lat

BREVIARIUM ROMANUM

12 augustus 2023
Pro O.P.: B. Ioannis de Salerno, presbyteri, pro commemoratione

E nobili Normannorum stirpe Salerni anno 1190 ortum habuit et anno 1219 iam sacerdotio et doctoratu auctus, prædicatione B. Reginaldi permotus Ordinem est ingressus. Eodem anno a S. Patre Dominico præfectus fuit fratribus ad conventum instituendum Florentiam missis. Multum pro tuenda fide catholica adlaboravit ac Florentiæ obdormivit in Domino anno 1242. Pius VI die 2 aprilis 1783 eius cultum confirmavit.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Christe, pastórum caput atque princeps,
géstiens huius celebráre festum,
débitas sacro pia turba psallit
  cármine laudes,

Hunc tibi eléctum fáciens minístrum
ac sacerdótem sócians, dedísti
dux ut astáret pópulo fidélis
  ac bonus altor.

Hic gregis ductor fuit atque forma,
lux erat cæco, mísero levámen,
próvidus cunctis pater omnibúsque
  ómnia factus.

Christe, qui sanctis méritam corónam
reddis in cælis, dócili magístrum
fac sequi vita, similíque tandem
  fine potíri.

Æqua laus summum célebret Paréntem
teque, Salvátor, pie rex, per ævum;
Spíritus Sancti résonet per omnem
  glória mundum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Psalmus 135 (136)
Hymnus paschalis

Domini res gestas narrare laudare est. (Cassiodorus)

I

1 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
2 Confitémini Deo deórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
3 Confitémini Dómino dominórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

4 Qui facit mirabília magna solus, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
5 Qui fecit cælos in intelléctu, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
6 Qui expándit terram super aquas, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
7 Qui fecit luminária magna, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
8 solem, ut præésset diéi, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
9 lunam et stellas, ut præéssent nocti, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

II

10 Qui percússit Ægýptum in primogénitis eórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
11 Qui edúxit Israel de médio eórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
12 in manu poténti et bráchio exténto, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
13 Qui divísit mare Rubrum in divisiónes, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
14 Et tradúxit Israel per médium eius, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
15 Et excússit pharaónem et virtútem eius in mari Rubro, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

III

16 Qui tradúxit pópulum suum per desértum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
17 Qui percússit reges magnos, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
18 et occídit reges poténtes, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
19 Sehon regem Amorræórum, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
20 et Og regem Basan, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
21 Et dedit terram eórum hereditátem, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
22 hereditátem Israel servo suo, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

23 Qui in humilitáte nostra memor fuit nostri, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius;
24 et redémit nos ab inimícis nostris, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.
25 Qui dat escam omni carni, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius. –

26 Confitémini Deo cæli, *
      quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

V. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.
R. Et sémitas tuas édoce me.

LECTIO PRIOR

De libro Osée prophétæ

5,15d-7,2
Vanitas insinceræ conversionis

     Hæc dicit Dóminus: «Ego quasi leæna Ephraim et quasi cátulus leónis dómui Iudæ; ego, ego cápiam et vadam, tollam, et non est qui éruat. Vadens revértar ad locum meum, donec pœnas solvant et quǽrant fáciem meam, in tribulatióne sua me desíderent. “Veníte, et revertámur ad Dóminum, quia ipse lacerávit et sanábit nos, percússit et curábit nos. Vivificábit nos post duos dies, in die tértia suscitábit nos, et vivémus in conspéctu eius. Sciámus sequamúrque, ut cognoscámus Dóminum. Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, et véniet quasi imber nobis temporáneus, quasi imber serótinus írrigans terram”. Quid fáciam tibi, Ephraim? Quid fáciam tibi, Iuda? Cáritas vestra quasi nubes matutína et quasi ros mane pertránsiens. Propter hoc dolávi per prophétas, occídi eos in verbis oris mei, sed ius meum quasi lux egrediétur; quia caritátem volo et non sacrifícium, et sciéntiam Dei plus quam holocáusta. Ipsi autem in Adam transgréssi sunt pactum; ibi prævaricáti sunt in me. Gálaad cívitas operántium iniquitátem maculáta sánguine. Et quasi insidiántes virum latrónes catérva sacerdótum; in via interfíciunt pergéntes Sichem, vere scelus operántur. In domo Israel vidi horréndum: ibi fornicatiónes Ephraim, contaminátus est Israel. Sed et tibi, Iuda, paráta est messis, cum convértero sortem pópuli mei. Cum sanáre vellem Israel, reveláta est iníquitas Ephraim et malítia Samaríæ, quia operáti sunt mendácium; et fur ingréssus est, foris autem spóliat turma latrónum. Et non dicunt in córdibus suis omnem malítiam eórum me recordári. Nunc circumdedérunt eos ópera sua, coram fácie mea facta sunt».

RESPONSORIUM

Mt 9, 13a; Os 6, 6b. 4c

R. Eúntes díscite quid est: * Misericórdiam volo et non sacrifícium, et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
V. Cáritas vestra quasi nubes matutína, et quasi ros mane pertránsiens. * Misericórdiam volo et non sacrifícium, et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

LECTIO ALTERA

Ex Actis Procéssus Beatificatiónis

(cf. SCCS, Offic. Hist. 358, Positio super martyrio et fama martyrii, Romæ 1992, pp. 146.447)

Par ses ères il accélérait la régénération de l’Église

     Rien ne nous consolait dans nos afflictions, rien ne nous fortifiait dans nos épreuves comme la pensée de Jésus régnant dans les cieux, et attentif du haut de son trône à nos combats; lui qui avant nous et pour nous avait été garotté, battu de verges, souffleté, couvert de crachats, couronné d’épines, vêtu d’une robe d’insensé, abreuvé de fiel et de vinaigre, cloué sur une croix, au pied de laquelle ses ennemis l’insultaient et le maudissaient. Cette vue spirituelle de notre Rédempteur faisait couler une douceur ineffable dans nos coeurs; nous n’apercevions alors ce qui nous entourait, que comme des motifs d’une joie très solide. Nous souffrions non seulement avec paix, mais avec goût, et nous mourions avec délices.
     Nos disgrâces et nos calamités furent, dans plusieurs, le prix de la vertu. Ceux en qui la déportation fut le prix des bonnes oeuvres, étaient ces respectables prêtres honorés du sacerdoce depuis si longtemps et dont la vie, depuis ce moment, avait été toute sacrifiée au bien des âmes et la gloire de Jésus-Christ et de son Église.
     Les discours enflammés du père Thomas [Rehm] ranimaient la confiance dans les âmes les plus affaissées sous le poids de l’infortune. Il espérait tellement de la bonté divine que, malgré la rigueur de ses châtiments, elle n’abandonnerait pas l’Église de France, qu’il croyait chaque instant toucher aumoment de sa délivrance et de sa régénération. Il tâchait, il est vrai, de l’accélérer par des prières ferventes. qui faisait sa plus ordinaire occupation. Le père Thomas jouissait, parmi les prêtres de son département, de la réputation d’un saint; et jamais nous ne vîmes rien en lui qui ne justifiât cette honorable qualification: il était surtout extrêmement dévoué la Sainte Vierge, et avait en elle une confiance vraiment filiale. La vertu angélique de ce religieux l’empêchait, en quelque sorte, de sentir les maux dont il était accablé, ainsi que ses confrères: et il les entretenait de Dieu avec une paix et un ravissement qui charmaient leurs peines.

RESPONSORIUM

Gal 6, 14; Hab 3, 18

R. Mihi absit gloriári, nisi in cruce Dómini nostri Iesu Christi, * per quem mihi mundus crucifíxus est, et ego mundo.
V. Ego autem in Dómino gaudébo, et exsultábo in Deo salvatóre meo. * Per quem mihi mundus crucifíxus est, et ego mundo.

ORATIO

Orémus:
Deus, qui in fídei increméntum, verbi tui præcónem Beátum Ioánnem exímium effecísti, eius nobis intercessióne largíre, ut quod corde crédimus ad iustítiam, ore ad salútem confiteámur.Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)