BREVIARIUM ROMANUM

7 aprilis 2012
Sabbato Sancto

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS

Christe, cælórum Dómine,
mundi salvátor máxime,
qui crucis omnes múnere
mortis solvísti légibus,

Te nunc orántes póscimus,
tua consérves múnera,
quæ sacra per mystéria
cunctis donásti géntibus.

Tu agnus mitis, ínnocens,
oblátus terræ víctima,
sanctórum vestes ómnium
tuo lavásti sánguine.

Quos redemísti prétio
tui sacráti córporis,
cælo resúrgens ádvehis
ubi te laudant pérpetim.

Quorum nos addas número,
te deprecámur, Dómine,
qui Patri nos ex ómnibus
fecísti regnum pópulis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 In pace in idípsum dórmiam et requiéscam.

Admirabilem fecit Dominus, quem suscitavit a mórtuis. (S. Augustinus)

² Cum invocárem, exaudívit me Deus iustítiæ meæ. *
      In tribulatióne dilatásti mihi;
   miserére mei *
      et exáudi oratiónem meam. –

³ Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? *
      Ut quid dilígitis vanitátem et quǽritis mendácium?
⁴ Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum; *
      Dóminus exáudiet, cum clamávero ad eum. –

⁵ Irascímini et nolíte peccáre; *
      loquímini in córdibus vestris, in cubílibus vestris et conquiéscite.
⁶ Sacrificáte sacrifícium iustítiæ *
      et speráte in Dómino. –

⁷ Multi dicunt: „Quis osténdit nobis bona?“ *
      Leva in signum super nos lumen vultus tui, Dómine!
⁸ Maiórem dedísti lætítiam in corde meo, *
      quam cum multiplicántur fruméntum et vinum eórum.
⁹ In pace in idípsum dórmiam et requiéscam, *
      quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe constituísti me.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 In pace in idípsum dórmiam et requiéscam.

Ant. 2 Caro mea requiéscet in spe.

Deus suscitavit Iesum solutis doloribus mortis. (Act 2, 24)

¹ Consérva me, Deus, *
      quóniam sperávi in te.
² Dixi Dómino: „Dóminus meus es tu, *
      bonum mihi non est sine te.“
  In sanctos, qui sunt in terra, ínclitos viros, *
      omnis volúntas mea in eos.
³ Multiplicántur dolóres eórum, *
      qui post deos aliénos acceleravérunt.
⁴ Non effúndam libatiónes eórum de sanguínibus, *
      neque assúmam nómina eórum in lábiis meis. –

⁵ Dóminus pars hereditátis meæ et cálicis mei: *
      tu es qui détines sortem meam.
⁶ Funes cecidérunt mihi in præcláris; *
      ínsuper et heréditas mea speciósa est mihi.
⁷ Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum; *
      ínsuper et in nóctibus erudiérunt me renes mei.
⁸ Proponébam Dóminum in conspéctu meo semper; *
      quóniam a dextris est mihi, non commovébor.
⁹ Propter hoc lætátum est cor meum, †
      et exsultavérunt præcórdia mea; *
      ínsuper et caro mea requiéscet in spe. –

¹⁰ Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno, *
      nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
¹¹ Notas mihi fácies vias vitæ, †
      plenitúdinem lætítiæ cum vultu tuo, *
      delectatiónes in déxtera tua usque in finem.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Caro mea requiéscet in spe.

Ant. 3 Elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.

Quando sequens psalmus adhibitus est ad Invitatorium, loco eius dicitur psalmus 94(95).

Christo apertæ sunt portæ cæli propter carnalem eius assumptionem (S. Irenæus)

¹ Dómini est terra et plenitúdo eius, *
      orbis terrárum et qui hábitant in eo.
² Quia ipse super mária fundávit eum *
      et super flúmina firmávit eum. –

³ Quis ascéndet in montem Dómini, *
      aut quis stabit in loco sancto eius?
⁴ Innocens mánibus et mundo corde, †
      qui non levávit ad vana ánimam suam, *
      nec iurávit in dolum.
⁵ Hic accípiet benedictiónem a Dómino *
      et iustificatiónem a Deo salutári suo.
⁶ Hæc est generátio quæréntium eum, *
      quæréntium fáciem Dei Iacob. –

⁷ Attóllite, portæ, cápita vestra, †
      et elevámini, portæ æternáles, *
      et introíbit rex glóriæ.
⁸ Quis est iste rex glóriæ? *
      Dóminus fortis et potens, Dóminus potens in prœlio. –

⁹ Attóllite, portæ, cápita vestra, †
      et elevámini, portæ æternáles, *
      et introíbit rex glóriæ.
¹⁰ Quis est iste rex glóriæ? *
      Dóminus virtútum ipse est rex glóriæ.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.

V. Iúdica causam meam, et rédime me.
O. Propter elóquium tuum vivífica me.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Hebrǽos

     Fratres: Timeámus, ne forte, relícta pollicitatióne introeúndi in réquiem eius, existimétur áliquis ex vobis deésse; étenim et nobis evangelizátum est quemádmodum et illis, sed non prófuit illis sermo audítus, non commíxtis fide cum iis, qui audíerant. Ingrédimur enim in réquiem, qui credídimus, quemádmodum dixit: «Sicut iurávi in ira mea: Non introíbunt in réquiem meam!», et quidem opéribus ab institutióne mundi factis. Dixit enim quodam loco de die séptima sic: «Et requiévit Deus die séptima ab ómnibus opéribus suis»; et in isto rursum: «Non introíbunt in réquiem meam!». Quóniam ergo súperest quosdam introíre in illam, et hi, quibus prióribus evangelizátum est, non introiérunt propter inobœdiéntiam, íterum términat diem quendam, «Hódie», in David dicéndo post tantum témporis, sicut supra dictum est: «Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra».
     Nam si eis Iesus réquiem præstitísset, non de álio loquerétur post hac die. Itaque relínquitur sabbatísmus pópulo Dei; qui enim ingréssus est in réquiem eius, étiam ipse requiévit ab opéribus suis, sicut a suis Deus.
     Festinémus ergo íngredi in illam réquiem, ut ne in idípsum quis íncidat inobœdiéntiæ exémplum. Vivus est enim Dei sermo et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti et pertíngens usque ad divisiónem ánimæ ac spíritus, compágum quoque et medullárum, et discrétor cogitatiónum et intentiónum cordis; et non est creatúra invisíbilis in conspéctu eius, ómnia autem nuda et apérta sunt óculis eius, ad quem nobis sermo.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex antíqua Homilía in sancto et magno Sábbato

     Quid istud rei est? Hódie siléntium magnum in terra; siléntium magnum, et solitúdo deínceps; siléntium magnum, quóniam Rex dormit; terra tímuit et quiévit, quóniam Deus in carne obdormívit, et a sǽculo dormiéntes excitávit. Deus in carne mórtuus est, et inférnum concitávit.
     Profécto primum paréntem tamquam pérditam ovem quæsítum vadit. Omníno in ténebris et in umbra mortis sedéntes invísere vult; omníno captívum Adam, unáque captívam Evam, ex dolóribus solútum vadit Deus illiúsque Fílius.
     Ingréssus est Dóminus ad eos, victrícia arma crucis tenens. Quem ubi vidit Adam primus parens, præ stupóre pectus vérberans, exclamávit ad omnes dixítque: «Dóminus meus cum ómnibus». Et respóndens Christus dicit Adámo: «Et cum spíritu tuo». Et apprehénsa manu éxcitat, dicens: «Expergíscere, qui dormis, et surge a mórtuis, et illucéscet tibi Christus.
     Ego Deus tuus, qui propter te factus sum fílius tuus; qui propter te, et propter hos, qui a te oriúndi sunt, nunc dico, et per potestátem ímpero iis qui in vínculis erant: Exíte; et qui in ténebris: Illuminámini; et sopítis: Resúrgite.
     Tibi præcípio: Expergíscere, qui dormis: étenim non ídeo te feci, ut in inférno contineáre vinctus. Surge a mórtuis; ego sum vita mortuórum. Surge, opus mánuum meárum; surge, effígies mea, quæ ad imáginem meam facta es. Surge, exeámus hinc; tu enim in me, et ego in te, una et indivísa sumus persóna.
     Propter te ego, Deus tuus, factus sum fílius tuus; propter te, Dóminus, servílem tuam spéciem sumpsi; propter te, qui sum supra cælos, veni in terram, et subtus terram; propter te hóminem factus sum tamquam homo sine adiutório inter mórtuos liber; propter te, qui ex horto egréssus es, ex horto Iudǽis tráditus, et in horto crucifíxus sum.
     Aspice faciéi meæ sputa, quæ quidem propter te suscépi, ut te in prístinum illud spiráculum restitúerem. Aspice meárum maxillárum álapas, quas sustínui, ut tuam corrúptam spéciem reformárem, ad imáginem meam.
     Aspice mei tergi flagellatiónem, quam suscépi, ut dispérgerem peccatórum tuórum onus, quod tergo tuo impósitum est. Aspice clavis bene ad lignum affíxas manus meas, propter te, qui manum tuam ad lignum male quondam exténderas.
     Dormívi in cruce, et romphæa penetrávit meum latus, propter te, qui in paradíso obdormísti, et Evam ex látere protulísti. Meum latus sanávit dolórem láteris. Meus somnus edúcet te ex inférni somno. Mea romphæa romphǽam coércuit, quæ contra te vertebátur.
     Surge, eámus hinc. Edúxit te hostis ex terra paradísi; ego vero te non ámplius in paradíso, sed in cælésti throno cólloco. Prohíbuit te a ligno týpico vitæ; verum ecce ego, qui vita sum, tibi sum coniúnctus. Constítui chérubim, qui fámuli in morem custodírent te; fácio ut chérubim, pro eo ac Deum decet, adórent te.
     Cherúbicus thronus apparátus est, géruli prompti et paráti, thálamus constrúctus est, paráti cibi, ætérna tabernácula et mansiónes adornátæ, thesáuri bonórum apérti sunt, regnúmque cælórum ante sǽcula parátum est».

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Omnípotens sempitérne Deus, cuius Unigénitus ad inferióra terræ descéndit, unde et gloriósus ascéndit, concéde propítius, ut fidéles tui, cum eo consepúlti in baptísmate, ipso resurgénte, ad vitam profíciant sempitérnam. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)