BREVIARIUM ROMANUM

9 iulius 2025
Pro O.P.: Ioannis de Koln presbyteri, et sociorum, martyrum, memoria

Ioannes Heer, catholicæ veritatis et pastoralis caritatis præclarus testis, natus est in Germania, initio sǽculi XVI. Frater fuit conventus Coloniensis, et a suis superioribus instanter postulavit Hollandiam petendi ut catholicos, qui sub dura persecutione calviniana erant, sublevaret. Cum ibidem parochi munere Hornariensis ecclesiæ fungeretur, ab hæreticis captus, martyr occubuit strangulatus suspendio extra muros civitatis Brielle ad Mosam, in Hollandia meridionali, ad mediam noctem inter 8 et 9 iulii 1572, una cum aliis 18 presbyteris et religiosis a proximiore civitate Gorcum maiori ex parte provenientibus. Qui omnes pro catholica veritate circa Eucharistiam et Romani Pontificis primatum in Ecclésia pariter laqueo suspensi sunt; eorumdem corpora membratim discerpta. Clemens X die 24 novembris 1675 illum et socios sollemni ritu beatificavit; Pius IX die 29 iunii 1867 sanctos proclamavit.

AD LAUDES MATUTINAS ET AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Nocte iam pulsa, rutilántis astri
splendor illústrat púgilum triúmphos,
qui modo in campo cecidére fortes
  gorcomiénsi.

Mártyrum surgit nova turma: crescit
mílitum Christi píetas et ardor,
scútaque invíctæ fídei tenéntes,
  fórtiter instant.

Tu, Deus, clamant, hómini parásti
cǽlicum panem, solidáque in arce,
Christe, tu Petro fídei dedísti
  esse magístrum.

Iam phalanx pergit generósa morti
óbviam; Iesum vocat hic, Maríam
alter implórat, moriénte Matrem
  ore salútans.

Sic diem fortes óbeunt suprémum,
hostis insáni fera vis triúmphat,
membra spargúntur temeráta, terram
  sanguis inúndat.

Sit Patri virtus, honor et potéstas,
Fílio sit laus párilis per ævum,
Flámini sancto résonent perénni
  cántica voce. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Psalmus 38 (39)
Ægrotantis deprecatio

Vanitati creatura subiecta est ... propter eum qui subiecit eam in spe. (Rom 8, 20)

I

² Dixi: "Custódiam vias meas, *
      ut non delínquam in lingua mea;
   ponam ori meo custódiam, *
      donec consístit peccátor advérsum me." –

³ Tacens obmútui et sílui absque ullo bono, *
      et dolor meus renovátus est.
⁴ Concáluit cor meum intra me, *
      et in meditatióne mea exársit ignis.
⁵ Locútus sum in lingua mea: *
      "Notum fac mihi, Dómine, finem meum;
   et númerum diérum meórum quis est, *
      ut sciam quam brevis sit vita mea." –

⁶ Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos, *
      et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.
   Etenim univérsa vánitas omnis homo constitútus est. *
      Etenim ut imágo pertránsit homo.
⁷ Etenim vánitas est et concitátur; *
      thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

II

⁸ Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine? *
      Spes mea apud te est.
⁹ Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me, *
      oppróbrium insipiénti ne ponas me.
¹⁰ Obmútui et non apériam os meum, *
       quóniam tu fecísti. –

¹¹ Amove a me plagas tuas: *
       ab ictu manus tuæ ego deféci.
¹² In increpatiónibus, propter iniquitátem, corripuísti hóminem, †
       et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius. *
       Etenim vánitas omnis homo. –

¹³ Exáudi oratiónem meam, Dómine, *
       et clamórem meum áuribus pércipe.
    Ad lácrimas meas ne obsurdéscas, †
       quóniam ádvena ego sum apud te, *
       peregrínus sicut omnes patres mei.
¹⁴ Avértere a me, ut refrígerer, *
       priúsquam ábeam et non sim ámplius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Psalmus 51 (52)
Contra calumniatorem

Qui gloriatur, in Domino glorietur. (1 Cor 1, 31)

³ Quid gloriáris in malítia, *
      qui potens es iniquitáte?
⁴ Tota die insídias cogitásti; *
      lingua tua sicut novácula acúta, qui facis dolum.
⁵ Dilexísti malítiam super benignitátem, †
      mendácium magis quam loqui æquitátem. *
⁶    Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa. –

⁷ Proptérea Deus déstruet te in finem; †
      evéllet te et emigrábit te de tabernáculo *
      et radícem tuam de terra vivéntium.
⁸ Vidébunt iusti et timébunt *
      et super eum ridébunt:
⁹ „Ecce homo, qui non pósuit Deum refúgium suum, †
      sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum *
      et præváluit in insídiis suis.“ –

¹⁰ Ego autem sicut virens olíva in domo Dei. †
       Sperávi in misericórdia Dei *
       in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
¹¹ Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; †
       et exspectábo nomen tuum, quóniam bonum est, *
       in conspéctu sanctórum tuórum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

V. Sustínuit ánima mea in verbo eius.
R. Sperávit ánima mea in Dómino.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Hebrǽos

     Sancti per fidem devicérunt regna, operáti sunt iustítiam, adépti sunt repromissiónes, obturavérunt ora leónum, extinxérunt ímpetum ignis, effugérunt áciem gládii, convaluérunt de infirmitáte, fortes facti sunt in bello, castra vertérunt exterórum; accepérunt mulíeres de resurrectióne mórtuos suos; álii autem disténti sunt, non suscipiéntes redemptiónem, ut meliórem invenírent resurrectiónem; álii vero ludíbria et vérbera expérti sunt, ínsuper et víncula et cárcerem; lapidáti sunt, secti sunt, in occisióne gládii mórtui sunt, circumiérunt in melótis, in péllibus caprínis, egéntes, angustiáti, afflícti, quibus dignus non erat mundus, in solitudínibus errántes et móntibus et spelúncis et in cavérnis terræ. Et hi omnes testimónium per fidem consecúti non reportavérunt promissiónem, Deo pro nobis mélius áliquid providénte, ut ne sine nobis consummaréntur.
     Ideóque et nos, tantam habéntes circumpósitam nobis nubem téstium, deponéntes omne pondus et circúmstans nos peccátum, per patiéntiam currámus propósitum nobis certámen, aspiciéntes in auctórem fídei et consummatórem Iesum, qui pro gáudio sibi propósito sustínuit crucem, confusióne contémpta, atque in déxtera throni Dei sedet. Recogitáte enim eum, qui talem sustínuit a peccatóribus advérsum semétipsum contradictiónem, ut ne fatigémini ánimis vestris deficiéntes.

RESPONSORIUM

R. Si coram homínibus torménta passi sunt, tamen spes illórum immortalitáte plena est. * Quóniam Deus tentávit eos, et invénit eos dignos se.
V. Tamquam aurum in fornáce probávit eos, et quasi holocáusti hóstiam accépit illos. * Quóniam Deus tentávit eos, et invénit eos dignos se.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola beáti Humbérti de Románs presbýteri De reguláris observántia disciplínæ

     Virtútum clýpeum patiéntiam apprehéndite, quæ in sanctis Dei mirabília operátur. Facit enim ipsa patiéntia víncere puéllam frágilem totum mundum: immo sine pugna vincit adversárium, et amaritudínibus mundi páscitur, et contráriis delectátur. Apóstoli certe dignos se hábitos gaudéntes iudicábant, quia pro Christi nómine contumélias sustinébant.
     Si bene considerámus, non sunt condignǽ passiones huius témporis, quas sustinémus, ad magnitúdinem passiónum Christi, nostrorúmque delictórum, et infernálium tormentórum, atque cæléstium præmiórum.
     Proínde lætáti sunt patres nostri pro diébus quibus humiliávit eos Dóminus, et annis quibus vidérunt mala, sicut apérte nobis beátus Domínicus osténdit, qui loca insidiárum tránsiens, incéssit alácriter et cantávit. Idem quoque Pater fuit Carcassónæ libéntius quam Tolósæ, quia recépit ibi moléstias, hic honóres.
     Exémplum patiéntiæ nobis exhíbuit qui dicébat: Nonne dissimulávi? nonne sílui et iam quiévi? Dissimulávit quidem foris per ópera, ne impatiéntiæ signum osténderet; tácuit a verbis inordinátis, ne vel ore dura verba proférret; quiévit et corde, ne seípsum vel intrínsecus turbáret.
     Patiéntia est ádamas, quo mens incómmodis non frángitur; medicína, per quam ab omni læsióne curátur; et clýpeus quo ne lædi váleat communítur. Ab álio certe lædi non potérimus, nisi prius contra nosmetípsos intrínsecus dimicémus.
     Tribulatiónis fructum ille novit, qui prétium iniuriántibus erogávit.
     Hunc fructum Sacra Scriptúra satis ínnuit, ubi tribus púeris ignis in nullo nócuit, sed víncula tantum solvit.
     Idem osténdit artifícium, quia lapis ad hoc túnditur aut scúlpitur, ut in sollémni loco póstmodum collocétur. Sic et nos nunc in mundo prémimur, ut in templo cæléstis pátriæ, ubi nullus sonat málleus, collocémur. Nam gáudium tristítia præcédit, qua, vel pro exigéntia culpæ, vel perfectióne grátiæ, vel augménto glóriæ nunc ferímur. O labor, o dolor, o beátæ lácrimæ, quas ab afflictórum óculis manus omnipoténtis abstérget!
     Cælórum regnum eórum dícitur qui propter iustítiam persecutiónem patiúntur. Cum vero in persecutióne duo sint, culpa vidélicet et pœna, meliórem partem habet pátiens quam pérsequens, cum culpa sit lædéntis, et pœna tantúmmodo sustinéntis.

RESPONSORIUM

R. In mortem trádimur propter lesum, sed non angustiámur: id enim quod in præsénti est momentáneum et leve tribulatiónis nostræ, supra modum in sublimitáte, * ætérnum glóriæ pondus operátur in nobis.
V. Non enim sunt condígnæ passiónes huius témporis ad futúram glóriam, quæ revelábitur in nobis. * Ætérnum glóriæ pondus operátur in nobis.
Vel, præsertim in cantu:
R. Audíta est quasi vox turbárum multárum in cælo dicéntium: Allelúia. * Salus et glória et virtus Deo nostro In sǽcula sæculórum.
V. Quia vera et iusta sunt iudícia eius: et vidicávit sánguinem servórum suórum. * Salus et glória et virtus Deo nostro In sǽcula sæculórum.

Vel alia:

Ex Exhortatióne Orígenis presbýteri ad martýrium

     Si a morte transívimus ad vitam, eo quod ab infidelitáte ad fidem transiérimus, ne mirémur si nos odit mundus. Nemo enim qui a morte ad vitam non transíerit, sed remánserit in morte, eos amáre potest qui transiérunt a tenebrósa mortis, ut ita dicam, domo ad ædifícia lucis vitæ, vivis ex lapídibus compléta.
     Pro nobis pósuit ánimam suam Iesus, et nos ígitur ponámus eam, non dicam pro ipso, sed pro nobis, opínor autem pro iis qui martýrio nostro ædificándi sunt.
     Adest nobis tempus, christiáne, gloriándi. Ait enim: Non solum autem, sed et gloriámur in tribulatiónibus, sciéntes quia tribulátio patiéntiam operátur; patiéntia autem probatiónem; probátio autem spem; spes vero non confúndit. Tantum cáritas Dei diffúsa sit in córdibus nostris per Spíritum Sanctum.
     Si, sicut abúndant passiónes Christi, ita per Christum abúndat consolátio, summa alacritáte passiónes Christi suscipiámus, et abúndent illæ in nobis, si abundántem consolatiónem appétimus, quam consequéntur omnes qui lugent; forte non ex æquo: si enim æquális consolátio esset, non esset scriptum: Sicut abúndant passiónes Christi in nobis, sic abúndat et consolátio nostra.
     Qui sócii passiónum sunt, proportióne passiónum quas cum Christo partiúntur, sócii erunt et consolatiónis. Hæc ab illo díscitis, qui confidénter dixit: Sciéntes quod sicut sócii passiónum estis, sic éritis et consolatiónis.
     Ait autem per Prophétam Deus: Témpore accépto exaudívi te, et in die salútis adiúvi te. Quodnam ígitur áliud tempus accéptius quam cum, propter nostram erga Deum in Christo pietátem, sub custódiam in pompa incedéntes in mundo, sed triumphántes pótius quam triumpháti, abdúcimur?
     Mártyres enim Christi cum ipso exspóliant principátus et potestátes, cum ipso triúmphant illos, ut cum sócii fúerint passiónum eius, et sic in iis quæ patiéndo fórtiter gessit, partem hábeant. Quæ autem ália perínde dies salútis est ac illa qua hinc tali modo excéditis?
     Sed, óbsecro, némini date ullam offensiónem, ut non vituperétur ministérium nostrum, sed in ómnibus exhibeátis vosmetípsos sicut Dei minístros in multa patiéntia, dicéntes: Et nunc quæ est exspectátio mea, nonne Dóminus?

RESPONSORIUM

R. Non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem, sed advérsus príncipes et potestátes, contra spiritália nequítiæ in cæléstibus; * State ergo succíncti lumbos vestros in veritáte.
V. Accípite armatúram Dei, ut possítis resístere in die malo, et in ómnibus perfécti stare. * State ergo succíncti lumbos vestros in veritáte.

PSALMODIA

Ant. 1

Ser. A: Sicut abúndant passiónes Christi in nobis, ita et per Christum abúndat consolátio nostra.

Ser. B: Tradidérunt córpora sua propter Deum ad supplícia, ut hærédes fíerent in domo Dómini.

Psalmus 76 (77)
Operum Domini recordatio

In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur. (2 Cor 4, 8)

² Voce mea ad Dóminum clamávi; *
      voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
³ In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, †
      manus meæ nocte expánsæ sunt *
      et non fatigántur.
   Rénuit consolári ánima mea; †
⁴    memor sum Dei et ingemísco, *
      exérceor, et déficit spíritus meus. –

⁵ Vígiles tenuísti pálpebras óculi mei; *
      turbátus sum et non sum locútus.
⁶ Cogitávi dies antíquos *
      et annos ætérnos in mente hábui.
⁷ Meditátus sum nocte cum corde meo *
     et exercitábar, et scopébam spíritum meum. –

⁸ Numquid in ætérnum proíciet Deus, *
     aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
⁹ Aut defíciet in finem misericórdia sua, *
      cessábit verbum a generatióne in generatiónem?
¹⁰ Aut obliviscétur miseréri Deus, *
      aut continébit in ira sua misericórdias suas? –

¹¹ Et dixi: "Hoc vulnus meum, *
       mutátio déxteræ Excélsi."
¹² Memor ero óperum Dómini, *
       memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
¹³ Et meditábor in ómnibus opéribus tuis *
       et in adinventiónibus tuis exercébor. –

¹⁴ Deus, in sancto via tua; *
       quis deus magnus sicut Deus noster?
¹⁵ Tu es Deus, qui facis mirabília, *
       notam fecísti in pópulis virtútem tuam.
¹⁶ Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, *
       fílios Iacob et Ioseph. –

¹⁷ Vidérunt te aquæ, Deus, †
       vidérunt te aquæ et doluérunt; *
       étenim commótæ sunt abýssi.
¹⁸ Effudérunt aquas núbila, †
       vocem dedérunt nubes, *
       étenim sagíttæ tuæ tránseunt.
¹⁹ Vox tonítrui tui in rota; †
       illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ, *
       commóta est et contrémuit terra. –

²⁰ In mari via tua et sémitæ tuæ in aquis multis; *
       et vestígia tua non cognoscúntur.
²¹ Deduxísti sicut oves pópulum tuum *
       in manu Móysi et Aaron.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1

Ser. A: Sicut abúndant passiónes Christi in nobis, ita et per Christum abúndat consolátio nostra.

Ser. B: Tradidérunt córpora sua propter Deum ad supplícia, ut hærédes fíerent in domo Dómini.

Ant. 2

Ser. A: Veritátis verbum Christi tenens, sacraménto et fundaménto fídei, sánguine fuso, méruit adhærére.

Ser. B: Ecce merces sanctórum copiósa est apud Deum: ipsi vero mórtui sunt pro Christo et vivent in ætérnum.

Canticum
Humilium exsultatio in Deo Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles; esurientes implevit bonis (Lc 1, 52-53).

¹ Exsultávit cor meum in Dómino, *
      exaltátum est cornu meum in Deo meo;
   dilatátum est os meum super inimícos meos, *
      quóniam lætáta sum in salutári tuo. –

² Non est sanctus ut est Dóminus; †
      neque enim est álius extra te, *
      et non est fortis sicut Deus noster.
³ Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes. *
      Recédant supérba de ore vestro,
   quia Deus scientiárum Dóminus est, *
      et ab eo ponderántur actiónes. –

⁴ Arcus fórtium confráctus est, *
      et infírmi accíncti sunt róbore.
⁵ Saturáti prius pro pane se locavérunt, *
      et famélici non eguérunt ámplius.
   Stérilis péperit plúrimos, *
      et, quæ multos habébat fílios, emárcuit. –

⁶ Dóminus mortíficat et vivíficat, *
      dedúcit ad inférnum et redúcit.
⁷ Dóminus páuperem facit et ditat, *
       humíliat et súblevat;
⁸ súscitat de púlvere egénum *
       et de stércore élevat páuperem,
   ut sédeat cum princípibus *
       et sólium glóriæ téneat.
   Dómini enim sunt cárdines terræ, *
       et pósuit super eos orbem. –

⁹ Pedes sanctórum suórum servábit, †
        et ímpii in ténebris conticéscent, *
        quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.
¹⁰ Dóminus cónteret adversários suos; *
        super ipsos in cælis tonábit.
    Dóminus iudicábit fines terræ †
        et dabit impérium regi suo *
        et sublimábit cornu christi sui.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2

Ser. A: Veritátis verbum Christi tenens, sacraménto et fundaménto fídei, sánguine fuso, méruit adhærére.

Ser. B: Ecce merces sanctórum copiósa est apud Deum: ipsi vero mórtui sunt pro Christo et vivent in ætérnum.

Ant. 3

Ser. A: Non sunt condígnæ passiónes huius témporis ad futúram glóriam quæ revelábitur in nobis.

Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne, et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

Psalmus 96 (97)
Gloria Domini in iudicio

Hic psalmus salutem mundi significat et fidem omnium gentium in ipsum. (S. Athanasius)

¹ Dóminus regnávit! Exsúltet terra, *
      læténtur ínsulæ multæ.
² Nubes et calígo in circúitu eius, *
      iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.
³ Ignis ante ipsum præcédet *
      et inflammábit in circúitu inimícos eius.
⁴ Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ: *
      vidit et contrémuit terra.
⁵ Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini, *
      a fácie Dómini omnis terra.
⁶ Annuntiavérunt cæli iustítiam eius, *
      et vidérunt omnes pópuli glóriam eius. –

⁷ Confundántur omnes, qui adórant sculptília †
      et qui gloriántur in simulácris suis. *
      Adoráte eum, omnes ángeli eius.
⁸ Audívit et lætáta est Sion, †
      et exsultavérunt fíliæ Iudæ *
      propter iudícia tua, Dómine.
⁹ Quóniam tu Dóminus, Altíssimus super omnem terram, *
       nimis exaltátus es super omnes deos. –

¹⁰ Qui dilígitis Dóminum, odíte malum; †
       custódit ipse ánimas sanctórum suórum, *
       de manu peccatóris liberábit eos.
¹¹ Lux orta est iusto, *
       et rectis corde lætítia.
¹² Lætámini, iusti, in Dómino *
       et confitémini memóriæ sanctitátis eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3

Ser. A: Non sunt condígnæ passiónes huius témporis ad futúram glóriam quæ revelábitur in nobis.

Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne, et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

LECTIO BREVIS

Gáudeo in passiónibus pro vobis et adímpleo ea, quæ desunt passiónum Christi, in carne mea pro córpore eius, quod est Ecclésia, cuius factus sum ego miníster secúndum dispensatiónem Dei, quæ data est mihi in vos, ut ímpleam verbum Dei.

RESPONSORIUM BREVE
V. Lavérunt stolas suas * in sánguine Agni.
R. Lavérunt stolas suas * in sánguine Agni.
V. Et dedit illis Dóminus nomen sanctum glóriæ.
R. In sánguine Agni.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Lavérunt stolas suas * in sánguine Agni.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Fluénta grátiæ propinávit pópulo Ioánnes, et stolam glóriæ accépit cum sóciis in consummatióne virtútis.
Vel, præsertim in cantu:
Memor sit Dóminus sacrifícii nostri, et holocáustum nostrum pingue fiat.

De Messia eiusque præcursore

⁶⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
⁶⁹ et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

⁷⁰ sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
⁷¹ salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

⁷² ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,
⁷³ iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

⁷⁴ ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi
⁷⁵ in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

⁷⁶ Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
⁷⁷ ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

⁷⁸ per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,
⁷⁹ illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Fluénta grátiæ propinávit pópulo Ioánnes, et stolam glóriæ accépit cum sóciis in consummatióne virtútis.
Vel, præsertim in cantu:
Memor sit Dóminus sacrifícii nostri, et holocáustum nostrum pingue fiat.

PRECES
Fratres, Salvatórem nostrum, testem fidélem, per mártyres interféctos propter verbum Dei, celebrémus, clamántes:
     Redemísti nos Deo in sánguine tuo.

Per mártyres tuos, qui líbere mortem in testimónium fídei sunt ampléxi,
— da nobis, Dómine, veram spíritus libertátem.
Per mártyres tuos, qui fidem usque ad sánguinem sunt conféssi,
— da nobis, Dómine, puritátem fideíque constántiam.
Per mártyres tuos, qui, sustinéntes crucem, tua vestígia sunt secúti,
— da nobis, Dómine, ærúmnas vitæ fórtiter sustinére.
Per mártyres tuos, qui stolas suas lavérunt in sánguine Agni,
— da nobis, Dómine, omnes insídias carnis mundíque devíncere.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....

ORATIO
Deus, qui in beatórum Ioánnis et sociórum glorióso martýrio mirum fídei ac fortitúdinis exémplum nobis præbes, concéde quǽsumus ut, eórum præcónio et exémplo, advérsis mundi fórtiter obsisténtes, in veræ fídei confessióne perseverántes inveniámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)