Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
PER ANNUM, hebd. XII
S. Cyrilli Alexandrini, episcopi et Ecclesiæ doctoris, memoria ad libitum
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Doctor ætérnus cóleris piúsque,
Christe, qui leges áperis salútis,
verba qui vitæ mérito putáris
solus habére.
Teque clamámus, bone Pastor orbis,
cǽlitus semper solidásse Sponsæ
verba, constánter quibus illa mundo
lumen adésset.
Ipse quin præbes fámulos corúscos,
áureas stellas velut emicántes,
certa qui nobis réserent beátæ
dógmata vitæ.
Unde te laudes récinant, Magíster,
Spíritus fundis bona qui stupénda
ore doctórum, tua quo poténter
lux patet alma.
Quique nunc iustus celebrátur, instet
ut tuam plebem per amœna lucis
des gradi, donec tibi dicat hymnos
lúmine pleno. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me.
Consolatur nos Deus in omni tribulatione nostra. (2 Cor 1, 4)
I
2 Dómine, exáudi oratiónem meam, *
et clamor meus ad te véniat.
3 Non abscóndas fáciem tuam a me; †
in quacúmque die tríbulor, *
inclína ad me aurem tuam.
In quacúmque die invocávero te, *
velóciter exáudi me. –
4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei, *
et ossa mea sicut crémium aruérunt.
5 Percússum est ut fenum et áruit cor meum, *
étenim oblítus sum comédere panem meum.
6 A voce gémitus mei *
adhǽsit os meum carni meæ. –
7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis, *
factus sum sicut nyctícorax in ruínis.
8 Vigilávi *
et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei, *
exardescéntes in me per me iurábant.
10 Quia cínerem tamquam panem manducábam *
et potum meum cum fletu miscébam,
11 a fácie iræ et increpatiónis tuæ, *
quia élevans allisísti me.
12 Dies mei sicut umbra declinavérunt, *
et ego sicut fenum árui.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me.
Ant. 2 Réspice, Dómine, in oratiónem humílium.
13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes, *
et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
14 Tu exsúrgens miseréberis Sion, †
quia tempus miseréndi eius, *
quia venit tempus,
15 quóniam placuérunt servis tuis lápides eius *
et púlveris eius miseréntur. –
16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, *
et omnes reges terræ glóriam tuam,
17 quia ædificávit Dóminus Sion *
et appáruit in glória sua.
18 Respéxit in oratiónem ínopum *
et non sprevit precem eórum. –
19 Scribántur hæc pro generatióne áltera, *
et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum.
20 Quia prospéxit de excélso sanctuário suo, *
Dóminus de cælo in terram aspéxit,
21 ut audíret gémitus compeditórum, *
ut sólveret fílios mortis;
22 ut annúntient in Sion nomen Dómini *
et laudem eius in Ierúsalem,
23 cum congregáti fúerint pópuli in unum *
et regna, ut sérviant Dómino.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Réspice, Dómine, in oratiónem humílium.
Ant. 3 Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
24 Humiliávit in via virtútem meam, *
abbreviávit dies meos.
Dicam: "Deus meus, †
25 ne áuferas me in dimídio diérum meórum; *
in generatiónem et generatiónem sunt anni tui.
26 Inítio terram fundásti; *
et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes; †
et omnes sicut vestiméntum veteráscent, *
et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur. –
28 Tu autem idem ipse es, *
et anni tui non defícient.
29 Fílii servórum tuórum habitábunt, *
et semen eórum in conspéctu tuo firmábitur."
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
V.
Atténdite, pópule meus, doctrínam meam.
R.
Inclináte aurem vestram in verba oris mei.
LECTIO PRIOR
De libro primo Samuélis
In diébus illis: Cum regréssus esset David, percússo Philisthæo, tulit eum Abner et introdúxit coram Saul
caput Philisthǽi habéntem in manu. Et ait ad eum Saul «De qua progénie es, o aduléscens?». Dixítque David: «Fílius servi tui Isai Bethlehemítæ ego sum».
Et factum est, cum complésset loqui ad Saul, ánima Iónathan colligáta est ánimæ David, et diléxit eum Iónathan quasi ánimam suam. Tulítque eum
Saul in die illa et non concéssit ei, ut reverterétur domum patris sui. Iniérunt autem Iónathan et David fœdus; diligébat enim eum quasi
ánimam suam. Et exspoliávit se Iónathan túnicam, qua erat vestítus, et dedit eam David et réliqua vestiménta sua usque ad gládium et arcum
suum et usque ad bálteum. Egrediebátur quoque David ómnia, quæcúmque misísset eum Saul, et próspere agébat; posuítque eum Saul super viros belli,
et accéptus erat in óculis univérsi pópuli, étiam in conspéctu famulórum Saul.
Porro, cum reverteréntur, cum redíret David, percússo Philisthæo, egréssæ sunt mulíeres de univérsis úrbibus Israel cantántes chorósque ducéntes
in occúrsum Saul regis in týmpanis et in cánticis lætítiæ et in sistris. Et præcinébant mulíeres ludéntes atque dicéntes: «Percússit Saul mília
sua, et David decem mília sua».
Irátus est autem Saul nimis, et displícuit in óculis eius iste sermo, dixítque: «Dedérunt David decem mília et mihi dedérunt mília; quid ei súperest
nisi solum regnum?». Non rectis ergo óculis Saul aspiciébat David ex die illa et deínceps.
Diléxit autem Michol fília Saul áltera David, et nuntiátum est Saul et plácuit ei; dixítque Saul: «Dabo eam illi, ut fiat ei in scándalum, et sit
super eum manus Philisthinórum». Dixit ergo Saul ad David áltera vice: «Gener meus eris hódie». Et mandávit Saul servis suis: «Loquímini ad David
secréto dicéntes: “Ecce places regi, et omnes servi eius díligunt te; nunc ergo esto gener regis”». Et locúti sunt servi Saul in áuribus David
ómnia verba hæc, et ait David: «Num parum vobis vidétur génerum esse regis? Ego autem sum vir pauper et ténuis». Et renuntiavérunt servi Saul
dicéntes: «Huiuscémodi verba locútus est David». Dixit autem Saul: «Sic loquímini ad David: “Non habet necésse rex sponsália, nisi tantum centum
præpútia Philisthinórum, ut fiat últio de inimícis regis”». Porro Saul cogitábat trádere David in mánibus Philisthinórum.
Cumque renuntiássent servi eius David verba, quæ díxerat Saul, plácuit sermo in óculis David, ut fíeret gener regis. Et nondum erant dies impléti,
cum David surgens ábiit cum viris, qui sub eo erant, et percússit ex Philísthim ducéntos viros; et áttulit præpútia eórum, et annumeravérunt ea regi, ut esset gener eius.
Dedit ítaque ei Saul Michol fíliam suam uxórem. Et vidit Saul et intelléxit quia Dóminus esset cum David; Michol autem fília Saul diligébat eum.
Et Saul magis cœpit timére David; factúsque est Saul inimícus David cunctis diébus. Et egréssi sunt príncipes Philisthinórum; et, quotiescúmque
egrediebántur, próspere agébat David magis quam omnes servi Saul, et célebre factum est nomen eius nimis.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Epístolis sancti Cyrílli Alexandríni epíscopi
Miror maiórem in modum esse áliquos omníno qui utrum sacra Virgo Deípara appellánda sit, plane addúbitent. Etenim, si Dóminus noster Iesus Christus
Deus est, quo tandem modo sacra Virgo, quæ illum édidit, Deípara non dicátur? Hanc fidem divíni discípuli nobis tradidérunt, quamvis istíus dictiónis
non memínerint. Ad hunc modum a sanctis pátribus institúti sumus. Enimvéro percélebris memóriæ pater noster Athanásius, libro quem de sancta et
consubstantiáli Trinitáte conscrípsit, oratióne tértia, sacram Vírginem passim Deíparam nóminat.
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Tibi, Dómine, psallam, et intéllegam in via immaculáta.
Si diligitis me, mandata mea servabitis. (Io 14, 15)
1 Misericórdiam et iudícium cantábo; *
Perambulábo in innocéntia cordis mei, *
4 Cor pravum recédet a me, *
6 Oculi mei ad fidéles terræ, ut sédeant mecum; *
Glória Patri et Fílio *
Ant. 1 Tibi, Dómine, psallam, et intéllegam in via immaculáta.
Ant. 2 Ne áuferas, Dómine, misericórdiam tuam a nobis.
26 Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum, *
34 Ne, quǽsumus, tradas nos in perpétuum propter nomen tuum *
36 quibus dixísti quod multiplicáres semen eórum *
37 quia, Dómine, imminúti sumus plus quam omnes gentes *
38 et non est in témpore hoc †
41 Et nunc séquimur te in toto corde *
Glória Patri et Fílio *
Ant. 2 Ne áuferas, Dómine, misericórdiam tuam a nobis.
Ant. 3 Deus, cánticum novum cantábo tibi.
Omnia possum in eo qui me confortat. (Phil 4, 13)
1 Benedíctus Dóminus, adiútor meus, †
3 Dómine, quid est homo, quod agnóscis eum, *
5 Dómine, inclína cælos tuos et descénde; *
Glória Patri et Fílio *
Ant. 3 Deus, cánticum novum cantábo tibi.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Qui docti fúerint, fulgébunt quasi splendor firmaménti,
et qui ad iustítiam erúdiunt multos, quasi stellæ in perpétuas æternitátes.
Cogor autem ipsis illíus verbis hoc loco uti, quæ hunc in modum se habent: «Itaque divínæ Scriptúræ scopus ac charácter, ut sæpe monúimus, eiúsmodi
est ut utrúmque de Christo salvatóre nostro pronúntiet: puta Deum illum esse, et numquam non hoc ipsum exstitísse, ut qui Patris sit Verbum, eiusdémque
splendor et sapiéntia; tum eúndem rursum novíssimis hisce tempóribus córpore ex Deípara Vírgine María sumpto, nostri causa hóminem factum esse».
Et nonnúllis interiéctis íterum: «Multi exstitére sancti, et ab omni peccáto immúnes: nam et Ieremías de matérno útero sanctificátus est, et Ioánnes
in lucem nondum éditus, voce Deíparæ Maríæ percépta, lætabúndus exsíliit». Sane idóneus est hic vir, appriméque dignus cui intrépide fidem adiúngere,
quemque tuto sequi líceat, ut qui nihil protulísset quod a divínis lítteris aliénum esset.
Et a Deo quidem inspiráta Scriptúra Dei Verbum carnem factum, hoc est, carni ánimam ratiónis cómpotem habénti unítum affírmat. Apprehéndit ergo Dei
Verbum semen Abrahæ, corpúsque ex mulíere sibi cónstruens, carnis et sánguinis párticeps factus est, ita ut iam non solum Deus sit, sed propter
coniunctiónem homo quoque nostri símilis factus intellegátur.
Ex duábus ígitur rebus, divinitáte nimírum et humanitáte, certo constat Emmánuel. Unus tamen Dóminus Iesus Christus, unus verus naturalísque Fílius,
qui Deus simul et homo est; non homo deificátus, par illis qui per grátiam divínæ natúræ partícipes efficiúntur, sed Deus verus, qui salútis nostræ
causa in humána forma appáruit, prout Paulus quoque hisce verbis testátur: Quando, ait,
R.
Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína eius repléta est; *
ipse intercédat pro nobis ad Dóminum Deum nostrum.
V.
Iste est sacérdos Dómini, qui in mandátis eius meditátus est die ac nocte. *
Ipse intercédat pro nobis ad Dóminum Deum nostrum.
Iusti principis confessio
tibi, Dómine, psallam.
2 Intéllegam in via immaculáta; *
quando vénies ad me? –
in médio domus meæ.
3 Non propónam ante óculos meos rem iniústam, †
faciéntem prævaricatiónes ódio habébo, *
non adhærébit mihi. –
malígnum non cognóscam.
5 Detrahéntem secréto próximo suo, *
hunc cessáre fáciam;
supérbum óculo et inflátum corde, *
hunc non sustinébo. –
qui ámbulat in via immaculáta, hic mihi ministrábit.
7 Non habitábit in médio domus meæ, qui facit supérbiam; *
qui lóquitur iníqua, non stabit in conspéctu oculórum meórum.
8 In matutíno cessáre fáciam omnes peccatóres terræ, *
ut dispérdam de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
et laudábilis et gloriósum nomen tuum in sǽcula,
27 quia iustus es in ómnibus, *
quæ fecísti nobis.
29 Peccávimus enim et iníque égimus recedéntes a te *
et delíquimus in ómnibus. –
et ne díssipes testaméntum tuum,
35 neque áuferas misericórdiam tuam a nobis †
propter Abraham diléctum tuum *
et Isaac servum tuum et Israel sanctum tuum, –
sicut stellas cæli et sicut arénam, quæ est in lítore maris, –
sumúsque húmiles in univérsa terra hódie propter peccáta nostra; –
princeps et prophéta et dux, *
neque holocáustum neque sacrifícium, –
39 neque oblátio neque incénsum, †
neque locus primitiárum coram te, *
ut possímus inveníre misericórdiam;
sed in ánima contríta et spíritu humilitátis suscipiámur †
40 sicut in holocáusto aríetum et taurórum *
et sicut in mílibus agnórum pínguium, –
sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, †
et pérfice subsequéntes te,*
quóniam non est confúsio confidéntibus in te. –
et timémus te et quǽrimus fáciem tuam.
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Pro victoria et pace
qui docet manus meas ad prœlium *
et dígitos meos ad bellum.
2 Misericórdia mea et fortitúdo mea, *
refúgium meum et liberátor meus;
scutum meum, et in ipso sperávi, *
qui subdit pópulum meum sub me. –
aut fílius hóminis, quod réputas eum?
4 Homo vanitáti símilis factus est, *
dies eius sicut umbra prætériens. –
tange montes, et fumigábunt.
6 Fúlgura coruscatiónem et díssipa eos; *
emítte sagíttas tuas et contúrba eos.
7 Emítte manum tuam de alto; *
éripe me et líbera me de aquis multis,
de manu filiórum alienigenárum, †
8 quorum os locútum est vanitátem, *
et déxtera eórum déxtera mendácii. –
9 Deus, cánticum novum cantábo tibi, *
in psaltério decachórdo psallam tibi,
10 qui das salútem régibus, *
qui rédimis David servum tuum de gládio malígno.
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
V. Sapiéntiam sanctórum * narrent pópuli.
R. Sapiéntiam sanctórum * narrent pópuli.
V. Et laudes eórum núntiet Ecclésia.
R. Narrent pópuli.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Sapiéntiam sanctórum * narrent pópuli.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Qui docti fúerint, fulgébunt quasi splendor firmaménti, et qui ad iustítiam erúdiunt multos, quasi stellæ in perpétuas æternitátes.
PRECES
Christo, bono pastóri, qui pro suis óvibus ánimam pósuit, laudes grati exsolvámus et supplicémus, dicéntes:
Pasce pópulum tuum, Dómine.
Christe, qui in sanctis pastóribus misericórdiam et dilectiónem tuam dignátus es osténdere,
— numquam désinas per eos nobíscum misericórditer ágere.
Qui múnere pastóris animárum fungi per tuos vicários pergis,
— ne destíteris nos ipse per rectóres nostros dirígere.
Qui in sanctis tuis, populórum dúcibus, córporum animarúmque médicus exstitísti,
— numquam cesses ministérium in nos vitæ et sanctitátis perágere.
Qui, prudéntia et caritáte sanctórum, tuum gregem erudísti,
— nos in sanctitáte iúgiter per pastóres nostros ædífica.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Deus, qui beátum Cyríllum epíscopum divínæ maternitátis beatíssimæ Vírginis Maríæ assertórem invíctum effecísti, concéde, ut qui vere eam
Genetrícem Dei crédimus, per incarnatiónem Christi Fílii tui salvémur. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)