| Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |||
PER ANNUM, hebd. XXII
Pro O.P.: Anniversarium familiarium et benefactorum defunctorum ordinis nostri, memoria ad libitum
In memoria S. Mariæ in sab.
Communia applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Diéi luce réddita,
lætis gratísque vócibus
Dei canámus glóriam,
Christi faténtes grátiam,
Per quem creátor ómnium
diem noctémque cóndidit,
ætérna lege sánciens
ut semper succédant sibi.
Tu vera lux fidélium,
quem lex vetérna non tenet,
noctis nec ortu súccidens,
ætérno fulgens lúmine.
Præsta, Pater ingénite,
totum ducámus iúgiter
Christo placéntes hunc diem
Sancto repléti Spíritu. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.
Domini res gestas narrare laudare est. (Cassiodorus)
1 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
2 Confitémini Deo deórum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
3 Confitémini Dómino dominórum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius. –
4 Qui facit mirabília magna solus, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
5 Qui fecit cælos in intelléctu, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
6 Qui expándit terram super aquas, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
7 Qui fecit luminária magna, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
8 solem, ut præésset diéi, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
9 lunam et stellas, ut præéssent nocti, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius. –
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.
Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.
10 Qui percússit Ægýptum in primogénitis eórum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
11 Qui edúxit Israel de médio eórum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
12 in manu poténti et bráchio exténto, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
13 Qui divísit mare Rubrum in divisiónes, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
14 Et tradúxit Israel per médium eius, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
15 Et excússit pharaónem et virtútem eius in mari Rubro, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius. –
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.
Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.
16 Qui tradúxit pópulum suum per desértum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
17 Qui percússit reges magnos, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
18 et occídit reges poténtes, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
19 Sehon regem Amorræórum, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
20 et Og regem Basan, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
21 Et dedit terram eórum hereditátem, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
22 hereditátem Israel servo suo, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius. –
23 Qui in humilitáte nostra memor fuit nostri, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius;
24 et redémit nos ab inimícis nostris, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
25 Qui dat escam omni carni, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius. –
26 Confitémini Deo cæli, *
quóniam in ætérnum misericórdia eius.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.
V.
Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.
R.
Et sémitas tuas édoce me.
LECTIO PRIOR
De libro Ieremíæ prophétæ
Hæc dicit Dóminus: «Vox in Rama audíta est lamentatiónis, luctus et fletus Rachel plorántis fílios suos et noléntis consolári super eis, quia non sunt». Hæc dicit Dóminus: «Quiéscat vox tua a
plorátu, et óculi tui a lácrimis, quia est merces óperi tuo, ait Dóminus, et reverténtur de terra inimíci. Et est spes novíssimis tuis,
ait Dóminus, et reverténtur fílii ad términos suos. Audiens audívi Ephraim transmigrántem: “Castigásti me et erudítus sum quasi iuvénculus
indómitus; convérte me et convértar quia tu Dóminus Deus meus. Postquam enim convertísti me, egi pæniténtiam; et postquam ostendísti mihi,
percússi femur meum; confúsus sum et erúbui, quóniam sustínui oppróbrium adulescéntiæ meæ”. Estne fílius honorábilis mihi Ephraim aut puer
delectábilis, quia ex quo locútus sum de eo, adhuc recordábor eius? Idcírco conturbáta sunt víscera mea super eum: míserans miserébor eius»,
ait Dóminus. Státue tibi lápides, pone tibi signa, dírige cor tuum in iter, viam, in qua ambulásti; revértere, virgo Israel, revértere ad
civitátes tuas istas. Usquequo vagáberis, fília rebéllis? Quia creávit Dóminus novum super terram: fémina circúmdabit virum.
«Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et seminábo domum Israel et domum Iudæ sémine hóminum et sémine iumentórum. Et sicut vigilávi super eos,
ut evéllerem et demolírer et dissipárem et dispérderem et afflígerem, sic vigilábo super eos, ut ædíficem et plantem, ait Dóminus.
In diébus illis non dicent ultra: “Patres comedérunt uvam acérbam, et dentes filiórum obstupuérunt”, sed unusquísque in iniquitáte sua
moriétur; omnis homo, qui coméderit uvam acérbam, obstupéscent dentes eius.
Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et fériam dómui Israel et dómui Iudæ pactum novum; non secúndum pactum, quod pépigi cum pátribus eórum in
die, qua apprehéndi manum eórum, ut edúcerem eos de terra Ægýpti, pactum, quod írritum fecérunt, et ego dominátus sum eórum, dicit Dóminus.
Sed hoc erit pactum, quod fériam cum domo Israel post dies illos, dicit Dóminus: Dabo legem meam in viscéribus eórum et in corde eórum
scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum. Et non docébit ultra vir próximum suum, et vir fratrem suum dicens:
“Cognósce Dóminum”; omnes enim cognóscent me, a mínimo eórum usque ad máximum, ait Dóminus, quia propitiábor iniquitáti eórum et peccáti eórum non memorábor ámplius».
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Sermóne sancti Leónis Magni papæ De beatitudínibus
Post prædicatiónem felicíssimæ paupertátis, áddidit Dóminus, dicens: Beáti qui lugent, quóniam ipsi consolabúntur. Luctus hic, dilectíssimi,
cui consolátio ætérna promíttitur, non est cum mundi huius afflictióne commúnis; nec beátum quemquam fáciunt ista laménta, quæ totíus humáni
géneris deploratióne fundúntur. Alia rátio est sanctórum gemítuum, ália beatárum causa lacrimárum. Religiósa tristítia aut aliénum peccátum
luget aut próprium; nec de hoc dolet quod divína iustítia ágitur, sed de eo mæret quod humána iniquitáte commíttitur; ubi magis plangéndus
est fáciens malígna quam pátiens, quia iniústum malítia sua demérgit ad pœnam, iustum autem tolerántia ducit ad glóriam.
Deínde ait Dóminus: Beáti mites, quóniam ipsi hereditáte possidébunt terram. Mítibus atque mansuétis, humílibus ac modéstis et ad ómnium
iniuriárum tolerántiam præparátis possidénda terra promíttitur. Nec parva æstimánda est hæc aut vilis heréditas, tamquam a cælésti habitatióne
discréta sit, cum regnum cælórum non álii intellegántur intráre. Terra ergo promíssa mítibus et in possessiónem danda mansuétis, caro sanctórum
est, quæ ob humilitátis méritum felíci resurrectióne mutábitur et immortalitátis glória vestiétur, in nullo iam spirítui unitátis habitúra
consénsum. Tunc enim extérior homo interióris hóminis erit quiéta et intemeráta posséssio.
Possidébunt enim illam mites pace perpétua et nihil umquam de eórum iure minuétur, cum corruptíbile hoc indúerit incorruptiónem, et mortále
hoc indúerit immortalitátem, ut perículum vertátur in prǽmium, et quod fuit óneri sit honóri.
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.
Laudes enuntiantur pro gestis Unigeniti. (S. Athanasius)
2 Bonum est confitéri Dómino *
et psállere nómini tuo, Altíssime,
3 annuntiáre mane misericórdiam tuam *
et veritátem tuam per noctem,
4 in decachórdo et psaltério, *
cum cántico in cíthara. –
5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua, *
et in opéribus mánuum tuárum exsultábo. –
6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine: *
nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
7 Vir insípiens non cognóscet, *
et stultus non intélleget hæc.
8 Cum germináverint peccatóres sicut fenum, *
et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem,
hoc tamen erit ad intéritum in sǽculum sǽculi; *
9 tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine. –
10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, †
quóniam ecce inimíci tui períbunt, *
et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
11 Exaltábis sicut unicórnis cornu meum, *
perfúsus sum óleo úberi.
12 Et despíciet óculus meus inimícos meos, *
et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea. –
13 Iustus ut palma florébit, *
sicut cedrus Líbani succréscet.
14 Plantáti in domo Dómini, *
in átriis Dei nostri florébunt.
15 Adhuc fructus dabunt in senécta, *
úberes et bene viréntes erunt,
16 ut annúntient quóniam rectus Dóminus, refúgium meum, *
et non est iníquitas in eo.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Annuntiámus mane misericórdiam tuam, Dómine, et veritátem tuam per noctem.
Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.
1 Audíte, cæli, quæ loquor, *
áudiat terra verba oris mei!
2 Stillet ut plúvia doctrína mea, *
fluat ut ros elóquium meum
quasi imber super herbam *
et quasi stillæ super grámina. –
3 Quia nomen Dómini invocábo: *
date magnificéntiam Deo nostro!
4 Petra, perfécta sunt ópera eius, *
quia omnes viæ eius iustítia.
Deus fidélis et absque ulla iniquitáte, *
iustus et rectus. –
5 Peccavérunt ei, non fílii eius in sórdibus suis, *
generátio prava atque pervérsa.
6 Hǽccine rédditis Dómino, *
pópule stulte et insípiens?
Numquid non ipse est pater tuus, *
qui possédit te, ipse fecit et stabilívit te? –
7 Meménto diérum antiquórum, *
cógita generatiónes síngulas;
intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi, *
maióres tuos, et dicent tibi. –
8 Quando dividébat Altíssimus gentes, *
quando separábat fílios Adam,
constítuit términos populórum *
iuxta númerum filiórum Israel;
9 pars autem Dómini pópulus eius, *
Iacob funículus hereditátis eius. –
10 Invénit eum in terra desérta, *
in loco horróris et ululátu solitúdinis;
circúmdedit eum et atténdit *
et custodívit quasi pupíllam óculi sui.
11 Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos *
et super eos vólitans
expándit alas suas et assúmpsit eum *
atque portávit super pennas suas.
12 Dóminus solus dux eius fuit, *
et non erat cum eo deus aliénus.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Date magnificéntiam Deo nostro.
Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.
Omnia subiecit sub pedibus eius, et ipsum dedit caput supra omnia Ecclesiæ. (Eph 1, 22)
2 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra,
quóniam eleváta est magnificéntia tua *
super cælos. –
3 Ex ore infántium et lactántium †
perfecísti laudem propter inimícos tuos, *
ut déstruas inimícum et ultórem. –
4 Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *
lunam et stellas, quæ tu fundásti,
5 quid est homo, quod memor es eius, *
aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum? –
6 Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †
glória et honóre coronásti eum *
et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
7 Omnia subiecísti sub pédibus eius, †
oves et boves univérsas *
8 ínsuper et pécora campi,
9 vólucres cæli et pisces maris, *
quæcúmque perámbulant sémitas maris. –
10 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Quam admirábile est nomen tuum, Dómine, in univérsa terra.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.
R. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.
V. Lingua mea meditábitur iustítiam tuam.
R. Cum cantávero tibi.
V. Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
R. Exsultábunt lábia mea, * cum cantávero tibi.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Dírige, Dómine, pedes nostros in viam pacis.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Dírige, Dómine, pedes nostros in viam pacis.
PRECES
Christi benignitátem et sapiéntiam celebrémus, qui in ómnibus frátribus nostris, præsértim mala patiéntibus, conspiciéndum et diligéndum se trádidit.
Eum instánter orémus:
Pérfice nos in caritáte, Dómine.
Resurrectiónem tuam iam mane recólimus,
— et benefícia redemptiónis tuæ cunctis optámus.
Præsta, Dómine, ut hódie testimónium de te perhibeámus,
— et hóstiam sanctam offerámus per te Patri placéntem.
Fac ut in ómnibus tuam agnoscámus imáginem,
— et tibi in eis ministrémus.
Christe, vitis vera, cuius nos pálmites sumus,
— da nos in te manére, ut fructum multum afferámus et Deum Patrem glorificémus.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Laudent te, Dómine, ora nostra, laudet ánima, laudet et vita, et quia tui múneris est quod sumus, tuum
sit omne quod vívimus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)