lat

BREVIARIUM ROMANUM

24 november 2029
Pro OP: Ss. Ignatii Clementis Delgado, episcopi, Vincentii le Quang Liem a Pace, presbyteri, Dominici Pham Trong (An) Kham, laici, et sociorum, martyrum in Vietnam, memoria


Hanc 117 sanctorum martyrum catervam Ioannes Paulus II sollemniter canonizavit die 19 iunii 1988 eosdemque anno 1990 patronos nationis quæ dicitur Viet-Nam declaravit. Ibi enim pro Christi nomine crudelissime occisi sunt sæc. XVIII-XIX. Ex illis 96 Vietnamitæ exstant, 11 Hispani et 10 Galli; 58 autem ex Missionibus Exteris Parisiensibus proveniunt, 59 vero Familiæ Dominicanæ sunt sodales.

Inter istos fratres nostros, quidam fuerunt episcopi, nempe: Ignatius Clemens Delgado († 1838), Dominicus Henares († 1838), Iosephus Maria Díaz Sanjurjo († 1857), Melchior García-Sampedro († 1858), Valentinus Berrio-Ochoa († 1861), Hieronymus Hermosilla († 1861);

alii vero presbyteri: Franciscus Gil de Federich († 1745), Matthæus Alonso Leciniana († 1745), Hiacynthus Castañeda († 1773), Vincentius Le Quang Liêm a Pace († 1773), Vincentius Dô Yên († 1838), Iosephus Fernández († 1838), Dominicus Nguyên Van Hahn (Diêu) († 1838), Petrus Nguyên Van Tu (†1838), Dominicus Tuóc († 1839), Thomas Dinh Viêt Du († 1839), Dominicus Nguyên Van (Doàn) Xuyên († 1839), Josephus Dô Quang Hien († 1840), Dominicus (Doâi) Trach († 1840), Dominicus Mâu († 1858), Ioseph Tuân († 1861), Petrus Almató († 1861);

alii Fraternitatis sacerdotalis S. Dominici sodales extiterunt: Augustinus Schoeffler († 1851), Dominicus Câm († 1859), Thomas Khuông († 1861);

nonnulli denique Laici dominicani fuerunt: Iosephus Hoàng Luong Canh († 1838), Iosephus Nguyên Dính Uyên († 1838), Thomas Nguyên Van Dê († 1839), Franciscus Xavierius Hà Trong Mâu (†1839), Augustinus Nguyên Van Mói († 1839), Dominicus Bùi Van Uy (†1839), Stephanus Nguyên Van Vinh († 1839), Thomas Toán († 1840). Dominicus Pham Trong (An) Kham († 1859), Iosephus Nguyên Duy Khang († 1861); ceteri 25 christifideles fuerunt ex Missionibus O.P. in Tunquino.

Qui omnes morte diversimode mulctati sunt: 75 capitis obtruncatione, 22 iugulatione, 6 combustione, 5 membrorum dilaceratione, 9 in carcere variis tormentis occisi sunt. Eorum corpora anonime sepulta sunt, eorum vero memoria in benedictione semper habita in populis viva perseverat: sperandum est fore ut eorum intercessione mundo pax et Ecclesiæ libertas donentur.

AD LAUDES MATUTINAS ET AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS Adhibetur textus congruus, vel de Communi plurimorum martyrum, vel sequens.

Invícti nostri mártyres,
tandem solúti et líberi
statu vitæ pulchérrimo
in domo Patris énitent.

Fides pugnávit strénua
sui cruóris pródiga:
nam morte mortem díruit
seséque impéndens róborat.

Vitam tenébunt, dífferunt
pœnis morárum iúgibus,
et mors inextricábilis
longos dolóres prótrahit.

Non sordidáti aut débiles
sicut vidéntur ínterim,
sed candidátis véstibus
repléntur Christi gáudio.

Laus et perénnis glória,
Deo Patri cum Fílio,
Sancto simul Paráclito
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Psalmus 130 (131)
Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Discite a me, quia mitis sum et humilis corde. (Mt 11, 29)

1 Dómine, non est exaltátum cor meum, *
      neque eláti sunt óculi mei;
   neque ambulávi in magnis, *
      neque in mirabílibus super me. –

2 Vere pacátam et quiétam *
      feci ánimam meam;
   sicut ablactátus in sinu matris suæ, *
      sicut ablactátus, ita in me est ánima mea. –

3 Speret Israel in Dómino *
      ex hoc nunc et usque in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Psalmus 131 (132)
Divina promissa domui David data

Dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius. (Lc 1, 32)

I

1 Meménto, Dómine, David *
      et omnis mansuetúdinis eius,
2 quia iurávit Dómino, *
      votum vovit Poténti Iacob: –

3 „Non introíbo in tabernáculum domus meæ, *
      non ascéndam in lectum strati mei,
4 non dabo somnum óculis meis *
      et pálpebris meis dormitatiónem,
5 donec invéniam locum Dómino, *
      tabernáculum Poténti Iacob.“ –

6 Ecce audívimus eam esse in Ephratha, *
      invénimus eam in campis Iaar.
7 Ingrediámur in tabernáculum eius, *
      adorémus ad scabéllum pedum eius. –

8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, *
      tu et arca fortitúdinis tuæ.
9 Sacerdótes tui induántur iustítiam, *
      et sancti tui exsúltent.
10 Propter David servum tuum *
      non avértas fáciem christi tui.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

II

11 Iurávit Dóminus David veritátem *
      et non recédet ab ea:
   „De fructu ventris tui *
      ponam super sedem tuam.
12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum *
      et testimónia mea, quæ docébo eos,
   fílii eórum usque in sǽculum *
      sedébunt super sedem tuam.“ –

13 Quóniam elégit Dóminus Sion, *
      desiderávit eam in habitatiónem sibi:
14 „Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; *
      hic habitábo, quóniam desiderávi eam. –

15 Cibária eius benedícens benedícam, *
      páuperes eius saturábo pánibus.
16 Sacerdótes eius índuam salutári, *
      et sancti eius exsultatióne exsultábunt. –

17 Illic germináre fáciam cornu David, *
      parábo lucérnam christo meo.
18 Inimícos eius índuam confusióne, *
      super ipsum autem efflorébit diadéma eius.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

V. Veníte, et vidéte ópera Dómini.
R. Qui pósuit prodígia super terram.

LECTIO PRIOR

De libro Zacharíæ prophétæ

14, 1-21
Tribulationes et gloria Ierusalem in tempore novissimo

     Hæc dicit Dóminus: «Ecce venit dies Dómino, et dividéntur spólia tua in médio tui, et congregábo omnes gentes ad Ierúsalem in prœlium, et capiétur cívitas, et vastabúntur domus, et mulíeres violabúntur; et egrediétur média pars civitátis in captivitátem, et réliquum pópuli non auferétur ex urbe. Et egrediétur Dóminus et prœliábitur contra gentes illas, sicut prœliátus est in die certáminis. Et stabunt pedes eius in die illa super montem Olivárum, qui est contra Ierúsalem ad oriéntem; et scindétur mons Olivárum ex média parte sui ad oriéntem et ad occidéntem, prærúpto grandi valde, et separábitur médium montis ad aquilónem et médium eius ad merídiem. Et fugiétis ad vallem móntium eórum, quóniam vallis móntium pertínget usque ad Iasol; et fugiétis, sicut fugístis a fácie terræmótus in diébus Ozíæ regis Iudæ, et véniet Dóminus Deus meus, omnésque sancti cum eo.
     Erit: in die illa non erit lux, sed frigus et gelu; et erit dies una, quæ nota est Dómino, non dies neque nox; et in témpore vésperi erit lux. Et erit: in die illa exíbunt aquæ vivæ de Ierúsalem, médium eárum ad mare orientále, et médium eárum ad mare occidentále: in æstáte et in híeme erunt. Et erit Dóminus rex super omnem terram: in die illa erit Dóminus unus, et erit nomen eius unum. Et revertétur omnis terra in desértum, a Gaba usque ad Remmon ad austrum Ierúsalem, quæ exaltábitur et habitábitur in loco suo, a porta Béniamin usque ad locum portæ Prióris, et usque ad portam Angulórum, et a turre Hanáneel usque ad Torculária regis. Et habitábunt in ea, et anáthema non erit ámplius; sed habitábitur Ierúsalem secúra.
     Et hæc erit plaga, qua percútiet Dóminus omnes gentes, quæ pugnavérunt advérsus Ierúsalem: tabéscet caro uniuscuiúsque stantis super pedes suos, et óculi eius contabéscent in foramínibus suis, et lingua eius contabéscet in ore suo. In die illa erit tumúltus Dómini magnus in eis, et apprehéndet vir manum próximi sui, et elevábitur manus eius super manum próximi sui. Sed et Iudas pugnábit in Ierúsalem, et congregabúntur divítiæ ómnium géntium in circúitu, aurum et argéntum et vestes multæ nimis. Et sic erit ruína equi, muli, caméli et ásini et ómnium iumentórum, quæ fúerint in castris illis, sicut ruína hæc.
     Et omnes, qui réliqui fúerint de univérsis géntibus, quæ venérunt contra Ierúsalem, ascéndent ab anno in annum, ut adórent Regem Dóminum exercítuum et célebrent festivitátem Tabernaculórum. Et erit: qui non ascénderit de famíliis terræ ad Ierúsalem, ut adóret Regem Dóminum exercítuum, non erit super eos imber. Quod et si família Ægýpti non ascénderit et non vénerit, super eos erit plaga, qua pércutit Dóminus gentes, quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem Tabernaculórum. Hæc erit pœna Ægýpti, et hæc pœna ómnium géntium, quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem Tabernaculórum. In die illa erit super tintinnábula equórum: “Sanctum Dómino”; et erunt lebétes in domo Dómini quasi phíalæ coram altári. Et erit omnis lebes in Ierúsalem et in Iuda sanctificátus Dómino exercítuum; et vénient omnes immolántes et sument ex eis et coquent in eis, et non erit mercátor ultra in domo Dómini exercítuum in die illo».

RESPONSORIUM

Zac 14, 8a; 13, 1; Io 19, 34

R. In die illa exíbunt aquæ vivæ de Ierúsalem et erit fons patens dómui David * Pro peccátis et immundítia.
V. Unus mílitum láncea latus Iesu apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua. * Pro peccátis et immundítia.

LECTIO ALTERA

[***]

Ex epístulis sancti Francísci Gil de Federich, presbýteri et mártyris, ad avúnculum suum, de Tunquino (Vietnam) die 30 iúnii 1743

(Carta a su tío P. Fray Ildefonso Sans, OP, del 30 de junio 1743, in: L. Galmes, Francisco Gil de Federich, Barcelona 1988, pp. 166-168)

Omnes me Deo commendent quóniam debilis sum nimis in utroque homine

     Más escribo para que sepan que aún vivo, y así que me encomienden a Dios, que por participar especiales novedades, que aunque no faltan en este reino, así en lo temporal como en lo Espíritual; pues en lo tempora! continúan las guerras civiles y cada día se descubren nuevas rebeliones ocasionadas de la ambición ayudada de unas profecías, que no sé si hay alguna que sea de Dios, que el reinado se ha de mudar en otro linaje, y al que se ha de levantar por rey unos le llaman Chên Nhên, eso es, el verdadero, de que las profecías hablan, y otros Mành Nhên, que quiere decir hombre santo, y esta santidad no está en más virtud que en robar el reino o reinado: con esto hace ya siete años que se destruye este reino, asolándose pueblos, comarcas y provincias y nuestras cristiandades, con infinitas muertes y quemas.
     Tampoco en lo Espíritual faltan sus novedades, pues aunque con las guerras no se meten en perseguir universalmente la fe, y así los Padres pueden administrar y celebrar con solemnidad y concursos las fiestas, no faltan de cuando en cuando temores, como sucede ahora: por las voces dichas de la rebelión, los Padres han de ir más escondidos que antes, y evitar los concursos; ni tampoco faltan guerrillas, que hacen mal a la vina, pues algunos mandarines no dejan de perseguir la fe, como el año pasado en una Provincia el día de la Resurrección un padre jesuita perdió todo el recado y se escapó cuasi sin ropa, quedando presos diez y siete cristianos, que, traídos a esta corte, nueve de ellos murieron en la cárcel y los otros han sido condenados al establo de los elefantes por toda la vida. Este año en la Provincia Oriental, donde no sólo hay pocos cristianos, sino poquísima gente, han sido presas por la fe cinco personas, y las han traído ya a las cárceles de esta corte. En la Septentrional también han preso dos aldeas, las que se han compuesto con mucha suma de dinero con el mandarín que las prendió. A mi también el día 3 de marzo me llamaron a tribunal por la acusación y apelación dei sacrificulo que me prendió, y me preguntaron si quería pisar las imágenes, a lo que dije que no, y porque no quería responder a las preguntas de quien me había preso, me amenazaron darme de mazadas, aunque no fue más voces, quédandome en la mia de no responder. Y asi me mantengo aún en esta cárcel, hasta que Dios disponga otra cosa, administrando a los cristianos que acuden, y donde pueden muchos en los días de fiesta oír misa, sufriendo sólo la avaricia de éstos o sus impertinencias. Dios me dé su gracia para servírle como debo.
     Saludo a mi madre, tíos, canónigo y D. Antonio, Pedro, Antonio, Pona, Pepe, Maria, D. Alejandro, Piñol, y toda la demás parentela y amigos y conocidos, y specialiter a las Madres de la Concepción, Rosa y mosén Losa, con la madre Candia, Jacinto, tía Isabel y todas sus familias, y pido que me encomienden a Dios, pues estoy muy débil in utroque homine, y con esto Dios guarde a Usted, muchos años.

RESPONSORIUM

Hebr 12, 1-2; Cor 6, 4-5

R. Per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certámen, * aspiciéntes in ducem fídei et consummatórem Iesum.
V. Exhibeámus nosmetípsos in multa patiéntia, in tribulatiónibus, in necessitátibus, in angústiis, in plagis, in carcéribus. * Aspiciéntes in ducem fídei et consummatórem Iesum.

Vel:

Ex epístula sancti Valentíni de Berrio Ochoa, epíscopi et mártyris, ad matrem suam, de Tunquíno (Vietnam) die 1 augústi 1860 dirécta

(Cartas y Escritos, ed. Jacinto Garrastachu, Bilbao 1966, pp. 238-239)

Caro nostra multoties recalcitrat sed gratia Iesu validior est carne et inferno

     Querida madrecita de mi corazón:
     Al principio de este año recibí su carta de usted. Oh, qué placer al ver la letra de mi madre! Mi corazón se ensanchó cuando supe que estaba usted hecha una viejecita vivaracha y que todavía hilaba con garbo.
     Con gusto supe que todos los días oía usted misa y que rogaba por todos a Jesús amado.
     Usted me pregunta por mi modo de vivir y qué comidas uso. Querida madrecita, yo vivo muy bien, hecho un señor Obispo y no falta nada para comer.
     Aquí no hay pan. Si tiene una torta de pan tierno, mandémela usted con un pajarito. ¡Oh, con qué placer comeremos el señor Obispo y los misioneros el pan hecho por las manos de nuestra viejecita!
     Maíz, hay aquí; pero lo comen crudo. También yo he comido por dos veces algunos granos de maíz crudo.
     Aquí abunda mucho la pesca de mar y río; por eso y porque lo manda en sus santas leyes nuestro Padre Santo Domingo, todos lo días como pesca y sólo alguna vez que otra carne.
     No tenga usted miedo, que no nos matará el hambre.
     Pero, ¿piensa usted que por ser Obispo andamos en coche? ¡Descalzos hacemos nuestros viajes de barrizal y barrizal y a la oscuridad de la noche! Con todo vivimos alegres. Una noche anduve seis leguas con barro por abajo y agua por arriba, habiendo medido muchas veces la tierra euan largo soy, y aunque era un señor Obispo, llegué a casa lleno de barro y agua. Pero los cristianos tienen gran caridad. Cuando llegué a casa, ya tenía preparada el agua caliente, me dieron un baño y quedé muy bien para celebrar la santa misa.
     Ay, ¡querido hijo mío!, dirá usted. ¡Qué triste es ese modo de vivir! No, viejecita mia, no es triste este modo de vivir; con salud, alegria y agilidad anda aquí la gente. Dios nos consuela en nuestros trabajos. Yo, sin embargo, de ser muchacho viejo, doy con garbo el salto en los barrizales. Madrecita, Valentín está hecho un muchacho del monte y las barbas de su cara harían temblar a los diablos mas viejos del infierno.
     Usted ruegue por mi a Jésus, y yo también en la santa misa todos los días me acuerdo de mis padres. Pido a Dios que en este mundo tenga usted qué vestir y qué comer y en el otro mundo tenga la gloria dei cielo.
     Ánimo, pues, madrecita, para llevar con paciencia los trabajos dei mundo. Nuestra carne muchas veces cocea, pero la gracia de Jesús tiene mas fuerza que la carne y el infierno; por eso siempre debemos pedirle esta gracia, poniendo por nuestros intercesores a María Santísima, al Patriarca San José, a Santa Mónica y a todos los santos y santas dei cielo.
     "Agur”, madrecita; recuerdos a todos mis parientes; yo beso a usted la mano.

RESPONSORIUM

Sap 3, 6-7a.9

R. Tamquam aurum in fornáce probábit eléctos Dóminus et quasi holocáusti hóstiam accépit illos; et in témpore visitatiónis illórum fulgébunt: * quóniam grátia et misericórdia est sanctis eius.
V. Qui confídunt in illo, intélligent veritátem, et fidéles in dilectióne acquiéscent illi. * Quóniam grátia et misericórdia est sanctis eius.

Vel:

Ex Epístula sancti Petri Almató, presbyteri et mártyris, ad patrem suum, de Tunquino (Vietnam) die 3 augústi 1859 dirécta

(Pedro Almató y Ribera, R.P., Martír de Tonkin, 1830-1861. Correspondencia familiar, ed. V. Gómez García, Valencia, 1987, pp. 62-63)

Noli flere si pro fide me captum et occisum noveris, immo gaude pro tam felici sorte

     Muy querido Padre:
     Supongo también que Usted ya me habrá llorado por muerto; razón bastante ha habido, y yo tampoco pensé poder vivir hasta el presente, ni tengo muchas esperanzas de sobrevivir a tan grande persecución. Hace casi un año que nuestros libertadores arribaron a esta costas, han construido fuertes, edificado casas, y muertos algunos cientos de Cochinchinos; ¿pero qué? ¿hemos conseguido ya la paz? ¡Ay amado Padre! La astuta política de Europa ha burlado completamente nuestras esperanzas. Pensábamos nosotros inocentes que sólo el zelo por la Religión llevaba las armas católicas a este Reino con el objeto de castigar a su Rey, y en caso que no diera la satisfacción debida, quitarle el Reino que la Francia dio a su Bisabuelo. En la actualidad aún no se ha obrado nada en bien de la Religión, y cuáles sean las miras de la Francia en la cuestión de Cochinchina, lo dirá el porvenir. Bien quisiera yo extenderme algo más sobre este punto, pero la brevedad de una carta no me lo permite.
     Los males que hemos sufrido hasta ahora son grandes; nuestras misiones en otro tiempo muy florecientes han perdido su verdor y hermosura. ¡Cuántos pueblos destruidos, cuántos cristianos robados, cuántos ministros dei Señor muertos o desterrados! Da verdaderamente ganas de llorar al ver que a unos los llevan al patíbulo, a otros los tienen sumidos en calabozos por mucho tiempo y a otros despues de haberles saqueado sus casas, se las derriban, dejándoles en la calle sin un pedazo de pan con que sustentar su vida. ¡Ay de nosotros qué hemo pecado!
     El número fijo de desterrados, ya catequistas, ya cristianos, no puedo decirlo a Usted por no tener a mano las listas; son muchos. Sin contar los dos Ylustrísimos Vicarios Apostólicos de quienes hablé ya a Usted en mi anterior, han sido martirizados, además, 19 sacerdotes del país, y varios catequistas y cristianos, de los cuales tampoco tengo el número fijo.
     Todo esto pertenece sólo a nuestras misiones en las que contábamos 200.000 cristianos. Sería para nosotros algún consuelo el poder prever el fin de tantos trabajos; pero la marcha de los negocios en el puerto del Turon no nos permite arriesgar ningún cálculo.
     En la actualidad me hallo con bastante salud, aunque no tan buena como fuera de desear, por las presentes circunstancias. Siete meses hace que estamos dos europeos ocultos en una pequeña casa, con cuevas debajo tierra, para escondernos en caso que los Mandarines quieran hacernos alguna visita. Si Usted supiera que me han cogido y martirizado por la fe, no llore, antes bien alégrese por la dicha que me ha cabido. Doy el "a Dios” a Usted, a mi Madre, a mi hermano y hermanas y a nuestros parientes y amigos, por si no les pudiese escribir otra. Encomiéndenme mucho al Señor y a la Virgen, para que me den las gracias necesarias para morir por su amor. A Dios, Padre mío.

RESPONSORIUM

Lc 6, 22. 23a; 1 Petr 3, 14a

R. Beáti éritis, cum vos óderint hómines, et eiécerint nomen vestrum tamquam malum propter Fílium hóminis;* gaudéte in illa die et exultáte; ecce enim merces vestra multa est in cælo.
V. Si patímini propter iustítiam, beáti. * Gaudéte in illa die et exultáte; ecce enim merces vestra multa est in cælo.

PSALMODIA

Ant. 1 Ser. A: Accipiétis virtútem superveniénte Sancto Spíritu in vos, et éritis mihi testes usque ad últimum terræ.
Ser. B: Nos autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi.

Psalmus 118 (119), 145-152
XIX (Coph)

145 Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
         iustificatiónes tuas servábo.
146 Clamávi ad te, salvum me fac, *
         ut custódiam testimónia tua. –

147 Prævéni dilúculo et clamávi, *
         in verba tua supersperávi.
148 Prævenérunt óculi mei vigílias, *
         ut meditárer elóquia tua. –

149 Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
         secúndum iudícium tuum vivífica me.
150 Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
         a lege autem tua longe facti sunt. –

151 Prope es tu, Dómine, *
         et ómnia præcépta tua véritas.
152 Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
         quia in ætérnum fundásti ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ser. A: Accipiétis virtútem superveniénte Sancto Spíritu in vos, et éritis mihi testes usque ad últimum terræ.
Ser. B: Nos autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi.

Ant. 2 Ser. A: Vobis donátum est pro Christo, non solum ut in eum credátis, sed ut étiam pro illo patiámini.
Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

Canticum
Hymnus victoriæ post transitum maris Rubri
Ex 15, 1-4a. 8-13. 17-18
Qui vicerunt bestiam, cantabant canticum Moysi, servi Dei (Cf. Ap 15, 23).

1 Cantémus Dómino: †
      glorióse enim magnificátus est, *
      equum et ascensórem deiécit in mare. –

2 Fortitúdo mea et robur meum Dóminus, *
      et factus est mihi in salútem.
   Iste Deus meus, *
      et glorificábo eum;
   Deus patris mei, *
      et exaltábo eum! –

3 Dóminus quasi vir pugnátor; *
      Dóminus nomen eius!
4 Currus pharaónis et exércitum eius *
      proiécit in mare. –

8 In spíritu furóris tui congregátæ sunt aquæ; †
      stetit ut agger unda fluens, *
      coagulátæ sunt abýssi in médio mari. –

9 Dixit inimícus: «Pérsequar, comprehéndam; †
       dívidam spólia, implébitur ánima mea: *
       evaginábo gládium meum, interfíciet eos manus mea!». –

10 Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare; *
       submérsi sunt quasi plumbum in aquis veheméntibus. –

11 Quis símilis tui in diis, Dómine? †
       Quis símilis tui, magníficus in sanctitáte, *
       terríbilis atque laudábilis, fáciens mirabília? –

12 Extendísti manum tuam, devorávit eos terra. *
13     Dux fuísti in misericórdia tua pópulo, quem redemísti,
    et portásti eum in fortitúdine tua *
       ad habitáculum sanctum tuum. –

17 Introdúces eos et plantábis *
       in monte hereditátis tuæ,
    firmíssimo habitáculo tuo, †
       quod operátus es, Dómine, *
        sanctuário, Dómine, quod firmavérunt manus tuæ.

18  Dóminus regnábit *
       in ætérnum et ultra!

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ser. A: Vobis donátum est pro Christo, non solum ut in eum credátis, sed ut étiam pro illo patiámini.
Ser. B: Hi sunt qui venérunt ex magna tribulatióne et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.

Ant. 3 Ser. A: Vos estis qui permansístis mecum in tentatiónibus meis.
Ser. B: ídeo sunt ante thronum Dei et sérviunt ei die ac nocte.

Psalmus 116 (117)
Laus miserentis Domini

Dico ... gentes propter misericordiam glorificare Deum. (Rom 15, 8. 9)

1 Laudáte Dóminum, omnes gentes, *
      collaudáte eum, omnes pópuli. –

2 Quóniam confirmáta est super nos misericórdia eius, *
      et véritas Dómini manet in ætérnum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ser. A: Vos estis qui permansístis mecum in tentatiónibus meis.
Ser. B: ídeo sunt ante thronum Dei et sérviunt ei die ac nocte.

LECTIO BREVIS

1 Petr 4, 13-14
Caríssimi, quemádmodum communicátis Christi passiónibus, gaudéte, ut et in revelatióne glóriæ eius gaudeátis exultántes. Si exprobrámini in nómine Christi, beáti, quóniam Spíritus glóriæ et virtútis Dei super vos requiéscit.

RESPONSORIUM BREVE
V. Iusti autem *in perpétuum vivent.
R. Iusti autem *in perpétuum vivent.
V. Et apud Dóminum est merces eórum.
R. In perpétuum vivent.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Iusti autem *in perpétuum vivent.

BENEDICTUS

Ad Benedictus, ant. Sancti mártyres, communicántes passiónibus Christi, gavísi sunt, et in revelatióne glóriæ eius conrégnant cum Christo in ætérnum.

Vel, præsertim in cantu: Maiórem caritátem nemo habet, ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis.

De Messia eiusque præcursore

Lc 1, 68-79

68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
      quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

69 et eréxit cornu salútis nobis *
      in domo David púeri sui,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *
      qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

71 salútem ex inimícis nostris *
      et de manu ómnium, qui odérunt nos;

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
      et memorári testaménti sui sancti,

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
      datúrum se nobis,

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
      serviámus illi

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
      ómnibus diébus nostris.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
      præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
      in remissiónem peccatórum eórum,

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
      in quibus visitábit nos óriens ex alto,

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
      ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ad Benedictus, ant. Sancti mártyres, communicántes passiónibus Christi, gavísi sunt, et in revelatióne glóriæ eius conrégnant cum Christo in ætérnum.

Vel, præsertim in cantu: Maiórem caritátem nemo habet, ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis.

PRECES
Fratres, Salvatórem nostrum, testem fidélem, per mártyres interféctos propter verbum Dei, celebrémus, clamántes:
     Redemísti nos Deo in sánguine tuo.

Per mártyres tuos, qui líbere mortem in testimónium fídei sunt ampléxi,
da nobis, Dómine, veram spíritus libertátem.
Per mártyres tuos, qui fidem usque ad sánguinem sunt conféssi,
da nobis, Dómine, puritátem fideíque constántiam.
Per mártyres tuos, qui, sustinéntes crucem, tua vestígia sunt secúti,
da nobis, Dómine, ærúmnas vitæ fórtiter sustinére.
Per mártyres tuos, qui stolas suas lavérunt in sánguine Agni,
da nobis, Dómine, omnes insídias carnis mundíque devíncere.

Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.

Pater noster.....


ORATIO
Deus, omnis paternitátis fons et orígo, qui beátos mártyres Ignátium et sócios eius cruci Fílii tui, usque ad sánguinis effusiónem, fidéles effecísti; eórum intercessióne concéde, ut amórem tuum inter fratres propagántes, fílii tui nominári et esse valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:

Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
R. Amen.

    Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
    Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:

Ite in pace. 
R. Deo grátias. 

    Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:

Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)