☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

25 maius 2018
S. Mariæ Magdalenæ de’ Pazzi, virginis, memoria ad libitum


Florentiæ nata est anno 1566; pie educata et inter Sorores Carmelitas adscripta, absconditam vitam orationis et abnegationis duxit, pro Ecclesiæ reformatione enixe precabatur, et sorores ad perfectionem direxit. Multis donis a Deo insignita, obiit anno 1607.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Dulci deprómat cármine
devóta plebs sollémnia,
dum in cælórum cúlmine
hæc virgo micat glória.

Virgo, quæ Christi láudibus
vacávit iam viríliter,
sanctórum nunc agmínibus
coniúngitur felíciter.

Vicit per pudicítiam
infírmæ carnis vítium;
sprevit mundi blandítiam
Christi sequens vestígium.

Per hanc nos, Christe, dírige
servans a cunctis hóstibus;
culpárum lapsus córrige
nos ímbuens virtútibus.

Iesu, tibi sit glória,
qui natus es de Vírgine,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.

Psalmus 68 (69), 2-22. 30-37
Zelus domus tuæ comedit me

Dederunt ei vinum bibere cum felle mixtum. (Mt 27, 34)

I

2 Salvum me fac, Deus, *
      quóniam venérunt aquæ usque ad guttur meum.
3 Infíxus sum in limo profúndi, et non est substántia; *
      veni in profúnda aquárum, et fluctus demérsit me.
4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; *
      defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, *
      qui odérunt me gratis.
   Confortáti sunt, qui persecúti sunt me inimíci mei mendáces; *
      quæ non rápui, tunc exsolvébam. –

6 Deus, tu scis insipiéntiam meam, *
      et delícta mea a te non sunt abscóndita.
7 Non erubéscant in me, qui exspéctant te, *
      Dómine, Dómine virtútum.
   Non confundántur super me, *
      qui quærunt te, Deus Israel. –

8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium, *
     opéruit confúsio fáciem meam;
9 extráneus factus sum frátribus meis *
       et peregrínus fíliis matris meæ. –

10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me, *
       et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
11 Et flevi in ieiúnio ánimam meam, *
       et factum est in oppróbrium mihi. –

12 Et pósui vestiméntum meum cilícium, *
       et factus sum illis in parábolam.
13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta, *
       et in me canébant, qui bibébant vinum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

II

14 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine! *
       in témpore benepláciti, Deus.
    In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, *
       in veritáte salútis tuæ.
15 Eripe me de luto, ut non infígar, †
       erípiar ab iis, qui odérunt me, *
       et de profúndis aquárum.
16 Non me demérgat fluctus aquárum, †
       neque absórbeat me profúndum, *
       neque úrgeat super me púteus os suum. –

17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua; *
       secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo; *
       quóniam tríbulor, velóciter exáudi me. –

19 Accéde ad ánimam meam, víndica eam, *
       propter inimícos meos rédime me.
20 Tu scis oppróbrium meum *
       et confusiónem meam et reveréntiam meam. –

    In conspéctu tuo sunt omnes, qui tríbulant me; *
21    oppróbrium contrívit cor meum, et elángui.
    Et sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit, *
       et qui consolarétur, et non invéni.
22 Et dedérunt in escam meam fel, *
       et in siti mea potavérunt me acéto.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.

III

30 Ego autem sum pauper et dolens; *
       salus tua, Deus, súscipit me.
31 Laudábo nomen Dei cum cántico *
       et magnificábo eum in laude.
32 Et placébit Dómino super taurum, *
       super vítulum córnua producéntem et úngulas. –

33 Vídeant húmiles et læténtur; *
       quǽrite Deum, et vivet cor vestrum,
34 quóniam exaudívit páuperes Dóminus *
       et vinctos suos non despéxit.
35 Laudent illum cæli et terra, *
       mária et ómnia reptília in eis.
36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion †
       et ædificábit civitátes Iudæ; *
       et inhabitábunt ibi et possidébunt eam.
37 Et semen servórum eius hereditábunt eam *
       et, qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.

V. Dóminus vias suas docébit nos.
R. Et ambulábimus in sémitis eius.

LECTIO PRIOR

De libro Qóhelet

8, 5 – 9, 10
Consolatio sapientis

     Qui custódit præcéptum, non experiétur quidquam mali; tempus et iudícium cor sapiéntis intéllegit. Omni enim negótio tempus est et iudícium, et multa hóminis afflíctio; ignórat enim quid futúrum sit, nam quómodo sit futúrum, quis nuntiábit ei? Non est in hóminis potestáte dominári super spíritum nec cohibére spíritum, nec habet potestátem supra diem mortis, nec ulla remíssio est ingruénte bello, neque salvábit impíetas ímpium.
     Omnia hæc considerávi et dedi cor meum cunctis opéribus, quæ fiunt sub sole, quo témpore dominátur homo hómini in malum suum. Et ita vidi ímpios sepúltos, discedéntes de loco sancto; in obliviónem cádere in civitáte, quod ita egérunt: sed et hoc vánitas est. Etenim, quia non profértur cito senténtia contra ópera mala, ídeo cor filiórum hóminum replétur, ut pérpetrent mala. Nam peccátor cénties facit malum et prolóngat sibi dies; verúmtamen novi quod erit bonum timéntibus Deum, qui veréntur fáciem eius. Non sit bonum ímpio, nec prolongábit dies suos quasi umbram, qui non timet fáciem Dómini.
     Est vánitas, quæ fit super terram: sunt iusti, quibus mala provéniunt, quasi ópera égerint impiórum, et sunt ímpii, quibus bona provéniunt, quasi iustórum facta hábeant; sed et hoc vaníssimum iúdico.
     Laudávi ígitur lætítiam quod non esset hómini bonum sub sole, nisi quod coméderet et bíberet atque gaudéret et hoc solum secum auférret de labóre suo in diébus vitæ suæ, quos dedit ei Deus sub sole. Cum appósui cor meum, ut scirem sapiéntiam et intellégerem occupatiónem, quæ versátur in terra, quod diébus et nóctibus somnum non capit óculis, ecce intelléxi quod ómnium óperum Dei nullam possit homo inveníre ratiónem eórum, quæ fiunt sub sole; et quanto plus laboráverit homo ad quæréndum, tanto minus invéniet; etiámsi díxerit sápiens se nosse, non póterit reperíre.
     Omnia hæc cóntuli in corde meo, ut curióse intellégerem quod iusti atque sapiéntes et ópera eórum sunt in manu Dei. Utrum amor sit an ódium, omníno nescit homo: coram illis ómnia. Sicut ómnibus sors una: iusto et ímpio, bono et malo, mundo et immúndo, immolánti víctimas et non immolánti. Sicut bonus sic et peccátor; ut qui iurat, ita et ille, qui iuraméntum timet.
     Hoc est péssimum inter ómnia, quæ sub sole fiunt, quia sors éadem cunctis; unde et corda filiórum hóminum impléntur malítia et stultítia in vita sua, et novíssima eórum apud mortuos. Qui enim sociátur ómnibus vivéntibus, habet fidúciam: mélior est canis vivus leóne mórtuo. Vivéntes enim sciunt se esse moritúros; mórtui vero nihil novérunt ámplius, nec habent ultra mercédem, quia oblivióni trádita est memória eórum. Amor quoque eórum et ódium et invídiæ simul periérunt, nec iam habent partem in hoc sǽculo et in ópere, quod sub sole géritur. Vade ergo et cómede in lætítia panem tuum et bibe cum gáudio vinum tuum, étenim iam diu placuérunt Deo ópera tua. Omni témpore sint vestiménta tua cándida, et óleum de cápite tuo non defíciat.
     Perfrúere vita cum uxóre, quam díligis, cunctis diébus vitæ instabilitátis tuæ, qui dati sunt tibi sub sole omni témpore vanitátis tuæ: hæc est enim pars in vita et in labóre tuo, quo labóras sub sole. Quodcúmque fácere potest manus tua, instánter operáre, quia nec opus nec rátio nec sapiéntia nec sciéntia erunt apud ínferos, quo tu próperas.
 

RESPONSORIUM

1 Cor 2, 9-10; Qoh 8, 17a

R. Quod óculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus his qui díligunt illum, * Nobis revelávit Deus per Spíritum suum, qui ómnia scrutátur, étiam profúnda Dei.
V. Omnium óperum Dei nullam potest homo inveníre ratiónem. * Nobis revelávit Deus per Spíritum suum, qui ómnia scrutátur, étiam profúnda Dei.

LECTIO ALTERA

Ex Scriptis de Revelatióne et de Probatióne sanctæ Maríæ Magdalénæ de’ Pazzi vírginis

(Mss. III, 186.264; IV, 716: Opera di S. M. Maddalena de‘Pazzi, Firenze, 1965, 4, pp. 200.269; 6, p. 194)

Veni, Sancte Spiritus

     Vere mirábile es, Verbum, in Spíritu Sancto, fáciens ut ille te in ánimam sic infúndat, ut cum Deo ipsa se coniúngat, Deum concípiat, Deum sápiat, nihil præter Deum degústet.
     Et venit Spíritus Sanctus in ánimam, pretióso signátus eo sigíllo sánguinis Verbi seu occísi Agni; quin étiam idem sanguis íncitat illum ut véniat, quamquam Spíritus ipse se movet ac veníre desíderat.
     Qui movens Spíritus in se est et Patris et Verbi substántia, atque ab esséntia proficíscitur Patris et a beneplácito Verbi, venítque tamquam fons in ánimam, quæ in eo submérgitur. Ac velut duo flúvii erumpéntes ita miscéntur ut minor suum amíttat nomen et maióris assúmat, eódem modo divínus hic Spíritus agit, cum in ánimam venit, ut se cum ea conglútinet. Opórtet autem ut ánima, quæ minor est, suum depérdat nomen ac Spirítui relínquat; quod fáciet, si ita in Spíritum se convérterit ut unum cum illo fiat.
     Hic autem Spíritus, thesaurórum qui sunt in sinu Patris dispensátor et conciliórum custos quæ inter Patrem et Fílium fiunt, tam suáviter se in ánimam infúndit, ut non percipiátur atque magnitúdine ipse sua a paucis æstimétur.
     Sua gravitáte se atque levitáte in ómnia loca movet quæ apta sint ac dispósita ad eum suscipiéndum. Frequénti sua loquéla summóque siléntio ab ómnibus audítur; dilectiónis ímpetu, immóbilis ipse et mobilíssimus, se ómnibus ínicit.
     Non sistis, Sancte Spíritus, in immóbili Patre neque in Verbo, et es tamen semper in Patre, et in Verbo, et in temetípso, et in cunctis beátis spirítibus et creatúris. Necessárius es creatúræ propter sánguinem effúsum ab unigénito Verbo, quod ex amóris veheméntia se fecit creatúræ suæ necessárium. Quiéscis in creatúris, quæ ita se dispónunt, ut, tuórum communicatióne múnerum, própriam tui similitúdinem in se per puritátem recípiant. Quiéscis in illis, quæ in se suscípiunt sánguinis Verbi efféctum seque digna tui habitácula effíciunt.
     Veni, Sancte Spíritus. Véniat únio Patris, beneplácitum Verbi. Tu, Spíritus veritátis, es prǽmium sanctórum, refrigérium animárum, lux tenebrárum, páuperum divítiæ, amántium thesáurus, esuriéntium satíetas, consolátio peregrinórum; tu dénique ille es, in quo omnes thesáuri continéntur.
     Veni, qui descéndens in Maríam fecísti, ut carnem súmeret Verbum, atque in nobis operáre per grátiam quod in illa es per grátiam naturámque operátus.
     Veni, qui es omnis castæ cogitatiónis aliméntum, fons omnis cleméntiæ, omnis puritátis cúmulus.
     Veni, et in nobis absúme quicquid ímpedit ne nos absumámur in te.

RESPONSORIUM

1 Cor 2, 9-10a

R. Oculus non vidit, nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit * Quæ præparávit Deus his qui díligunt illum.
V. Nobis autem revelávit Deus per Spíritum, * Quæ præparávit Deus his qui díligunt illum.

ORATIO

Orémus:
Deus, virginitátis amátor, qui beátam Maríam Magdalénam vírginem, tuo amóre succénsam, donis cæléstibus decorásti, da ut, quam hódie venerámur, eius puritátis caritatísque imitémur exémpla. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)