BREVIARIUM ROMANUM

4 aprilis 2022
S. Isidori, episcopi et Ecclesiæ doctoris, pro commemoratione

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS

Nunc tempus acceptábile
fulget datum divínitus,
ut sanet orbem lánguidum
medéla parsimóniæ.

Christi decóro lúmine
dies salútis émicat,
dum corda culpis sáucia
refórmat abstinéntia.

Hanc mente nos et córpore,
Deus, tenére pérfice,
ut appetámus próspero
perénne pascha tránsitu.

Te rerum univérsitas,
clemens, adóret, Trínitas,
et nos novi per véniam
novum canámus cánticum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Nunc ánima mea turbata est ... Pater, salvifica me ex hora hac? (Io 12, 27)

² Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
      neque in ira tua corrípias me. –

³ Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *
      sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
⁴ Et ánima mea turbáta est valde, *
      sed tu, Dómine, úsquequo? –

⁵ Convértere, Dómine, éripe ánimam meam; *
      salvum me fac propter misericórdiam tuam.
⁶ Quóniam non est in morte, qui memor sit tui, *
      in inférno autem quis confitébitur tibi? –

⁷ Laborávi in gémitu meo, †
      lavábam per síngulas noctes lectum meum; *
      lácrimis meis stratum meum rigábam.
⁸ Turbátus est a mæróre óculus meus, *
      inveterávi inter omnes inimícos meos. –

⁹ Discédite a me omnes, qui operámini iniquitátem, *
       quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
¹⁰ Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, *
       Dóminus oratiónem meam suscépit. –

¹¹ Erubéscant et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei; *
       convertántur et erubéscant valde velóciter.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Iterum venturus est iudicare vivos et mortuos.

²  Confitébor tibi, Dómine in toto corde meo, *
      narrábo ómnia mirabília tua.
³ Lætábor et exsultábo in te *
      psallam nómini tuo, Altíssime. –

⁴ Cum convertúntur inimíci mei retrórsum, *
      infirmántur et péreunt a fácie tua.
⁵ Quóniam fecísti iudícium meum et causam meam, *
      sedísti super thronum, qui iúdicas iustítiam.

⁶ Increpásti gentes, perdidísti ímpium; *
      nomen eórum delésti in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
⁷ Inimíci solitúdines sempitérnæ factæ sunt, *
      et civitátes destruxísti: périit memória eórum cum ipsis. –

⁸ Dóminus autem in ætérnum sedébit, *
      parávit in iudícium thronum suum.
⁹ et ipse iudicábit orbem terræ in iustítia, *
       iudicábit pópulos in æquitáte. –

¹⁰ Et erit Dóminus refúgium opprésso, *
       refúgium in opportunitátibus, in tribulatióne.
¹¹ Et sperent in te, qui novérunt nomen tuum, *
       quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

¹²  Psállite Dómino, qui hábitat in Sion; *
       annuntiáte inter gentes stúdia eius.
¹³  Quóniam requírens sánguinem, recordátus est eórum, *
      non est oblítus clamórem páuperum. –

¹⁴ Miserére mei, Dómine; †
      vide afflictiónem meam de inimícis meis, *
      qui exáltas me de portis mortis,
¹⁵ ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion, *
       exsúltem in salutári tuo. –

¹⁶ Infíxae sunt gentes in fóvea, quam fecérunt, †
       in láqueo isto, quem abscondérunt, *
       comprehénsus est pes eórum.
¹⁷ Manifestávit se Dóminus iudícium fáciens; *
       in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor. –

¹⁸ Converténtur peccatóres in inférnum, *
       omnes gentes, quæ obliviscúntur Deum.

¹⁹ Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; *
       exspectátio páuperum non períbit in ætérnum. –

²⁰ Exsúrge, Dómine, non confortétur homo; *
       iudicéntur gentes in conspéctu tuo. –
²¹ Constítue, Dómine, terrórem super eos, *
       sciant gentes quóniam hómines sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

V. Pænitémini et crédite Evangélio.
R. Appropinquávit enim regnum Dei.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Hebrǽos

     Non enim ángelis subiécit orbem terræ futúrum, de quo lóquimur. Testátus est autem in quodam loco quis dicens: «Quid est homo, quod memor es eius, aut fílius hóminis quóniam vísitas eum? Minuísti eum paulo minus ab ángelis, glória et honóre coronásti eum, ómnia subiecísti sub pédibus eius».
     In eo enim quod ei ómnia subiécit, nihil dimísit non subiectíbile ei. Nunc autem necdum vidémus ómnia subiécta ei; eum autem, qui paulo minus ab ángelis minorátus est, vidémus Iesum propter passiónem mortis glória et honóre coronátum, ut grátia Dei pro ómnibus gustáverit mortem.
     Decébat enim eum, propter quem ómnia et per quem ómnia, qui multos fílios in glóriam addúxit, auctórem salútis eórum per passiónes consummáre. Qui enim sanctíficat et qui sanctificántur ex uno omnes; propter quam causam non erubéscit fratres eos vocáre dicens: «Nuntiábo nomen tuum frátribus meis, in médio ecclésiæ laudábo te»; et íterum: «Ego ero fidens in eum»; et íterum: «Ecce ego et púeri, quos mihi dedit Deus».
     Quia ergo púeri communicavérunt sánguini et carni, et ipse simíliter participávit iísdem, ut per mortem destrúeret eum, qui habébat mortis impérium, id est Diábolum, et liberáret eos, qui timóre mortis per totam vitam obnóxii erant servitúti. Nusquam enim ángelos apprehéndit, sed semen Abrahae apprehéndit. Unde débuit per ómnia frátribus similári, ut miséricors fíeret et fidélis póntifex in iis, quæ sunt ad Deum, ut repropitiáret delícta pópuli; in quo enim passus est ipse tentátus, potens est eis, qui tentántur, auxiliári.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

Ex Commentário sancti Ioánnis Fisher, epíscopi et mártyris in psalmos

     Est Christus Iesus póntifex noster, pretiósum eius corpus sacrifícium nostrum, quod in ara crucis pro salúte ómnium hóminum immolávit.
     Sanguis, nostræ redemptiónis causa profúsus, non erat vitulórum aut hircórum (quemádmodum in lege antíqua), sed agni innocentíssimi Christi Iesu salvatóris nostri.
     Templum, in quo póntifex noster sacrum faciébat, non manufáctum, sed Dei solíus poténtia exædificátum fuit. Sánguinem enim suum in conspéctu mundi profúdit: quod útique templum est sola Dei manu fabrefáctum.
     Hoc vero templum duas partes habet: áltera terra est, quam nos nunc incólimus; áltera nobis mortálibus adhuc est incógnita.
     Primum quidem sacrifícium immolávit hic in terra, cum mortem acerbíssimam súbiit. Deínde vero, cum nova immortalitátis veste indútus per próprium sánguinem in sancta sanctórum, id est in cælum introívit: ubi et illum imménsi prétii sánguinem, quem pro cunctis homínibus peccáto obnóxiis sépties effúderat, ante thronum Patris cæléstis exhíbuit.
     Hoc autem sacrifícium tam est Deo gratum et accéptum, ut, simul atque illud conspéxerit, fácere non possit quin, nostri statim misértus, cleméntiam ómnibus vere pæniténtibus impéndat.
     Est porro ætérnum: nec síngulis solum annis (ut apud Iudǽos fiébat) sed et síngulis diébus ad nostram consolatiónem, adeóque síngulis étiam horis et moméntis offértur, ut fortíssimum solácium habeámus. Qua de re ab Apóstolo subiúngitur: Ætérna redemptióne invénta.
     Huius vero sancti et ætérni sacrifícii partícipes fiunt omnes, qui veram contritiónem ac pæniténtiam de sceléribus admíssis suscepérunt, quibus certum est ac deliberátum vítia deínceps non repétere, sed in cœpto virtútum stúdio constánter perseveráre.
     Quæ res a sancto Ioánne his verbis astrúitur: Filíoli mei, hæc scribo vobis ut non peccétis. Sed et si quis peccáverit, advocátum habémus apud Patrem, Iesum Christum iustum. Et ipse est propitiátio pro peccátis nostris: non pro nostris autem tantum, sed étiam pro totíus mundi.

RESPONSORIUM

LECTIO TERTIA

E libris Sententiárum sancti Isidóri epíscopi

     Oratiónibus mundámur, lectiónibus instrúimur; utrúmque bonum, si líceat; si non líceat, mélius est oráre quam légere.
     Qui vult cum Deo semper esse, frequénter debet oráre, frequénter et légere. Nam cum orámus, cum Deo ipsi lóquimur; cum vero légimus, Deus nobíscum lóquitur.
     Omnis proféctus ex lectióne et meditatióne procédit. Quæ enim nescímus, lectióne díscimus, quæ autem didícimus, meditatiónibus conservámus.
     Géminum confert donum léctio sanctárum Scripturárum: sive quia intelléctum mentis érudit, seu quod a mundi vanitátibus abstráctum hóminem ad amórem Dei perdúcit.
     Géminum lectiónis stúdium: primum, quómodo Scriptúræ intellegántur; secúndum, qua utilitáte vel dignitáte dicántur. Erit enim ántea quisque promptus, ad intellegéndum quæ legit, sequénter idóneus ad proferéndum quæ dídicit.
     Lector strénuus pótius ad impléndum quæ legit, quam ad sciéndum erit promptíssimus. Minor enim pœna est nescíre quid áppetas, quam ea quæ nóveris non implére. Sicut enim legéndo scire concupíscimus, sic sciéndo recta quæ didícimus implére debémus.
     Nemo potest sensum Scriptúræ sanctæ cognóscere, nisi legéndi familiaritáte, sicut est scriptum: Ama illam, et exaltábit te; glorificáberis ea, cum eam fúeris amplexátus.
     Quanto quisque magis in sacris elóquiis assíduus fúerit, tanto ex eis uberiórem intellegéntiam capit; sicut terra, quæ quanto ámplius excólitur, tanto ubérius fructíficat.
     Quidam habent intellegéntiæ ingénium, sed néglegunt lectiónis stúdium; et quod legéndo scire potuérunt, neglegéndo contémnunt. Quidam vero amórem sciéndi habent, sed tarditáte sensus præpediúntur; qui tamen assídua lectióne sápiunt, quod ingeniósi per desídiam non novérunt.
     Sicut qui tardus est ad capiéndum, pro intentióne tamen boni stúdii prǽmium pércipit, ita qui prǽstitum sibi ex Deo ingénium intellegéntiæ néglegit, condemnatiónis reus exsístit, quia donum quod accépit déspicit, et per desídiam delínquit.
     Doctrína sine adiuvánte grátia, quamvis infundátur áuribus, ad cor numquam descéndit; foris quidem pérstrepit, sed intérius nil próficit. Tunc autem Dei sermo infúsus áuribus ad cordis última pérvenit, quando Dei grátia mentem intérius, ut intéllegat, tangit.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Isidóri commemoratióne deférimus, ut Ecclésia tua eius intercessiónibus adiuvétur, cuius cæléstibus instrúitur disciplínis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)