BREVIARIUM ROMANUM

20 aprilis 2029
Pro O.P.: S. Agnetis de Montepulciano, virginis, memoria

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Magnæ dies lætítiæ:
venérunt Agni núptiæ,
et Agnes Agnum séquitur,
Sponsóque sponsa iúngitur.

Vox Angelórum cóncinit,
lætánte cætu súscipit
virgo beáta vírginem,
cæléstis Agni cómitem.

Signis corúscat váriis,
miris micat prodígiis,
confert salútem lánguidis,
vitámque reddit mórtuis.

Sit, Christe Rex piíssime,
tibi Patríque glória,
cum Spíritu Paráclito
in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum. Allelúia.

Dederunt ei vinum bibere cum felle mixtum. (Mt 27, 34)

² Salvum me fac, Deus, *
      quóniam venérunt aquæ usque ad guttur meum.
³ Infíxus sum in limo profúndi, et non est substántia; *
      veni in profúnda aquárum, et fluctus demérsit me.
⁴ Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; *
      defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
⁵ Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, *
      qui odérunt me gratis.
   Confortáti sunt, qui persecúti sunt me inimíci mei mendáces; *
      quæ non rápui, tunc exsolvébam. –

⁶ Deus, tu scis insipiéntiam meam, *
      et delícta mea a te non sunt abscóndita.
⁷ Non erubéscant in me, qui exspéctant te, *
      Dómine, Dómine virtútum.
   Non confundántur super me, *
      qui quærunt te, Deus Israel. –

⁸ Quóniam propter te sustínui oppróbrium, *
     opéruit confúsio fáciem meam;
⁹ extráneus factus sum frátribus meis *
       et peregrínus fíliis matris meæ. –

¹⁰ Quóniam zelus domus tuæ comédit me, *
       et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
¹¹ Et flevi in ieiúnio ánimam meam, *
       et factum est in oppróbrium mihi. –

¹² Et pósui vestiméntum meum cilícium, *
       et factus sum illis in parábolam.
¹³ Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta, *
       et in me canébant, qui bibébant vinum.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum. Allelúia.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto. Allelúia.

¹⁴ Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine! *
       in témpore benepláciti, Deus.
    In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, *
       in veritáte salútis tuæ.
¹⁵ Eripe me de luto, ut non infígar, †
       erípiar ab iis, qui odérunt me, *
       et de profúndis aquárum.
¹⁶ Non me demérgat fluctus aquárum, †
       neque absórbeat me profúndum, *
       neque úrgeat super me púteus os suum. –

¹⁷ Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua; *
       secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
¹⁸ Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo; *
       quóniam tríbulor, velóciter exáudi me. –

¹⁹ Accéde ad ánimam meam, víndica eam, *
       propter inimícos meos rédime me.
²⁰ Tu scis oppróbrium meum *
       et confusiónem meam et reveréntiam meam. –

    In conspéctu tuo sunt omnes, qui tríbulant me; *
²¹    oppróbrium contrívit cor meum, et elángui.
    Et sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit, *
       et qui consolarétur, et non invéni.
²² Et dedérunt in escam meam fel, *
       et in siti mea potavérunt me acéto.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto. Allelúia.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra. Allelúia.

³⁰ Ego autem sum pauper et dolens; *
       salus tua, Deus, súscipit me.
³¹ Laudábo nomen Dei cum cántico *
       et magnificábo eum in laude.
³² Et placébit Dómino super taurum, *
       super vítulum córnua producéntem et úngulas. –

³³ Vídeant húmiles et læténtur; *
       quǽrite Deum, et vivet cor vestrum,
³⁴ quóniam exaudívit páuperes Dóminus *
       et vinctos suos non despéxit.
³⁵ Laudent illum cæli et terra, *
       mária et ómnia reptília in eis.
³⁶ Quóniam Deus salvam fáciet Sion †
       et ædificábit civitátes Iudæ; *
       et inhabitábunt ibi et possidébunt eam.
³⁷ Et semen servórum eius hereditábunt eam *
       et, qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra. Allelúia.

V. Adducéntur Regi vírgines post eam, allelúia.
R. In lætítia et exsultatióne, allelúia.

LECTIO PRIOR

De Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Philippénses

     Fratres: Si qua consolátio in Christo, si quod solácium caritátis, si qua commúnio spíritus, si quæ víscera miseratiónis, impléte gáudium meum, ut idem sapiátis, eándem caritátem habéntes, unánimes, idípsum sapiéntes, nihil per contentiónem neque per inánem glóriam, sed in humilitáte superióres sibi ínvicem arbitrántes, non quæ sua sunt sínguli considerántes, sed et ea quæ aliórum. br>     Hoc sentíte in vobis, quod et in Christo Iesu: qui, cum in forma Dei esset, non rapínam arbitrátus est esse se æquálem Deo, sed semetípsum exinanívit formam servi accípiens, in similitúdinem hóminum factus; et hábitu invéntus ut homo, humiliávit semet¬ípsum factus obœdiens usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod et Deus illum exaltávit et donávit illi nomen, quod est super omne nomen, ut in nómine Iesu omne genu flectátur cæléstium et terréstrium et infernórum et omnis lingua confiteátur: « Dóminus Iesus Christus » in glóriam Dei Patris.

RESPONSORIUM

LECTIO ALTERA

E Lítteris sanctæ Catharínæ Senénsis vírginis ad Christóphoram prioríssam monastérii sanctæ Agnétis de Monte Politiáno

     In nómine Iesu Christi crucifíxi et Maríæ dulcis. Fília caríssima mihi in Christo dulci Iesu. Ego Catharína, minístra et serva servórum Iesu Christi, tibi scribo in pretióso sánguine eius; vidére desíderans te ipsam ceterásque matris nostræ sanctæ Agnétis vestígia sectántes.
     Et de hoc vos oro, et volo, ut doctrínam et mores eius teneátis. Scitis enim quóniam semper doctrínam vobis atque exémplum dedit veræ humilitátis. Hæc enim fuit virtus illa princeps quæ in ipsa éxtitit. Et hoc mínime miror, quia hoc hábuit quod habére debet sponsa cúpiens humilitátem sponsi sectári. Caritátem hábuit increátam quæ sine ulla intermissióne in corde ipsíus flagrábat consúmens; animárum erat enim dévorans et degústans. Vigíliam ad oratiónem semper prosequebátur, neque álio modo humilitátem habuísset, quia sine caritáte mínime et humílitas est, et una álteram nutrit.
     Scitísne quæ rátio ad perféctam et veram virtútem perveníre illam fécerit? quod líbere et sponte renuntiávit sibi et substántiæ huius mundi nihil possidére vóluit. Bene enim intellégerat virgo illa gloriosa quod homo póssidens mundi huius substántiam ad supérbiam venit; parvam veræ humilitátis virtútem perdit, ad amórem sui sensitívum venit, afféctu caritátis caret, vigíliam et oratiónem perdit. Corda enim et afféctus quæ terra atque amóre sui ipsíus plena sunt Christo crucifíxo adimpléri et veras dulcésque preces experíri néqueunt. Quod animadvértens dulcis Agnes ipsa se exúitur et Christo indúitur crucifíxo. Atque non ipsa solum sed nobis étiam hoc mandat; ita vos obstríngit et vobis fírmiter consisténdum est.
     Bene autem scitis quóniam vobis, sponsæ Christo consecrátæ, non quod patris possidéndum, sed quod Sponsi ætérni tenéndum ac possidéndum est; ad Sponsum enim istis. Bonum patris vestri est cupíditas quam relínquere debémus, cum vénerit tempus discretiónis, sequéndi Sponsum et ipsíus thesáurum possidéndi. Quis autem Christi crucifíxi thesáurus fuit? Crux, oppróbrium, pœna, cruciátus, mæror et ludíbria et impropérium, voluntária paupértas, famis honóris Patris et salútis nostræ.
     Si thesáurum istum possidébitis vi ratiónis igne caritátis incénsæ, ad illas quas díximus virtútes perveniétis: veræ fíliæ éritis matri, sponsǽque sollícitæ et non neglegéntes; a Christo crucifíxo récipi merébitis: grátia sua ipse apériet vobis vitæ durábilis iánuam. Amplius non dico. In Christi crucifíxi sánguine vos mérgite. Sursum erígite vos ipsas vera sollicitúdine atque unitáte. Si enim coniúnctæ et non seiúnctæ éritis, neque dæmónium neque ulla creatúra nocébit vobis et perfectiónem vestram tollet a vobis.
     Permanéte in sancta et dulci Dei dilectióne.
     Iesu dulcis, Iesu amor.

RESPONSORIUM

Vel, præsertim in cantu:
R. Vírginem castam Agnétem benedícit Dóminus, Mater Virgo mulcet allóquio: * Honórant Apóstoli, minístrant Angeli, allelúia.
V. Speciósum forma præ fíliis hóminum in sinum Mater depónit Fílium. * Honórant Apóstoli, minístrant Angeli, allelúia.

Vel alia:

Ex Epístola beáti Humbérti de Romans presbýteri De reguláris observántia disciplínæ

     His virtútibus, fratres caríssimi, singuláriter pollére satágite, quæ speciáliter pértinent ad reguláris observántiam disciplínæ. Et quóniam per votum religiónis ad magna vos ligástis, magna quoque in opéribus demonstrétis.
     Quotídie in áliquo virtútis exercítio profícite et in bonum conáti laboráte sollícite. Navis enim quæ contra ictum flúvii dúcitur, retrocédit nisi sursum cum magno labóre contínuo moveátur.
     Secúndum statum in quo Deus vos pósuit, melióra semper quæ ad illum pértinent adimpléte. Commúnem reprehensiónem audiéntes, non illam ad álios, sed ad vos ipsos, humíliter retorquéte. In ómnibus actiónibus vestris extréma fúgite et semper in médio vos tenéte. Circa servítia fratérna sitis prompti, nec ulli circa usum próprii córporis onerósi.
     Estóte, fratres, húmiles sine fictióne, matúri sine ponderositáte, ágiles sine levitáte, timéntes sine desperatióne, sperántes sine præsumptióne, obædiéntes sine contradictióne, hílares sine dissolutióne, patién¬tes sine murmuratióne. Estóte, inquam, compósiti ad morum disciplínam, pii ad misericórdiam, immóbiles ad constántiam, in oratióne devóti et in vestri custódia circumspécti. Quamvis nihil honestátis humána præséntia vobis débeat adiícere, vel solitúdo minúere, tamen ibi magis serváte disciplinam ubi vel plúribus génerat scándalum neglécta, vel formam imitatiónis tríbuit custodíta.
     Noctem ordinétis siléntio et oratióni, diem vero bonis exercítiis et labóri. Diem detis próximo, noc¬tem Deo. Labóris causam, non labórem in labóre cogitáte. In bonis fortes estóte, sed in malis vos débiles exhibéte. In agéndis dénique talem ordina¬tiónem quoad omnes et síngulos observétis, ut sit vidélicet in prælátis diligéntia, in súbditis obœdiéntia, in ómnibus simul pax et concórdia, in choro devótio et disciplína, iuxta altáre matúritas et reveréntia.
     Devóti sint senes, laboriósi sint iúvenes. Laudabíliter vivátis, nec tamen laudem hóminum appetátis. Non gloriémini de multis diébus quibus in religióne diu vixístis, sed de paucis quibus órdinem servástis. Hypócrisim fugiátis et in veritáte coram Deo ambulétis. Nimis enim parum est in ingréssu religiónis tantum hábitum mutáre, sed mores et vitam laudábile est. Igitur símplici gradiéntes via, numquam duplicitátis aut fictiónis vestígium prætendátis.
     Quidquid contra commúnem usum est, vel quod vos potest réddere notábiles, id fúgite quasi pestem. Iustítiam numquam deserátis propter verecúndiam vel timórem. Otia declinétis, nec cellas inutíliter occupétis. Nolíte non fiénda insipiénter appétere, aut faciénda per accídiam fastidíre.
     Diligentíssime caveátis ne quando vel in labóre minus patiéntes, vel in obœdiéntia præceptórum minus álacres, vel in opéribus caritátis inveniámini neglegéntes. In certo semper statu et certa consciéntia vos ponátis; numquam étiam in illo statu vívere præsumátis, in quo moriéndo decédere non audeátis.
     Omni virtúte, fratres caríssimi, vos precor et mó¬neo, contéstans per eum qui suo reveréndo sánguine nos redémit et vitæ nobis portas pia morte reserávit, ut vestræ professiónis vestríque propósiti non immémores, semitárum meminéritis antiquárum per quas antecessóres nostri cúrrere festinárunt in spíritu veheménti, et iam regnant cum Christo perpétua réquie consoláti, ad quam cum et nos divína suffragánte grátia pervenérimus, erit animábus nostris cognítio primæ veritátis, diléctio summæ bonitátis et divínæ fruítio maiestátis.
     Hæc nobis præstáre dignétur, qui est princípium sine princípio, et finis ómnium sine fine. Amen.

RESPONSORIUM

ORATIO

Orémus:
Deus, qui sponsam tuam Agnétem miro decorásti oratiónis ardóre, concéde ut eius imitatióne, tibi méntibus semper inténti, copiósum pietátis fructum exínde cónsequi valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)