BREVIARIUM ROMANUM

27 ianuarius 2027
S. Angelæ Merici, virginis, memoria ad libitum

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Dulci deprómat cármine
devóta plebs sollémnia,
dum in cælórum cúlmine
hæc virgo micat glória.

Virgo, quæ Christi láudibus
vacávit iam viríliter,
sanctórum nunc agmínibus
coniúngitur felíciter.

Vicit per pudicítiam
infírmæ carnis vítium;
sprevit mundi blandítiam
Christi sequens vestígium.

Per hanc nos, Christe, dírige
servans a cunctis hóstibus;
culpárum lapsus córrige
nos ímbuens virtútibus.

Iesu, tibi sit glória,
qui natus es de Vírgine,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Deus ex semine David secundum promissionem eduxit Salvatorem Iesum. (Act 13, 22. 23)

² Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, *
      in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
³ Quóniam dixísti: †
      „In ætérnum misericórdia ædificábitur,“ *
      in cælis firmábitur véritas tua. –

⁴ „Dispósui testaméntum elécto meo, *
      iurávi David servo meo:
⁵ Usque in ætérnum confirmábo semen tuum *
      et ædificábo in generatiónem et generatiónem sedem tuam.“ –

⁶ Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine, *
      étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
⁷ Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino, *
      símilis erit Dómino in fíliis Dei?
⁸ Deus, metuéndus in consílio sanctórum, *
      magnus et terríbilis super omnes, qui in circúitu eius sunt. –

⁹ Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? *
       Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
¹⁰ Tu domináris supérbiæ maris, *
       elatiónes flúctuum eius tu mítigas.
¹¹ Tu conculcásti sicut vulnerátum Rahab, *
       in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos. –

¹² Tui sunt cæli, et tua est terra, *
       orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti.
¹³ Aquilónem et austrum tu creásti, *
       Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt.
¹⁴ Tibi bráchium cum poténtia; *
       firma est manus tua, et exaltáta déxtera tua.
¹⁵ Iustítia et iudícium firmaméntum sedis tuæ. *
       Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam. –

¹⁶ Beátus pópulus, qui scit iubilatiónem. *
       Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt
¹⁷ et in nómine tuo exsultábunt tota die *
       et in iustítia tua exaltabúntur,
¹⁸ quóniam decor virtútis eórum tu es, *
       et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
¹⁹ Quia Dómini est scutum nostrum, *
       et Sancti Israel rex noster.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.

²⁰ Tunc locútus es in visióne sanctis tuis et dixísti: †
       „Pósui adiutórium in poténte *
       et exaltávi eléctum de plebe.
²¹ Invéni David servum meum; *
       óleo sancto meo unxi eum.
²² Manus enim mea firma erit cum eo, *
       et bráchium meum confortábit eum. –

²³ Nihil profíciet inimícus in eo, *
       et fílius iniquitátis non ópprimet eum.
²⁴ Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius *
       et odiéntes eum percútiam.
²⁵ Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, *
       et in nómine meo exaltábitur cornu eius.
²⁶ Et ponam super mare manum eius *
       et super flúmina déxteram eius. –

²⁷ Ipse invocábit me: 'Pater meus es tu, *
       Deus meus et refúgium salútis meæ.'
²⁸ Et ego primogénitum ponam illum, *
       excélsum præ régibus terræ.
²⁹ In ætérnum servábo illi misericórdiam meam *
       et testaméntum meum fidéle ipsi.
³⁰ Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius *
       et thronum eius sicut dies cæli.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.

Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.

³¹ Si autem derelíquerint fílii eius legem meam *
       et in iudíciis meis non ambuláverint,
³² si iustificatiónes meas profanáverint *
       et mandáta mea non custodíerint,
³³ visitábo in virga delíctum eórum *
       et in verbéribus iniquitátem eórum. –

³⁴ Misericórdiam autem meam non avértam ab eo, *
       neque méntiar in veritáte mea.
³⁵ Non profanábo testaméntum meum *
       et, quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
³⁶ Semel iurávi in sancto meo: *
       David non méntiar.
³⁷ Semen eius in ætérnum manébit, *
       et thronus eius sicut sol in conspéctu meo
³⁸ et sicut luna firmus stabit in ætérnum *
       et testis in cælo fidélis.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.

V. Declarátio sermónum tuórum illúminat.
R. Et intelléctum dat párvulis.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii

     In diébus illis: Vocávit Móyses omnem Israel et dixit ad eos:
     «Vos vidístis univérsa, quæ fecit Dóminus coram vobis in terra Ægýpti, pharaóni et ómnibus servis eius universǽque terræ illíus, tentatiónes magnas, quas vidérunt óculi tui, signa illa portentáque ingéntia; et non dedit Dóminus vobis cor intéllegens et óculos vidéntes et aures, quæ possint audíre, usque in præséntem diem. Addúxi vos quadragínta annis per desértum; non sunt attríta vestiménta vestra, nec calceaménta pedum tuórum vetustáte consúmpta sunt, panem non comedístis, vinum et síceram non bibístis, ut scirétis quia ego sum Dóminus Deus vester.
     Vos statis hódie cuncti coram Dómino Deo vestro, príncipes vestri ac tribus et maióres natu atque præfécti, omnis vir Israel, líberi et uxóres vestræ et ádvena tuus, qui tecum morátur in castris, a lignórum cæsóribus usque ad hos, qui háuriunt aquas tuas ut tránseas in fœdere Dómini Dei tui et in iure iurándo, quod hódie Dóminus Deus tuus pércutit tecum, ut súscitet te sibi hódie in pópulum, et ipse sit Deus tuus, sicut locútus est tibi et sicut iurávit pátribus tuis Abraham, Isaac et Iacob.
     Nec vobis solis ego hoc fœdus fério et hæc iuraménta confírmo, sed cunctis hic nobíscum hódie præséntibus coram Dómino Deo nostro et illis, qui hódie hic nobíscum non adsunt. Vos enim nostis quómodo habitavérimus in terra Ægýpti et quómodo transiérimus per médium natiónum, quas transeúntes vidístis abominatiónes et idóla eórum, lignum et lápidem, argéntum et aurum, quæ colébant. Ne forte sit inter vos vir aut múlier, família aut tribus, cuius cor avérsum est hódie a Dómino Deo nostro, ut vadat et sérviat diis illárum géntium, et sit inter vos radix gérminans fel et absínthium; cumque audíerit verba iuraménti huius, benedícat sibi in corde suo dicens: “Pax erit mihi, etsi ambulábo in pravitáte cordis mei”, et absúmat terram irríguam et sitiéntem. Dóminus non ignóscet ei, sed tunc quam máxime furor eius fumábit et zelus contra hóminem illum, et sedébunt super eum ómnia maledícta, quæ scrípta sunt in hoc volúmine, et delébit Dóminus nomen eius sub cælo et consúmet eum in perditiónem ex ómnibus tríbubus Israel, iuxta maledictiónes fœderis, quæ in hoc libro legis scríptæ sunt.
     Dicétque sequens generátio, fílii vestri, qui nascéntur deínceps, et peregríni, qui de longe vénerint, vidéntes plagas terræ illíus et infirmitátes, quibus eam afflíxerit Dóminus, sulphur et salem; combústa est omnis humus eius, ita ut ultra non serátur, nec virens quíppiam gérminet in exémplum subversiónis Sódomæ et Gomórræ, Adamæ et Séboim, quas subvértit Dóminus in ira et furóre suo. Et dicent omnes gentes: “Quare sic fecit Dóminus terræ huic? Quæ est hæc ira furóris imménsa?”. Et respondébunt: “Quia dereliquérunt pactum Dómini Dei patrum suórum, quod pépigit cum eis, quando edúxit eos de terra Ægýpti, et serviérunt diis aliénis et adoravérunt eos, quos nesciébant et quibus non fúerant attribúti; idcírco irátus est furor Dómini contra terram istam, ut indúceret super eam ómnia maledícta, quæ in hoc volúmine scripta sunt, et eiécit eos de terra eórum in ira et furóre et indignatióne máxima proiecítque in terram aliénam, sicut hódie comprobátur”.
     Abscóndita Dómino Deo nostro, manifésta autem nobis et fíliis nostris usque in sempitérnum, ut faciámus univérsa verba legis huius».

Responsorium

LECTIO ALTERA

Ex Testaménto spiritáli sanctæ Angelæ Meríci vírginis.

     Dulcíssimæ mihi matres et soróres in Christo Iesu, in primis omni ope atque stúdio conámini, ut, Deo auxiliánte, consílium eiúsmodi in vobis bonum concipiátis, quo únice Dei amóre et salútis animárum zelo ductæ, hanc curam et gubernatiónem suscipiátis.
     Solúmmodo enim in hac dúplici caritáte radicáta et fundáta, vestra cura et gubernátio bonos et salutíferos fructus áfferet, Salvatóre nostro dicénte: Bona arbor non potest malos fructus fácere.
     Bona arbor, dicit, id est bonum cor, et ánimus caritáte accénsus, fácere nequit nisi bona et sancta ópera, unde et sanctus Augustínus aiébat: Ama et fac quod vis; amórem scílicet et caritátem habe et dein fac quod vis, ac si palam díceret: Cáritas peccáre non potest.
     Rogo étiam vos, ut singulárum filiárum vestrárum ratiónem habeátis eásque quasi in corde inscúlptas ferátis, non nomínibus tantum, sed quálibet ipsárum condicióne ac statu. Quod vobis diffícile non erit, si eas viva cum caritáte amplectémini.
     Quæ enim natúra sunt matres, etiámsi mille líberos hábeant, síngulos univérsos in corde fixos gerunt, nec umquam alicúius eórum obliviscúntur, veríssimo in eis amóre ita operánte. Vidétur immo, quanto plures habent líberos, eo magis amor et cura singulórum in ipsis augéri. Amplius ergo quæ spíritu matres sunt, possunt et debent ita se gérere, quia spiritális amor poténtior est quam qui ex sánguinis coniunctióne procédit.
     Ideóque, caríssimæ mihi matres, si diligétis hasce fílias vestras viva et sincéra caritáte, impossíbile erit ut eas omnes et síngulas in memória et in ánimo vestro inscúlptas non habeátis.
     Rogo adhuc vos ut eas tráhere conémini amóre, modéstia et caritáte, non vero supérbia et asperitáte, ómnibus factæ ex ánimo iucúndæ ut opórtet, iuxta illud Dómini nostri: Díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde, Deum imitántes, de quo légitur: Dispósuit ómnia suáviter. Et íterum Iesus dicit: Iugum enim meum suáve est et onus meum leve.
     Páriter et vos omnímodam suavitátem erga omnes adhibeátis, cavéntes præcípue ne vi fiant quæ a vobis iubéntur: Deus enim unicuíque largítus est libertátem, ideóque néminem cogit, sed tantum signíficat, vocat, suádet. Aliquándo tamen et severióre império erit agéndum, opportúne sane et iuxta statum et necessitátes personárum; áttamen et tunc caritáte tantum impélli debémus et animárum zelo.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Pietáti tuæ, quǽsumus, Dómine, nos beáta virgo Angela commendáre non désinat, ut, eius caritátis et prudéntiæ documénta sectántes, tuam valeámus doctrínam custodíre et móribus profitéri. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)