Do | II | III | IV | V | VI | Sa |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
TEMPUS PASCHALE, hebd. II
S. Petri Chanell, presbyteri et martyris, memoria ad libitum
Pro O.P.: S. Ludovici Mariæ Grignion de Montfort, presbyteri, sodalis ordinis, memoria
Communia non applicare
horas componere
ordinarium
officum defunctorum
dedicationis ecclesiæ
BREVIARIUM ROMANUM
V.
Deus, in adiutórium meum inténde.
R.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Inclitus rector pater atque prudens,
cuius insígnem cólimus triúmphum,
iste conféssor sine fine lætus
regnat in astris.
Ipse dux clarus fuit et magíster,
éxhibens sacræ documénta vitæ
ac Deo semper sátagens placére
péctore mundo.
Nunc eum nisu rogitémus omnes,
ábluat nostrum pius ut reátum,
et sua ducat prece nos ad alta
cúlmina cæli.
Sit Deo soli decus et potéstas,
laus in excélsis, honor ac perénnis,
qui suis totum móderans gubérnat
légibus orbem. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum. Allelúia.
In his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. (Řím 8, 37)
I
2 Deus, áuribus nostris audívimus; †
patres nostri annuntiavérunt nobis *
opus, quod operátus es in diébus eórum, in diébus antíquis.
3 Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos *
afflixísti pópulos et dilatásti eos. –
4 Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
et bráchium eórum non salvávit eos;
sed déxtera tua et bráchium tuum et illuminátio vultus tui, *
quóniam complacuísti in eis. –
5 Tu es rex meus et Deus meus, *
qui mandas salútes Iacob.
6 In te inimícos nostros proiécimus, *
et in nómine tuo conculcávimus insurgéntes in nos. –
7 Non enim in arcu meo sperábo, *
et gládius meus non salvábit me.
8 Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
et odiéntes nos confudísti.
9 In Deo gloriábimur tota die *
et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum. Allelúia.
Ant. 2 Parce, Dómine, et ne des hereditátem tuam in oppróbrium. Allelúia.
10 Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.
11 Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.
12 Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
et in géntibus dispersísti nos. –
13 Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
nec dítior factus es in commutatióne eórum.
14 Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
15 Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
commotiónem cápitis in pópulis. –
16 Tota die verecúndia mea contra me est, *
et confúsio faciéi meæ coopéruit me
17 a voce exprobrántis et obloquéntis, *
a fácie inimíci et ultóris.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Parce, Dómine, et ne des hereditátem tuam in oppróbrium. Allelúia.
Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et rédime nos propter misericórdiam tuam. Allelúia.
18 Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te; *
et iníque non égimus in testaméntum tuum.
19 Et non recéssit retro cor nostrum, *
nec declinavérunt gressus nostri a via tua;
20 sed humiliásti nos in loco vúlpium *
et operuísti nos umbra mortis. –
21 Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
et si expandérimus manus nostras ad deum aliénum,
22 nonne Deus requíret ista? *
Ipse enim novit abscóndita cordis.
23 Quóniam propter te mortificámur tota die, *
æstimáti sumus sicut oves occisiónis. –
24 Evígila, quare obdórmis, Dómine? *
Exsúrge et ne repéllas in finem.
25 Quare fáciem tuam avértis, *
oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?
26 Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
conglutinátus est in terra venter noster.
27 Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et rédime nos propter misericórdiam tuam. Allelúia.
V.
Deus et Dóminum suscitávit, allelúia.
R.
Et nos suscitábit per virtútem suam, allelúia.
LECTIO PRIOR
De libro Apocalýpsis
Ego Ioánnes audívi Dóminum dicéntem mihi:
Angelo ecclésiæ, quæ est Sardis, scribe:
Hæc dicit, qui habet septem spíritus Dei et septem stellas: Scio ópera tua, quia nomen habes quod vivas, et mórtuus
es. Esto vígilans et confírma cétera, quæ moritúra erant, non enim invénio ópera tua plena coram Deo meo; in mente
ergo habe quáliter accéperis et audíeris, et serva, et pæniténtiam age. Si ergo non vigiláveris, véniam tamquam fur,
et néscies qua hora véniam ad te. Sed habes pauca nómina in Sardis, qui non inquinavérunt vestiménta sua et ambulábunt
mecum in albis, quia digni sunt. Qui vícerit, sic vestiétur vestiméntis albis, et non delébo nomen eius de libro vitæ
et confitébor nomen eius coram Patre meo et coram ángelis eius.
Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
Et ángelo ecclésiæ, quæ est Philadelphíæ, scribe:
Hæc dicit Sanctus, Verus, qui habet clavem David, qui áperit et nemo claudet, et claudit et nemo áperit: Scio ópera
tua — ecce dedi coram te óstium apértum, quod nemo potest cláudere — quia módicam habes virtútem, et servásti verbum
meum et non negásti nomen meum. Ecce dabo de synagóga Sátanæ, qui dicunt se Iudǽos esse et non sunt, sed mentiúntur;
ecce fáciam illos ut véniant et adórent ante pedes tuos et scient quia ego diléxi te. Quóniam servásti verbum patiéntiæ
meæ, et ego te servábo ab hora tentatiónis, quæ ventúra est super orbem univérsum tentáre habitántes in terra. Vénio
cito; tene quod habes, ut nemo accípiat corónam tuam. Qui vícerit, fáciam illum colúmnam in templo Dei mei, et foras
non egrediétur ámplius, et scribam super eum nomen Dei mei et nomen civitátis Dei mei, novæ Ierúsalem, quæ descéndit
de cælo a Deo meo, et nomen meum novum.
Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
Et ángelo ecclésiæ, quæ est Laodicíæ, scribe:
Hæc dicit Amen, testis fidélis et verus, princípium creatúræ Dei: Scio ópera tua, quia neque frígidus es neque cálidus.
Utinam frígidus esses aut cálidus! Sic quia tépidus es et ne cálidus nec frígidus, incípiam te evómere ex ore meo. Quia
dicis: «Dives sum et locupletátus et nullíus égeo», et nescis quia tu es miser et miserábilis et pauper et cæcus et nudus,
suádeo tibi émere a me aurum igne probátum, ut lócuples fias et vestiméntis albis induáris, et non appáreat confúsio
nuditátis tuæ, et collýrium ad inunguéndum óculos tuos, ut vídeas. Ego, quos amo, árguo et castígo. Æmuláre ergo et
pæniténtiam age. Ecce sto ad óstium et pulso. Si quis audíerit vocem meam et aperúerit iánuam, introíbo ad illum et
cenábo cum illo et ipse mecum. Qui vícerit, dabo ei sedére mecum in throno meo, sicut et ego vici et sedi cum Patre meo in throno eius.
Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
RESPONSORIUM
LECTIO ALTERA
Ex Tractátu «De vera devotióne erga beátam Vírginem» sancti Ludovíci M. Grignion de Montfort presbýteri
Cum summa nostræ perfectiónis in eo consístat, ut Iesu Christo confórmes, eídem coniúncti atque consecráti efficiámur, máxima haud dubitánter
devótio ea est quæ magis perfécte Iesu Christo nos confórmes reddit atque ei iungit ac cónsecrat. Cum vero María inter omnes creatúras sit
Fílio suo pleníssime confórmis, idcírco præ céteris devotiónibus, illa quæ máxime cónsecrat atque confórmem reddit ánimam quandam Dómino nostro
devótio est erga Sanctíssimam Vírginem Matrem eius; et quo magis ánima Maríæ consecráta, eo magis éadem Iesu Christo consecráta erit.
Perfécta ergo Iesu Christo consecrátio nihil áliud est quam summa et plena Sanctíssimæ Vírgini sui ipsíus consecrátio, et hæc est devótio quam dóceo.
Hæc autem devotiónis forma óptime vocári potest perfécta renovátio votórum vel promissiónum sancti Baptísmatis. In ea étenim christifidélis
totum Beatíssimæ Vírgini se donat, ita ut per Maríam totus Christi sit.
Ex hoc effícitur ut simul quis Beatíssimæ Vírgini se cónsecret et Iesu Christo; Vírgini autem Maríæ, cum aptíssima via sit quam Iesus ipse elégit
ad uniónem nobíscum ineúndam et ad nos sibi uniéndos; Dómino vero Iesu cum noster finis últimus sit, cui totum id quod sumus debémus, quia Redémptor et Deus noster est.
Insuper considerándum est quod omnis homo, cum baptizátur, ore próprio vel patríni et matrínæ sollémniter Sátanæ abrenúntiat eiúsque
tentatiónibus et opéribus, et Iesum Christum Magístrum suum et summum Dóminum éligit, illi parens sicut servus ex amóre. Hoc autem revéra
fit et in hac devotióne: christiánus abrenúntiat dæmónio, mundo, peccáto et semetípsi, atque totus Iesu Christo se donat per manus Maríæ.
In Baptísmate quisquis, saltem explícite, non sese dat Iesu Christo per manus Maríæ neque Dómino méritum suórum bonórum óperum dat. étiam
post Baptísma christiánus omníno liber est applicándi huiuscémodi méritum aliísve vel pro se retinéndi. In hac vero devotióne explícite
christifidélis sese dat Dómino nostro per manus Maríæ atque ipsi ex toto cónsecrat própriæ actuositátis virtútem.
RESPONSORIUM
Vel:
Message de saint Louis-Marie de Montfort
Il y a une si grande liaison d’amitié entre la Sagesse éternelle et
l’homme, qu’elle est incompréhensible. La Sagesse est pour l’homme,
et l’homme est pour la Sagesse (...): c’est un trésor infini pour les hommes,
et non pour les anges ou pour les autres créatures.
Cette amitié de la Sagesse pour l’homme vient de ce qu’il est, dans sa
création, l’abrégé de ses merveilles, son petit et son grand monde, son
image vivante et son lieutenant sur la terre. Et depuis que, par l’excès de
l’amour qu’elle lui portait, elle s’est rendue semblable à lui en se faisant
homme, et s’est livrée à la mort pour le sauver, elle l’aime comme son
frère, son ami, son disciple, son élève, le prix de son sang et le cohéritier
de son royaume, en sorte qu’on lui fait une violence infinie lorsqu’on
refuse ou on lui arrache le coeur d’un homme.
Cette beauté éternelle et souverainement aimable a tant de désir de
l’amitié des hommes, qu’elle a fait un livre exprès pour la gagner, en lui
découvrant ses excellences et les désirs qu’elle a de lui. Ce livre est comme
une lettre d’une amante à son amant, pour gagner son affection. Les
désirs qu’elle y témoigne du coeur de l’homme sont si empressés, les
recherches qu’elle y fait de son amitié sont si tendres, les appels et les
voeux y sont si amoureux, qu’à l’entendre parler vous diriez qu’elle n’est
pas la Souveraine du ciel et de la terre et qu’elle a besoin de l’homme pour
être heureuse.
Enfin la Sagesse éternelle, pour s’approcher de plus près des hommes
et leur témoigner plus sensiblement son amour, est allée jusqu’à se faire
homme, jusqu’à devenir enfant, jusqu’à devenir pauvre et jusqu’à mourir
pour eux sur la croix.
Combien de fois s’est-elle écriée, lorsqu’elle vivait sur la terre: “Venez
à moi, venez tous à moi; c’est moi, ne craignez rien; pourquoi craignezvous?
Je suis semblable à vous; je vous aime. Est-ce parce que vous êtes
pécheurs? Eh! c’est eux que je cherche; je suis l’amie des pécheurs. Estce
parce que vous êtes égarés du bercail par votre faute? Eh! je suis le
Bon Pasteur. Est-ce parce que vous êtes chargés de péchés, couverts
d’ordures, accablés de tristesse? Eh! c’est justement pourquoi vous devez
venir à moi; car je vous déchargerai, je vous purifierai, je vous
consolerai”.
Voulant d’un côté montrer son amour pour l’homme jusqu’à mourir
en sa place afin de le sauver, et ne pouvant de l’autre se résoudre à quitter
l’homme, elle trouve un secret admirable pour mourir et pour vivre tout à
la fois, et demeurer avec l’homme jusqu’à la fin des siècles: c’est l’invention
amoureuse de l’Eucharistie; et pour venir à bout de contenter son
amour en ce mystère, elle ne fait point difficulté de changer et renverser
toute la nature.
[Enfin le temps marquépour la rédemption des hommes étant arrivé,
la Sagesse éternelle se fit elle même une maison, une demeure digne
d’elle... Elle créa et forma Marie, dans le sein de sainte Anne, avec plus
de plaisir qu’elle n’avait pris en créant l’univers. Il est impossible d’exprimer
d’un côté les ineffables communications de la trè s sainte Trinité à
cette belle créature, et, de l’autre, la fidélité avec laquelle elle correspondit
aux grâces de son Créateur.
Le torrent impétueux de la bonté infinie de Dieu, arrêté violemment
par les péchés des hommes depuis le commencement du monde, se décharge avec impétuosité et en plénitude dans le cœur de Marie. La Sagesse
éternelle lui donne toutes les grâces qu’Adam et ses descendants,
s’ils étaient demeurés dans la justice originelle, auraient reçues de sa
libéralité. Enfin toute la plénitude de la divinité, dit un saint, se répand
en Marie autant qu’une pure créature en est capable. O Marie, ô chefd’œuvre
du Très-Haut, ô miracle de la Sagesse éternelle, ô prodige de la
Toute-Puissance, ô abîme de la grâce, il n’y a, je l’avoue avec tous les
saints, il n’y a que celui qui vous a créée qui connaisse la hauteur, l’étendue
et la profondeur des grâces qu’il vous a faites.]
RESPONSORIUM
PSALMODIA
Ant. 1 Ego sum vitis, vos pálmites, allelúia.
Veni, Domine Iesu. (Ap 22, 20)
2 Qui pascis Israel, inténde, *
qui dedúcis velut ovem Ioseph.
Qui sedes super chérubim, effúlge *
3 coram Ephraim, Béniamin et Manásse.
Excita poténtiam tuam et veni, *
ut salvos fácias nos. –
4 Deus, convérte nos, *
illústra fáciem tuam, et salvi érimus. –
5 Dómine Deus virtútum, *
quoúsque irascéris super oratiónem pópuli tui?
6 Cibásti nos pane lacrimárum *
et potum dedísti nobis in lácrimis copióse.
7 Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris, *
et inimíci nostri subsannavérunt nos. –
8 Deus virtútum, convérte nos, *
illústra fáciem tuam, et salvi érimus. –
9 Víneam de Ægýpto transtulísti, *
eiecísti gentes et plantásti eam.
10 Purgásti locum in conspéctu eius, *
plantásti radíces eius, et implévit terram.
11 Opérti sunt montes umbra eius *
et ramis eius cedri Dei;
12 exténdit pálmites suos usque ad mare *
et usque ad Flumen propágines suas. –
13 Ut quid destruxísti macériam eius, *
et vindémiant eam omnes, qui prætergrediúntur viam?
14 Exterminávit eam aper de silva, *
et singuláris ferus depástus est eam. –
15 Deus virtútum, convértere, *
réspice de cælo et vide et vísita víneam istam. -
16 Et prótege eam, quam plantávit déxtera tua, *
et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
17 Incénsa est igni et suffóssa; *
ab increpatióne vultus tui períbunt.
18 Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ, *
super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
19 Et non discedémus a te, vivificábis nos, *
et nomen tuum invocábimus. –
20 Dómine Deus virtútum, convérte nos *
et illústra fáciem tuam, et salvi érimus. –
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 1 Ego sum vitis, vos pálmites, allelúia.
Ant. 2 Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris, allelúia.
1 Confitébor tibi, Dómine,
quóniam cum irátus eras mihi, *
convérsus est furor tuus, et consolátus es me.
2 Ecce Deus salútis meæ; *
fiduciáliter agam et non timébo,
quia fortitúdo mea et laus mea Dóminus, *
et factus est mihi in salútem. –
3 Et hauriétis aquas in gáudio *
de fóntibus salútis.
4 Et dicétis in die illa: *
«Confitémini Dómino et invocáte nomen eius,
notas fácite in pópulis adinventiónes eius; *
mementóte quóniam excélsum est nomen eius.
5 Cantáte Dómino, quóniam magnífice fecit; *
notum sit hoc in univérsa terra.
6 Exsúlta et lauda, quæ hábitas in Sion, *
quia magnus in médio tui Sanctus Israel».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 2 Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris, allelúia.
Ant. 3 Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, allelúia.
Videte, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis. (Hebr 3, 12)
2 Exsultáte Deo adiutóri nostro, *
iubiláte Deo Iacob.
3 Súmite psalmum et date týmpanum, *
psaltérium iucúndum cum cíthara.
4 Bucináte in neoménia tuba, *
in die plenæ lunæ, in sollemnitáte nostra. –
5 Quia præcéptum in Israel est, *
et iudícium Deo Iacob.
6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, †
cum exíret de terra Ægýpti; *
sermónem, quem non nóveram, audívi: –
7 "Divérti ab onéribus dorsum eius; *
manus eius a cóphino recessérunt.
8 In tribulatióne invocásti me et liberávi te, †
exaudívi te in abscóndito tempestátis, *
probávi te apud aquam Meríba. –
9 Audi, pópulus meus, et contestábor te; *
Israel, útinam áudias me!
10 Non erit in te deus aliénus, *
neque adorábis deum extráneum.
11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, †
qui edúxi te de terra Ægýpti; *
diláta os tuum, et implébo illud. –
12 Et non audívit pópulus meus vocem meam, *
et Israel non inténdit mihi.
13 Et dimísi eos secúndum durítiam cordis eórum, *
ibunt in adinventiónibus suis. –
14 Si pópulus meus audísset me, *
Israel si in viis meis ambulásset!
15 In brevi inimícos eórum humiliássem *
et super tribulántes eos misíssem manum meam. –
16 Inimíci Dómini blandiréntur ei, *
et esset sors eórum in sǽcula;
17 et cibárem eos ex ádipe fruménti *
et de petra melle saturárem eos."
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. 3 Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, allelúia.
LECTIO BREVIS
RESPONSORIUM BREVE
V. Super te, Ierúsalem, constítui custódes. * Allelúia, allelúia.
R. Super te, Ierúsalem, constítui custódes. * Allelúia, allelúia.
V. Die ac nocte non tacébunt prædicáre nomen Dómini.
R. Allelúia, allelúia.
V. Glória Patri et Fílio * et Spirítui Sancto.
R. Super te, Ierúsalem, constítui custódes. * Allelúia, allelúia.
BENEDICTUS
Ad Benedictus, ant. Non vos estis qui loquímini, sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis. Allelúia.
68 Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
69 et eréxit cornu salútis nobis *
in domo David púeri sui,
70 sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,
71 salútem ex inimícis nostris *
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *
et memorári testaménti sui sancti,
73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *
serviámus illi
75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *
ómnibus diébus nostris.
76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *
in remissiónem peccatórum eórum,
78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ad Benedictus, ant. Non vos estis qui loquímini, sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis. Allelúia.
PRECES
Christo, bono pastóri, qui pro suis óvibus ánimam pósuit, laudes grati exsolvámus et supplicémus, dicéntes:
Pasce pópulum tuum, Dómine.
Christe, qui in sanctis pastóribus misericórdiam et dilectiónem tuam dignátus es osténdere,
— numquam désinas per eos nobíscum misericórditer ágere.
Qui múnere pastóris animárum fungi per tuos vicários pergis,
— ne destíteris nos ipse per rectóres nostros dirígere.
Qui in sanctis tuis, populórum dúcibus, córporum animarúmque médicus exstitísti,
— numquam cesses ministérium in nos vitæ et sanctitátis perágere.
Qui, prudéntia et caritáte sanctórum, tuum gregem erudísti,
— nos in sanctitáte iúgiter per pastóres nostros ædífica.
Pater noster, qui es in cælis,
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Pater noster.....
ORATIO
Ætérnæ Deus sapiéntiæ, qui sanctum Ludovícum Maríam presbýterum plenæ Christo, Fílio tuo, deditióni per eius beátæ Matris manus exímium testem et magístrum effecísti,
concéde nobis, ut eándem spiritálem viam sectántes, regnum tuum in mundum exténdere valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius, † et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Et, si fit dimissio, sequitur invitatio:
Ite in pace. Allelúia, allelúia.
R. Deo grátias. Allelúia, allelúia.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
Breviarium Romanum
textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)