☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

23 augustus 2028
Pro O.P.: S. Rosæ de Lima, virginis


Isabella Flores, cui pulchritudo nomen « Rosa» vulgo obtinuit, Limæ in Peruvia anno 1586 orta, primus Americæ sanctitatis flos exstitit, pænitentiæ et orationis fragrantia prænitens. Plurimis donata ingenii muneribus, ut evangelicæ perfectioni plenius inhæreret inter sorores Ordinis ascribi voluit. Divinæ contemplationi insistens, alios quoque ad arcana « orationis secretæ » introducere cupiebat, libros spirituales ad hoc divulgans et vel ipsos presbyteros incitans ut omnes ad amorem orationis allicerent. Pæne reclusa in horto parentum, muneri tamen Ecclesiæ missionario animum patefaciebat: zelo ardens salutis peccatorum et « Indiorum », pro quibus vitam donare cupiebat, voluntariis afflictationibus se subiciebat ut Christo eos lucrifaceret, « dolens, mulier cum esset, quod se applicare nequiret muneri apostolico ». Damnum peccati serio perpendens, « de seipsa petram et calcem facere vellet ut inferni ostium omnibus clauderet ». Amore Iesu in Eucharistiæ Sacramento ac in Deiparam Virginem pietate flagrans, eius Rosarium inenarrabili zelo propagare sategit, illum existimans omnem christianum debere «voce prædicare et in corde infixum tenere». Limæ obiit die 24 augusti anno 1617, 31 annos nata. A Clemente IX inter beatos relata anno 1668, a Clemente X sancta fuit declarata die 12 aprilis 1671. Ex anno 1671 America meridionalis patronam eam veneratur.

AD SEXTAM

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.   Allelúia.

HYMNUS

Rector potens, verax Deus,
qui témperas rerum vices,
splendóre mane ínstruis
et ígnibus merídiem,

Exstíngue flammas lítium,
aufer calórem nóxium,
confer salútem córporum
verámque pacem córdium.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Clamávi ad te, Dómine; in verba tua supersperávi.

Psalmus 118 (119), 145-152
XIX (Coph)

145 Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
         iustificatiónes tuas servábo.
146 Clamávi ad te, salvum me fac, *
         ut custódiam testimónia tua. –

147 Prævéni dilúculo et clamávi, *
         in verba tua supersperávi.
148 Prævenérunt óculi mei vigílias, *
         ut meditárer elóquia tua. –

149 Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
         secúndum iudícium tuum vivífica me.
150 Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
         a lege autem tua longe facti sunt. –

151 Prope es tu, Dómine, *
         et ómnia præcépta tua véritas.
152 Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
         quia in ætérnum fundásti ea.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Clamávi ad te, Dómine; in verba tua supersperávi.

Ant. 2 Dóminus scit cogitatiónes hóminum quóniam vanæ sunt.

Psalmus 93 (94)
Dominus iustorum ultor

Vindex est Dominus de his omnibus: ... non enim vocavit nos Deus in immundítia, sed in sanctificatione. (Cf. 1 Th 4, 6. 7)

I

1 Deus ultiónum, Dómine, *
      Deus ultiónum, effúlge.
2 Exaltáre, qui iúdicas terram, *
      redde retributiónem supérbis. –

3 Usquequo peccatóres, Dómine, *
      úsquequo peccatóres exsultábunt?
4 Effabúntur et loquéntur protérva, *
      gloriabúntur omnes, qui operántur iniquitátem. –

5 Pópulum tuum, Dómine, humíliant *
      et hereditátem tuam vexant.
6 Víduam et ádvenam interfíciunt *
      et pupíllos occídunt.
7 Et dixérunt: "Non vidébit Dóminus, *
      nec intélleget Deus Iacob." –

8 Intellégite, insipiéntes in pópulo, *
      et, stulti, quando sapiétis?
9 Qui plantávit aurem, non áudiet, *
      aut qui finxit óculum, non respíciet?
10 Qui córripit gentes, non árguet, *
      qui docet hóminem sciéntiam?
11 Dóminus scit cogitatiónes hóminum *
      quóniam vanæ sunt.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Dóminus scit cogitatiónes hóminum quóniam vanæ sunt.

Ant. 3 Factus est mihi Dóminus in præsídium et in adiutórium spei meæ.

II

12 Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine, *
       et de lege tua docúeris eum,
13 ut mítiges ei a diébus malis, *
       donec fodiátur peccatóri fóvea.
14 Quia non repéllet Dóminus plebem suam *
       et hereditátem suam non derelínquet.
15 Quia ad iustítiam revertétur iudícium, *
       et sequéntur illam omnes, qui recto sunt corde. –

16 Quis consúrget mihi advérsus malignántes, *
       aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
17 Nisi quia Dóminus adiúvit me, *
       paulo minus habitásset in loco siléntii ánima mea.
18 Si dicébam: "Motus est pes meus", *
       misericórdia tua, Dómine, sustentábat me.
19 In multitúdine sollicitúdinum meárum in corde meo, *
       consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam. –

20 Numquid sociábitur tibi sedes iniquitátis, *
       quæ fingit moléstiam contra præcéptum?
21 Irruunt in ánimam iusti *
       et sánguinem innocéntem condémnant.
22 Et factus est mihi Dóminus in præsídium *
       et Deus meus in rupem refúgii mei;
23 et reddet illis iniquitátem ipsórum, †
       et in malítia eórum dispérdet eos, *
       dispérdet illos Dóminus Deus noster.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Factus est mihi Dóminus in præsídium et in adiutórium spei meæ.

LECTIO BREVIS

Is 59, 21
Christo conflxus sum cruci: vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus; quod autem nunc vivo in carne, in fide vivo Filii Dei, qui dilexit me et tradidit selpsum pro me.


V.In multitudine sollicitudinum mearum in corde meo.
R.Consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.

ORATIO

Orémus:

Bonórum ómnium largítor, omnípotens Deus, qui beátam Rosam, cæléstis grátiæ rore prævéntam, humilitáte, patiéntia et zelo pro pópulo suo claréscere fecísti, concéde nóbis ut vestígia eius sequéntes, Christi bonus odor éffici mereámur. Per Christum Dóminum nostrum.

Vel:
Deus, qui beátam Rosam, tuo amóre succénsam, mundum relínquere et tibi soli in austeritáte pæniténtiæ vacáre fecísti, da nobis eius intercessióne ut, vias vitæ sectántes in terris, torrénte deliciárum tuárum perfruámur in cælis. Per Christum Dóminum nostrum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)