☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

21 maius 2016
Pro O.P.: B. Hyacinthi Mariæ Cormier, presbyteri, memoria


Natus Aureliani (Orléans) anno 1832, vix presbyter ordinatus anno 1856 inter Fratres prædicatores adscitus est, ea ætate qua Ordo S. Dominici in Francia renascebatur. De vita regulari et sacris studiis optime meritus, quinquaginta septem per annos (1859-1916) officio fratres instituendi vel regendi functus est prudenter et suaviter; ab anno quidem 1904 usque ad 1916, Magister Ordinis fuit. Multa scripsit de rebus asceticis et hagiographicis, vel ad ædificationem aliorum Ordinis sodalium. Romæ obiit die 17 decembris 1916 et sepultus est in Ecclésia Ss. Dominici et Xysti apud Pontificiam Universitatem S. Thomam de Urbe; Ioannes Paulus II, die 20 novembris anno 1994, eum inter Beatos adscripsit. Eius memoria hac die celebratur, qua in Magistrum Ordinis electus est (1904).

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Læti coléntes fámulum
qui te perfécte cóluit,
tibi gratánter, Dómine,
amóris hymnum prómimus.

Christi fidélis ássecla,
ultro relíquit gáudia
cuncta quæ mundus éxhibet
fugáces atque cópias.

Tibi se vovit súbditum
humilitáte obœdiens,
Christi, carnis mundítie,
sponsi æmulátor vírginum.

Tibi placére géstiit
tibíque adhǽsit únice,
mentem, verba vel ópera
amóris fovens ígnibus.

His caritátis vínculis
in terris tibi déditus,
liber ad astra iúgiter
triumphatúrus pródiit.

Eius exémplis éxcitos
da gradi nos alácriter,
ut te cum Nato et Spíritu
laudémus hymnis cǽlicis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum.

Psalmus 106 (107)
Pro liberatione gratiarum actio

Verbum misit Deus filiis Israel evangelizans pacem per Iesum Christum. (Act 10, 36)

I

1 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
      quóniam in sǽculum misericórdia eius.
2 Dicant, qui redémpti sunt a Dómino, *
      quos redémit de manu adversárii,
3 et de regiónibus congregávit eos, †
      a solis ortu et occásu, *
      ab aquilóne et mari. –

4 Erravérunt in solitúdine, in inaquóso, *
      viam civitátis habitatiónis non invenérunt.
5 Esuriéntes et sitiéntes, *
      ánima eórum in ipsis defécit.
6 Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
      et de necessitátibus eórum erípuit eos. –

7 Et dedúxit eos in viam rectam, *
      ut irent in civitátem habitatiónis.
8 Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius *
      et mirabília eius in fílios hóminum,
9 quia satiávit ánimam sitiéntem *
      et ánimam esuriéntem replévit bonis. –

10 Sedéntes in ténebris et umbra mortis, *
      vincti in mendicitáte et ferro,
11 quia exacerbavérunt elóquia Dei *
      et consílium Altíssimi sprevérunt.
12 Et humiliávit in labóribus cor eórum, *
      infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
13 Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
      et de necessitátibus eórum liberávit eos. –

14 Et edúxit eos de ténebris et umbra mortis *
      et víncula eórum dirúpit.
15 Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius *
      et mirabília eius in fílios hóminum,
16 quia contrívit portas ǽreas *
      et vectes férreos confrégit.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum.

Ant. 2 Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.

II

17 Stulti facti sunt in via iniquitátis suæ *
      et propter iniustítias suas afflícti sunt;
18 omnem escam abomináta est ánima eórum, *
      et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
19 Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
      et de necessitátibus eórum liberávit eos.
20 Misit verbum suum et sanávit eos *
      et erípuit eos de interitiónibus eórum.
21 Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius *
      et mirabília eius in fílios hóminum,
22 et sacríficent sacrifícium laudis *
      et annúntient ópera eius in exsultatióne. –

23 Qui descéndunt mare in návibus, *
      faciéntes operatiónem in aquis multis,
24 ipsi vidérunt ópera Dómini *
      et mirabília eius in profúndo.
25 Dixit et excitávit spíritum procéllæ, *
      et exaltáti sunt fluctus eius.
26 Ascéndunt usque ad cælos †
      et descéndunt usque ad abýssos; *
      ánima eórum in malis tabescébat.
27 Turbáti sunt et moti sunt sicut ébrius, *
      et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
28 Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
      et de necessitátibus eórum edúxit eos. –

29 Et státuit procéllam eius in auram, *
      et tacuérunt fluctus eius.
30 Et lætáti sunt quia siluérunt, *
      et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
31 Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius *
      et mirabília eius in fílios hóminum,
32 et exáltent eum in ecclésia plebis *
      et in convéntu seniórum laudent eum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.

Ant. 3 Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.

III

33 Pósuit flúmina in desértum *
      et éxitus aquárum in sitim,
34 terram fructíferam in salsúginem *
      a malítia inhabitántium in ea.
35 Pósuit desértum in stagna aquárum *
      et terram sine aqua in éxitus aquárum. –

36 Et collocávit illic esuriéntes, *
      et constituérunt civitátem habitatiónis.
37 Et seminavérunt agros et plantavérunt víneas *
      et fecérunt fructum in provéntum suum.
38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis, *
      et iuménta eórum non minorávit.
39 Et pauci facti sunt et vexáti sunt *
      a tribulatióne malórum et dolóre. –

40 Effúdit contemptiónem super príncipes *
      et erráre facit eos in desérto ínvio.
41 Et suscépit páuperem de inópia *
      et pósuit sicut oves famílias.
42 Vidébunt recti et lætabúntur, *
      et omnis iníquitas oppilábit os suum.
43 Quis sápiens, et custódiet hæc *
      et intélleget misericórdias Dómini?

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.

V. Dómine, véritas tua usque ad nubes.
R. Iudícia tua abýssus multa.

LECTIO PRIOR

De libro Qóhelet

11, 7 – 12, 14
Sententiæ de senectute
Dulce lumen et delectábile est óculis vidére solem. Si annis multis víxerit homo et in his ómnibus lætátus fúerit, meminísse debet tenebrósi témporis, quod multum erit: omne quod vénerit, vánitas.
     Lætáre ergo iúvenis in adulescéntia tua, et in bono sit cor tuum in diébus iuventútis tuæ, et ámbula in viis cordis tui et in intúitu oculórum tuórum; et scito quod pro ómnibus his addúcet te Deus in iudícium. Aufer curam a corde tuo et ámove malum a carne tua; adulescéntia enim et iuvéntus vanæ sunt.
     Meménto Creatóris tui in diébus iuventútis tuæ, ántequam véniat tempus afflictiónis, et appropínquent anni, de quibus dicas: «Non mihi placent»; ántequam tenebréscat sol et lumen et luna et stellæ, et revertántur nubes post plúviam; quando commovebúntur custódes domus, et nutábunt viri fortíssimi, et otiósæ erunt moléntes imminúto número, et tenebréscent vidéntes per forámina, et claudéntur óstia in platéa submíssa voce moléntis, et consúrgent ad vocem vólucris, et subsídent omnes fíliæ cárminis; excélsa quoque timébunt et formidábunt in via.
     Florébit amýgdalus, reptábit locústa, et dissipábitur cápparis, quóniam ibit homo in domum æternitátis suæ, et circuíbunt in platéa plangéntes, ántequam rumpátur funículus argénteus, et frangátur lécythus áureus, et conterátur hýdria super fontem, et confringátur rota super cistérnam, et revertátur pulvis in terram suam, unde erat, et spíritus rédeat ad Deum, qui dedit illum. Vánitas vanitátum, dixit Ecclesiástes, et ómnia vánitas.
     Cumque esset sapientíssimus, Ecclesiástes dócuit ínsuper pópulum sciéntiam; ponderávit et investígans compósuit parábolas multas. Quæsívit Ecclesiástes verba delectabília et conscrípsit sermónes rectíssimos ac veritáte plenos.
     Verba sapiéntium sicut stímuli, et quasi clavi defíxi sunt magístri collatiónum; data sunt a pastóre uno. His ámplius fili mi, ne requíras: faciéndi plures libros nullus est finis, frequénsque meditátio carnis afflíctio est.
     Finis loquéndi, ómnibus audítis: Deum time et mandáta eius obsérva; hoc est enim omnis homo. Et cuncta, quæ fiunt, addúcet Deus in iudícium circa omne occúltum, sive bonum sive malum.
 

RESPONSORIUM

Ps 70 (71), 17. 9a; cf. Ps 15 (16), 11

R. Deus, docuísti me a iuventúte mea, et usque nunc annuntiábo mirabília tua.. * Ne proícias me in témpore senectútis.
V. Adimplébis me lætítia cum vultu tuo, delectatiónes in déxtera tua usque in finem. * Ne proícias me in témpore senectútis.
 

LECTIO ALTERA

E lítteris B. Hyacínthi Maríæ Cormier ad univérsum Ordinem Fratrum prædicatórum, die 29 iúnii 1904 post suam electiónem in Magístrum eiúsdem Ordinis diréctis

(Acta Cap. Gen. OP 1904, pp. IX-XV)

Omnia nostra instaurare in Dominico

     Quodam intérno fídei dictámine, uti sperámus, móniti ac roboráti, vota patrum capitulárium, totíus Ordinis persónam geréntium, accépimus tamquam manifestatiónem voluntátis ipsíus sancti fundatóris Domínici, cui filiáliter a iuventúte deservíre sacrum et gratíssimum habúimus. Mandátum ígitur nobis concréditum accépimus, oneríque colláto húmeros in nómine Dómini subiécimus, eam in spem erécti, obséquium illud obœdiéntiæ nostræ a Dómino nobis impetratúrum non absímile ex parte fratrum nostrórum docilitátem, ut eos cum gáudio et non geméntes (Hebr 13, 17) dúcere valeámus in sémitis vocatiónis nostræ.
     Ad opus tam pulchrum, sed simul tam árduum, felíciter exsequéndum, infirmitátem nostram ádiuvet Spíritus Sanctus, præsértim Spíritus consílii, fortitúdinis et pietátis, eníxis précibus exorátus.
     Ea síquidem mente eadémque ratióne qua Pius X ab inítio sui pontificátus ómnia instauráre in Christo (Eph 1, 10) sibi propósuit, nobis quoque nihil cordi magis est, quam ómnia nostra instauráre in Domínico: ita ut idem spíritus oratiónis, pœniténtiæ, humilitátis, paupertátis, obœdiéntiæ, misericórdiæ in próximos, ardentísque pro fídei defensióne zeli quo præstábat sanctíssimus Patriárcha, in nobis vígeat, a nobis propagétur. Hanc hereditátem custodiéntes, hoc taléntum ad usúram studióse ponéntes, iure meritóque cor nostrum in gratiárum actiónes effundémus, et cum Psalmísta canémus: Ecce quam bonum et quam iucundum abitare fratres in unum (Ps 132, 1).
     Stemus in unum, non équidem spíritus próprii, seu utilitátis privátæ consíliis indulgéntes, sed iuxta consília Dei in nos miseréntis. In unum, vidélicet cum Dómino nostro Iesu Christo, religiósæ sanctitátis primo auctóre et consummatóre (Hebr 12, 2), qui suis vulnéribus sacris, spíritus religiósi nobis fontes áperit copiósos, nosque secum vult consepúltos in mortem (Rom 6, 4), mortem autem crucis (Phil 2, 8). In unum, cum immaculáta sponsa Christi, sancta matre Ecclésia, quæ tot grátias et privilégia nobis cóntulit, quo libéntius, ipsa dirigénte, impendámus et superimpendámur (cf. 2 Cor 12, 15) ad prædicánda ubíque terrárum mystéria fídei, effundénda Redemptiónis benefícia.
     In unum, cum beatíssimo patre Domínico, cuius præcláras virtútes eximiáque exémpla scrutári, perlégere, in ómnibus étiam mínimis imitári numquam desistémus.
     In unum, inter nos, ádeo ut natiónum et linguárum divérsitas nedum unitátem labefáctet, eam pótius corróboret, suísque varietátibus mire décoret.
     Huius útique germanitátis animórum stirps semper virens erit ipsémet sanctus Patriárcha, cuius, licet immériti, propáges sumus, ipsáque pro pretiósis consectáriis habébit méntium consensiónem, morum conformitá tem, conventuális consórtii amoenitátem, in opéribus apostólicis vírium et talentórum plenam consociatiónem.
     Profécto bonum et iucúndum proínde nobis erit, non modo habitáre in unum; sed et simul oráre, simul vigíliis sacris atténdere, simul proeliári, simul contrária pati, simul tandem mortem obíre, oratiónibus et assisténtia fratrum abundánter confortáti. In hac hora supréma, ad lucem æternitátis excelléntiam vocatiónis nostræ clárius perspiciéntes, exclamáre non desistémus: Grátias Deo super inenarrábili dono eius (2 Cor 9, 15).

RESPONSORIUM

Rom 12, 5; Eph 4, 7; Ps 132, 1

R. Multi unum corpus sumus in Christo, sínguli autem alter alteríus membra. * Unicuíque autem nostrum data est grátia secúndum mensúram donatiónis Christi.
V. Ecce quam bonum et quam iucúndum, habitáre fratres in unum. * Unicuíque autem nostrum data est grátia secúndum mensúram donatiónis Christi.

 

ORATIO

Orémus:
Deus, qui beátum Hyacínthum Maríam Cormier consílii et pietátis donis ardentíque sacræ doctrínæ zelo claréscere voluísti, eius intercessióne et exémplo concéde, ut família tua, semper et ubíque, sapiénti et férvido regímine gubernétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)