BREVIARIUM ROMANUM

14 iunius 2025
PER ANNUM, hebd. X
Hebdomada II

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Diéi luce réddita,
lætis gratísque vócibus
Dei canámus glóriam,
Christi faténtes grátiam,

Per quem creátor ómnium
diem noctémque cóndidit,
ætérna lege sánciens
ut semper succédant sibi.

Tu vera lux fidélium,
quem lex vetérna non tenet,
noctis nec ortu súccidens,
ætérno fulgens lúmine.

Præsta, Pater ingénite,
totum ducámus iúgiter
Christo placéntes hunc diem
Sancto repléti Spíritu. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Domini res gestas narrare laudare est. (Cassiodorus)

¹ Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
² Confitémini Deo deórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
³ Confitémini Dómino dominórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

⁴ Qui facit mirabília magna solus, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
⁵ Qui fecit cælos in intelléctu, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
⁶ Qui expándit terram super aquas, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
⁷ Qui fecit luminária magna, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
⁸ solem, ut præésset diéi, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
⁹ lunam et stellas, ut præéssent nocti, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

¹⁰ Qui percússit Ægýptum in primogénitis eórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹¹ Qui edúxit Israel de médio eórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
¹² in manu poténti et bráchio exténto, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹³ Qui divísit mare Rubrum in divisiónes, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹⁴ Et tradúxit Israel per médium eius, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹⁵ Et excússit pharaónem et virtútem eius in mari Rubro, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

¹⁶ Qui tradúxit pópulum suum per desértum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹⁷ Qui percússit reges magnos, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
¹⁸ et occídit reges poténtes, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
¹⁹ Sehon regem Amorræórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
²⁰ et Og regem Basan, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
²¹ Et dedit terram eórum hereditátem, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
²² hereditátem Israel servo suo, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

²³ Qui in humilitáte nostra memor fuit nostri, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
²⁴ et redémit nos ab inimícis nostris, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
²⁵ Qui dat escam omni carni, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

²⁶ Confitémini Deo cæli, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

V. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.
R. Et sémitas tuas édoce me.

LECTIO PRIOR

De libro Iósue

     In diébus illis: Congregávit Iósue omnes tribus Israel in Sichem et vocávit maióres natu ac príncipes et iúdices et præféctos, steterúntque in conspéctu Dei; et ad totum pópulum sic locútus est:
     «Hæc dicit Dóminus Deus Israel: Trans flúvium habitavérunt patres vestri ab inítio, Thare pater Abraham et Nachor servierúntque diis aliénis. Tuli ergo patrem vestrum Abraham de Mesopotámiæ fínibus et addúxi eum per totam terram Chánaan multiplicavíque semen eius. Et dedi ei Isaac illíque rursum dedi Iacob et Esau; e quibus Esau dedi montem Seir ad possidéndum, Iacob vero et fílii eius descendérunt in Ægýptum. Misíque Móysen et Aaron et percússi Ægýptum signis, quæ feci in médio eius, et póstea edúxi vos. Eduxíque patres vestros de Ægýpto, et venístis ad mare. Persecutíque sunt Ægýptii patres vestros, cum cúrribus et equitátu, usque ad mare Rubrum. Clamavérunt autem ad Dóminum, qui pósuit ténebras inter vos et Ægýptios et addúxit super eos mare et opéruit illos. Vidérunt óculi vestri, quæ in Ægýpto fécerim; et habitástis in solitúdine multo témpore.
     Dedíque vobis terram, de qua non laborástis, et urbes, quas non ædificástis, et habitátis in eis, víneas et olivéta, quæ non plantástis, et manducátis ex eis. Nunc ergo timéte Dóminum et servíte ei perfécto corde atque veríssimo; et auférte deos, quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia et in Ægýpto, ac servíte Dómino. Sin autem malum vobis vidétur, ut Dómino serviátis, elígite vobis hódie, cui servíre vultis, utrum diis, quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia, an diis Amorræórum, in quorum terra habitátis: ego autem et domus mea serviémus Dómino».
     Respondítque pópulus et ait: «Absit a nobis, ut relinquámus Dóminum et serviámus diis aliénis. Dóminus Deus noster ipse edúxit nos et patres nostros de terra Ægýpti, de domo servitútis; fecítque vidéntibus nobis signa ingéntia et custodívit nos in omni via, per quam ambulávimus, et in cunctis pópulis, per quos transívimus; et eiécit univérsas gentes, Amorrǽum habitatórem terræ quam nos intrávimus: serviémus ígitur étiam nos Dómino, quia ipse est Deus noster».
     Dixítque Iósue ad pópulum: «Non potéritis servíre Dómino. Deus enim sanctus et Deus æmulátor est, nec ignóscet sceléribus vestris atque peccátis. Si dimiséritis Dóminum et serviéritis diis aliénis, convértet se et afflíget vos atque subvértet, postquam vobis præstíterit bona». Dixítque pópulus ad Iósue: «Nequáquam, sed Dómino serviémus». Et Iósue ad pópulum: «Testes, inquit, vos estis contra vos quia ipsi elegéritis vobis Dóminum, ut serviátis ei». Responderúntque: «Testes». «Nunc ergo, ait, auférte deos aliénos de médio vestri et inclináte corda vestra ad Dóminum Deum Israel». Dixítque pópulus ad Iósue: «Dómino Deo nostro serviémus; obœdiéntes érimus præcéptis eius».
     Percússit ígitur Iósue in die illo fœdus pópulo et propósuit ei præcépta atque iudícia in Sichem. Scripsítque verba hæc in volúmine Legis Dei; et tulit lápidem pergrándem posuítque eum ibi subter quercum, quæ erat in sanctuário Dómini, et dixit ad omnem pópulum: «En lapis iste erit advérsus vos in testimónium quia audívit ómnia verba Dómini, quæ locútus est inter nos, ne forte póstea negáre velítis et mentíri Dómino Deo vestro». Dimisítque pópulum, síngulos in possessiónem suam.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Explanatiónibus psalmórum sancti Ambrósii epíscopi

     Quid psalmo grátius? Unde pulchre ipse David: Laudáte, inquit, Dóminum, quóniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucúnda decoráque laudátio. Et vere; psalmus enim benedíctio pópuli est, Dei laus, plebis laudátio, plausus ómnium, sermo universórum, vox Ecclésiæ, fídei canóra conféssio, auctoritátis plena devótio, libertátis lætítia, clamor iucunditátis, lætítiæ resultátio. Ab iracúndia mítigat, a sollicitúdine ábdicat, a mæróre állevat. Noctúrna arma, diúrna magistéria; scutum in timóre, festum in sanctitáte, imágo tranquillitátis, pignus pacis atque concórdiæ, cítharæ modo ex divérsis et dispáribus vócibus unam éxprimens cantilénam. Diéi ortus psalmum resúltat, psalmum résonat occásus.
     Certat in psalmo doctrína cum grátia; simul cantátur ad delectatiónem, díscitur ad eruditiónem. Quid est quod non tibi occúrrat psalmos legénti? In his lego: Cánticum pro dilécto, et sacræ desidério caritátis inflámmor; in his revelatiónum grátiam, resurrectiónis recénseo testimónia, repromissiónis múnera; in his disco vitáre peccátum, dedísco erubéscere pæniténtiam delictórum.
     Quid ígitur psalmus, nisi virtútum est órganum, quod Sancti Spíritus plectro pangens Prophéta venerábilis, cæléstis sónitus fecit in terris dulcédinem resultáre? Simul cum ille in fídibus et chordis, hoc est in relíquiis mórtuis diversárum vocum modulátus discrímina divínæ laudatiónis ad cæléstia dirígeret cantilénam; dócuit útique prius nobis peccáto esse moriéndum, et tunc demum in hoc córpore divérsa ópera discriminánda virtútum, quibus ad Dóminum devotiónis nostræ grátia perveníret.
     Dócuit ergo David intus nos cánere oportére, intus psállere, quemádmodum canébat et Paulus, dicens: Orábo spíritu, orábo et mente; psallam spíritu, psallam et mente, et ad superiórum intúitum vitam nostram actúsque formáre, ne delectátio dulcédinis éxcitet córporis passiónes, quibus non redímitur nostra ánima, sed gravátur; cum ad redemptiónem ánimæ suæ psállere se sanctus Prophéta memoráverit dicens: Psallam tibi, Deus, in cíthara, sanctus Israel; gaudébunt lábia mea cum cantávero tibi, et ánima mea quam redemísti.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.

Laudes enuntiantur pro gestis Unigeniti. (S. Athanasius)

² Bonum est confitéri Dómino *
      et psállere nómini tuo, Altíssime,
³ annuntiáre mane misericórdiam tuam *
      et veritátem tuam per noctem,
⁴ in decachórdo et psaltério, *
      cum cántico in cíthara. –

⁵ Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua, *
      et in opéribus mánuum tuárum exsultábo. –

⁶ Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine: *
      nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
⁷ Vir insípiens non cognóscet, *
      et stultus non intélleget hæc.
⁸ Cum germináverint peccatóres sicut fenum, *
      et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem,
   hoc tamen erit ad intéritum in sǽculum sǽculi; *
⁹      tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine. –

¹⁰ Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, †
       quóniam ecce inimíci tui períbunt, *
       et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
¹¹ Exaltábis sicut unicórnis cornu meum, *
       perfúsus sum óleo úberi.
¹² Et despíciet óculus meus inimícos meos, *
       et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea. –

¹³ Iustus ut palma florébit, *
       sicut cedrus Líbani succréscet.
¹⁴ Plantáti in domo Dómini, *
       in átriis Dei nostri florébunt.
¹⁵ Adhuc fructus dabunt in senécta, *
       úberes et bene viréntes erunt,
¹⁶ ut annúntient quóniam rectus Dóminus, refúgium meum, *
       et non est iníquitas in eo.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.

Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.

¹ Audíte, cæli, quæ loquor, *
       áudiat terra verba oris mei!
² Stillet ut plúvia doctrína mea, *
      fluat ut ros elóquium meum
   quasi imber super herbam *
      et quasi stillæ super grámina. –

³ Quia nomen Dómini invocábo: *
      date magnificéntiam Deo nostro!
⁴ Petra, perfécta sunt ópera eius, *
      quia omnes viæ eius iustítia.
   Deus fidélis et absque ulla iniquitáte, *
      iustus et rectus. –

⁵ Peccavérunt ei, non fílii eius in sórdibus suis, *
      generátio prava atque pervérsa.
⁶ Hǽccine rédditis Dómino, *
      pópule stulte et insípiens?
   Numquid non ipse est pater tuus, *
      qui possédit te, ipse fecit et stabilívit te? –

⁷ Meménto diérum antiquórum, *
      cógita generatiónes síngulas;
   intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi, *
      maióres tuos, et dicent tibi. –

⁸ Quando dividébat Altíssimus gentes, *
      quando separábat fílios Adam,
   constítuit términos populórum *
      iuxta númerum filiórum Israel;
⁹ pars autem Dómini pópulus eius, *
       Iacob funículus hereditátis eius. –

¹⁰ Invénit eum in terra desérta, *
       in loco horróris et ululátu solitúdinis;
    circúmdedit eum et atténdit *
       et custodívit quasi pupíllam óculi sui.
¹¹ Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos *
       et super eos vólitans
    expándit alas suas et assúmpsit eum *
       atque portávit super pennas suas.
¹² Dóminus solus dux eius fuit, *
       et non erat cum eo deus aliénus.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.

Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.

Omnia subiecit sub pedibus eius, et ipsum dedit caput supra omnia Ecclesiæ. (Eph 1, 22)

² Dómine, Dóminus noster, *
      quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra,
   quóniam eleváta est magnificéntia tua *
      super cælos. –

³ Ex ore infántium et lactántium †
      perfecísti laudem propter inimícos tuos, *
      ut déstruas inimícum et ultórem. –

⁴ Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *
      lunam et stellas, quæ tu fundásti,
⁵ quid est homo, quod memor es eius, *
      aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum? –

⁶ Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †
      glória et honóre coronásti eum *
      et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.

⁷  Omnia subiecísti sub pédibus eius, †
      oves et boves univérsas *
⁸     ínsuper et pécora campi,
⁹  vólucres cæli et pisces maris, *
      quæcúmque perámbulant sémitas maris. –

¹⁰ Dómine, Dóminus noster, *
       quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.
R. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.
V. Lingua mea meditábitur iustítiam tuam.
R. Cum cantávero tibi.
V. Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
R. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Dírige, Dómine, pedes nostros in viam pacis.