BREVIARIUM ROMANUM

15 november 2017
Pro O.P.: S. Alberti Magni, episcopi et Ecclesiæ doctoris

Episcopus Ratisbonensis consecratus anno 1260, muneri post duos annos abrenuntiavit se indignum existimans. Studio denuo deditus peregrinavit Wursburgum, Strasburgum, Coloniam. Sanctorum sapientiam cum humana scientia mirifice coniunxit, scriptis et magisterio eminenter clarus, morum vero integritate ac pastorali caritate clarior. Eximia quoque pietate in Eucharistiæ sacramentum et in Deiparam Virginem, quæ illum, ut traditur, ad perseverandum confortavit in sacro proposito, enituit. Insignia sacræ doctrinæ aliarumque scientiarum documenta reliquit, dignus qui « magnus » diceretur ac « doctor universalis ». Obiit die 15 novembris anno 1280 Coloniæ Agrippinæ [Köln]. Pius II anno 1459 inter sanctissimos doctores Ecclesiæ Albertum annumeravit. Pius XI die 16 decembris 1931 sanctum declaravit ac Pius XII patronum scientiarum naturalium cultoribus dedit.

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.   Allelúia.

HYMNUS

Rector potens, verax Deus,
qui témperas rerum vices,
splendóre mane ínstruis
et ígnibus merídiem,

Exstíngue flammas lítium,
aufer calórem nóxium,
confer salútem córporum
verámque pacem córdium.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Clamávi ad te, Dómine; in verba tua supersperávi.

¹⁴⁵ Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
         iustificatiónes tuas servábo.
¹⁴⁶ Clamávi ad te, salvum me fac, *
         ut custódiam testimónia tua. –

¹⁴⁷ Prævéni dilúculo et clamávi, *
         in verba tua supersperávi.
¹⁴⁸ Prævenérunt óculi mei vigílias, *
         ut meditárer elóquia tua. –

¹⁴⁹ Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
         secúndum iudícium tuum vivífica me.
¹⁵⁰ Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
         a lege autem tua longe facti sunt. –

¹⁵¹ Prope es tu, Dómine, *
         et ómnia præcépta tua véritas.
¹⁵² Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
         quia in ætérnum fundásti ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Clamávi ad te, Dómine; in verba tua supersperávi.

Ant. 2 Dóminus scit cogitatiónes hóminum quóniam vanæ sunt.

Vindex est Dominus de his omnibus: ... non enim vocavit nos Deus in immundítia, sed in sanctificatione. (Cf. 1 Th 4, 6. 7)

¹ Deus ultiónum, Dómine, *
      Deus ultiónum, effúlge.
² Exaltáre, qui iúdicas terram, *
      redde retributiónem supérbis. –

³ Usquequo peccatóres, Dómine, *
      úsquequo peccatóres exsultábunt?
⁴ Effabúntur et loquéntur protérva, *
      gloriabúntur omnes, qui operántur iniquitátem. –

⁵ Pópulum tuum, Dómine, humíliant *
      et hereditátem tuam vexant.
⁶ Víduam et ádvenam interfíciunt *
      et pupíllos occídunt.
⁷ Et dixérunt: "Non vidébit Dóminus, *
      nec intélleget Deus Iacob." –

⁸ Intellégite, insipiéntes in pópulo, *
      et, stulti, quando sapiétis?
⁹ Qui plantávit aurem, non áudiet, *
      aut qui finxit óculum, non respíciet?
¹⁰ Qui córripit gentes, non árguet, *
      qui docet hóminem sciéntiam?
¹¹ Dóminus scit cogitatiónes hóminum *
      quóniam vanæ sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dóminus scit cogitatiónes hóminum quóniam vanæ sunt.

Ant. 3 Factus est mihi Dóminus in præsídium et in adiutórium spei meæ.

¹² Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine, *
       et de lege tua docúeris eum,
¹³ ut mítiges ei a diébus malis, *
       donec fodiátur peccatóri fóvea.
¹⁴ Quia non repéllet Dóminus plebem suam *
       et hereditátem suam non derelínquet.
¹⁵ Quia ad iustítiam revertétur iudícium, *
       et sequéntur illam omnes, qui recto sunt corde. –

¹⁶ Quis consúrget mihi advérsus malignántes, *
       aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
¹⁷ Nisi quia Dóminus adiúvit me, *
       paulo minus habitásset in loco siléntii ánima mea.
¹⁸ Si dicébam: "Motus est pes meus", *
       misericórdia tua, Dómine, sustentábat me.
¹⁹ In multitúdine sollicitúdinum meárum in corde meo, *
       consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam. –

²⁰ Numquid sociábitur tibi sedes iniquitátis, *
       quæ fingit moléstiam contra præcéptum?
²¹ Irruunt in ánimam iusti *
       et sánguinem innocéntem condémnant.
²² Et factus est mihi Dóminus in præsídium *
       et Deus meus in rupem refúgii mei;
²³ et reddet illis iniquitátem ipsórum, †
       et in malítia eórum dispérdet eos, *
       dispérdet illos Dóminus Deus noster.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Factus est mihi Dóminus in præsídium et in adiutórium spei meæ.

LECTIO BREVIS

ORATIO

Orémus:

Deus, qui beátum Albértum epíscopum in humána sapiéntia cum divína fide componénda magnum efecísti, da nobis, quǽsumus, ita eius magistérii inhærére doctrínis, ut per scientiárum progréssus ad profundiórem tui cognitiónem et amórem perveniámus. Per Christum Dóminum nostrum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)