Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 |
Sabbato post Cineres
Pro O.P.: B. Iordani de Saxonia, presbyteri, memoria
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.
HYMNUS
Inclitus rector pater atque prudens,
cuius insígnem cólimus triúmphum,
iste conféssor sine fine lætus
regnat in astris.
Ipse dux clarus fuit et magíster,
éxhibens sacræ documénta vitæ
ac Deo semper sátagens placére
péctore mundo.
Nunc eum nisu rogitémus omnes,
ábluat nostrum pius ut reátum,
et sua ducat prece nos ad alta
cúlmina cæli.
Sit Deo soli decus et potéstas,
laus in excélsis, honor ac perénnis,
qui suis totum móderans gubérnat
légibus orbem. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Redémit eos Dóminus de manu tribulántis.
Hæc in figura facta sunt nostri. (1 Cor 10, 6)
40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, *
in iram concitavérunt eum in inaquóso!
41 Et revérsi sunt et tentavérunt Deum *
et Sanctum Israel exacerbavérunt.
42 Non sunt recordáti manus eius, *
diéi, qua redémit eos de manu tribulántis. –
43 Cum pósuit in Ægýpto signa sua *
et prodígia sua in campo Táneos.
44 Convértit in sánguinem flúmina eórum *
et rívulos eórum, ne bíberent.
45 Misit in eos cœnomyíam et comédit eos, *
ranam et pérdidit eos. –
46 Dedit brucho fructus eórum, *
labóres eórum locústæ.
47 Occídit in grándine víneas eórum, *
moros eórum in pruína.
48 Trádidit grándini iuménta eórum *
et greges eórum flammæ ignis. –
49 Misit in eos ardórem iræ suæ, †
indignatiónem et comminatiónem et angústiam, *
immissiónem angelórum malórum.
50 Complanávit sémitam iræ suæ; †
non pepércit a morte animábus eórum *
et vitam eórum in peste conclúsit.
51 Percússit omne primogénitum in terra Ægýpti, *
primítias róboris eórum in tabernáculis Cham.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Redémit eos Dóminus de manu tribulántis.
Ant. 2 Indúxit eos Dóminus in montem sanctificatiónis suæ.
52 Abstulit sicut oves pópulum suum *
et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
53 Dedúxit eos in spe, et non timuérunt, *
et inimícos eórum opéruit mare.
54 Et indúxit eos in fines sanctificatiónis suæ, *
in montem, quem acquisívit déxtera eius.
55 Et eiécit a fácie eórum gentes †
et divísit eis terram in funículo hereditátis *
et habitáre fecit in tabernáculis eórum tribus Israel. –
56 Et tentavérunt et exacerbavérunt Deum Excélsum *
et testimónia eius non custodiérunt.
57 Recessérunt et prævaricáti sunt, †
quemádmodum patres eórum, *
convérsi sunt retro ut arcus pravus.
58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis *
et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt. –
59 Audívit Deus et exársit *
et sprevit valde Israel.
60 Et réppulit habitáculum Silo, *
tabernáculum, ubi habitávit in homínibus.
61 Et trádidit in captivitátem virtútem suam *
et pulchritúdinem suam in manus inimíci.
62 Et conclúsit in gládio pópulum suum *
et in hereditátem suam exársit.
63 Iúvenes eórum comédit ignis, *
et vírgines eórum non sunt desponsátæ.
64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt, *
et víduæ eórum non plorabántur.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Indúxit eos Dóminus in montem sanctificatiónis suæ.
Ant. 3 Elégit tribum Iuda, et David servum suum páscere Israel hereditátem suam.
65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus, *
tamquam potens crapulátus a vino.
66 Et percússit inimícos suos in posterióra, *
oppróbrium sempitérnum dedit illis.
67 Et réppulit tabernáculum Ioseph *
et tribum Ephraim non elégit,
68 sed elégit tribum Iudæ, *
montem Sion, quem diléxit.
69 Et ædificávit sicut excélsum sanctuárium suum, *
sicut terram, quam fundávit in sǽcula.
70 Et elégit David servum suum †
et sústulit eum de grégibus óvium, *
71 de post fetántes accépit eum:
páscere Iacob pópulum suum *
et Israel hereditátem suam.
72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui *
et in prudéntia mánuum suárum dedúxit eos.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Elégit tribum Iuda, et David servum suum páscere Israel hereditátem suam.
V.
Qui facit veritátem, venit ad lucem.
R.
Ut manifesténtur ópera eius.
LECTIO PRIOR
De libro Exodi
In diébus illis: Móyses pascébat oves Iethro sóceri sui sacerdótis Mádian; cumque minásset gregem ultra desértum, venit ad montem Dei
Horeb. Apparuítque ei ángelus Dómini in flamma ignis de médio rubi; et vidébat quod rubus ardéret et non comburerétur.
Dixit ergo Móyses: «Vadam et vidébo visiónem hanc magnam, quare non comburátur rubus». Cernens autem Dóminus quod pérgeret ad vidéndum,
vocávit eum Deus de médio rubi et ait: «Móyses, Móyses». Qui respóndit: «Adsum». At ille: «Ne apprópies, inquit, huc; solve calceaméntum
de pédibus tuis; locus enim, in quo stas, terra sancta est». Et ait: «Ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Iacob».
Abscóndit Móyses fáciem suam; non enim audébat aspícere contra Deum.
Cui ait Dóminus: «Vidi afflictiónem pópuli mei in Ægýpto et clamórem eius audívi propter durítiam exactórum eórum. Et sciens dolórem eius
descéndi, ut líberem eum de mánibus Ægyptiórum et edúcam de terra illa in terram bonam et spatiósam, in terram, quæ fluit lacte et melle,
ad loca Chananǽi et Hetthǽi et Amorrǽi et Pherezǽi et Hevǽi et Iebusǽi. Clamor ergo filiórum Israel venit ad me, vidíque afflictiónem eórum,
qua ab Ægýptiis opprimúntur; sed veni, mittam te ad pharaónem, ut edúcas pópulum meum, fílios Israel, de Ægýpto». Dixítque Móyses ad Deum:
«Quis sum ego, ut vadam ad pharaónem et edúcam fílios Israel de Ægýpto?». Qui dixit ei: «Ego ero tecum; et hoc habébis signum quod míserim te:
cum edúxeris pópulum de Ægýpto, serviétis Deo super montem istum».
Ait Móyses ad Deum: «Ecce, ego vadam ad fílios Israel et dicam eis: Deus patrum vestrórum misit me ad vos. Si díxerint mihi: “Quod est nomen
eius?”, quid dicam eis?». Dixit Deus ad Móysen: «Ego sum qui sum». Ait: «Sic dices fíliis Israel: Qui sum misit me ad vos». Dixítque íterum
Deus ad Móysen: «Hæc dices fíliis Israel: Dóminus, Deus patrum vestrórum, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Iacob misit me ad vos; hoc nomen
mihi est in ætérnum, et hoc memoriále meum in generatiónem et generatiónem. Vade et cóngrega senióres Israel et dices ad eos: Dóminus Deus
patrum vestrórum appáruit mihi, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Iacob dicens: Vísitans visitávi vos et vidi ómnia, quæ accidérunt vobis in
Ægýpto; et dixi: Edúcam vos de afflictióne Ægýpti in terram Chananǽi et Hetthǽi et Amorrǽi et Pherezǽi et Hevǽi et Iebusǽi, ad terram fluéntem
lacte et melle. Et áudient vocem tuam, ingredierísque tu et senióres Israel ad regem Ægýpti, et dicétis ad eum: Dóminus Deus Hebræórum occúrrit
nobis; et nunc eámus viam trium diérum in solitúdinem, ut immolémus Dómino Deo nostro.
Sed ego scio quod non dimíttet vos rex Ægýpti, ut eátis, nisi per manum válidam. Exténdam enim manum meam et percútiam Ægýptum in cunctis
mirabílibus meis, quæ factúrus sum in médio eius; post hæc dimíttet vos».
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
E Líbello de princípiis Ordinis Prædicatórum beáti Iordáni de Saxónia presbýteri
Fratre Regináldo felícis recordatiónis veniénte Parísios et strénue prædicánte, ego divína prævéntus grátia concépi et vovi intra
memetípsum Ordinem istum assúmere, árbitrans secúram me reperísse salútis sémitam, qualem et ante fratrum cognitiónem in ánimo
meo sæpe deliberándo concéperam. Firmáto ígitur cordis mei propósito laboráre cœpi tota sollicitúdine, quáliter sócium et amícum
ánimæ meæ pari mecum voto pertráherem, videns eum natúra simul et gratúita dispositióne ad ministérium prædicatiónis perútilem.
Renuébat ipse et ego magis instáre non désii.
Veniénte die, quo cínerum impositióne suæ fidéles admonéntur oríginis et reversiónis in cínerem, disposúimus et nos cóngruo ad
pæniténdum exórdio, quod Dómino voverámus, implére, ignorántibus tamen adhuc sóciis eiúsdem nobíscum hospítii. Unde cum frater
Henrícus egrederétur hospítio et unus sociórum requíreret: « Dómine Henríce, quo itis? », « Vado, inquit, in Bethániam». Quod
verbum ille non tunc quidem, sed facti póstmodum explicatióne, quid sibi volúerit, intelléxit, cum ipsum Bethániam, quod est
interpretátum domus oboediéntiæ, vidéret ingréssum. Conveniéntes ígitur nos tres ad Sanctum Iacóbum, frátribus iam decantántibus:
Immutémur hábitu, nos in médium eórum improvíse quidem sed opportúne advénimus, conféstim véterem hóminem exuéntes ibídem novum
indúimus, ut, quod illi voce psallébant, in nobis ópere complerétur.
Anno Dómini millésimo ducentésimo vicésimo, primum Capítulum generále huius Ordinis Bonóniæ celebrátum est, cui ipse ego intérfui,
missus de Parísiis cum tribus frátribus, eo quod Magíster Domínicus mandásset per lítteras suas, quáttuor fratres de eádem domo
Parisiénsi ad Bononiénse capítulum sibi mitti. Sed cum mítterer necdum adhuc duos menses in Ordine perégeram. In eódem capítulo de
commúni fratrum consénsu statútum est, generále capítulum uno anno Bonóniæ, áltero vero Parísiis celebrári, ita tamen ut próximum
futúro anno apud Bonóniam agerétur.
Anno Dómini millésimo ducentésimo vicésimo primo, in Bononiénsi generáli Capítulo visum est eis, mihi offícium priorátus super
Provínciam Lombardíæ primum impónere, cum anni spátium peregíssem in Ordine, nondum fixis quantum oportúerat in altum
radícibus, ut regéndis áliis præfícerer ante quam meam imperfectiónem régere didicíssem. Huic ergo capítulo mínime præsens intérfui.
[Post mortem Magístri Domínici erat quidam frater Bernárdus Bononiénsis, qui obséssus acérrimo cruciabátur dæmónio in tantum, ut
die noctúque fúriis exagitarétur horréndis et supra modum omne fratrum exturbáret collégium; quam tribulatiónem haud dúbium operándæ
patiéntiæ servórum suórum misericórdia divína províderat.
Huius prædícti fratris Bernárdi tam fera vexátio prima fuit occásio, qua permóti antíphonam Salve Regína post Completórium decantándam
institúimus apud Bonóniam; qua de domo éadem per omnem póstmodum cœpit Lombardíæ frequentári Provínciam, et sic demum in univérsum
Ordinem hæc pia salutáris inváluit consuetúdo. Rétulit mihi vir quidam religiósus et fide dignus frequénter se vidísse in spíritu,
dum fratres cánerent Eia ergo advocáta nostra, ipsam Matrem Dómini ante Fílii sui prostérni præséntiam et pro totíus Ordinis
conservatióne precári. Quod idcírco commemorátum sit, ut legéntium fratrum devótio magis iam deínceps in laudem Vírginis animétur!]
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Bonum est psállere nómini tuo, Altíssime, annuntiáre mane misericórdiam tuam.
Laudes enuntiantur pro gestis Unigeniti. (S. Athanasius)
2 Bonum est confitéri Dómino *
et psállere nómini tuo, Altíssime,
3 annuntiáre mane misericórdiam tuam *
et veritátem tuam per noctem,
4 in decachórdo et psaltério, *
cum cántico in cíthara. –
5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua, *
et in opéribus mánuum tuárum exsultábo. –
6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine: *
nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
7 Vir insípiens non cognóscet, *
et stultus non intélleget hæc.
8 Cum germináverint peccatóres sicut fenum, *
et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem,
hoc tamen erit ad intéritum in sǽculum sǽculi; *
9 tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine. –
10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, †
quóniam ecce inimíci tui períbunt, *
et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
11 Exaltábis sicut unicórnis cornu meum, *
perfúsus sum óleo úberi.
12 Et despíciet óculus meus inimícos meos, *
et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea. –
13 Iustus ut palma florébit, *
sicut cedrus Líbani succréscet.
14 Plantáti in domo Dómini, *
in átriis Dei nostri florébunt.
15 Adhuc fructus dabunt in senécta, *
úberes et bene viréntes erunt,
16 ut annúntient quóniam rectus Dóminus, refúgium meum, *
et non est iníquitas in eo.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Bonum est psállere nómini tuo, Altíssime, annuntiáre mane misericórdiam tuam.
Ant. 2 Dabo vobis cor novum et spíritum novum in médio vestri.
24 Tollam quippe vos de géntibus †
et congregábo vos de univérsis terris *
et addúcam vos in terram vestram;
25 et effúndam super vos aquam mundam, †
et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris, *
et ab univérsis idólis vestris mundábo vos. –
26 Et dabo vobis cor novum *
et spíritum novum ponam in médio vestri
et áuferam cor lapídeum de carne vestra *
et dabo vobis cor cárneum;
27 et spíritum meum ponam in médio vestri †
et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis *
et iudícia mea custodiátis et operémini. –
28 Et habitábitis in terra, quam dedi pátribus vestris, †
et éritis mihi in pópulum, *
et ego ero vobis in Deum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Dabo vobis cor novum et spíritum novum in médio vestri.
Ant. 3 Ex ore infántium et lacténtium, Dómine, perfecísti laudem.
Omnia subiecit sub pedibus eius, et ipsum dedit caput supra omnia Ecclesiæ. (Eph 1, 22)
2 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra,
quóniam eleváta est magnificéntia tua *
super cælos. –
3 Ex ore infántium et lactántium †
perfecísti laudem propter inimícos tuos, *
ut déstruas inimícum et ultórem. –
4 Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *
lunam et stellas, quæ tu fundásti,
5 quid est homo, quod memor es eius, *
aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum? –
6 Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †
glória et honóre coronásti eum *
et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
7 Omnia subiecísti sub pédibus eius, †
oves et boves univérsas *
8 ínsuper et pécora campi,
9 vólucres cæli et pisces maris, *
quæcúmque perámbulant sémitas maris. –
10 Dómine, Dóminus noster, *
quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Ex ore infántium et lacténtium, Dómine, perfecísti laudem.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Super te, Ierúsalem, * constítui custódes.
R. Super te, Ierúsalem, * constítui custódes.
V. Die ac nocte non tacébunt prædicáre nomen Dómini.
R. Constítui custódes.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Super te, Ierúsalem, * constítui custódes.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. In ómnibus exhíbuit semetípsum sicut Dei minístrum,
in labóribus, in vigíliis, in ieiúniis, in castitáte, in sciéntia, in longanimitáte, in caritáte non ficta.
Vel, præsertim in cantu:
Quǽrite primum regnum Dei, et iustítiam eius, et hæc ómnia adiciéntur vobis.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. In ómnibus exhíbuit semetípsum sicut Dei minístrum,
in labóribus, in vigíliis, in ieiúniis, in castitáte, in sciéntia, in longanimitáte, in caritáte non ficta.
Vel, præsertim in cantu:
Quǽrite primum regnum Dei, et iustítiam eius, et hæc ómnia adiciéntur vobis.
PRECES
Christo, bono pastóri, qui pro suis óvibus ánimam pósuit, laudes grati exsolvámus et supplicémus, dicéntes:
Pasce pópulum tuum, Dómine.
Christe, qui in sanctis pastóribus misericórdiam et dilectiónem tuam dignátus es osténdere,
— numquam désinas per eos nobíscum misericórditer ágere.
Qui múnere pastóris animárum fungi per tuos vicários pergis,
— ne destíteris nos ipse per rectóres nostros dirígere.
Qui in sanctis tuis, populórum dúcibus, córporum animarúmque médicus exstitísti,
— numquam cesses ministérium in nos vitæ et sanctitátis perágere.
Qui, prudéntia et caritáte sanctórum, tuum gregem erudísti,
— nos in sanctitáte iúgiter per pastóres nostros ædífica.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Deus, qui Beátum Iordánum presbýterum fecísti animárum zelo et ampliándæ grátia religiónis insígnem, da nobis, eius méritis et
exémplis, viam salútis fidéliter nuntiáre et in eódem spíritu vívere ut regnum Christi iúgiter dilatáre possímus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)