☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

28 september 2023
Pro O.P.: Ss. Dominici Ibáñez de Erquicia et Iacobi Kyushei Tomonaga, presbytorum, Laurentii Ruiz de Manila, laici, et sociorum, martyrum in Iaponia, memoria


Sub annis 1633, 1634, 1637 novum istud agmen 16 martyrum (cf. sub die 6 novembris) recensetur, qui omnes Nagasakii in Iaponia variis ministeriis, ordinatis et non ordinatis, in ædificationem Ecclesiæ adlaboraverunt et ibidem summo cruciatu supplicioque furcæ et foveæ perierunt: quorum corpora igni combusta fuerunt cineresque dispersæ.

Novem ex illis sunt ex Iaponia, quattuor ex Hispania, unus e Francia et alius ex Italia, alius denique e Manila. Hi omnes sunt Familiæ Dominicanæ utriusque sexus sodales vel cum ipsa consociati: quorum novem exstiterunt presbyteri – Dominicus Ibáñez de Erquicia († 1633), Iacobus Kyushei Gorobioye Tomonaga († 1633), Lucas Alonso a Spiritu Sancto († 1633), Iordanus Ansalone a Sancto Stephano († 1634), Thomas Hioji Rokuzayemon Nishi († 1634), Antonius González († 1637), Guillelmus Courtet († 1637), Michael de Aozaraza († 1637), Vincentius Schiwozuka († 1637) –, duo autem Fratres Cooperatores – Franciscus Schoyemon († 1633) et Matthæus Kohioye a S.Rosario († 1633) –, tres laici collaboratores et catechistæ – Michael Kurobioye († 1633), Lazarus de Kyoto († 1637) et Laurentius Ruiz de Manila, paterfamilias, qui Ecclesiæ Philippinarum exstat protomartyr († 1637).

Ioannes Paulus II die 18 octobris 1987 illos sollemniter sanctos declaravit: pulchrum exemplum præbent unitatis compositæ et communitatis christianæ ipsiusque Familiæ Dominicanæ.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Qui novos, Christe, mártyres
sub una iam concédis nos
festíva laude extóllere,
clamántum preces súscipe.

Ab horum nova sánguine
in nos ætas advéniat
fidélium, qui própriam
missiónem plane adímpleant.

Ecclésiæ vita flóreat,
fervéscat ómnium cáritas,
vocatorúmque númerum
ad ministrándum áugeas.

Et pax in mundum véniat
quam nequit ipse trádere
quia illam neque póssidet,
quæ donum tuum éminet.

Illórum fac ut sánguine
nitéscant mores iúvenum,
cæléstis grátiæ múnera
homínibus effúlgeant.

Te nunc, Redémptor, quǽsumus,
ut mártyrum consórtio
iungas precántes sérvulos
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.

Psalmus 17 (18), 31-51
Gratiarum actio

Si Deus pro nobis, quis contra nos? (Rom 8, 31)

IV

31 Deus, impollúta via eius, †
      elóquia Dómini igne examináta; *
      protéctor est ómnium sperántium in se.
32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? *
      Aut quæ munítio præter Deum nostrum?
33 Deus, qui præcínxit me virtúte *
      et pósuit immaculátam viam meam;
34 qui perfécit pedes meos tamquam cervórum *
      et super excélsa státuit me;
35 qui docet manus meas ad prœlium, *
      et tendunt arcum ǽreum bráchia mea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.

Ant. 2 Déxtera tua, Dómine, suscépit me.

V

36 Et dedísti mihi scutum salútis tuæ, †
      et déxtera tua suscépit me, *
      et exaudítio tua magnificávit me.
37 Dilatásti gressus meos subtus me, *
      et non sunt infirmáta vestígia mea.
38 Persequébar inimícos meos et comprehendébam illos *
      et non convertébar, donec defícerent.
39 Confringébam illos, nec póterant stare, *
      cadébant subtus pedes meos.
40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum *
      et supplantásti insurgéntes in me subtus me. –

41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum *
      et odiéntes me disperdidísti.
42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret, *
      ad Dóminum, nec exaudívit eos.
43 Et commínui eos ut púlverem ante fáciem venti, *
      ut lutum plateárum contrívi eos.
44 Eripuísti me de contradictiónibus pópuli, *
      constituísti me in caput géntium.
    Pópulus, quem non cognóvi, servívit mihi, *
45     in audítu auris obœdívit mihi.
46 Fílii aliéni blandíti sunt mihi, †
      fílii aliéni inveteráti sunt, *
      contremuérunt in ábditis suis.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Déxtera tua, Dómine, suscépit me.

Ant. 3 Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.

VI

47 Vivit Dóminus et benedíctus Adiútor meus, *
      et exaltétur Deus salútis meæ.
48 Deus qui das vindíctas mihi †
      et subdis pópulos sub me, *
      liberátor meus de inimícis meis iracúndis;
49 et ab insurgéntibus in me exáltas me, *
      a viro iníquo éripis me. –

50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine, *
      et nómini tuo psalmum dicam,
51 magníficans salútes regis sui †
      et fáciens misericórdiam christo suo, *
      David et sémini eius usque in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.

V. Revéla, Dómine, óculos meos.
R. Et considerábo mirabília de lege tua.

LECTIO PRIOR

De libro Ezechiélis prophétæ

37, 15-28
Unio inter Israel et Iuda adumbratur

     Factus est sermo Dómini ad me dicens: «Et tu, fili hóminis, sume tibi lignum unum et scribe super illud: Iudæ et fíliis Israel sóciis eius. Et tolle lignum álterum et scribe super illud: Ioseph, lignum Ephraim, et cunctæ dómui Israel sóciis eius. Et adiúnge illa unum ad álterum tibi in lignum unum; et erunt in uniónem in manu tua. Cum autem díxerint ad te fílii pópuli tui loquéntes: “Nonne índicas nobis, quid in his tibi velis?”, loquéris ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego assúmam lignum Ioseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Israel, quæ iunctæ sunt ei, et dabo eas páriter cum ligno Iudæ et fáciam eas in lignum unum, et erunt unum in manu mea. Erunt autem ligna, super quæ scrípseris in manu tua in óculis eórum, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego assúmam fílios Israel de médio natiónum, ad quas abiérunt, et congregábo eos úndique et addúcam eos ad humum suam et fáciam eos in gentem unam in terra, in móntibus Israel; et rex unus erit ómnibus ímperans, et non erunt ultra duæ gentes, nec dividéntur ámplius in duo regna. Neque polluéntur ultra in idólis suis et abominatiónibus suis et in cunctis iniquitátibus suis, et salvos eos fáciam de univérsis aversiónibus suis, quibus peccavérunt, et mundábo eos, et erunt mihi pópulus, et ego ero eis Deus. Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit ómnium eórum; in iudíciis meis ambulábunt et mandáta mea custódient et fácient ea. Et habitábunt super terram, quam dedi servo meo Iacob, in qua habitavérunt patres vestri; et habitábunt super eam, ipsi et fílii eórum et fílii filiórum eórum usque in sempitérnum, et David servus meus princeps eórum in perpétuum. Et percútiam illis fœdus pacis, pactum sempitérnum erit eis, et fundábo eos et multiplicábo; et dabo sanctuárium meum in médio eórum in perpétuum, et erit habitáculum meum in eis, et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi pópulus; et scient gentes quia ego Dóminus sanctificátor Israel, cum fúerit sanctuárium meum in médio eórum in perpétuum».“

RESPONSORIUM

Ez 37, 21. 22a; Io 10, 16b. 11b

R. Ecce ego assúmam fílios Israel et congregábo eos úndique, et fáciam eos in gentem unam, * Et fient unus grex, unus pastor.
V. Bonus pastor ánimam suam ponit pro óvibus. * Et fient unus grex, unus pastor.

LECTIO ALTERA

Ex epístula sancti Domínici Ibáñez de Erquicia, presbýteri et mártyris, ad patrem suum die 18 octóbris 1630 ex Iapónia dirécta

(cf. SCCS, Offic. Hist. 84, Positio super martyrio, Romæ 1979, pp. 116-118)

Coram Deo auxilio ero universo populo

     Aliquo tibi erunt solácio, dilectíssime pater, epístulæ meæ, cum áliter te consolári non possim nec cor meum filiále tibi monstráre nec auxílio tibi esse nisi coram Deo, quod quidem non néglego, paupéribus oratiónibus meis ac Missæ sacrifício: «sive vívimus sive mórimur». Idémque fácio pro ómnibus propínquis et univérso pópulo isto, quibus precor omne bonum.
     Abhinc annos octo, ínsulis Philippínis relíctis, in Iapóniam tránsii: hic autem vigínti iam annos persecútio contra Christiános orta est, quo témpore multi tam ex religiósis quam ex sæculáribus exstitérunt mártyres. Et cotídie magis ac magis urget persecútio ista, ita ut his duóbus præsértim annis infánda exstíterit. Prætérito enim anno, exeúnte mense Iúlio, in urbem ubi ipse nunc cómmoror crudélis venit præféctus, qui omnes éxitus terra maríque óbsidens ne quis effúgeret, Christiános tot talibúsque torméntis cœpit excruciáre et tam sǽviter, ut plúrimos ad lapsum indúceret, quo fidem Christi desérerent (...).
     Qua tempestáte paulum intermíssa, religiósos nitebántur cápere, ita ut omnes álius álibi nos abdámus, permutáto étiam cum indígenis hábitu, iísque qui religiósos repériant illi prétium pendant. Sic vero die vigésima Novémbris deprehendérunt in monte religiósum quemdam Ordinis Sancti Augustíni, et post tres dies in hac urbe cepérunt presbýterum Societátis Iesu, in hac regióne natum: qui quidem captus est tam prope locum ubi ego eram, ut hora sexta occúlto hábitu fúgerim e domo, providéntiæ Dei me commíttens (...).
     Próximo mense Maio fratrem cepérunt laicum Ordinis Sancti Francísci: ítaque nunc quinque religiósi sunt capti una cum univérsa plebe, qui fere quadringénti mártyres exstant. Superióre mense, multi sunt vivi combústi et círciter trigínta serra harundínea sunt secáti. Crudélia enim sunt torménta quibus nitúntur míseros cógere ad fidem deseréndam: álios coquunt paulátim aqua fervénti super caput eórum infúsa una cum súlphure, résina, óleo aliísque rebus quæ cruciátus áugeant; álios crucifígunt, álios in aquam demérgunt ut frígore moriántur, álios vero defódiunt usque ad médium córporis serráque harundínea paulátim secant, ita ut cruciátus per septem vel octo dies provehántur. Religiósos usque adhuc non áliter excrúciant nisi vivos crement lignis seórsum pósitis, ita ut flammis non circumvolúti paulátim moriántur.
     Ineo nunc perículum máximum persecutiónis huius, iam præséntio hanc epístulam extrémam fore quam ipse scriptúrus sim. Efficiámus ergo, pater mi amantíssime, ut in cælo nos videámus in ætérnum, nullam iam separatiónem timéntes. De hoc mundo ne sit nobis cura, quia exílium est nobis et séparat nos a Deo, qui totum nostrum est bonum. Idémque dico soróri meæ dilectíssimæ, ne obliviscátur me Deo commendáre, omnibúsque dico propínquis et notis salútem. Custódiat te Dóminus noster usque ad cæléstem pátriam.

RESPONSORIUM

Cf. Ap 12, 11-12 ; 2 Mac 7, 36

R. Vicérunt propter sánguinem Agni et propter verbum testimónii sui, et non dilexérunt ánimas suas usque ad mortem. * Proptérea lætámini, cæli, et qui habitátis in eis.
V. Módico labóre sustentáto, sub testaménto ætérnæ vitæ effécti sunt. * Proptérea lætámini, cæli, et qui habitátis in eis.
Vel alia lectio, libere a Provinciis eligenda, cum responsorio sequenti:

RESPONSORIUM

Rom 15, 15-16; 1, 9

R. Grátia data est mihi a Deo, ut sim miníster Christi Iesu in géntibus, sanctíficans Evangélium Dei, * ut fiat oblátio géntium accépta et sanctificáta in Spíritu Sancto.
V. Patri sérvio in spíritu meo in Evangélio Fílii eius. * Ut fiat oblátio géntium accépta et sanctificáta in Spíritu Sancto.

ORATIO

Orémus:
Beatórum mártyrum tuórum (Domínici) et Sociórum, Dómine, patiéntiam in servítio tui et próximi nobis concéde, quia in regno tuo sunt beáti qui persecutiónem patiúntur propter iustítiam. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Vel ut ad Vesperas:
Deus, cuius ineffábili misericórdia beátus (Domínicus) et Sócii mártyres, verbo et sánguine Christum prædicavérunt, da nos, eórum intercessióne, créscere in sciéntia tua, et in omni ópere bono fructificántes, secúndum Evangélii veritátem coram te fidéliter ambuláre. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)