☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

2 september 2028
Pro O.P.: beátæ Ingridis de Skänninge, Viduæ, monialis, pro commemoratione


Ingridis Elofsdotter circa medietatem sǽculi XIII in Suecia vixit, in provincia quæ dicitur Ostergotland. Defuncto viro, omnia bona sua in Dei honorem dicavit et post peregrinationem in Terram Sanctam una cum Christina sorore aliisque mulieribus habitum monialium Ordinis prædicatorum in civitate SkÄnninge induit, ubi monasterium fundavit sub titulo Sancti Martini, Petro de Dacia eius confessore coadiuvante.
Cum priorissæ anno 1282 defunctæ memoria propter eiusdem virtutes coleretur in tota provincia Ostergotland, anno 1414 episcopus urbis quæ Linköping appellatur petiit a Sancta Sede ut causa canonizationis inciperet de Ingride necnon de Nicolao de Linköping; at causa, anno 1418 intermissa et nonnisi sǽculo insequenti resumpta, ad canonizationem formalem non pervenit. Nihilominus Alexander VI anno 1499 publicum Ingridis cultum permisit et sollemnem reliquiarum traslationem, quæ die 29 iulii 1507 peracta est.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Læti coléntes fámulum
qui te perfécte cóluit,
tibi gratánter, Dómine,
amóris hymnum prómimus.

Christi fidélis ássecla,
ultro relíquit gáudia
cuncta quæ mundus éxhibet
fugáces atque cópias.

Tibi se vovit súbditum
humilitáte obœdiens,
Christi, carnis mundítie,
sponsi æmulátor vírginum.

Tibi placére géstiit
tibíque adhǽsit únice,
mentem, verba vel ópera
amóris fovens ígnibus.

His caritátis vínculis
in terris tibi déditus,
liber ad astra iúgiter
triumphatúrus pródiit.

Eius exémplis éxcitos
da gradi nos alácriter,
ut te cum Nato et Spíritu
laudémus hymnis cǽlicis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Psalmus 130 (131)
Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Discite a me, quia mitis sum et humilis corde. (Mt 11, 29)

1 Dómine, non est exaltátum cor meum, *
      neque eláti sunt óculi mei;
   neque ambulávi in magnis, *
      neque in mirabílibus super me. –

2 Vere pacátam et quiétam *
      feci ánimam meam;
   sicut ablactátus in sinu matris suæ, *
      sicut ablactátus, ita in me est ánima mea. –

3 Speret Israel in Dómino *
      ex hoc nunc et usque in sǽculum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Psalmus 131 (132)
Divina promissa domui David data

Dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius. (Lc 1, 32)

I

1 Meménto, Dómine, David *
      et omnis mansuetúdinis eius,
2 quia iurávit Dómino, *
      votum vovit Poténti Iacob: –

3 „Non introíbo in tabernáculum domus meæ, *
      non ascéndam in lectum strati mei,
4 non dabo somnum óculis meis *
      et pálpebris meis dormitatiónem,
5 donec invéniam locum Dómino, *
      tabernáculum Poténti Iacob.“ –

6 Ecce audívimus eam esse in Ephratha, *
      invénimus eam in campis Iaar.
7 Ingrediámur in tabernáculum eius, *
      adorémus ad scabéllum pedum eius. –

8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, *
      tu et arca fortitúdinis tuæ.
9 Sacerdótes tui induántur iustítiam, *
      et sancti tui exsúltent.
10 Propter David servum tuum *
      non avértas fáciem christi tui.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

II

11 Iurávit Dóminus David veritátem *
      et non recédet ab ea:
   „De fructu ventris tui *
      ponam super sedem tuam.
12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum *
      et testimónia mea, quæ docébo eos,
   fílii eórum usque in sǽculum *
      sedébunt super sedem tuam.“ –

13 Quóniam elégit Dóminus Sion, *
      desiderávit eam in habitatiónem sibi:
14 „Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; *
      hic habitábo, quóniam desiderávi eam. –

15 Cibária eius benedícens benedícam, *
      páuperes eius saturábo pánibus.
16 Sacerdótes eius índuam salutári, *
      et sancti eius exsultatióne exsultábunt. –

17 Illic germináre fáciam cornu David, *
      parábo lucérnam christo meo.
18 Inimícos eius índuam confusióne, *
      super ipsum autem efflorébit diadéma eius.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum.

V. Veníte, et vidéte ópera Dómini.
R. Qui pósuit prodígia super terram.

LECTIO PRIOR

De libro Ieremíæ prophétæ

7, 1-20
Vaticinium de vana fiducia in templo collocata

     Verbum, quod factum est ad Ieremíam a Dómino dicens: «Sta in porta domus Dómini et prædica ibi verbum istud et dic: Audíte verbum Dómini, omnis Iuda, qui ingredímini per portas has, ut adorétis Dóminum. Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel: Bonas fácite vias vestras et ópera vestra, et habitáre vos fáciam in loco isto. Nolíte confídere in verbis mendácii dicéntes: “Templum Dómini, templum Dómini, templum Dómini est”. Quóniam, si bene direxéritis vias vestras et ópera vestra, si fecéritis iudícium inter virum et próximum eius, ádvenæ et pupíllo et víduæ non fecéritis calúmniam, nec sánguinem innocéntem effudéritis in loco hoc et post deos aliénos non ambulavéritis in malum vobismetípsis, habitáre vos fáciam in loco isto, in terra, quam dedi pátribus vestris a sǽculo usque in sǽculum.
     Ecce vos confíditis vobis in sermónibus mendácii, qui non próderunt. Quid? Furári, occídere, adulterári, iuráre mendáciter, incénsum offérre Baal et ire post deos aliénos, quos ignorátis; et venítis et statis coram me in domo hac, super quam invocátum est nomen meum, et dícitis: “Liberáti sumus”, eo quod faciátis omnes abominatiónes istas. Numquid spelúnca latrónum facta est domus ista, super quam invocátum est nomen meum in óculis vestris?
     Ecce, étiam ego vidi, dicit Dóminus. Ite ad locum meum in Silo, ubi habitávit nomen meum a princípio, et vidéte, quæ fécerim ei propter malítiam pópuli mei Israel. Et nunc quia fecístis ómnia ópera hæc, dicit Dóminus, et locútus sum ad vos mane consúrgens et loquens, et non audístis, et vocávi vos, et non respondístis, fáciam dómui huic, super quam invocátum est nomen meum et in qua vos habétis fidúciam, et loco, quem dedi vobis et pátribus vestris, sicut feci Silo; et proíciam vos a fácie mea, sicut proiéci omnes fratres vestros, univérsum semen Ephraim.
     Tu ergo, noli oráre pro pópulo hoc, nec assúmas pro eis deprecatiónem et oratiónem et non obsístas mihi, quia non exáudiam te. Nonne vides, quid isti fáciant in civitátibus Iudæ et in platéis Ierúsalem? Fílii cólligunt ligna, et patres succéndunt ignem, et mulíeres commíscent farínam, ut fáciant placéntas regínæ cæli et libent diis aliénis, ut me ad iracúndiam próvocent. Numquid me ad iracúndiam próvocant, dicit Dóminus, nonne semetípsos in confusiónem vultus sui? ídeo hæc dicit Dóminus Deus: Ecce furor meus et indignátio mea effúnditur super locum istum, super hómines et super iuménta et super lignum regiónis et super fruges terræ et succendétur et non exstinguétur».

RESPONSORIUM

Ier 7, 11; Is 56, 7c; Io 2, 16b

R. Numquid spelúnca latrónum facta est domus ista super quam invocátum est nomen meum? * Domus mea domus oratiónis vocábitur cunctis pópulis.
V. Nolíte fácere domum Patris mei domum negotiatiónis. * Domus mea domus oratiónis vocábitur cunctis pópulis.

LECTIO ALTERA

E duábus epístulis (1277/78, 1281) fratris Petri de Dácia, O.P., ad Christínam Stumbelénsem diréctis

(cf. Petri de Dacia, Vita Christinæ Stumbelensis, in “Scriptores Latini medii ævi Suecani”, I, fasc. II, ed. J. Paulson, Gotoburgi 1896, pp. 222-223, 225)

Signa Christi passionis portavit in corpore suo

     Áliam fíliam hábeo (Ingridem), quæ mirábilem grátiam habet a Deo et plúrimas revelatiónes. Contínue ábstinet a cárnibus, et raríssime bibit cervísiam et adhuc rárius cómedit lacticínia. Omni sexta féria est in raptu, ita quod íncipit in média nocte et ad se revértitur circa vésperas; quæ et aliquándo habet stígmata et plúrima signa Christi passiónis portat in corpore suo. Cilício aspérrimo contínue indúitur, quod sana est, excéptis diébus sollémnibus. In oratióne autem frequentíssime est et contemplatióne, sed et eleemosynárum elargitióni plúrimum studet et servítio páuperum.
     Et de hac plúrima habérem vobis significáre, si tempus adésset. De quibus saltem vel hoc solum sciátis, quod in hoc óptimo patrízat, quod vos miro afféctu díligit, et áliqua quæ in lítteris vestris continebántur, mihi longe revelávit. Vocat autem vos semper sorórem, eo quod dixi ei vos meam esse fíliam et vos me patrem vocáre. Desíderat autem miro afféctu vos, si possíbile esset, vidére, et sperat quod hoc suum desidérium débeat impléri, si víxerit, quod nos tres debeámus in unum conveníre.
     Céterum, dilectíssima, cogitáte et recogitáte et recognóscite, qua de causa hoc vobis scrípserim: útique ut una mecum Deo et pro me grátias agátis, qui me non meis méritis, sed sua gratuíta bonitáte sanctórum suórum secréta, vel pótius secréta sua, quæ in sanctis suis fecit et osténdit, partícipem esse vóluit et cónscium.
     Scripsi étiam vobis in æstáte lítteram, ex parte dómini Iohánnis, qui nos ad suam sorórem (Ingridem) sollícite invitávit, quóniam dicta soror sua hábitum sorórum Ordinis nostri in die Assumptiónis Beátæ Vírginis hoc anno assúmpsit. Ob cuius étiam devotiónem prior provinciális ad eam misit quáttuor soróres Ordinis nostri, ut novum convéntum sorórum institúerent, consénsu dómini regis Suéciæ et epíscopi illíus loci dioecesáni in hoc páriter conveniénte; qui dictas soróres cum ómnibus sibi attinéntibus ad suam protectiónem recepérunt in nostro capítulo generáli, cui personáliter interfuérunt.
     Fília mea, quam sorórem vestram dixi, rogávit me, ut vos ex parte sua salutáret. Ponet Dóminus, ut nos omnes adhuc in vita ista possímus salutáre ínvicem præsentiáliter. Valéte.

RESPONSORIUM

Ps 44, 2

R. Regnum mundi et omnem ornátum sǽculi contémpsi propter amórem Dómini mei Iesu Christi, * quem vidi, quem amávi, in quem crédidi, quem diléxi.
V. Eructávit cor meum verbum bonum; dico ego ópera mea Regi. * Quem vidi, quem amávi, in quem crédidi, quem diléxi.

ORATIO

Orémus:
Deus, qui nos ánnua beáta Ingridis festivitáte lætíficas, da, quǽsumus, ut quam venerámur offício, étiam piæ conversatiónis sequámur exémplo. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Vel: Seigneur, en te servant sans cesse, dans le jeûne et la prière, la bienheureuse Ingrid a trouvé ton Fils, chemin de la vraie sagesse; accordenous, à son intercession, cette même fidélité dans notre vocation, et apprends-nous à t’aimer par dessus tout. Par Jésus Christ...

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)