BREVIARIUM ROMANUM

12 ianuarius 2013
Tempus nativitatis, hebd. II

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Magi vidéntes párvulum
eóa promunt múnera,
stratíque votis ófferunt
tus, myrrham et aurum régium.

Agnósce clara insígnia
virtútis ac regni tui,
Puer, cui trinam Pater
prædestinávit índolem:

Regem Deúmque annúntiant
thesáurus et fragrans odor
turis Sabǽi, at mýrrheus
pulvis sepúlcrum prǽdocet.

O sola magnárum úrbium
maior Bethlem, cui cóntigit
ducem salútis cǽlitus
incorporátum gígnere!

Hunc et prophétis téstibus
îsdémque signatóribus
testátor et sator iubet
adíre regnum et cérnere:

Regnum quod ambit ómnia
dia et marína et térrea
a solis ortu ad éxitum
et tártara et cælum supra.

Iesu, tibi sit glória,
qui te revélas géntibus,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Hæc scripta sunt ad correptionem nostram, in quos fines sǽculorum devenerunt. (1 Cor 10, 11)

¹ Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
      quóniam in sǽculum misericórdia eius. –

² Quis loquétur poténtias Dómini, *
      audítas fáciet omnes laudes eius?
³ Beáti, qui custódiunt iudícium *
      et fáciunt iustítiam in omni témpore. –

⁴ Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui, *
      vísita nos in salutári tuo,
⁵ ut videámus bona electórum tuórum, †
      ut lætémur in lætítia gentis tuæ, *
      ut gloriémur cum hereditáte tua. –

⁶ Peccávimus cum pátribus nostris, *
      iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
⁷ Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua, †
      non fuérunt mémores multitúdinis misericordiárum tuárum *
      et irritavérunt ascendéntes in mare, mare Rubrum.
⁸ Et salvávit eos propter nomen suum, *
      ut notam fáceret poténtiam suam. –

⁹ Et incrépuit mare Rubrum et exsiccátum est, *
      et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
¹⁰ Et salvávit eos de manu odiéntis *
      et redémit eos de manu inimíci.
¹¹ Et opéruit aqua tribulántes eos: *
      unus ex eis non remánsit.
¹² Et credidérunt verbis eius *
      et cantavérunt laudem eius. –

¹³ Cito oblíti sunt óperum eius *
      et non sustinuérunt consílium eius;
¹⁴ et concupiérunt concupiscéntiam in desérto *
      et tentavérunt Deum in inaquóso.
¹⁵ Et dedit eis petitiónem ipsórum *
      et misit saturitátem in ánimas eórum. –

¹⁶ Et zeláti sunt Móysen in castris, *
      Aaron sanctum Dómini.
¹⁷ Apérta est terra et deglutívit Dathan *
      et opéruit super congregatiónem Abíram.
¹⁸ Et exársit ignis in synagóga eórum, *
      flamma combússit peccatóres. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

¹⁹ Et fecérunt vítulum in Horeb *
      et adoravérunt scúlptile;
²⁰ et mutavérunt glóriam suam *
      in similitúdinem tauri comedéntis fenum.
²¹ Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, *
      qui fecit magnália in Ægýpto,
²² mirabília in terra Cham, *
      terribília in mari Rubro.
²³ Et dixit quia dispérderet eos, *
      nisi affuísset Móyses eléctus eius:
   stetit in confractióne in conspéctu eius, *
      ut avérteret iram eius, ne destrúeret eos. –

²⁴ Et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem, *
      non credidérunt verbo eius.
²⁵ Et murmuravérunt in tabernáculis suis, *
      non exaudiérunt vocem Dómini.
²⁶ Et elevávit manum suam super eos, *
      ut prostérneret eos in desérto
²⁷ et ut deíceret semen eórum in natiónibus *
      et dispérgeret eos in regiónibus.
²⁸ Et adhæsérunt Beélphegor *
      et comedérunt sacrifícia mortuórum;
²⁹ et irritavérunt eum in adinventiónibus suis, *
      et irrúpit in eos ruína.
³⁰ Et stetit Phínees et fecit iudícium, *
      et cessávit quassátio,
³¹ et reputátum est ei in iustítiam, *
      in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum. –

³² Et irritavérunt eum ad aquas Meríba, *
      et vexátus est Móyses propter eos,
³³ quia exacerbavérunt spíritum eius, *
      et témere locútus est in lábiis suis. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

³⁴ Non disperdidérunt gentes, *
      quas dixit Dóminus illis.
³⁵ Et commíxti sunt inter gentes *
      et didicérunt ópera eórum.
³⁶ Et serviérunt sculptílibus eórum, *
      et factum est illis in scándalum. –

³⁷ Et immolavérunt fílios suos *
      et fílias suas dæmóniis.
³⁸ Et effudérunt sánguinem innocéntem, †
      sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, *
      quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
   Et infécta est terra in sanguínibus, †
³⁹   et contamináti sunt in opéribus suis *
      et fornicáti sunt in adinventiónibus suis. –

⁴⁰ Et exársit ira Dóminus in pópulum suum *
      et abominátus est hereditátem suam
⁴¹ et trádidit eos in manus géntium, *
      et domináti sunt eórum, qui odérunt eos.
⁴² Et tribulavérunt eos inimíci eórum, *
      et humiliáti sunt sub mánibus eórum. –

⁴³ Sæpe liberávit eos; †
      ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo *
      et corruérunt in iniquitátibus suis.
⁴⁴ Et vidit tribulatiónem eórum, *
      cum audívit clamórem eórum. –

⁴⁵ Et memor fuit testaménti sui *
      et pænítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
⁴⁶ Et dedit eos in miseratiónes *
      in conspéctu ómnium, qui captívos dúxerant eos.
⁴⁷ Salvos nos fac, Dómine Deus noster, *
      et cóngrega nos de natiónibus,
   ut confiteámur nómini sancto tuo *
      et gloriémur in laude tua. –

⁴⁸ Benedíctus Dóminus Deus Israel †
      a sǽculo et usque in sǽculum. *
      Et dicet omnis pópulus: "Fiat, fiat".

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

V. Erat lux vera.
R. Quæ illúminat omnem hóminem.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíæ prophétæ

     Lætámini cum Ierúsalem et exsultáte in ea, omnes, qui dilígitis eam; gaudéte cum ea gáudio, univérsi, qui lugebátis super eam, ut sugátis et repleámini ab úbere consolatiónis eius, ut mulgeátis et delíciis affluátis ex ubéribus glóriæ eius.
     Quia hæc dicit Dóminus: «Ecce ego dírigam ad eam quasi flúvium pacem et quasi torréntem inundántem glóriam géntium. Sugétis, in ulnis portabímini, et super génua blandiéntur vobis. Quómodo si quem mater consolátur, ita ego consolábor vos; et in Ierúsalem consolabímini. Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinábunt, et manifestábitur manus Dómini in servis eius et indignábitur inimícis suis.
     Ego autem cognóscens ópera eórum et cogitatiónes eórum véniam, ut cóngregem omnes gentes et linguas; et vénient et vidébunt glóriam meam. Et ponam in eis signum et mittam ex eis, qui salváti fúerint, ad gentes in Tharsis, Phut, Lud, Mosoc, Ros, Tubal et Iavan, ad ínsulas longínquas, ad eos, qui non audiérunt de me et non vidérunt glóriam meam, et annuntiábunt glóriam meam géntibus; et addúcent omnes fratres vestros de cunctis géntibus oblatiónem Dómino, in equis et in quadrígis et in lectícis et in mulis et in dromedáriis, ad montem sanctum meum Ierúsalem, dicit Dóminus: quómodo si ínferant fílii Israel oblatiónem in vase mundo in domum Dómini. Et assúmam ex eis in sacerdótes et Levítas, dicit Dóminus.
     Quia sicut cæli novi et terra nova, quæ ego fáciam, stabunt coram me, dicit Dóminus, sic stabit semen vestrum et nomen vestrum. Et erit: unoquóque novilúnio et quovis sábbato, véniet omnis caro, ut adóret coram fácie mea», dicit Dóminus.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Sermónibus Fausti Regiénsis epíscopi

     Die autem tértio núptiæ fiébant. Quæ istæ sunt núptiæ, nisi vota et gáudia salútis humánæ, quæ vel per confessiónem Trinitátis, vel per fidem resurrectiónis, die tértio in huius númeri mystério celebrántur?
     Nam ídeo et in ália Evangélii lectióne, cum choro et symphóniis, et nuptiálibus véstibus, réditus fílii iunióris, id est, convérsio pópuli gentílis excípitur.
     Itaque tamquam sponsus procédens de thálamo suo descéndit ad terras Ecclésiæ ex géntibus congregándæ, suscépta incarnatióne iungéndus, cui et arras et dotem dedit: arras, quando Deus hómini iunctus est: dotem, quando pro salúte hóminis immolátus est. Arras, præséntem redemptiónem: dotem vero, vitam intellégimus ætérnam. Hæc ítaque vidéntibus mirácula erant, intellegéntibus sacraménta. Si enim bene respícimus, quodámmodo in aquis ipsis similitúdo baptísmatis et regeneratiónis expónitur. Dum enim áliud ex álio intra se effícitur, dum inférior creatúra in spéciem meliórem secréta conversióne transfúnditur, mystérium secúndæ nativitátis perágitur. Mutántur súbito aquæ, hómines póstmodum mutatúræ.
     Operánte ergo Christo in Galilæa vinum fit, id est, recédit lex, grátia succédit: umbra removétur, véritas repræsentátur: carnália spiritálibus comparántur: in novum testaméntum observátio vetústa transfértur: sicut beátus Apóstolus dicit: Vétera transiérunt, et ecce facta sunt nova: et sicut aquæ, quæ in hýdriis continéntur, nihil mínuunt ex eo quod erant, et tunc incípiunt esse quod non erant, ita lex non perit per advéntum Christi manifésta, sed próficit.
     Vino ergo deficiénte, vinum áliud ministrátur: bonum quidem vinum est véteris testaménti, sed novi mélius; vetus testaméntum, quod Iudǽi obsérvant, vanéscit in líttera; novum, quod ad nos pértinet, sapórem vitæ reddit in grátiam.
     Bonum vinum, idest, bonum præcéptum, est legis, quando audis: Díliges próximum tuum, et ódio habébis inimícum tuum. Sed mélius et fórtius vinum est Evangélii, quando audis: Ego autem dico vobis, dilígite inimícos vestros, et benefácite iis qui odérunt vos.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Omnípotens sempitérne Deus, qui per Unigénitum tuum novam creatúram nos tibi esse fecísti, præsta, quǽsumus, ut per grátiam tuam in illíus inveniámur forma, in quo tecum est nostra substántia. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)