos, et dicent tibi. –
8 Quando dividébat Altíssimus gentes, *
quando separábat fílios Adam,
constítuit términos populórum *
iuxta númerum filiórum Israel;
9 pars autem Dómini pópulus eius, *
Iacob funículus hereditátis eius. –
10 Invénit eum in terra desérta, *
in loco horróris et ululátu solitúdinis;
circúmdedit eum et atténdit *
et custodívit quasi pupíllam óculi sui.
11 Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos *
et super eos vólitans
expándit alas suas et assúmpsit eum *
atque portávit super pennas suas.
12 Dóminus solus dux eius fuit, *
et non erat cum eo deus aliénus.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.
Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.
Omnia subiecit sub pedibus eius, et ipsum dedit caput supra omnia Ecclesiæ. (Eph 1, 22)
2 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra,
quóniam eleváta est magnificéntia tua *
super cælos. –
3 Ex ore infántium et lactántium †
perfecísti laudem propter inimícos tuos, *
ut déstruas inimícum et ultórem. –
4 Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *
lunam et stellas, quæ tu fundásti,
5 quid est homo, quod memor es eius, *
aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum? –
6 Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †
glória et honóre coronásti eum *
et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
7 Omnia subiecísti sub pédibus eius, †
oves et boves univérsas *
8 ínsuper et pécora campi,
9 vólucres cæli et pisces maris, *
quæcúmque perámbulant sémitas maris. –
10 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Adorábunt eum * omnes reges terræ.
R. Adorábunt eum * omnes reges terræ.
V. Omnes gentes sérvient ei.
R. Omnes reges terræ.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Adorábunt eum * omnes reges terræ.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Vénient ad te qui detrahébant tibi, et adorábunt vestígia pedum tuórum.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Vénient ad te qui detrahébant tibi, et adorábunt vestígia pedum tuórum.
PRECES
Honor et glória Christo, qui venit ut novum hóminem in corde creáret et spíritu. Eum invocémus, dicéntes:
Per nativitátem tuam rénova nos.
Qui, humanitátem índuens, divinitátis sacraméntum nobis præbuísti,
— fac ut te agnoscámus in verbi et Córporis tui mystério, quod Ecclésiæ tradidísti.
Cónditor géneris humáni, qui per incontaminátam Vírginem homo inter hómines factus es,
— tríbue nobis, ipsa intercedénte, divinitátem tuam salúbriter attíngere.
Redémptor noster, qui in terram sicut plúvia in vellus descendísti,
— írriga ánimas nostras aqua viva saliénte in vitam ætérnam.
Nobis, qui tuæ vitæ in mundo celebrámus inítium,
— concéde, ut ad virum perféctum in mensúram ætátis plenitúdinis tuæ perveníre annitámur.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus, ut Salvatóris mundi, stella duce, manifestáta natívitas
méntibus nostris revelétur semper et crescat. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)