Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
Tempus nativitatis, hebd. II
Pro O.P.: S. Zdislavæ de Lemberk, matrisfamilias, sodalis laicæ, memoria
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
Eius cultum, quæ “domina sanctæ vitæ” ab immemorabili in Bohemia appellata est, s. Pius X die 28 augusti 1907 approbavit ipsamque Ioannes Paulus II die 21 maii 1995 apud Olomouc in Moravia in fastos Sanctorum inscripsit.
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Adhibetur textus congruus vel sequens:
Quis potest digno celebráre cantu,
Zdíslava, sanctam atque honéstam vitam
qua tu flagrásti caritátis igne
erga egénos?
Paréntes sanctum tibi exémplum vitæ
præbuére ambo, peramántes Christum,
e primis cunis ad eum ducéntes
nóbilem prolem.
Felix marítus tuus in te firmum
lucrans iuvámen óperum suórum,
virtútem et scutum in acerbitátes
prœlii vitæ.
Considerábas ínopes et ægros
ut ipsum Christum baiulántem crucem,
sub tua palma dolor omnis cedit,
mórtui surgunt.
Zdíslava, lumen Domínici sancti
réfove amóre tibi gratæ gentis,
frígida corda maximéque nostros
Septentriónes.
Réfove amóre domos quoque nostras,
in quibus semper et amóris fidi
árdeat ignis et iuvéntus insons
crescat in Christo.
Laus Redemptóri tibi sit perénnis,
æqua laus summum célebret Paréntem,
Spíritus Sancti résonet per omnem
glória mundum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.
Vanitati creatura subiecta est ... propter eum qui subiecit eam in spe. (Rom 8, 20)
I
2 Dixi: "Custódiam vias meas, *
ut non delínquam in lingua mea;
ponam ori meo custódiam, *
donec consístit peccátor advérsum me." –
3 Tacens obmútui et sílui absque ullo bono, *
et dolor meus renovátus est.
4 Concáluit cor meum intra me, *
et in meditatióne mea exársit ignis.
5 Locútus sum in lingua mea: *
"Notum fac mihi, Dómine, finem meum;
et númerum diérum meórum quis est, *
ut sciam quam brevis sit vita mea." –
6 Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos, *
et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.
Etenim univérsa vánitas omnis homo constitútus est. *
Etenim ut imágo pertránsit homo.
7 Etenim vánitas est et concitátur; *
thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.
Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.
8 Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine? *
Spes mea apud te est.
9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me, *
oppróbrium insipiénti ne ponas me.
10 Obmútui et non apériam os meum, *
quóniam tu fecísti. –
11 Amove a me plagas tuas: *
ab ictu manus tuæ ego deféci.
12 In increpatiónibus, propter iniquitátem, corripuísti hóminem, †
et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius. *
Etenim vánitas omnis homo. –
13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, *
et clamórem meum áuribus pércipe.
Ad lácrimas meas ne obsurdéscas, †
quóniam ádvena ego sum apud te, *
peregrínus sicut omnes patres mei.
14 Avértere a me, ut refrígerer, *
priúsquam ábeam et non sim ámplius.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.
Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.
Qui gloriatur, in Domino glorietur. (1 Cor 1, 31)
3 Quid gloriáris in malítia, *
qui potens es iniquitáte?
4 Tota die insídias cogitásti; *
lingua tua sicut novácula acúta, qui facis dolum.
5 Dilexísti malítiam super benignitátem, †
mendácium magis quam loqui æquitátem. *
6 Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa. –
7 Proptérea Deus déstruet te in finem; †
evéllet te et emigrábit te de tabernáculo *
et radícem tuam de terra vivéntium.
8 Vidébunt iusti et timébunt *
et super eum ridébunt:
9 „Ecce homo, qui non pósuit Deum refúgium suum, †
sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum *
et præváluit in insídiis suis.“ –
10 Ego autem sicut virens olíva in domo Dei. †
Sperávi in misericórdia Dei *
in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
11 Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; †
et exspectábo nomen tuum, quóniam bonum est, *
in conspéctu sanctórum tuórum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.
V.
In ipso vita erat.
R.
Et vita erat lux hóminum.
LECTIO PRIOR
De Epístola ad Colossénses
Fratres: Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Iesu grátias agéntes Deo Patri per ipsum.
Mulíeres, súbditæ estóte viris, sicut opórtet in Dómino. Viri, dilígite uxóres et nolíte amári esse ad illas. Fílii, obœdíte
paréntibus per ómnia, hoc enim plácitum est in Dómino. Patres, nolíte ad indignatiónem provocáre fílios vestros, ut non pusíllo
ánimo fiant. Servi, obœdíte per ómnia dóminis carnálibus, non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed in simplicitáte
cordis, timéntes Dóminum. Quodcúmque fácitis, ex ánimo operámini sicut Dómino et non homínibus, sciéntes quod a Dómino
accipiétis retributiónem hereditátis. Dómino Christo servíte; qui enim iniúriam facit, recípiet id, quod iníque gessit, et non est personárum accéptio.
Dómini, quod iustum est et æquum, servis præstáte, sciéntes quóniam et vos Dóminum habétis in cælo.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Dall’omelia di papa Giovanni Paolo II per la canonizzazione
Questo medesimo Vangelo della verità e della santità raggiunse a suo tempo le nostre terre slave, arrivò in Boemia e in Moravia,
e qui si stabilì, come pure nelle regioni limitrofe. Esso ha prodotto frutti sovrabbondanti di grazia e di santità attraverso i secoli.
La vicenda umana di santa Zdislava, nata in Moravia e vissuta in Boemia settentrionale nel secolo XIII, si distingue per una
straordinaria capacità di donazione agli altri. Lo testimonia innanzitutto il suo comportamento in famiglia ove, come sposa del
conte Havel di Lemberk, fu – secondo le parole del mio venerato predecessore Paolo VI – “esempio di fedeltà coniugale, sostegno
di spiritualità domestica e di onestà dei costumi”. Lo conferma poi il suo impegno generoso nel campo caritativo e assistenziale,
specialmente al capezzale dei malati, ai quali riservò sempre tali sollecitudini e premure da essere ancora oggi ricordata come “guaritrice”.
Santa Zdislava, vivendo intensamente la spiritualità di terziaria domenicana, seppe fare di se stessa un dono, secondo la parola di
Gesù : “Vi è più gioia nel dare che nel ricevere” (Act 20, 35). Ecco il segreto della grande simpatia che la sua figura ha sempre suscitato già in vita, come
poi dopo morte e fino ad oggi. Il suo esempio appare di notevole attualità , soprattutto in riferimento al valore della famiglia
che – ella ci insegna – deve essere aperta a Dio, al dono della vita e alle necessità dei poveri. La nostra santa è una mirabile
testimone del “Vangelo della vita”, che la Chiesa è più che mai impegnata a diffondere in questo passaggio dal secondo al terzo millennio cristiano.
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur. (2 Cor 4, 8)
2 Voce mea ad Dóminum clamávi; *
voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
3 In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, †
manus meæ nocte expánsæ sunt *
et non fatigántur.
Rénuit consolári ánima mea; †
4 memor sum Dei et ingemísco, *
exérceor, et déficit spíritus meus. –
5 Vígiles tenuísti pálpebras óculi mei; *
turbátus sum et non sum locútus.
6 Cogitávi dies antíquos *
et annos ætérnos in mente hábui.
7 Meditátus sum nocte cum corde meo *
et exercitábar, et scopébam spíritum meum. –
8 Numquid in ætérnum proíciet Deus, *
aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
9 Aut defíciet in finem misericórdia sua, *
cessábit verbum a generatióne in generatiónem?
10 Aut obliviscétur miseréri Deus, *
aut continébit in ira sua misericórdias suas? –
11 Et dixi: "Hoc vulnus meum, *
mutátio déxteræ Excélsi."
12 Memor ero óperum Dómini, *
memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
13 Et meditábor in ómnibus opéribus tuis *
et in adinventiónibus tuis exercébor. –
14 Deus, in sancto via tua; *
quis deus magnus sicut Deus noster?
15 Tu es Deus, qui facis mirabília, *
notam fecísti in pópulis virtútem tuam.
16 Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, *
fílios Iacob et Ioseph. –
17 Vidérunt te aquæ, Deus, †
vidérunt te aquæ et doluérunt; *
étenim commótæ sunt abýssi.
18 Effudérunt aquas núbila, †
vocem dedérunt nubes, *
étenim sagíttæ tuæ tránseunt.
19 Vox tonítrui tui in rota; †
illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ, *
commóta est et contrémuit terra. –
20 In mari via tua et sémitæ tuæ in aquis multis; *
et vestígia tua non cognoscúntur.
21 Deduxísti sicut oves pópulum tuum *
in manu Móysi et Aaron.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
Ant. 2 Exsultávit cor meum in Dómino, qui humíliat et súblevat.
1 Exsultávit cor meum in Dómino, *
exaltátum est cornu meum in Deo meo;
dilatátum est os meum super inimícos meos, *
quóniam lætáta sum in salutári tuo. –
2 Non est sanctus ut est Dóminus; †
neque enim est álius extra te, *
et non est fortis sicut Deus noster.
3 Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes. *
Recédant supérba de ore vestro,
quia Deus scientiárum Dóminus est, *
et ab eo ponderántur actiónes. –
4 Arcus fórtium confráctus est, *
et infírmi accíncti sunt róbore.
5 Saturáti prius pro pane se locavérunt, *
et famélici non eguérunt ámplius.
Stérilis péperit plúrimos, *
et, quæ multos habébat fílios, emárcuit. –
6 Dóminus mortíficat et vivíficat, *
dedúcit ad inférnum et redúcit.
7 Dóminus páuperem facit et ditat, *
humíliat et súblevat;
8 súscitat de púlvere egénum *
et de stércore élevat páuperem,
ut sédeat cum princípibus *
et sólium glóriæ téneat.
Dómini enim sunt cárdines terræ, *
et pósuit super eos orbem. –
9 Pedes sanctórum suórum servábit, †
et ímpii in ténebris conticéscent, *
quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.
10 Dóminus cónteret adversários suos; *
super ipsos in cælis tonábit.
Dóminus iudicábit fines terræ †
et dabit impérium regi suo *
et sublimábit cornu christi sui.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Exsultávit cor meum in Dómino, qui humíliat et súblevat.
Ant. 3 Dóminus regnávit, exsúltet terra.
Hic psalmus salutem mundi significat et fidem omnium gentium in ipsum. (S. Athanasius)
1 Dóminus regnávit! Exsúltet terra, *
læténtur ínsulæ multæ.
2 Nubes et calígo in circúitu eius, *
iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.
3 Ignis ante ipsum præcédet *
et inflammábit in circúitu inimícos eius.
4 Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ: *
vidit et contrémuit terra.
5 Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini, *
a fácie Dómini omnis terra.
6 Annuntiavérunt cæli iustítiam eius, *
et vidérunt omnes pópuli glóriam eius. –
7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília †
et qui gloriántur in simulácris suis. *
Adoráte eum, omnes ángeli eius.
8 Audívit et lætáta est Sion, †
et exsultavérunt fíliæ Iudæ *
propter iudícia tua, Dómine.
9 Quóniam tu Dóminus, Altíssimus super omnem terram, *
nimis exaltátus es super omnes deos. –
10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum; †
custódit ipse ánimas sanctórum suórum, *
de manu peccatóris liberábit eos.
11 Lux orta est iusto, *
et rectis corde lætítia.
12 Lætámini, iusti, in Dómino *
et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Dóminus regnávit, exsúltet terra.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Adiuvábit eam * Deus vultu suo.
R. Adiuvábit eam * Deus vultu suo.
V. Deus in médio eius, non commovébitur.
R. Deus vultu suo.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Adiuvábit eam * Deus vultu suo.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Qui enim fécerit voluntátem Dei, hic frater meus et soror mea et mater est.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Qui enim fécerit voluntátem Dei, hic frater meus et soror mea et mater est.
PRECES
Cum ómnibus muliéribus sanctis, fratres, Salvatórem nostrum confiteámur, simúlque invocémus:
Veni, Dómine Iesu.
Dómine Iesu, qui peccatríci multa dimisísti, quóniam diléxerat multum,
— dimítte nobis, quia multum peccávimus.
Dómine Iesu, cui mulíeres sanctæ in itínere ministrábant,
— concéde nobis ut vestígia tua sectémur.
Dómine Iesu, magíster, quem María audiébat, cum Martha tibi serviébat,
— concéde nobis, ut in fide et caritáte serviámus tibi.
Dómine Iesu, qui fratrem, sorórem et matrem appellásti omnes tuam voluntátem faciéntes,
— concéde nobis ut tibi semper verbis complaceámus et actis.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Deus, qui beátam Zdíslavam per offícia coniugális vitæ et ópera caritátis viam perfectiónis percúrrere docuísti, eius intercessióne
concéde, ut cunctæ famíliæ iúgiter renovéntur et christianárum virtútum flóreant testimónio. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)