☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

15 november 2029
Pro O.P.: S. Alberti Magni, episcopi et Ecclesiæ doctoris


Albertus Lavingiæ in Svevia natus est exeunte sæculo XII, vel ineunte XIII. Patavii studia complevit (1223), ibique a B. Iordano de Saxonia habitum Ordinis accepit. Ab anno 1242 usque ad annum 1248 Parisiis docuit et inter omnes discipulum diligentissimum habuit Thomam de Aquino. Discipulis ab alienis terris Parisios congregatis, frater Albertus spiritu universali novam scientiam edocuit, physicam scilicet aristotelicam secundum Iudæorum Arabumque interpretationem. Anno 1248 Studium generale Coloniæ nuper erectum rexit et Thomas illuc secutus est eum. Deinde officiis variis functus, Provincialis Teutoniæ electus (1254- 1257), una cum franciscano Bonaventura strenue defendit ius Ordinum Mendicantium docendi in Universitatibus.

Episcopus Ratisbonensis consecratus anno 1260, muneri post duos annos abrenuntiavit se indignum existimans. Studio denuo deditus peregrinavit Wursburgum, Strasburgum, Coloniam. Sanctorum sapientiam cum humana scientia mirifice coniunxit, scriptis et magisterio eminenter clarus, morum vero integritate ac pastorali caritate clarior. Eximia quoque pietate in Eucharistiæ sacramentum et in Deiparam Virginem, quæ illum, ut traditur, ad perseverandum confortavit in sacro proposito, enituit. Insignia sacræ doctrinæ aliarumque scientiarum documenta reliquit, dignus qui « magnus » diceretur ac « doctor universalis ». Obiit die 15 novembris anno 1280 Coloniæ Agrippinæ [Köln]. Pius II anno 1459 inter sanctissimos doctores Ecclesiæ Albertum annumeravit. Pius XI die 16 decembris 1931 sanctum declaravit ac Pius XII patronum scientiarum naturalium cultoribus dedit.

AD NONAM

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.   Allelúia.

HYMNUS

Rerum, Deus, tenax vigor,
immótus in te pérmanens,
lucis diúrnæ témpora
succéssibus detérminans,

Largíre clarum véspere,
quo vita numquam décidat,
sed prǽmium mortis sacræ
perénnis instet glória.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Si dilígitis me, mandáta mea serváte, dicit Dóminus.

Psalmus 118 (119), 153-160
XX (Res)

153 Vide humiliatiónem meam et éripe me, *
         quia legem tuam non sum oblítus.
154 Iúdica causam meam et rédime me; *
         propter elóquium tuum vivífica me. –

155 Longe a peccatóribus salus, *
         quia iustificatiónes tuas non exquisiérunt.
156 Misericórdiæ tuæ multæ, Dómine; *
         secúndum iudícia tua vivífica me. –

157 Multi, qui persequúntur me et tríbulant me; *
         a testimóniis tuis non declinávi.
158 Vidi prævaricántes, et tǽduit me, *
         quia elóquia tua non custodiérunt. –

159 Vide quóniam mandáta tua diléxi, Dómine; *
         secúndum misericórdiam tuam vivífica me.
160 Princípium verbórum tuórum véritas, *
         in ætérnum ómnia iudícia iustítiæ tuæ.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Si dilígitis me, mandáta mea serváte, dicit Dóminus.

Ant. 2 Benedícat tibi Dóminus, et vídeas pacem ómnibus diébus vitæ tuæ.

Psalmus 127 (128)
Pax domestica in Domino

„Benedicat te Dominus ex Sion“, id est: ex Ecclésia sua. (Arnobius)

1 Beátus omnis, qui timet Dóminum, *
      qui ámbulat in viis eius. –

2 Labóres mánuum tuárum manducábis, *
      beátus es, et bene tibi erit.
3 Uxor tua sicut vitis fructífera *
      in latéribus domus tuæ;
   fílii tui sicut novéllæ olivárum *
      in circúitu mensæ tuæ. –

4 Ecce sic benedicétur homo, *
      qui timet Dóminum.
5 Benedícat tibi Dóminus ex Sion, *
      et vídeas bona Ierúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ;
6 et vídeas fílios filiórum tuórum. *
      Pax super Israel!

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Benedícat tibi Dóminus, et vídeas pacem ómnibus diébus vitæ tuæ.

Ant. 3 Deus expugnávit pro te inimícos tuos.

Psalmus 128 (129)
Populi afflicti renovata fiducia

Ecclésia loquitur de iis quæ tolerat. (S. Augustinus)

1 Sæpe expugnavérunt me a iuventúte mea, *
      dicat nunc Israel,
2 sæpe expugnavérunt me a iuventúte mea, *
      étenim non potuérunt advérsum me.
3 Supra dorsum meum aravérunt aratóres, *
      prolongavérunt sulcos suos.
4 Dóminus autem iustus *
      concídit cervíces peccatórum. –

5 Confundántur et convertántur retrórsum *
      omnes, qui odérunt Sion.
6 Fiant sicut fenum tectórum *
      quod, priúsquam evellátur, exáruit;
7 de quo non implévit manum suam, qui metit, *
      et sinum suum, qui manípulos cólligit.
8 Et non dixérunt, qui præteríbant: †
      „Benedíctio Dómini super vos, *
      benedícimus vobis in nómine Dómini.“

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Deus expugnávit pro te inimícos tuos.

LECTIO BREVIS

Sir 43, 10-13
Spécies cæli glória stellárum, mundum illúminans in excélsis Dómini. In verbis Sancti stabunt iuxta præcéptum et non defícient in vigíliis suis. Vide arcum, et bénedic eum qui fecit illum: valde speciósus est in splendóre suo; gyrávit cælum in circúitu glóriæ suæ, manus Excélsi tetendérunt illum.


V. Honestávit eum Dóminus in labóribus.
R. Et complévit labóres illius.

ORATIO

Orémus:

Deus, qui beátum Albértum epíscopum in humána sapiéntia cum divína fide componénda magnum efecísti, da nobis, quǽsumus, ita eius magistérii inhærére doctrínis, ut per scientiárum progréssus ad profundiórem tui cognitiónem et amórem perveniámus. Per Christum Dóminum nostrum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)