BREVIARIUM ROMANUM

8 augustus 2010
Pro O.P.: S. P. Dominici, presbyteri, sollemnitas

«Cum Deo semper loquebatur» ut inde «et de Deo» efficaciter loqui posset. Dum fervida prædicatione Deum hominibus tradebat, vi orationis homines ad Deum trahebat. « Ubicumque virum evangelicum verbo se exhibebat et opere. Cum fratribus sociisve nemo communior, nemo iucundior, optimus et summus consolator ». Bononiæ obiit die 6 augusti 1221. Gregorius IX, qui, cardinalis Ostiæ Tiberinæ, familiarissime illo usus fuerat, ipsum sanctorum albo adscripsit die 3 iulii 1234.

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Novus athléta Dómini
collaudétur Domínicus,
qui rem confórmat nómini,
vir factus evangélicus.

Consérvans sine mácula
virginitátis lílium,
ardébat quasi fácula
pro zelo pereúntium.

Mundum calcans sub pédibus
accínxit cor ad prœlia,
nudus occúrrens hóstibus,
Christi suffúltus grátia.

Pugnat verbo, miráculis,
missis per orbem frátribus,
crebros adiúngens sédulis
fletus oratiónibus.

Sit trino Deo et símplici
laus, honor, decus, glória,
qui nos prece Domínici
ducat ad cæli gáudia. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1

Ser. A  Quos præscívit, Dóminus prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii sui, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus.

Ser. B  Raro loquebátur nisi cum Deo, scílicet orándo, vel de Deo, et de hoc monébat fratres suos.

Ser. C  Documéntis ártium erudítus satis, tránsiit ad stúdium summæ veritátis.

Unus ex vobis me tradet, qui manducat mecum (Mc 14, 18).

² Beátus, qui intéllegit de egéno, *
      in die mala liberábit eum Dóminus.
³ Dóminus servábit eum et vivificábit eum †
      et beátum fáciet eum in terra *
      et non tradet eum in ánimam inimicórum eius.
⁴ Dóminus opem feret illi super lectum dolóris eius; *
      univérsum stratum eius versábis in infirmitáte eius. –

⁵ Ego dixi: «Dómine, miserére mei; *
      sana ánimam meam, quia peccávi tibi».
⁶ Inimíci mei dixérunt mala mihi: *
      «Quando moriétur, et períbit nomen eius?».
⁷ Et si ingrediebátur, ut visitáret, vana loquebátur; †
      cor eius congregábat iniquitátem sibi, *
      egrediebátur foras et detrahébat. –

⁸ Simul advérsum me susurrábant omnes inimíci mei; *
      advérsum me cogitábant mala mihi:
⁹ «Malefícium effúsum est in eo; *
      et, qui decúmbit, non adíciet ut resúrgat».
¹⁰ Sed et homo pacis meæ, in quo sperávi, *
       qui edébat panem meum, levávit contra me calcáneum. –

¹¹ Tu autem, Dómine, miserére mei *
       et resúscita me, et retríbuam eis.
¹² In hoc cognóvi quóniam voluísti me, *
       quia non gaudébit inimícus meus super me;
¹³ me autem propter innocéntiam suscepísti *
       et statuísti me in conspéctu tuo in ætérnum. –

¹⁴ Benedíctus Dóminus Deus Israel *
       a sǽculo et usque in sǽculum. Fiat, fiat.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1

Ser. A  Quos præscívit, Dóminus prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii sui, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus.

Ser. B  Raro loquebátur nisi cum Deo, scílicet orándo, vel de Deo, et de hoc monébat fratres suos.

Ser. C  Documéntis ártium erudítus satis, tránsiit ad stúdium summæ veritátis.

Ant. 2

Ser. A  Deus illúxit in córdibus nostris, ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis eius, in fácie Christi Iesu.

Ser. B  Próximis compatiebátur et salútem eórum ardentíssime desiderábat.

Ser. C  Sub Augustíni régula mente profécit sédula: tandem virum canónicum auget in apostólicum.

² Notus in Iudǽa Deus, *
      in Israel magnum nomen eius.
³ Et est in Salem tabernáculum eius, *
      et habitátio eius in Sion.
⁴ Ibi confrégit coruscatiónes arcus, *
      scutum, gládium et bellum. –

⁵ Illúminans tu, Mirábilis, *
      a móntibus direptiónis.
⁶ Spoliáti sunt poténtes corde, †
      dormiérunt somnum suum, *
      et non invenérunt omnes viri fortes manus suas.
⁷ Ab increpatióne tua, Deus Iacob, *
      dormitavérunt auríga et equus.

⁸ Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? *
      Ex tunc ira tua.
⁹ De cælo audítum fecísti iudícium; *
       terra trémuit et quiévit,
¹⁰ cum exsúrgeret in iudícium Deus, *
       ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ. –

¹¹ Quóniam furor hóminis confitébitur tibi, *
       et relíquiæ furóris diem festum agent tibi.
¹² Vovéte et réddite Dómino Deo vestro; *
       omnes in circúitu eius áfferant múnera Terríbili,
¹³ ei, qui aufert spíritum príncipum, *
       terríbili apud reges terræ.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2

Ser. A  Deus illúxit in córdibus nostris, ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis eius, in fácie Christi Iesu.

Ser. B  Próximis compatiebátur et salútem eórum ardentíssime desiderábat.

Ser. C  Sub Augustíni régula mente profécit sédula: tandem virum canónicum auget in apostólicum.

Ant. 3

Ser. A  Deus spei répleat vos omni gáudio et pace in credéndo, ut abundétis in spe et virtúte Spíritus Sancti.

Ser. B  Ubíque virum evangélicum verbo se exhibébat et ópere.

Ser. C  Florem pudicítiæ servans illibátum, áttigit exímiæ vitæ cælibátum.

étiam vocaliter oramus, ut nos ipsos et alios ad laudem Dei excitemus (S. Thomas de Aquino).

¹ Exaltábo te, Deus meus rex, †
      et benedícam nómini tuo *
      in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
² Per síngulos dies benedícam tibi †
      et laudábo nomen tuum *
      in sǽculum et in sǽculum sǽculi. –

³ Magnus Dóminus et laudábilis nimis, *
      et magnitúdinis eius non est investigátio.
⁴ Generátio generatióni laudábit ópera tua, *
      et poténtiam tuam pronuntiábunt.
⁵ Magnificéntiam glóriæ maiestátis tuæ loquéntur *
      et mirabília tua enarrábunt.
⁶ Et virtútem terribílium tuórum dicent *
      et magnitúdinem tuam narrábunt.
⁷ Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt *
      et iustítia tua exsultábunt.
⁸ Miserátor et miséricors Dóminus, *
      longánimis et multæ misericórdiæ.
⁹ Suávis Dóminus univérsis, *
      et miseratiónes eius super ómnia ópera eius. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3

Ser. A  Deus spei répleat vos omni gáudio et pace in credéndo, ut abundétis in spe et virtúte Spíritus Sancti.

Ser. B  Ubíque virum evangélicum verbo se exhibébat et ópere.

Ser. C  Florem pudicítiæ servans illibátum, áttigit exímiæ vitæ cælibátum.

V. Omnes sermónes meos quos ego loquor ad te.
R. Adsúme in corde tuo et áuribus tuis audi.

LECTIO PRIOR

De Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Corínthios

     Ego cum veníssem ad vos, fratres, veni non per sublimitátem sermónis aut sapiéntiæ annúntians vobis mystérium Dei. Non enim iudicávi scire me áliquid inter vos nisi Iesum Christum et hunc crucifíxum. Et ego in infirmitáte et timóre et tremóre multo fui apud vos, et sermo meus et prædicátio mea non in persuasibílibus sapiéntiæ verbis, sed in ostensióne Spíritus et virtútis, ut fides vestra non sit in sapiéntia hóminum sed in virtúte Dei.
     Sapiéntiam autem lóquimur inter perféctos, sapiéntiam vero non huius sǽculi neque príncipum huius sǽculi, qui destruúntur, sed lóquimur Dei sapiéntiam in mystério, quæ abscóndita est, quam prædestinávit Deus ante sǽcula in glóriam nostram, quam nemo príncipum huius sǽculi cognóvit; si enim cognovíssent, numquam Dóminum glóriæ crucifixíssent. Sed sicut scriptum est: «Quod óculus non vidit nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus his, qui díligunt illum ».
     Nobis autem revelávit Deus per Spíritum; Spíritus enim ómnia scrutátur, étiam profúnda Dei. Quis enim scit hóminum quæ sint hóminis, nisi spíritus hóminis, qui in ipso est? Ita et quæ Dei sunt nemo cognóvit nisi Spíritus Dei. Nos autem non spíritum mundi accépimus, sed Spíritum, qui ex Deo est, ut sciámus, quæ a Deo donáta sunt nobis; quæ et lóquimur non in doctis humánæ sapiéntiæ, sed in doctis Spíritus verbis, spiritálibus spiritália comparántes. Animális autem homo non pércipit, quæ sunt Spíritus Dei, stultítia enim sunt illi, et non potest intellégere, quia spiritáliter examinántur; spiritális autem iúdicat ómnia, et ipse a némine iudicátur. « Quis enim cógnovit sensum Dómini, qui ínstruat eum? ». Nos autem sensum Christi habémus.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

[****]

E Libéllo de princípiis Ordinis prædicatórum beáti Iordáni de Saxónia presbýteri

     Tanta morum honestáte pollébat beátus Domínicus, tanto divíni fervóris impetu ferebátur, ut ipsum esse vas honóris et grátiæ, vas ornátum omni lápide pretióso haud dúbie probarétur. Inerat ei firma valde mentis æquálitas, nisi cum ad compassiónem et misericórdiam turbarétur; et quia cor gaudens exhílarat fáciem, plácidam interióris hóminis compositiónem manifésta de foris benignitáte ac vultus hilaritáte prodébat. Tantam autem servábat in his, quæ secúndum Deum rationabíliter fíeri concepísset, cordis constántiam, ut vix aut numquam semel enuntiátum cum digna deliberatióne sermónem acquiésceret immutáre. Et cum multa in eius fácie, sicut commemorátum est, de bonæ consciéntiæ testimónio semper elucéret hiláritas, lux tamen vultus eius non cadébat in terram.
     Dénique per hanc ómnium sibi fácile vendicábat amórem; ómnium sine difficultáte mox, ut cum aspícerent, illabebátur afféctibus. Ubicúmque versarétur sive in via cum sóciis aut in domo cum hóspite reliquáque família, aut inter magnátes et príncipes et prælátos, semper ædificatóriis affluébat sermónibus, abundábat exémplis, quibus ad amórem Christi sæculíve contémptum audiéntium ánimi flecteréntur. Ubíque virum evangélicum verbo se exhibébat et ópere.
     Témpore diúrno cum frátribus sociísve nemo commúnior, nemo iucúndior. Noctúrnis horis nemo vigíliis et obsecratiónibus per omnem modum instántior. Ad vésperum demorabátur ei fletus et ad matutínum lætítia. Diem impartiebátur próximis, noctem Deo, sciens quóniam in die mandávit Dóminus misericórdiam suam et nocte cánticum eius. Flebat autem ubérrime atque crebérrime, et fuérunt ei lácrimæ suæ panes die ac nocte; die quidem tunc magis, cum missárum crebra et quotidiána celebráret sollémnia, nocte vero cum super omnes infatigabílibus excubáret vigíliis.
     Erat ei pernoctándi in ecclésiis crebérrima consuetúdo usque ádeo, ut vix aut raro certum ad quiescéndum léctulum viderétur habére. Orábat ígitur nóctibus et perseverábat vígilans, quantum a fragilitáte córporis extorquére potuísset. Et cum tandem lassitúdine succedénte et lentescénte spíritu, somni interpelláret necéssitas, sive ante altáre sive álio quocúmque loco, aut certe super lápidem instar patriárchæ Iacob cápite reclináto, páululum requiéscens rursus evigilábat ad spíritum orationísque fervórem.
     Omnes hómines largo excipiébat caritátis sinu, et cum omnes dilígeret, ab ómnibus amabátur. Gaudére cum gaudéntibus, flere cum fléntibus sibi próprium vendicábat, áffluens pietáte et se totum in proximórum curam atque miserórum compassiónem effúndens. Hoc étiam cunctis eum faciébat gratíssimum, quod símplici grádiens via, nullum umquam in verbo vel ópere duplicitátis aut fictiónis prætendébat vestígium.
     Verus erat paupertátis amátor, vílibus utens induméntis. Et in cibo simul ac potu modum temperatíssimum observábat, delicáta vitans et libénter símplici pulménto conténtus, habens firmum suæ carnis impérium, et utens vino sic temperáte limpháto, ut necessitáti satisfáciens corporáli numquam subtílem eius ac ténuem spíritum hebetáret.
     [Quis huius hóminis usquequáque virtútem imitári suffíciat? Mirári póssumus et ipsíus exémplo pensáre nostri témporis inértiam. Posse vero quod ille pótuit, non humánæ virtútis, sed singuláris est grátiæ, nisi quem forte míserans Dei bónitas in símile dignáta fúerit prærogáre sanctitátis fastígium. Sed ad hoc quis idóneus? Imitémur tamen fratres, ut póssumus, patérna vestígia, simul et agámus grátias Redemptóri qui talem in via hac, qua ambulámus, ducem exhíbuit servis suis, per eum nos in huius conversatiónis lucem regénerans; et deprecémur misericordiárum Patrem, ut illo nos regénte spíritu, quo fílii Dei agúntur, per términos, quos posuérunt patres nostri, ad eándem metam perpétuæ felicitátis et sempitérnæ beatitúdinis, ad quam ille sine fine felix introívit, nos quoque indefléxo trámite pertíngere mereámur. Amen.]

RESPONSORIUM

Vel alia:

E Novem modis orándi sancti Domínici presbýteri

     Primus orándi modus humiliándo se ante altáre, ac si Christus per altáre significátus, reáliter et personáliter esset ibi, non tantum in signo, iuxta illum Iudith: Humílium et mansuetórum tibi semper plácuit deprecátio; humilitáte obtínuit Chananéa quod vóluit, et fílius pródigus; sed et ego non sum dignus, ut intres sub tectum meum, nam, Dómine, ante te humiliátus sum usquequáque.
     Et sic sanctus Pater erécto córpore inclinábat caput suum et respíciens humíliter cápiti suo Christo, consíderans servilitátem suam et Christi excelléntiam, et totum se dans in eius reveréntiam. Et docébat fíeri a frátribus, dum transírent ante humiliatiónem Crucifixi, ut Christus pro nobis humiliátus máxime vidéret nos humiliátos suæ maiestáti. Item toti Trinitáti mandábat frátribus sic humiliári, cum sollémniter dicerétur: «Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto ».
     Post hæc sanctus Domínicus ante altáre sive in capítulo, fixo vultu ad Crucifíxum summo intúitu respiciébat eum, génua flectens íterum atque íterum sive plúries. ídeo quandóque a post Completórium usque ad médiam noctem modo elevábat se, modo génua flectébat, sicut Iacóbus apóstolus, sicut leprósus evangélicus, qui dicébat genu flexo: Dómine, si vis, potes me mundáre; et sicut Stéphanus, pósitis génibus, clamábat voce magna dicens: ne státuas illis hoc peccátum.
     Et fiébat in sancto patre Domínico grandis fidúcia de misericórdia Dei pro se et pro cunctis peccatóribus, et pro conservatióne novitiórum fratrum, quos faciébat discúrrere ad prædicatiónem animárum. Et non póterat continére aliquándo vocem suam, sed audiebátur a frátribus dicens: Ad te, Dómine, clamábo ne síleas a me, ne quando táceas a me, et quædam simília dívinæ Scriptúræ verba dicébat.
     Quandóque autem loquebátur in corde suo, et vox pénitus non audiebátur, et quiescébat in genuflexióne stupefáctus ánimo, aliquándo diu valde; et aliquándo videbátur in ipso modo aspéctus eius intelléctum penetrásse cælum, atque cito videbátur exhilarátus gáudio, et extérgens lácrimas defluéntes. Et fiébat in magno desidério, sicut sítiens cum perveníret ad fontem, et sicut peregrínus cum iam est prope pátriam.
     Et prævalébat et invalescébat, et multum compósite atque agíliter movebátur, et sursum erigéndo se, et genuflecténdo. Et ita assuefáctus erat fléctere génua, ut in itínere, et in hospítiis, post labóres viárum et in viis, áliis dormiéntibus et quiescéntibus, quasi ad quandam suam artem et suum singuláre ministérium reverterétur ad genuflexiónes. Et hoc exémplo plus fáciens quam dicens docébat fratres.

RESPONSORIUM

Vel alia:

E Sermóne fratris Hierónymi Savonaróla presbýteri in festo sancti Domínici

     Ecce Sacérdos magnus, qui in vita sua suffúlsit domum, et in diébus suis corroborávit templum. Hic est, fratres, beátus Domínicus, de quo hódie diem festum ágimus, qui cum beáto Francísco Ecclésiam cadéntem renovávit.
     Ecce, inquit, Sacérdos magnus. Fratres, notáte verba et signáte mystéria. Multi sacerdótes et pauci sacerdótes. Et sacerdótes quoque boni non omnes sunt magni. Nam sacérdos debet pópulum illumináre, ad eum enim pértinet prædicáre. Quómodo ergo sacérdos est qui nescit illumináre? Sed quómodo qui nec illuminátus est, sed quómodo qui malus est!
     Beátus Domínicus erat sanctus et illuminátus doctrína. Sed dicit áliquis: Ego edísco ut prǽdicem sancte. Hódie nostri sacerdótes, quia enim offícium prædicatiónis magni honóris est offícium, omnes volunt prædicáre, et sermonários et ália student propter hoc dicéntes omnem pópulum ædificáre. Ego áliqua bona fáciam in Ecclésia. Sed quid séquitur? Qui in vita sua suffúlsit domum, idest in témpore vitæ suæ. Vita peccátrix non est vita, sed mors. Dic ergo: in vita sua sancta, idest per vitam et bonum exémplum.
     Rogáte, rogáte Dóminum, ut mittat bonos et sanctos sacerdótes qui domum idest Ecclésiam totam minántem magnam ruínam suffúlciant.
     Et in diébus suis corroborávit templum. Templi enim altitúdo ab ipso fundáta est. Huius templi altitúdo est status perféctus aliquórum qui sunt in clero, idest religiosórum. Unde epíscopus debet esse perféctus, quia est in statu perfécto. Religiósi autem sunt in statu perfectiónis, eo quod vota emíttunt et ad ea se óbligant quæ ad perfectiónem vitæ ducunt. Inter religiósos quoque sumus in Ordine prædicatórum. Quam perfécti autem débeant esse prædicatóres consideráte cum dicat: Excélsi paríetes templi. Nonne, fratres, in quálibet arte quílibet consíderat nomen artis suæ et pudet eum non esse consequéntem nómini, ut puta miles si sit tímidus, si fugit. Consideráte ergo et vos nomen vestrum.
     Qui adéptus est glóriam in conversatióne gentis. Dícitur enim de beáto Domínico quod conversátio eius hílaris et gratiósa semper éxtitit, unde et diligebátur ab ómnibus miro afféctu. Vóluit enim convéntus habére in civitátibus et cum homínibus conversári ut ómnibus posset prodésse. Unde diem expendébat in próximis et noctem Deo dabat: caritátem prædicábat quæ dilátat cor et ómnia facília facit. Latum mandátum tuum nimis; viam mandatórum cucúrri cum dilatásti cor meum. Interrogátus enim a quodam unde tam pulchras expositiónes inveníret, respóndit: « in libro caritátis ».
     Et vos, o fratres, vultis edíscere Scriptúras, vultis prædicáre: habéte caritátem et ipsa docet vos. Habéte caritátem et intélleges caritátem. Et quia beátus Domínicus totus erat déditus caritáti próximi ut oratióne, prædicatióne et exémplo eum ad vitam redúceret, et pro hac re seípsum óbtulit Deo sacrifícium in odórem suavitátis, ídeo séquitur: Et thus ardens in igne, scílicet Spíritus Sancti et caritátis próximi et tribulatiónum, quæ ómnia ascendébant coram Deo tamquam odor suavíssimus. Et fináliter factus est totus cáritas et sapiéntia et totus virtútibus ornátus.

RESPONSORIUM

Vel alia:

E váriis scriptis históriæ Ordinis prædicatórum

     Tanta morum honestáte Domínicus pollébat, tanto divíni fervóris ímpetu ferebátur, ut ipsum esse vas honóris et grátiæ haud dúbie probarétur. Inerat ei firma valde mentis æquálitas, nisi cum ad compassiónem et misericórdiam turbarétur; et quia cor gaudens exhílarat fáciem, plácidam interióris hóminis compositiónem manifésta de foris benignitáte ac vultus hilaritáte prodébat.
     Ubíque virum evangélicum verbo se exhibébat et ópere. Témpore diúrno cum frátribus sociísve nemo commúnior, nemo iucúndior. Noctúrnis horis nemo vigíliis et obsecratiónibus per omnem modum instántior. Raro loquebátur nisi cum Deo, scílicet orándo, vel de Deo, et de hoc monébat fratres suos.
     Fuit autem ei frequens et speciális quædam ad Deum petítio, ut sibi largíri dignarétur veram caritátem, curándæ et procurándæ salúti hóminum efficácem, árbitrans sese tunc primum fore veráciter membrum Christi, cum se totum pro víribus lucrifaciéndis animábus impénderet, sicut Salvátor ómnium Dóminus Iesus totum se nostram óbtulit in salútem. Et ad hoc opus, alto iam dudum providénte consílio, Fratrum prædicatórum Ordinem instítuit.
     Sæpe hortabátur fratres dicti Ordinis, verbis et lítteris suis, quod semper studérent in novo et vétere testaménto. Semper gestábat secum Matthǽi evangélium et epístolas Pauli, et multum studébat in eis, ita quod fere sciébat eas memóriter.
     Bis vel ter eléctus fuit in epíscopum, et ipse semper rénuit, volens pótius cum frátribus suis in paupertáte vívere quam áliquem episcopátum habére. Virginitátis suæ decus illibátum usque in finem conservávit. Desiderábat flagellári et frustátim incídi et mori pro fide Christi. De quo Gregórius nonus affirmávit: «Novi virum totíus apostólicæ régulæ sectatórem, quem et in cælis non est ambíguum ipsórum Apostolórum glóriæ copulátum».

RESPONSORIUM

HYMNUS

Te Deum laudámus: *
    te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
    omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
    tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
    incessábili voce proclámant:
Sanctus,* Sanctus,* Sanctus*
    Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
    maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *
    Apostolórum chorus,
te prophetárum *
    laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
    laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
    sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
    imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
    et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
    Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *
    Christe.
Tu Patris *
    sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
    non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
    aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
    in glória Patris.
Iudex créderis *
    esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
    quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
    in glória numerári.

* Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
    et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
    et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
    benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
    et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
    sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
    miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
    quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
    non confúndar in ætérnum.

* Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

ORATIO

Orémus:
Adiuvet Ecclésiam tuam, Dómine, beátus Pater Domínicus méritis et doctrínis, atque pro nobis efficiátur piíssimus intervéntor, qui tuæ veritátis éxstitit prædicátor exímius. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)