BREVIARIUM ROMANUM

3 iunius 2020
SS. Caroli Lwanga et sociorum, martyrum, memoria

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Rex glorióse mártyrum,
coróna confiténtium,
qui respuéntes térrea
perdúcis ad cæléstia,

Aurem benígnam prótinus
appóne nostris vócibus;
tropǽa sacra pángimus,
ignósce quod delíquimus.

Tu vincis in martýribus
parcéndo confessóribus;
tu vince nostra crímina
donándo indulgéntiam.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.

In illa hora factus est terræmotus magnus. (Ap 11, 13)

² Díligam te, Dómine, fortitúdo mea. *
³     Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus;
   Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum; *
      protéctor meus et cornu salútis meæ et suscéptor meus.
⁴ Laudábilem invocábo Dóminum, *
      et ab inimícis meis salvus ero. –

⁵ Circumdedérunt me fluctus mortis, *
      et torréntes Bélial conturbavérunt me;
⁶ funes inférni circumdedérunt me, *
      præoccupavérunt me láquei mortis.
⁷ In tribulatióne mea invocávi Dóminum, *
      et ad Deum meum clamávi;
   exaudívit de templo suo vocem meam, *
      et clamor meus in conspéctu eius introívit in aures eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.

Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.

⁸ Commóta est et contrémuit terra; †
      fundaménta móntium concússa sunt et commóta sunt, *
      quóniam irátus est.
⁹ Ascéndit fumus de náribus eius, †
      et ignis de ore eius dévorans; *
      carbónes succénsi processérunt ab eo.
¹⁰ Inclinávit cælos et descéndit, *
      et calígo sub pédibus eius. –

¹¹ Et ascéndit super cherub et volávit, *
      ferebátur super pennas ventórum.
¹² Et pósuit ténebras latíbulum suum, †
      in circúitu eius tabernáculum eius, *
      tenebrósa aqua, nubes áeris.
¹³ Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, *
      grando et carbónes ignis. –

¹⁴ Et intónuit de cælo Dóminus, †
      et Altíssimus dedit vocem suam: *
      grando et carbónes ignis.
¹⁵ Et misit sagíttas suas et dissipávit eos, *
      fúlgura iecit et conturbávit eos.
¹⁶ Et apparuérunt fontes aquárum, *
      et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum
    ab increpatióne tua, Dómine, *
      ab inspiratióne spíritus iræ tuæ. –

¹⁷ Misit de summo et accépit me *
      et assúmpsit me de aquis multis;
¹⁸ erípuit me de inimícis meis fortíssimis †
      et ab his, qui odérunt me, *
      quóniam confortáti sunt super me.
¹⁹ Oppugnavérunt me in die afflictiónis meæ, *
      et factus est Dóminus fulciméntum meum;
²⁰ et edúxit me in latitúdinem, *
      salvum me fecit, quóniam vóluit me.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.

Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.

²¹ Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
      et secúndum puritátem mánuum meárum reddet mihi,
²² quia custodívi vias Dómini, *
      nec ímpie recéssi a Deo meo.
²³ Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo, *
      et iustítias eius non réppuli a me;
²⁴ et fui immaculátus cum eo *
      et observávi me ab iniquitáte.
²⁵ Et retríbuit mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
      et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius. –

²⁶ Cum sancto sanctus eris *
      et cum viro innocénte ínnocens eris
²⁷ et cum elécto eléctus eris *
      et cum pervérso cállidus eris.
²⁸ Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies *
      et óculos superbórum humiliábis.
²⁹ Quóniam tu accéndis lucérnam meam, Dómine; *
      Deus meus illúminat ténebras meas.
³⁰ Quóniam in te aggrédiar hóstium turmas *
      et in Deo meo transíliam murum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.

V. Omnes mirabántur in verbis grátiæ.
R. Quæ procedébant de ore ipsíus.

LECTIO PRIOR

De libro Iob

     Omisérunt tres viri isti respondére Iob, eo quod iustus sibi viderétur. Et irátus indignatúsque est Eliu fílius Bárachel Buzítes de cognatióne Ram; irátus est autem advérsum Iob, eo quod iustum se esse díceret coram Deo. Porro advérsum amícos eius indignátus est, eo quod non inveníssent responsiónem, sed tantúmmodo condemnássent Iob. Igitur Eliu exspectávit Iob loquéntem, eo quod senióres essent, qui loquebántur; cum autem vidísset Eliu quod tres respondére non potuíssent, irátus est veheménter. Respondénsque Eliu fílius Bárachel Buzítes dixit: «Iúnior sum témpore, vos autem antiquióres; idcírco véritus sum et tímui vobis indicáre meam senténtiam. Audi ígitur, Iob, elóquia mea et omnes sermónes meos auscúlta. Ecce apérui os meum, loquátur lingua mea in fáucibus meis. Ex recto corde sermónes mei sunt, et senténtiam puram lábia mea loquéntur. Spíritus Dei fecit me et spiráculum Omnipoténtis vivificávit me. Si potes, respónde mihi, prǽpara te coram me et consíste. Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eódem luto abscíssus sum et ego. Verúmtamen terror meus non te térreat, et onus meum non sit tibi grave. Dixísti ergo in áuribus meis, et vocem verbórum tuórum audívi: “Mundus sum ego et absque delícto; immaculátus, et non est iníquitas in me. Quia querélas in me répperit, ídeo arbitrátus est me inimícum sibi; pósuit in nervo pedes meos, custodívit omnes sémitas meas”. Hoc est ergo, in quo non es iustificátus, respondébo tibi, quia maior est Deus hómine. Quare advérsus eum conténdis, quod non ad ómnia verba respónderit tibi? Semel lóquitur Deus, et secúndo idípsum non répetit. Per sómnium in visióne noctúrna, quando írruit sopor super hómines, et dórmiunt in léctulo; tunc áperit aures virórum et in visiónibus terret eos, ut avértat hóminem ab his, quæ facit, et líberet eum de supérbia, éruens ánimam eius a fóvea et vitam illíus, ut non tránseat canálem mortis. Increpat quoque per dolórem in léctulo, et trémitus óssium eius contínuus. Abominábilis ei fit in vita sua panis, et ánimæ illíus cibus ante desiderábilis. Tabéscet caro eius in conspéctu, et ossa, quæ non videbántur, nudabúntur. Appropinquávit corruptióni fóveæ et vita illíus mortíferis sédibus».

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Homilía Pauli papæ Sexti in canonizatióne mártyrum Ugandénsium hábita

     Hi mártyres Africáni albo victórum, quod est Martyrológium, páginam addunt, qua res simul funestíssimæ et magníficæ perhibéntur: páginam dícimus, sane dignam, quæ adiungátur egrégiis illis narratiónibus véteris Africæ, quas nos, hac ætáte vivéntes, útpote hómines módicæ fídei, opinabámur numquam habitúras esse æquam continuatiónem.
     Quis umquam suspicári pótuit, ut exémplum afferámus, ad acta illa, ánimos commovéntia, mártyrum Scillitanórum, mártyrum Carthaginiénsium, mártyrum «massæ cándidæ» Uticénsis, de quibus sanctus Augustínus et Prudéntius commémorant, mártyrum Ægýpti, quorum amplíssimam laudem apud Ioánnem Chrysóstomum scriptam invénimus, mártyrum persecutiónis Vandálicæ, nostris tempóribus novas histórias accessúras esse, quibus res non minus fórtiter gestæ, res non minus fúlgidæ narraréntur?
     Quis ánimo præsentíre pótuit fore, ut præcélsis sanctis martýribus et confessóribus Africánis, rerum memória notis, véluti Cypriáno, Felicitáti et Perpétuæ et Augustíno, viro summo, quondam aggregarémus Cárolum Lwanga, Matthíam Mulúmba Kalémba, quæ nómina cara nobis sunt, eorúmque vigínti sócios? Et mentióne digni sunt álii étiam, qui Anglicána institúta religiósa profiténtes, pro Christi nómine morte affécti sunt.
     Hi profécto mártyres Africáni novæ ætátis inítia ponunt. Oh! mens non ad persecutiónes et conflictatiónes religiósas convertátur, sed ad regeneratiónem christiánam et civílem.
     Africa enim, sánguine horum mártyrum irroráta, qui primi sunt novæ huius ætátis (et útinam, Deo volénte, postrémi, cum holocáustum eórum tantum sit tamque pretiósum!), Africa líbera et sui iuris facta renáscitur.
     Fácinus illud, quo ii oppréssi sunt, tam infándum est ac tam signíficans, ut sufficiéntes causæ eæque maniféstæ præbeántur, quibus novus pópulus ratióne moráli formétur, ut novæ consuetúdines spiritáles ad pósteros transmitténdæ invaléscant, ut quasi symbólice exprimátur ac provehátur tránsitus a símplici et rudi vitæ institúto, in quo non déerant egrégia quædam bona humána, sed quod inquinátum erat et infírmum ac véluti sui ipsíus servitúte tenebátur, ad cultum civílem, quo celsióres significatiónes mentis humánæ et altióres condiciónes vitæ sociális expetúntur.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Deus, qui sánguinem mártyrum semen christianórum esse fecísti, concéde propítius, ut tuæ ager Ecclésiæ, qui est beatórum Cároli eiúsque sociórum cruóre rigátus, in amplam tibi messem iúgiter fecundétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)