Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
PER ANNUM, hebd. XVI
Per OP: B. Roberti Nutter, presbyteri et martyris, pro commemoratione
In memoria S. Mariæ in sab.
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Beáte (Beáta) martyr, próspera
diem triumphálem tuum,
quo sánguinis merces tibi
coróna vincénti datur.
Hic (Hæc) te ex tenébris sǽculi,
tortóre victo et iúdice,
evéxit ad cælum dies
Christóque ovántem réddidit.
Nunc angelórum párticeps
collúces insígni stola,
quam testis indomábilis
rivis cruóris láveras.
Adésto nunc et óbsecra,
placátus ut Christus suis
inclínet aurem prósperam,
noxas nec omnes ímputet.
Paulísper huc illábere
Christi favórem déferens,
sensus graváti ut séntiant
levámen indulgéntiæ.
Honor Patri cum Fílio
et Spíritu Paráclito,
qui te coróna pérpeti
cingunt in aula glóriæ. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Dóminus advocávit cælum et terram, ut discérnat pópulum suum.
Non veni solvere legem, sed adimplere. (Cf.Mt 5, 17)
I
1 Deus deórum Dóminus locútus est *
et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.
2 Ex Sion speciósa decóre Deus illúxit, *
3 Deus noster véniet et non silébit:
ignis consúmens est in conspéctu eius *
et in circúitu eius tempéstas válida. –
4 Advocábit cælum desúrsum *
et terram discérnere pópulum suum:
5 „Congregáte mihi sanctos meos, *
qui disposuérunt testaméntum meum in sacrifício.“
6 Et annuntiábunt cæli iustítiam eius, *
quóniam Deus iudex est.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Dóminus advocávit cælum et terram, ut discérnat pópulum suum.
Ant. 2 Invoca me in die tribulatiónis, et éruam te.
7 „Audi, pópulus meus, et loquar; †
Israel, et testificábor advérsum te: *
Deus, Deus tuus ego sum.
8 Non in sacrifíciis tuis árguam te; *
holocáusta enim tua in conspéctu meo sunt semper.
9 Non accípiam de domo tua vítulos, *
neque de grégibus tuis hircos. –
10 Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *
iumentórum mille in móntibus.
11 Cognóvi ómnia volatília cæli, *
et, quod movétur in agro, meum est.
12 Si esuríero non dicam tibi; *
meus est enim orbis terræ et plenitúdo eius. –
13 Numquid manducábo carnes taurórum *
aut sánguinem hircórum potábo?
14 Immola Deo sacrifícium laudis *
et redde Altíssimo vota tua;
15 et ínvoca me in die tribulatiónis: *
éruam te, et honorificábis me.“
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Invoca me in die tribulatiónis, et éruam te.
Ant. 3 Sacrifícium laudis honorificábit me.
16 Peccatóri autem dixit Deus: †
„Quare tu enárras præcépta mea *
et assúmis testaméntum meum in os tuum?
17 Tu vero odísti disciplínam *
et proiecísti sermónes meos retrórsum. –
18 Si vidébas furem, currébas cum eo; *
et cum adúlteris erat pórtio tua.
19 Os tuum dimittébas ad malítiam, *
et lingua tua concinnábat dolos. –
20 Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris *
et advérsus fílium matris tuæ proferébas oppróbrium.
21 Hæc fecísti, et tácui. †
Existimásti quod eram tui símilis. *
Arguam te et státuam illa contra fáciem tuam. –
22 Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum, *
nequándo rápiam, et non sit qui erípiat.
23 Qui immolábit sacrifícium laudis, honorificábit me, †
et, qui immaculátus est in via, *
osténdam illi salutáre Dei.“
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Sacrifícium laudis honorificábit me.
V.
Non cessámus pro vobis orántes et postulántes.
R.
Ut impleámini agnitióne voluntátis Dei.
LECTIO PRIOR
De Epístola secúnda ad Corínthios
Fratres: Adiuvántes et exhortámur, ne in vácuum grátiam Dei recipiátis — ait enim: «Témpore accépto exaudívi te et in die salútis adiúvi te».
Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis — némini dantes ullam offensiónem, ut non vituperétur ministérium, sed in ómnibus exhibéntes
nosmetípsos sicut Dei minístros in multa patiéntia, in tribulatiónibus, in necessitátibus, in angústiis, in plagis, in carcéribus, in seditiónibus,
in labóribus, in vigíliis, in ieiúniis, in castitáte, in sciéntia, in longanimitáte, in suavitáte, in Spíritu Sancto, in caritáte non ficta, in
verbo veritátis, in virtúte Dei; per arma iustítiæ a dextris et sinístris, per glóriam et ignobilitátem, per infámiam et bonam famam; ut seductóres
et veráces, sicut qui ignóti et cógniti, quasi moriéntes, et ecce vívimus, ut castigáti et non mortificáti, quasi tristes, semper autem gaudéntes,
sicut egéntes, multos autem locupletántes, tamquam nihil habéntes et ómnia possidéntes.
Os nostrum patet ad vos, o Corínthii, cor nostrum dilatátum est. Non angustiámini in nobis, sed angustiámini in viscéribus vestris; eándem autem
habéntes remuneratiónem, tamquam fíliis dico, dilatámini et vos.
Nolíte iugum dúcere cum infidélibus! Quæ enim participátio iustítiæ cum iniquitáte? Aut quæ socíetas luci ad ténebras? Quæ autem convéntio Christi
cum Béliar, aut quæ pars fidéli cum infidéli? Qui autem consénsus templo Dei cum idólis? Vos enim estis templum Dei vivi; sicut dicit Deus:
«Inhabitábo in illis et inambulábo et ero illórum Deus, et ipsi erunt mihi pópulus. Propter quod exíte de médio eórum et separámini, dicit
Dóminus, et immúndum ne tetigéritis; et ego recípiam vos et ero vobis in Patrem, et vos éritis mihi in fílios et fílias, dicit Dóminus omnípotens».
Has ígitur habéntes promissiónes, caríssimi, mundémus nos ab omni inquinaménto carnis et spíritus, perficiéntes sanctificatiónem in timóre Dei.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Dagli scritti di fr. Mariano Cordovani, sacerdote
La pazienza, in quanto virtù, è prodotta dalla carità, secondo il detto dell’Apostolo: La carità è paziente; essendo manifesto che la carità non
si può avere che per grazia divina, ne segue che la pazienza non si possiede senza l’ausilio della grazia” (s. Tommaso, II-II, q. 136, a. 3).
È violento in noi il contrasto col dolore, ma “niente vi può essere di così duro e ferreo che non possa venir piegato dal fuoco dell’amore.
Quando l’ánima rapita da questo amore, si solleverà a Dio al di sopra di ogni tormento, volerà mirabilmente su ali bellissime e pure, su cui
l’amore casto si libra verso l’abbraccio di Dio” (s. Agostino, De moribus Ecclesiæ Catholicæ, cap. 22).
La stessa esperienza quotidiana ci mostra che se esiste un vero paziente nel mondo, questi è colui che ama Dio e per amore di Dio sopporta le
pene della vita e i torti degli uomini. Senza la carità ci potrà essere uno stoico, un fatalista, un melenso, un subdolo; ma un vero paziente, nel
senso cristiano, non ci può essere e non si trova mai. Ciascuno può fare su se stesso l’esame di coscienza e potrà rendersi conto che la
sorgente della pazienza è l’amor di Dio.
Ed anche il premio della pazienza è Dio. “Chi avrà sopportato sino alla fine sarà salvato” (cf. Mt 10, 22).
“Se persevererete nella mia parola sarete veramente miei discepoli, e conoscerete la verità , e la verità vi farà liberi” (Io 8, 31).
“Dunque, ora che abbiamo tempo, operiamo il bene verso tutti, e più verso i fratelli di fede. Non stanchiamoci di fare il bene, perchémieteremo
a suo tempo” (Gal 6, 10.3).
“Sii fedele sino alla morte e ti darò la corona della vita” (Ap 2, 10).
“A colui che vincerà e praticherà le mie opere sino alla fine darò potestà sopra le genti, ... e gli darò la stella del mattino” (Ap 2, 26-28).
“Chi sarà vincitore sarà vestito di bianche vesti, e il suo nome non sarà cancellato da libro della vita, ed io confesserò il suo nome
di fronte al Padre mio” (Ap 3, 5).
Tutti questi testi sono raccolti da san Giovanni della Croce nel suo Cantico spirituale (nn. 6-7) e presentati ai vincitori nella via
della fortezza e della fedeltà al Signore.
La corona si dà alla pazienza perseverante, e questo è grandissimo nella vita cristiana.
Possiamo leggere nella Imitazione di Cristo pensieri e moniti capaci di intonare la nostra vita.
“Se in mezzo ai nemici, non ti ripari d’ogni lato con lo scudo della pazienza, non starai a lungo senza essere ferito. Se non poni il
tuo cuore stabilmente in me con la sincera volontà di patire ogni pena per amor mio, non potrai sostenere l’ardenza di cotesta battaglia
né raggiungere la palma vittoriosa dei beati.
Se cerchi il riposo in questa vita, come allora giungerai al riposo eterno?...
Per amore di Dio tu devi subire volentieri ogni prova, ossia fatiche, dolori, tentazioni, tormenti, ansietà , privazioni, infermità ,
ingiurie, maldicenze, rimproveri, umiliazioni, onte, correzioni, disprezzi. Son queste le cose che servono alla virtù , queste provano
il discepolo di Cristo, queste compongono la corona celeste. Io ti darò una mercede eterna per una breve fatica, ed una
infinita gloria per una passeggera umiliazione” (Imitazione di Cristo, III, 35).
“Se tu vedessi nel cielo le corone immortali dei santi, e così pure la gloria di cui ora esultano quelli che un giorno dal mondo erano
tenuti come esseri spregevoli e perfino quasi indegni di vivere, allora certamente subito ti umilieresti fino a terra e preferiresti
sottostare a tutti anziché
sovrastare a uno solo.
E neppure brameresti giorni allegri in questa vita, bensì godresti d’essere tribolato per amor di Dio e l’essere tenuto in conto di nulla
tra gli uomini, lo stimeresti il massimo dei guadagni.
Non è forse vero che per la vita eterna si debbono tollerare anche le fatiche più gravi? Non è certamente piccola cosa perdere o guadagnare
il regno di Dio! Perciò alza il volto verso il cielo, e vedi che vi sono io, con tutti i miei santi, i quali in questo mondo sostennero la
grande battaglia ed ora gioiscono, ora sono consolati, ora sono sicuri, ora riposano e così rimarranno
senza fine con me nel Regno del Padre mio” (Imitazione di Cristo, III, 47).
RESPONSORIUM
ORATIO
Orémus:
Dio onnipotente e misericordioso, che hai dato al beato Roberto un’invitta costanza tra i tormenti del martirio, rendici sereni nelle prove della
vita e salvaci dalle insidie del maligno. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, nell’unità dello Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli.
Vel, præsertim in cantu:
Dieu de miséricorde, tu as voulu que le bienheureux Robert soit au nombre de tes martyrs; accorde-nous, à sa prière, de prendre part comme
lui à la coupe du Christ, pour ressusciter à la vie éternelle. Par Jésus Christ, ton Fils, notre Seigneur et notre Dieu, qui règne avec toi et le Saint-Esprit,
maintenant et pour les siècles des siècles.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)