☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

24 februarius 2016
Pro O.P.: B. Ascensionis a Corde Iesu Nicol Goñi, virginis, pro commemoratione


Ascensio a Corde Iesu (in sæculo Florentina) confundatrix fuit Congregationis Sororum Missionariarum Dominicanarum a SS. Rosario, quarum est præcipue evangelizationem apud non-christianos provehere. Nata est in Tafalla (Navarra, Hispania), die 14 martii 1868. Adhuc infans, matre est orbata. Ad idoneam illi tradendam institutionem, pater Sororibus Dominicanis a Sancta Rosa in urbe Osca eam commisit. Ibi illa percepit se a Domino vocari ad plenam consecrationem et die 22 octobris 1885 novitiatum iniit. Sequenti vero anno professionem emisit. Deinde præceptrix nominata est apud Collegium Sanctæ Rosæ, cœnobio adnexum cuius postea regimen tenuit. Rogante episcopo Raymundo Zubieta, O.P., Vicario Apostolico de Urubamba et Matris Dei, anno 1913 sese obtulit ut simul cum aliis quattuor sororibus missionariis Peruviam peteret. In oppidum Puerto Maldonado nuncupatum se contulit (1915), ubi lætanter et humiliter apostolicum exercuit laborem. Limam reversa, sociatam præstitit operam cum supra dicto episcopo ad condendam Congregationem Missionariarum Dominicanarum a SS.mo Rosario, cuius erat novas formare missionarias quæ tunc apud gentes Amazoniæ apostolatum exercere possent. Novum Institutum die 5 octobris 1918 publica fide erectum est et Ascensio, Suprema Moderatrix nominata, consilium cepit novitiatum in Hispania aperiendi et domus in variis Peruviæ, Hispaniæ, Portugalliæ Sinarumque regionibus condendi. Revelatas veritates firmiter excepit et, altissima suffulta fide, omnibus viribus regnum Christi dilatandum curavit. Anno 1936, perpensa gravi politica Hispaniæ seditione, patriam repetiit ut praesens filias spirituales confirmaret. Mense septembri anni 1939 denuo Suprema Moderatrix electa est. Valetudine autem deficiente, mira cum patientia extremum pertulit morbum atque die 24 februarii 1940 in æterni Patris domum pertransiit. Die 14 maii 2005 inter Beatos adscripta est.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS

Læti coléntes fámulum
qui te perfécte cóluit,
tibi gratánter, Dómine,
amóris hymnum prómimus.

Christi fidélis ássecla,
ultro relíquit gáudia
cuncta quæ mundus éxhibet
fugáces atque cópias.

Tibi se vovit súbditum
humilitáte obœdiens,
Christi, carnis mundítie,
sponsi æmulátor vírginum.

Tibi placére géstiit
tibíque adhǽsit únice,
mentem, verba vel ópera
amóris fovens ígnibus.

His caritátis vínculis
in terris tibi déditus,
liber ad astra iúgiter
triumphatúrus pródiit.

Eius exémplis éxcitos
da gradi nos alácriter,
ut te cum Nato et Spíritu
laudémus hymnis cǽlicis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Psalmus 38 (39)
Ægrotantis deprecatio

Vanitati creatura subiecta est ... propter eum qui subiecit eam in spe. (Rom 8, 20)

I

2 Dixi: "Custódiam vias meas, *
      ut non delínquam in lingua mea;
   ponam ori meo custódiam, *
      donec consístit peccátor advérsum me." –

3 Tacens obmútui et sílui absque ullo bono, *
      et dolor meus renovátus est.
4 Concáluit cor meum intra me, *
      et in meditatióne mea exársit ignis.
5 Locútus sum in lingua mea: *
      "Notum fac mihi, Dómine, finem meum;
   et númerum diérum meórum quis est, *
      ut sciam quam brevis sit vita mea." –

6 Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos, *
      et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.
   Etenim univérsa vánitas omnis homo constitútus est. *
      Etenim ut imágo pertránsit homo.
7 Etenim vánitas est et concitátur; *
      thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

II

8 Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine? *
      Spes mea apud te est.
9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me, *
      oppróbrium insipiénti ne ponas me.
10 Obmútui et non apériam os meum, *
       quóniam tu fecísti. –

11 Amove a me plagas tuas: *
       ab ictu manus tuæ ego deféci.
12 In increpatiónibus, propter iniquitátem, corripuísti hóminem, †
       et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius. *
       Etenim vánitas omnis homo. –

13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, *
       et clamórem meum áuribus pércipe.
    Ad lácrimas meas ne obsurdéscas, †
       quóniam ádvena ego sum apud te, *
       peregrínus sicut omnes patres mei.
14 Avértere a me, ut refrígerer, *
       priúsquam ábeam et non sim ámplius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Psalmus 51 (52)
Contra calumniatorem

Qui gloriatur, in Domino glorietur. (1 Cor 1, 31)

3 Quid gloriáris in malítia, *
      qui potens es iniquitáte?
4 Tota die insídias cogitásti; *
      lingua tua sicut novácula acúta, qui facis dolum.
5 Dilexísti malítiam super benignitátem, †
      mendácium magis quam loqui æquitátem. *
6    Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa. –

7 Proptérea Deus déstruet te in finem; †
      evéllet te et emigrábit te de tabernáculo *
      et radícem tuam de terra vivéntium.
8 Vidébunt iusti et timébunt *
      et super eum ridébunt:
9 „Ecce homo, qui non pósuit Deum refúgium suum, †
      sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum *
      et præváluit in insídiis suis.“ –

10 Ego autem sicut virens olíva in domo Dei. †
       Sperávi in misericórdia Dei *
       in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
11 Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; †
       et exspectábo nomen tuum, quóniam bonum est, *
       in conspéctu sanctórum tuórum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

V. Convertímini et ágite pæniténtiam.
R. Fácite vobis cor novum et spíritum novum.

LECTIO PRIOR

De libro Exodi

17, 1-16

Aqua de petra. Pugna adversus Amalec

     In diébus illis: Profécta omnis congregátio filiórum Israel de desérto Sin per mansiónes suas iuxta sermónem Dómini castrametáti sunt in Ráphidim, ubi non erat aqua ad bibéndum pópulo. Qui iurgátus contra Móysen ait: «Da nobis aquam, ut bibámus». Quibus respóndit Móyses: «Quid iurgámini contra me? Cur tentátis Dóminum?». Sitívit ergo ibi pópulus præ aquæ penúria et murmurávit contra Móysen dicens: «Cur fecísti nos exíre de Ægýpto, ut occíderes nos et líberos nostros ac iuménta siti?». Clamávit autem Móyses ad Dóminum dicens: «Quid fáciam pópulo huic? Adhuc páululum et lapidábunt me». Et ait Dóminus ad Móysen: «Antecéde pópulum et sume tecum de senióribus Israel et virgam, qua percussísti flúvium, tolle in manu tua et vade. En ego stabo coram te ibi super petram Horeb; percutiésque petram, et exíbit ex ea aqua, ut bibat pópulus». Fecit Móyses ita coram senióribus Israel. Et vocávit nomen loci illíus Massa et Meríba, propter iúrgium filiórum Israel et quia tentavérunt Dóminum dicéntes: «Estne Dóminus in nobis an non?».
     Venit autem Amalec et pugnábat contra Israel in Ráphidim. Dixítque Móyses ad Iósue: «Elige nobis viros et egréssus pugna contra Amalec; cras ego stabo in vértice collis habens virgam Dei in manu mea». Fecit Iósue, ut locútus erat ei Móyses, et pugnávit contra Amalec; Móyses autem et Aaron et Hur ascendérunt super vérticem collis. Cumque leváret Móyses manus, vincébat Israel; sin autem remisísset, superábat Amalec. Manus autem Móysi erant graves; suméntes ígitur lápidem posuérunt subter eum, in quo sedit; Aaron autem et Hur sustentábant manus eius ex utráque parte. Et factum est ut manus eius non lassaréntur usque ad occásum solis. Vicítque Iósue Amalec et pópulum eius in ore gládii. Dixit autem Dóminus ad Móysen: «Scribe hoc ob monuméntum in libro et trade áuribus Iósue; delébo enim memóriam Amalec sub cælo». Ædificavítque Móyses altáre et vocávit nomen eius Dóminus Nissi (Dóminus vexíllum meum) dicens: «Quia manus contra sólium Dómini: bellum Dómino erit contra Amalec a generatióne in generatiónem».

RESPONSORIUM

Cf. Is 12, 3. 4; cf. Io 4, 14

R. Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris, * et dicétis in die illa: Confitémini Dómino et invocáte nomen eius.
V. Aqua, quam ego dabo vobis, fiet in vobis fons aquæ saliéntis in vitam ætérnam. * Et dicétis in die illa: Confitémini Dómino et invocáte nomen eius.

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Irenǽi epíscopi Advérsus hǽreses

(Lib. 4, 14, 2-3; 15, 1: SCh 100, 542.548)

Per typos discebat Israel timere Deum et perseverare in obsequiis eius

     Sic Deus ab inítio hóminem quidem plasmávit propter suam munificéntiam; patriárchas vero elégit propter illórum salútem; pópulum vero præformábat, docens indocíbilem sequi Deum; prophétas vero præstruébat, in terra assuéscens hóminem portáre eius Spíritum et communiónem habére cum Deo; ipse quidem nullíus índigens, iis vero, qui índigent eius, suam præbens communiónem; et iis qui ei complacébant fabricatiónem salútis ut architéctus delíneans, et non vidéntibus in Ægýpto a semetípso dans manducatiónem, et iis qui inquiéti erant in erémo dans aptíssimam legem, et his qui in bonam terram introiérunt dignam præbens hereditátem, et iis qui convertúntur ad Patrem saginátum occídens vítulum et primam stolam donans, multis modis compónens humánum genus ad consonántiam salútis.
     Et propter hoc Ioánnes in Apocalýpsi ait: Et vox eius quasi vox aquárum multárum. Vere enim multæ aquæ Spíritus Dei, quóniam dives et quóniam magnus est Pater. Et per omnes illos tránsiens Verbum sine invídia utilitátem præstábat eis qui subiécti sibi erant, omni condicióni congruéntem et aptam legem conscríbens.
     Sic autem et pópulo tabernáculi factiónem et ædificatiónem templi et levitárum electiónem, sacrifícia quoque et oblatiónes et mundatiónes et réliquam omnem lege statuébat deservitiónem.
     Ipse quidem nullíus horum est índigens — est enim semper plenus ómnibus bonis, omnémque odórem suavitátis et omnes suaveoléntium vaporatiónes habens in se, étiam ántequam Móyses esset, — fácilem autem ad idóla revérti pópulum erudiébat, per multas vacatiónes prǽstruens eos perseveráre et servíre Deo, per ea quæ erant secúnda ad prima vocans, hoc est per týpica ad vera et per temporália ad ætérna et per carnália ad spiritália et per terréna ad cæléstia, quemádmodum dictum est Móysi quóniam fácies ómnia secúndum typum eórum quæ vidísti in monte.
     Quadragínta enim diébus discébat tenére sermónes Dei et charactéres cæléstes et imágines spiritáles et præfiguratiónes futurórum, quemádmodum et Paulus ait: Bibébant enim de sequénti petra, petra autem erat Christus. Et rursum prædíctis iis quæ in lege sunt, íntulit: Omnia hæc autem in figúra veniébant illis; scripta sunt autem ad correptiónem nostram, in quos finis sæculórum devénit.
     Per typos ergo discébant timére Deum et perseveráre in obséquiis eius. Itaque lex et disciplína erat illis et prophetía futurórum.

RESPONSORIUM

Gal 3, 24-25.23

R. Lex pædagógus noster fuit in Christum, ut ex fide iustificémur; * at ubi venit fides, iam non sumus sub pædagógo.
V. Prius quam veníret fides, sub lege custodiebámur, conclúsi in eam fidem, quæ revelánda erat. * At ubi venit fides, iam non sumus sub pædagógo.

LECTIO TERTIA

ORATIO

Orémus:
Dios, Padre de misericordia, que has llamado a la Beata Ascensión a servirte con generosidad en los más necesitados, concédenos por su intercesión descubrir los tesoros de tu amor y compartirlos con todos los hombres. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive e reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, y es Dios por los siglos de los siglos.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)