Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Beatæ Mariæ Virginis Ecclesiæ Matris, memoria
SS. Christophori Magallanes, presbyteri, et sociorum, martyrum, memoria ad libitum
Pro O.P.: B. Hyacinthi Mariæ Cormier, presbyteri, memoria
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Læti coléntes fámulum
qui te perfécte cóluit,
tibi gratánter, Dómine,
amóris hymnum prómimus.
Christi fidélis ássecla,
ultro relíquit gáudia
cuncta quæ mundus éxhibet
fugáces atque cópias.
Tibi se vovit súbditum
humilitáte obœdiens,
Christi, carnis mundítie,
sponsi æmulátor vírginum.
Tibi placére géstiit
tibíque adhǽsit únice,
mentem, verba vel ópera
amóris fovens ígnibus.
His caritátis vínculis
in terris tibi déditus,
liber ad astra iúgiter
triumphatúrus pródiit.
Eius exémplis éxcitos
da gradi nos alácriter,
ut te cum Nato et Spíritu
laudémus hymnis cǽlicis. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit.
Non veni solvere legem, sed adimplere. (Cf.Mt 5, 17)
I
1 Deus deórum Dóminus locútus est *
et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.
2 Ex Sion speciósa decóre Deus illúxit, *
3 Deus noster véniet et non silébit:
ignis consúmens est in conspéctu eius *
et in circúitu eius tempéstas válida. –
4 Advocábit cælum desúrsum *
et terram discérnere pópulum suum:
5 „Congregáte mihi sanctos meos, *
qui disposuérunt testaméntum meum in sacrifício.“
6 Et annuntiábunt cæli iustítiam eius, *
quóniam Deus iudex est.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit.
Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis.
7 „Audi, pópulus meus, et loquar; †
Israel, et testificábor advérsum te: *
Deus, Deus tuus ego sum.
8 Non in sacrifíciis tuis árguam te; *
holocáusta enim tua in conspéctu meo sunt semper.
9 Non accípiam de domo tua vítulos, *
neque de grégibus tuis hircos. –
10 Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *
iumentórum mille in móntibus.
11 Cognóvi ómnia volatília cæli, *
et, quod movétur in agro, meum est.
12 Si esuríero non dicam tibi; *
meus est enim orbis terræ et plenitúdo eius. –
13 Numquid manducábo carnes taurórum *
aut sánguinem hircórum potábo?
14 Immola Deo sacrifícium laudis *
et redde Altíssimo vota tua;
15 et ínvoca me in die tribulatiónis: *
éruam te, et honorificábis me.“
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis.
Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
16 Peccatóri autem dixit Deus: †
„Quare tu enárras præcépta mea *
et assúmis testaméntum meum in os tuum?
17 Tu vero odísti disciplínam *
et proiecísti sermónes meos retrórsum. –
18 Si vidébas furem, currébas cum eo; *
et cum adúlteris erat pórtio tua.
19 Os tuum dimittébas ad malítiam, *
et lingua tua concinnábat dolos. –
20 Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris *
et advérsus fílium matris tuæ proferébas oppróbrium.
21 Hæc fecísti, et tácui. †
Existimásti quod eram tui símilis. *
Arguam te et státuam illa contra fáciem tuam. –
22 Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum, *
nequándo rápiam, et non sit qui erípiat.
23 Qui immolábit sacrifícium laudis, honorificábit me, †
et, qui immaculátus est in via, *
osténdam illi salutáre Dei.“
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
V.
Audi, pópule meus, et loquar.
R.
Deus, Deus tuus ego sum.
LECTIO PRIOR
De libro Qóhelet
Dixi ego in corde meo: «Veni, tentábo te gáudio: frúere bonis»; et ecce hoc quoque vánitas. De risu dixi: «Insánia» et de gáudio: «Quid prodest?».
Tractávi in corde meo detinére in vino carnem meam, cum cor meum ducerétur in sapiéntia, et amplécti stultítiam,
donec vidérem quid esset útile fíliis hóminum, ut fáciant sub sole paucis diébus vitæ suæ.
Verti me ad contemplándam sapiéntiam et insipiéntiam et stultítiam: «Quid fáciet, inquam, homo, qui véniet post
regem? Id quod ántea fecérunt». Et vidi quod tantum præcéderet sapiéntia stultítiam, quantum lux præcédit ténebras.
«Sapiéntis óculi in cápite eius, stultus in ténebris ámbulat»; et dídici quod unus utriúsque esset intéritus.
Et dixi in corde meo: «Si unus et stulti et meus occásus erit, quid mihi prodest quod maiórem sapiéntiæ dedi
óperam?». Locutúsque cum mente mea, animadvérti quod hoc quoque esset vánitas. Non enim erit memória sapiéntis
simíliter ut stulti in perpétuum; síquidem futúra témpora oblivióne cuncta páriter opérient: móritur doctus simíliter ut indóctus.
Et idcírco tǽduit me vitæ meæ, quia malum mihi est, quod sub sole fit; cuncta enim vánitas et afflíctio spíritus.
Rursus detestátus sum omnem labórem meum, quo sub sole laborávi, quem relictúrus sum hómini, qui erit post me;
et quis scit utrum sápiens an stultus futúrus sit? Et dominábitur in labóribus meis, quibus desudávi et sollícitus
fui sub sole. Hoc quoque vánitas. Verti me exásperans cor meum de omni labóre, quo laborávi sub sole. Nam est, qui
labórat in sapiéntia et doctrína et sollicitúdine, et hómini, qui non laboráverit, dabit portiónem suam; et hoc ergo vánitas et magnum malum.
Quid enim próderit hómini de univérso labóre suo et afflictióne cordis, qua sub sole laborávit? Cuncti dies eius
dolóres sunt, et ærúmnæ occupátio eius, nec per noctem cor eius requiéscit; et hoc quoque vánitas est. Nihil
mélius est hómini quam comédere et bíbere et osténdere ánimæ suæ bona de labóribus suis. Et hoc vidi de manu Dei
esse. Quis enim cómedet et delíciis áffluet sine eo?
Quia hómini bono in conspéctu suo dedit sapiéntiam et sciéntiam et lætítiam; peccatóri autem dedit afflictiónem
colligéndi et congregándi, ut tradat ei, qui plácuit Deo; sed et hoc vánitas est et afflíctio spíritus.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
E lítteris B. Hyacínthi Maríæ Cormier ad univérsum Ordinem Fratrum prædicatórum, die 29 iúnii 1904 post suam electiónem in Magístrum eiúsdem Ordinis diréctis
Quodam intérno fídei dictámine, uti sperámus, móniti ac roboráti, vota patrum capitulárium, totíus Ordinis persónam geréntium, accépimus
tamquam manifestatiónem voluntátis ipsíus sancti fundatóris Domínici, cui filiáliter a iuventúte deservíre sacrum et gratíssimum habúimus.
Mandátum ígitur nobis concréditum accépimus, oneríque colláto húmeros in nómine Dómini subiécimus, eam in spem erécti, obséquium illud
obœdiéntiæ nostræ a Dómino nobis impetratúrum non absímile ex parte fratrum nostrórum docilitátem, ut eos cum gáudio
et non geméntes (Hebr 13, 17) dúcere valeámus in sémitis vocatiónis nostræ.
Ad opus tam pulchrum, sed simul tam árduum, felíciter exsequéndum, infirmitátem nostram ádiuvet Spíritus Sanctus, præsértim Spíritus
consílii, fortitúdinis et pietátis, eníxis précibus exorátus.
Ea síquidem mente eadémque ratióne qua Pius X ab inítio sui pontificátus ómnia instauráre in Christo (Eph 1, 10) sibi propósuit, nobis
quoque nihil cordi magis est, quam ómnia nostra instauráre in Domínico: ita ut idem spíritus oratiónis, pœniténtiæ, humilitátis, paupertátis,
obœdiéntiæ, misericórdiæ in próximos, ardentísque pro fídei defensióne zeli quo præstábat sanctíssimus Patriárcha, in nobis vígeat, a nobis propagétur.
Hanc hereditátem custodiéntes, hoc taléntum ad usúram studióse ponéntes, iure meritóque cor nostrum in gratiárum actiónes effundémus, et
cum Psalmísta canémus: Ecce quam bonum et quam iucundum abitare fratres in unum (Ps 132, 1).
Stemus in unum, non équidem spíritus próprii, seu utilitátis privátæ consíliis indulgéntes, sed iuxta consília Dei in nos miseréntis.
In unum, vidélicet cum Dómino nostro Iesu Christo, religiósæ sanctitátis primo auctóre et consummatóre (Hebr 12, 2), qui suis vulnéribus
sacris, spíritus religiósi nobis fontes áperit copiósos, nosque secum vult consepúltos in mortem (Rom 6, 4), mortem autem crucis (Phil 2, 8).
In unum, cum immaculáta sponsa Christi, sancta matre Ecclésia, quæ tot grátias et privilégia nobis cóntulit, quo libéntius, ipsa dirigénte,
impendámus et superimpendámur (cf. 2 Cor 12, 15) ad prædicánda ubíque terrárum mystéria fídei, effundénda Redemptiónis benefícia.
In unum, cum beatíssimo patre Domínico, cuius præcláras virtútes eximiáque exémpla scrutári, perlégere, in ómnibus étiam mínimis imitári
numquam desistémus.
In unum, inter nos, ádeo ut natiónum et linguárum divérsitas nedum unitátem labefáctet, eam pótius corróboret, suísque varietátibus mire décoret.
Huius útique germanitátis animórum stirps semper virens erit ipsémet sanctus Patriárcha, cuius, licet immériti, propáges sumus, ipsáque pro
pretiósis consectáriis habébit méntium consensiónem, morum conformitá tem, conventuális consórtii amoenitátem, in opéribus apostólicis vírium
et talentórum plenam consociatiónem.
Profécto bonum et iucúndum proínde nobis erit, non modo habitáre in unum; sed et simul oráre, simul vigíliis sacris atténdere, simul proeliári,
simul contrária pati, simul tandem mortem obíre, oratiónibus et assisténtia fratrum abundánter confortáti. In hac hora supréma, ad lucem
æternitátis excelléntiam vocatiónis nostræ clárius perspiciéntes, exclamáre non desistémus: Grátias Deo super inenarrábili dono eius (2 Cor 9, 15).
RESPONSORIUM
ORATIO
Orémus:
Deus, qui beátum Hyacínthum Maríam Cormier consílii et pietátis donis ardentíque sacræ doctrínæ zelo claréscere voluísti, eius intercessióne et
exémplo concéde, ut família tua, semper et ubíque, sapiénti et férvido regímine gubernétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)