Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
TEMPUS PASCHALE, hebd. IV
S. Ioseph Opificis, memoria ad libitum
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Te, pater Ioseph, ópifex colénde,
Názaræ felix látitans in umbra,
vócibus lætis humilíque cuncti
corde canámus.
Régiam stirpem tenuémque victum
mente fers æqua tacitúsque portas,
sacra dum multo mánuum labóre
pígnora nutris.
O faber, sanctum spéculum fabrórum,
quanta das plebi documénta vitæ,
ut labor sudans ut et officína
sanctificétur.
Qui carent escis, míseros fovéto;
témpera effrénos perimásque lites;
mýsticus Christus pátriæ sub umbræ
tégmine crescat.
Qui Deus trinus simul unus exstas,
qui pater cunctis opiféxque rerum,
fac patrem Ioseph imitémur actu,
morte imitémur. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me. Allelúia.
Consolatur nos Deus in omni tribulatione nostra. (2 Cor 1, 4)
I
2 Dómine, exáudi oratiónem meam, *
et clamor meus ad te véniat.
3 Non abscóndas fáciem tuam a me; †
in quacúmque die tríbulor, *
inclína ad me aurem tuam.
In quacúmque die invocávero te, *
velóciter exáudi me. –
4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei, *
et ossa mea sicut crémium aruérunt.
5 Percússum est ut fenum et áruit cor meum, *
étenim oblítus sum comédere panem meum.
6 A voce gémitus mei *
adhǽsit os meum carni meæ. –
7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis, *
factus sum sicut nyctícorax in ruínis.
8 Vigilávi *
et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei, *
exardescéntes in me per me iurábant.
10 Quia cínerem tamquam panem manducábam *
et potum meum cum fletu miscébam,
11 a fácie iræ et increpatiónis tuæ, *
quia élevans allisísti me.
12 Dies mei sicut umbra declinavérunt, *
et ego sicut fenum árui.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me. Allelúia.
Ant. 2 Réspice, Dómine, in oratiónem humílium. Allelúia.
13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes, *
et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
14 Tu exsúrgens miseréberis Sion, †
quia tempus miseréndi eius, *
quia venit tempus,
15 quóniam placuérunt servis tuis lápides eius *
et púlveris eius miseréntur. –
16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, *
et omnes reges terræ glóriam tuam,
17 quia ædificávit Dóminus Sion *
et appáruit in glória sua.
18 Respéxit in oratiónem ínopum *
et non sprevit precem eórum. –
19 Scribántur hæc pro generatióne áltera, *
et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum.
20 Quia prospéxit de excélso sanctuário suo, *
Dóminus de cælo in terram aspéxit,
21 ut audíret gémitus compeditórum, *
ut sólveret fílios mortis;
22 ut annúntient in Sion nomen Dómini *
et laudem eius in Ierúsalem,
23 cum congregáti fúerint pópuli in unum *
et regna, ut sérviant Dómino.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Réspice, Dómine, in oratiónem humílium. Allelúia.
Ant. 3 Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli. Allelúia.
24 Humiliávit in via virtútem meam, *
abbreviávit dies meos.
Dicam: "Deus meus, †
25 ne áuferas me in dimídio diérum meórum; *
in generatiónem et generatiónem sunt anni tui.
26 Inítio terram fundásti; *
et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes; †
et omnes sicut vestiméntum veteráscent, *
et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur. –
28 Tu autem idem ipse es, *
et anni tui non defícient.
29 Fílii servórum tuórum habitábunt, *
et semen eórum in conspéctu tuo firmábitur."
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli. Allelúia.
V.
Christus resúrgens ex mórtuis iam non móritur, allelúia.
R.
Mors illi ultra non dominábitur, allelúia.
LECTIO PRIOR
De libro Apocalýpsis
Ego Ioánnes vidi: et ecce Agnus stans supra montem Sion, et cum illo centum quadragínta quáttuor mília, habéntes
nomen eius et nomen Patris eius scriptum in fróntibus suis. Et audívi vocem de cælo tamquam vocem aquárum multárum
et tamquam vocem tonítrui magni, et vox, quam audívi, sicut citharœdórum citharizántium in cítharis suis. Et
cantant quasi cánticum novum ante thronum et ante quáttuor animália et senióres. Et nemo póterat díscere cánticum
nisi illa centum quadragínta quáttuor mília, qui empti sunt de terra. Hi sunt qui cum muliéribus non sunt coinquináti,
vírgines enim sunt. Hi qui sequúntur Agnum, quocúmque abíerit. Hi empti sunt ex homínibus primítiæ Deo et Agno; et
in ore ipsórum non est invéntum mendácium: sine mácula sunt.
Et vidi álterum ángelum volántem per médium cælum, habéntem evangélium ætérnum, ut evangelizáret super sedéntes in
terra et super omnem gentem et tribum et linguam et pópulum dicens magna voce: «Timéte Deum et date illi glóriam,
quia venit hora iudícii eius, et adoráte eum, qui fecit cælum et terram et mare et fontes aquárum».
Et álius ángelus secútus est dicens: «Cécidit, cécidit Bábylon illa magna, quæ a vino iræ fornicatiónis suæ potionávit omnes gentes!».
Et álius ángelus tértius secútus est illos dicens voce magna: «Si quis adoráverit béstiam et imáginem eius et accéperit
charactérem in fronte sua aut in manu sua, et hic bibet de vino iræ Dei, qui mixtus est mero in cálice iræ ipsíus, et
cruciábitur igne et súlphure in conspéctu angelórum sanctórum et ante conspéctum Agni. Et fumus tormentórum eórum in
sǽcula sæculórum ascéndit, nec habent réquiem die ac nocte, qui adoravérunt béstiam et imáginem eius, et si quis
accéperit charactérem nóminis eius».
Hic patiéntia sanctórum est, qui custódiunt mandáta Dei et fidem Iesu. Et audívi vocem de cælo dicéntem: «Scribe: Beáti
mórtui, qui in Dómino moriúntur ámodo. étiam, dicit Spíritus, ut requiéscant a labóribus suis; ópera enim illórum sequúntur illos».
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Constitutióne pastoráli Gáudium et spes Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia in mundo huius témporis
Suo labóre atque ingénio homo suam vitam ámplius evólvere semper conátus est; hódie autem, præsértim ope sciéntiæ et artis téchnicæ,
suum domínium in univérsam fere natúram dilatávit ac iúgiter dilátat, et adiuvántibus imprímis auctis inter natiónes multímodi commércii
médiis, família humána paulátim tamquam unam in univérso mundo communitátem sese agnóscit atque constítuit. Quo fit, ut multa bona,
quæ olim homo a supérnis víribus præsértim exspectábat, hódie iam própria indústria sibi procúret.
Coram imménso hoc conámine, quod totum humánum genus iam pervádit, multæ exsúrgunt inter hómines interrogatiónes. Quinam est illíus
operositátis sensus et valor? Quómodo ómnibus his rebus uténdum est? Ad quem finem assequéndum nisus sive singulórum sive societátum tendunt?
Ecclésia, quæ depósitum verbi Dei custódit, ex quo princípia in órdine religióso et moráli hauriúntur, quin semper de síngulis quæstiónibus
respónsum in promptu hábeat, lumen revelatiónis cum ómnium perítia coniúngere cupit, ut iter illuminétur, quod humánitas nuper ingréssa est.
Hoc credéntibus ratum est, navitátem humánam individuálem et collectívam, seu ingens illud conámen, quo hómines decúrsu sæculórum suæ vitæ
condiciónes in mélius mutáre sátagunt, in seípso considerátum, Dei propósito respondére.
Homo enim, ad imáginem Dei creátus, mandátum accépit, ut, terram cum ómnibus quæ in ea continéntur sibi subíciens, mundum in iustítia et
sanctitáte régeret, utque, Deum ómnium creatórem agnóscens, seípsum ac rerum universitátem ad ipsum reférret, ita ut rebus ómnibus hómini
subiéctis, admirábile sit nomen Dei in univérsa terra.
Quod étiam ópera pénitus cotidiána réspicit. Viri namque et mulíeres, qui, dum vitæ sustentatiónem sibi et famíliæ cómparant, navitátes suas
ita exércent ut societáti opportúne minístrent, iure existimáre possunt se suo labóre opus Creatóris evólvere, cómmodis fratrum suórum consulére,
et ad consílium divínum in história adimpléndum personáli indústria conférre.
Christiáni ítaque, nedum arbitréntur ópera, quæ hómines suo ingénio et virtúte peperérunt, Dei poténtiæ oppóni, creaturámque rationálem quasi
æmulam Creatóris exsístere, pótius persuásum habent humáni géneris victórias signum esse magnitúdinis Dei et fructus ineffábilis ipsíus consílii.
Quo magis vero hóminum poténtia crescit, eo látius ipsórum responsabílitas, sive singulórum sive communitátum, exténditur.
Unde appáret christiáno núntio hómines ab exstruéndo mundo non avérti, nec ad bonum sui simílium neglegéndum impélli, sed pótius offício hæc operándi árctius obstríngi.
RESPONSORIUM
ORATIO
Orémus:
Rerum cónditor, Deus, qui legem labóris humáno géneri statuísti, concéde propítius, ut, sancti Ioseph exémplo et patrocínio, ópera
perficiámus quæ prǽcipis, et prǽmia consequámur quæ promíttis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)