BREVIARIUM ROMANUM

4 iulius 2029
PER ANNUM, hebd. XIII
Hebdomada I

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Nox et tenébræ et núbila,
confúsa mundi et túrbida,
lux intrat, albéscit polus:
Christus venit; discédite.

Calígo terræ scínditur
percússa solis spículo,
rebúsque iam color redit
vultu niténtis síderis.

Sic nostra mox obscúritas
fraudísque pectus cónscium,
ruptis retéctum núbibus,
regnánte palléscet Deo.

Te, Christe, solum nóvimus,
te mente pura et símplici
rogáre curváto genu
flendo et canéndo díscimus.

Inténde nostris sénsibus
vitámque totam díspice:
sunt multa fucis íllita
quæ luce purgéntur tua.

Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.

In illa hora factus est terræmotus magnus. (Ap 11, 13)

² Díligam te, Dómine, fortitúdo mea. *
³     Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus;
   Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum; *
      protéctor meus et cornu salútis meæ et suscéptor meus.
⁴ Laudábilem invocábo Dóminum, *
      et ab inimícis meis salvus ero. –

⁵ Circumdedérunt me fluctus mortis, *
      et torréntes Bélial conturbavérunt me;
⁶ funes inférni circumdedérunt me, *
      præoccupavérunt me láquei mortis.
⁷ In tribulatióne mea invocávi Dóminum, *
      et ad Deum meum clamávi;
   exaudívit de templo suo vocem meam, *
      et clamor meus in conspéctu eius introívit in aures eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.

Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.

⁸ Commóta est et contrémuit terra; †
      fundaménta móntium concússa sunt et commóta sunt, *
      quóniam irátus est.
⁹ Ascéndit fumus de náribus eius, †
      et ignis de ore eius dévorans; *
      carbónes succénsi processérunt ab eo.
¹⁰ Inclinávit cælos et descéndit, *
      et calígo sub pédibus eius. –

¹¹ Et ascéndit super cherub et volávit, *
      ferebátur super pennas ventórum.
¹² Et pósuit ténebras latíbulum suum, †
      in circúitu eius tabernáculum eius, *
      tenebrósa aqua, nubes áeris.
¹³ Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, *
      grando et carbónes ignis. –

¹⁴ Et intónuit de cælo Dóminus, †
      et Altíssimus dedit vocem suam: *
      grando et carbónes ignis.
¹⁵ Et misit sagíttas suas et dissipávit eos, *
      fúlgura iecit et conturbávit eos.
¹⁶ Et apparuérunt fontes aquárum, *
      et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum
    ab increpatióne tua, Dómine, *
      ab inspiratióne spíritus iræ tuæ. –

¹⁷ Misit de summo et accépit me *
      et assúmpsit me de aquis multis;
¹⁸ erípuit me de inimícis meis fortíssimis †
      et ab his, qui odérunt me, *
      quóniam confortáti sunt super me.
¹⁹ Oppugnavérunt me in die afflictiónis meæ, *
      et factus est Dóminus fulciméntum meum;
²⁰ et edúxit me in latitúdinem, *
      salvum me fecit, quóniam vóluit me.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.

Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.

²¹ Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
      et secúndum puritátem mánuum meárum reddet mihi,
²² quia custodívi vias Dómini, *
      nec ímpie recéssi a Deo meo.
²³ Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo, *
      et iustítias eius non réppuli a me;
²⁴ et fui immaculátus cum eo *
      et observávi me ab iniquitáte.
²⁵ Et retríbuit mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
      et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius. –

²⁶ Cum sancto sanctus eris *
      et cum viro innocénte ínnocens eris
²⁷ et cum elécto eléctus eris *
      et cum pervérso cállidus eris.
²⁸ Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies *
      et óculos superbórum humiliábis.
²⁹ Quóniam tu accéndis lucérnam meam, Dómine; *
      Deus meus illúminat ténebras meas.
³⁰ Quóniam in te aggrédiar hóstium turmas *
      et in Deo meo transíliam murum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.

V. Omnes mirabántur in verbis grátiæ.
R. Quæ procedébant de ore ipsíus.

LECTIO PRIOR

De libro secúndo Samuélis

     In diébus illis: Duo viri duces turmárum erant fílio Saul, nomen uni Báana et nomen álteri Rechab fílii Remmon Berothítæ de fíliis Béniamin; síquidem et Beroth reputáta est in Béniamin. Fúgerant enim Berothítæ in Gétthaim, factíque sunt ibi ádvenæ usque in tempus hoc.
     Erat autem Iónathan fílio Saul fílius débilis pédibus. Quinquénnis enim fuit, quando venit núntius de Saul et Iónathan ex Iézrahel. Tollens ítaque eum nutrix sua fugit; cumque festináret, ut fúgeret, cécidit et claudus efféctus est habuítque vocábulum Meríbbaal.
     Veniéntes ígitur fílii Remmon Berothítæ, Rechab et Báana, ingréssi sunt, fervénte die, domum Isbaal, qui dormiébat super stratum suum merídie; et ostiária domus purgans tríticum obdormívit. Ingréssi sunt ergo usque interióra domus et percussérunt eum in ínguine Rechab et Báana frater eius et fugérunt. Cum autem ingréssi fuíssent domum, ille dormiébat super lectum suum in conclávi, et percutiéntes interfecérunt eum; sublatóque cápite eius, abiérunt per viam Arabæ tota nocte.
     Et attulérunt caput Isbaal ad David in Hebron dixerúntque ad regem: «Ecce caput Isbaal fílii Saul inimíci tui, qui quærébat ánimam tuam; et dedit Dóminus dómino meo regi ultiónes hódie de Saul et de sémine eius». Respóndens autem David Rechab et Báana fratri eius fíliis Remmon Berothítæ dixit ad eos: «Vivit Dóminus, qui éruit ánimam meam de omni angústia, quóniam eum, qui annuntiáverat mihi et díxerat: “Mórtuus est Saul”, qui putábat se próspera nuntiáre, ténui et occídi in Síceleg, cui oportébat me dare mercédem pro núntio; quanto magis nunc, cum hómines ímpii interfecérunt virum innóxium in domo sua super lectum suum, non quæram sánguinem eius de manu vestra et áuferam vos de terra?». Præcépit ítaque David púeris, et interfecérunt eos; præcidentésque manus et pedes eórum suspendérunt eos super piscínam in Hebron. Caput autem Isbaal tulérunt et sepeliérunt in sepúlcro Abner in Hebron.
     Et venérunt univérsæ tribus Israel ad David in Hebron dicéntes: «Ecce nos os tuum et caro tua sumus. Sed et heri et nudiustértius, cum esset Saul rex super nos, tu eras edúcens et redúcens Israel. Dixit autem Dóminus ad te: “Tu pasces pópulum meum Israel et tu eris dux super Israel”». Venérunt quoque omnes senes Israel ad regem in Hebron, et percússit cum eis rex David fœdus in Hebron coram Dómino; unxerúntque David in regem super Israel. Trigínta annórum erat David, cum regnáre cœpísset, et quadragínta annis regnávit: in Hebron regnávit super Iudam septem annis et sex ménsibus, in Ierúsalem autem regnávit trigínta tribus annis super omnem Israel et Iudam.
     Et ábiit rex et omnes viri, qui erant cum eo, in Ierúsalem ad Iebusǽum habitatórem terræ. Qui dixit ad David: «Non ingrediéris huc, sed depéllent te cæci et claudi», significántes: «Non ingrediétur David huc». Cepit autem David arcem Sion: hæc est cívitas David.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

E Libro sanctæ Terésiæ vírginis De via perfectiónis

     Quis sane, quantúmlibet tórpidus et inconsiderátus, si quid a viro áliquo gravi et honorábili pétere cupit, non prius apud se réputat et in ánimo propónit, quómodo eum, ut illi pláceat nec áliquod fastídium aut moléstiam creet, alloquátur; quidnam prætérea ab eo petitúrus sit, et ad quid opus hábeat eo quod póstulat, præsértim si singuláre quid et amplum petátur, quemádmodum nos bonus noster Iesus, ut petámus, édocet? Quod sane, meo iudício, imprímis notándum est. Non póteras uno rem totam, Dómine, verbo conclúdere, ac dícere: «Pater, da nobis quidquid éxpedit ac consentáneum est?». Etenim áliud prætérea nihil dicéndum videbátur, apud eum præsértim qui ómnia tam bene ac perfécte intéllegit.
     Hoc quidem, o Sapiéntia ætérna, satis erat, quantum ad te et Patrem tuum cæléstem spectat, et sic eum tu in horto Gethsémani orásti. Tuam quidem voluntátem et timórem illic ei patefaciébas, in ipsíus tamen voluntátem pénitus te resignábas. Nos vero, Dómine mi, nosti non ita resignátos esse, sicut tu in Patris tui voluntátem resignátus fuísti; ac proptérea opus fuísse ut singulária et particulária quædam peterémus; ut sic apud nosmetípsos in ánimo reputarémus, expédiens ne ac convéniens nobis sit id quod postulámus, utque, si mínime expedíre videámus, pétere desinámus. Eius namque condiciónis sumus, ut nisi quod pétimus, nobis concedátur (idque propter líberum hoc arbítrium quod habémus) admissúri non simus, quæ Dóminus nobis datúrus est. Nam étiam quando hoc longe óptimum sit, nisi tamen promptam ac parátam in manu (ita dicam) pecúniam videámus, numquam nos locupletándos arbitrámur.
     Docet ergo nos bonus Iesus ut hæc verba dicámus, quibus tale nobis regnum adveníre pétimus: Sanctificétur nomen tuum, advéniat regnum tuum. Iam, quæso, exímiam Præceptóris nostri sapiéntiam consideráte. Equidem hic mecum perpéndo, et bonum sane nos est intellégere, quid per hoc regnum petámus. Ut ergo maiéstas eius vidébat non posse nos sanctum hoc Patris ætérni nomen sanctificáre aut glorificáre, iuxta parvum et exíguum illud quod ipsi póssumus (ita quidem ut hoc, ut par est, faciámus), nisi maiéstas ipsíus aliúnde quoad hoc nobis prospíceret, suum scílicet nobis regnum hic dando, hinc bonus noster Iesus unum álteri coniúnxit et coadunávit. Quocírca, ut id quod pétimus intellegámus, quantóque réferat importúne et fervénter id pétere, necnon præstáre quodcúmque póssumus ad placéndum et satisfaciéndum ei a quo hoc nobis dandum est, hoc loco vobis expónere et dícere volo quid hanc circa rem ipsa intéllegam.
     Iam ígitur summum bonum, quod in regno cælórum mihi consístere vidétur (ut ália permúlta prætéream) est, iam tum ómnia quæ terræ et mundi huius sunt, nullo in prétio habére, sed prætérea gáudium quoddam ex eo resúltans quod omnes gáudeant, ac perpétua quædam pax et ingens satisfáctio in semetípso, eo quod ánima Deum ab ómnibus omníno mortálibus sanctificári, laudári ac sanctum eius nomen benedíci, a némine vero eum per peccáta offéndi, ab univérsis demum homínibus amári vídeat; immo et hæc ipsa ánima non ália re sese óccupat, quam amándo, neque vero eum potest non amáre, cum eum cognóscat. Et sic eum hoc in mundo amarémus; licet non ea perfectióne nec eádem in esséntia, saltem ratióne longe eminentióre et excellentióre, quam modo amámus, eum diligerémus, si eum nossémus.

RESPONSORIUM

PSALMODIA

Ant. 1 Deus, in lúmine tuo vidébimus lumen.

Qui sequitur me, non ambulabit in tenebris, sed habebit lucem vitæ. (Io 8, 12)

² Susúrrat iníquitas ad ímpium in médio cordis eius; *
      non est timor Dei ante óculos eius. –

³ Quóniam blandítur ipsi in conspéctu eius, *
      ut non invéniat iniquitátem suam et óderit.
⁴ Verba oris eius iníquitas et dolus, *
      désiit intellégere, ut bene ágeret.
⁵ Iniquitátem meditátus est in cubíli suo, †
      ástitit omni viæ non bonæ, *
      malítiam autem non odívit. –

⁶ Dómine, in cælo misericórdia tua *
      et véritas tua usque ad nubes;
⁷ iustítia tua sicut montes Dei, †
      iudícia tua abýssus multa: *
      hómines et iuménta salvábis, Dómine. –

⁸ Quam pretiósa misericórdia tua, Deus! *
      Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt;
⁹ inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ, *
      et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.
¹⁰ Quóniam apud te est fons vitæ, *
       et in lúmine tuo vidébimus lumen. –

¹¹ Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te *
       et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.
¹² Non véniat mihi pes supérbiæ, *
       et manus peccatóris non móveat me.
¹³ Ibi cecidérunt, qui operántur iniquitátem, *
       expúlsi sunt, nec potuérunt stare.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Deus, in lúmine tuo vidébimus lumen.

Ant. 2 Dómine, magnus es tu, et praeclárus in virtúte tua.

¹ Incípite Deo meo in týmpanis, *
      cantáte Dómino meo in cýmbalis,
   modulámini illi psalmum novum, *
      exaltáte et invocáte nomen ipsíus.
² Tu es Deus cónterens bella, †
      qui ponis castra in médio pópuli tui, *
      ut erípias me de manu persequéntium me. –

¹³ Cantábo Deo meo hymnum novum: †
       Dómine, magnus es tu et clarus,*
       mirábilis in virtúte et insuperábilis. –

¹⁴ Tibi sérviat omnis creatúra tua, *
       quóniam dixísti, et facta sunt, –
    misísti spíritum tuum, et ædificáta sunt, *
       et non est, qui resístat voci tuæ. –

¹⁵ Montes enim a fundaméntis agitabúntur cum aquis, *
       petræ autem a fácie tua tamquam cera liquéscent. –
    Illis autem qui timent te *
       propítius adhuc eris.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dómine, magnus es tu, et praeclárus in virtúte tua.

Ant. 3 Iubiláte Deo in voce exsultatiónis.

Sedet ad dexteram Patris, et regni eius non erit finis.

² Omnes gentes, pláudite mánibus, *
      iubiláte Deo in voce exsultatiónis,
³ quóniam Dóminus Altíssimus, terríbilis, *
      rex magnus super omnem terram. –

⁴ Subiécit pópulos nobis *
      et gentes sub pédibus nostris.
⁵ Elégit nobis hereditátem nostram, *
      glóriam Iacob, quem diléxit.
⁶ Ascéndit Deus in iúbilo, *
      et Dóminus in voce tubæ. –

⁷ Psállite Deo, psállite; *
      psállite regi nostro, psállite.
⁸ Quóniam rex omnis terræ Deus, *
      psállite sapiénter. –

⁹ Regnávit Deus super gentes, *
      Deus sedet super sedem sanctam suam.
¹⁰ Príncipes populórum congregáti sunt *
       cum pópulo Dei Abraham,
    quóniam Dei sunt scuta terræ: *
       veheménter elevátus est.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iubiláte Deo in voce exsultatiónis.

LECTIO BREVIS

RESPONSORIUM BREVE
V. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.
V. In via tua vivífica me.
R. In testimónia tua.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Inclína cor meum, Deus, * in testimónia tua.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

PRECES
Grátias agámus Christo eúmque semper laudémus, quia non dedignátur fratres vocáre quos sanctíficat. ídeo ei supplicémus:
     Sanctífica fratres tuos, Dómine.

Fac ut huius diéi inítia in honórem resurrectiónis tuæ puris tibi córdibus consecrémus,
— et diem totum tibi gratum sanctificatiónis opéribus faciámus.
Qui diem, amóris tui signum, ad salútem et lætítiam nobis renovásti,
— rénova nos cotídie ad glóriam tuam.
Doce nos hódie te in ómnibus præséntem agnóscere,
— teque in mæréntibus præsértim et paupéribus inveníre.
Da nos hódie cum ómnibus pacem habére,
— némini vero malum réddere pro malo.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Exáudi nos, Deus, salutáris noster, et nos pérfice sectatóres lucis et operários veritátis, ut qui ex te nati sumus lucis fílii, tui testes coram homínibus esse valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)