☼ lat ☰

BREVIARIUM ROMANUM

29 aprilis 2017
Pro O.P.: S. Catharinæ Senensis, virginis et Ecclesiæ doctoris, festum


Senis [Siena], in vico Fontebranda, in Italia, nata est anno 1347, paenultima 25 liberorum. Puellula, divina gratia præventa, virginitatem Deo vovit (1354) et, crebris familiarium suorum superatis molestiis, vitam orationis, ieiunii pænitentiæque asperam iniit inter Sorores de Pænitentia sancti Dominici (1363). Dulcis primæ Veritatis contemplationi dedita, « Deum in se et se in Deo cognoscere » studuit, domi vitam ducens austeram usque ad annum 1370, cum in visione a cælesti Sponso mandatum accepit apostolatus viam ingrediendi.

Exinde, Spiritus Sancti donis mirifice aucta eique summa docilitate obsequens, divinorum altissimam contemplationem in « cella cordis » mira cum apostolica actuositate coniunxit. Ipsum Pontificem, ignito eloquio ac pulchris epistolis, ut Romanam sedem peteret induxit (1376) multosque cuiuscumque condicionis viros ac mulieres ad bonum virtutis vel pacis adducere sategit. Divina caritate succensa Christo Crucifixo conformis fieri studuit et sacris quoque stigmatibus, fulgore non cruore coruscantibus, die 1 aprilis anno 1375 exornari meruit.

«Doctrina eius non acquisita fuit; prius magistra visa est quam discipula» (Bulla canoniz.). Præclara illius spiritualis ac theologicæ doctrinæ documenta reliquit, Dialogum (1378) præsertim: digna quæ «Mater» tunc a copiosa discipulorum familia vocaretur et nunc pro universa Dominicana Familia perseveret. Romæ obiit anno 1380 ibique condita fuit in basilica sanctæ Mariæ supra Minervam. Pius II die 29 iunii 1461 inter sanctas retulit et Paulus VI anno 1970 ipsam Ecclesiæ doctorem declaravit.

AD OFFICIUM LECTIONIS

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

HYMNUS

Virgo prudéntum comitáta cœtum
óbviam sponso véniens paráta,
noctis horréndæ rémovet tenébras
  lámpade pura.

Ille fulgéntem nítidis lapíllis
ánulum miri tríbuit decoris
vírgini dicens: « Tibi trado sancti
  pignus amóris ».

Mota flagrántis stímulo calóris
mentis excéssu rápitur frequénti,
fixa dum portat Catharína membris
  vúlnera Christi.

Unde ter felix quater et beáta
in sinu sponsi requiévit almi,
inter illústres ánimas reláta
  lux nova cæli.

Sit Deus cæli résidens in arce,
trinus et simplex benedíctus ille,
qui potens totum stábili gubérnat
  órdine mundum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ser. A : Quando orábas cum lácrimis et curábas ægrótos, ego óbtuli oratiónem tuam Dómino, allelúia.
Ser. B : Nullus potest gustáre pulchritúdinem Dei in Trinitátis abýsso, nisi per médium ipsíus Ecclésiæ et sponsæ suæ, allelúia.
Ser. C : Cáritas Dei diffúsa est in córdibus nostris, per inhabitántem Spíritum eius in nobis, allelúia.

Psalmus 102 (103)
Laus miserentis Domini

Per viscera misericordiæ Dei visitavit nos Oriens ex alto. (Cf. Lc 1, 78)

I

1 Bénedic, ánima mea, Dómino, *
      et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto eius.
2 Bénedic, ánima mea, Dómino, *
      et noli oblivísci omnes retributiónes eius. –

3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis, *
      qui sanat omnes infirmitátes tuas;
4 qui rédimit de intéritu vitam tuam, *
      qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus;
5 qui replet in bonis ætátem tuam: *
      renovábitur ut áquilæ iuvéntus tua. –

6 Fáciens iustítias Dóminus *
      et iudícium ómnibus iniúriam patiéntibus.
7 Notas fecit vias suas Móysi, *
      fíliis Israel adinventiónes suas.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Ser. A : Quando orábas cum lácrimis et curábas ægrótos, ego óbtuli oratiónem tuam Dómino, allelúia.
Ser. B : Nullus potest gustáre pulchritúdinem Dei in Trinitátis abýsso, nisi per médium ipsíus Ecclésiæ et sponsæ suæ, allelúia.
Ser. C : Cáritas Dei diffúsa est in córdibus nostris, per inhabitántem Spíritum eius in nobis, allelúia.

Ant. 2 Ser. A : Corrípite inquiétos, consolámini pusillánimes, suscípite infírmos, longánimes estóte ad omnes, allelúia.
Ser. B : Omnes nos opórtet per portam Iesu Christi crucifíxi transíre, quæ non nisi in sancta Ecclésia reperítur, allelúia.
Ser. C : Det Catharína frui nos vero lúmine Christi, ac sóciet súperis virgo beáta choris, allelúia.

II

8 Miserátor et miséricors Dóminus, *
      longánimis et multæ misericórdiæ.
9 Non in perpétuum conténdet, *
      neque in ætérnum irascétur.
10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis, *
      neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis. –

11 Quóniam, quantum exaltátur cælum a terra, *
      præváluit misericórdia eius super timéntes eum;
12 quantum distat ortus ab occidénte, *
      longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
13 Quómodo miserétur pater filiórum, *
      misértus est Dóminus timéntibus se.

14 Quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum, *
      recordátus est quóniam pulvis sumus.
15 Homo sicut fenum dies eius, *
      tamquam flos agri sic efflorébit.
16 Spirat ventus in illum, et non subsístet, *
      et non cognóscet eum ámplius locus eius.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 Ser. A : Corrípite inquiétos, consolámini pusillánimes, suscípite infírmos, longánimes estóte ad omnes, allelúia.
Ser. B : Omnes nos opórtet per portam Iesu Christi crucifíxi transíre, quæ non nisi in sancta Ecclésia reperítur, allelúia.
Ser. C : Det Catharína frui nos vero lúmine Christi, ac sóciet súperis virgo beáta choris, allelúia.

Ant. 3 Ser. A : In hoc nóvimus caritátem, quóniam Dó¬minus pro nobis ánimam suam pósuit; et nos debémus pro frátribus ánimas pónere, allelúia.
Ser. B : Dispóne vitam, cor et afféctum tuum solum in ista sponsa Ecclésia, pro me, sine te.
Ser. C : Sanctíssima Christi Sponsa dilécto suo iúgiter adhærébat, et unus cum illo spíritus erat, allelúia.

III

17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno †
      et usque in ætérnum super timéntes eum; *
      et iustítia illíus in fílios filiórum,
18 in eos, qui servant testaméntum eius *
      et mémores sunt mandatórum ipsíus ad faciéndum ea.
19 Dóminus in cælo parávit sedem suam, *
      et regnum ipsíus ómnibus dominábitur. –

20 Benedícite Dómino, omnes ángeli eius, †
      poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus *
      in audiéndo vocem sermónum eius.
21 Benedícite Dómino, omnes virtútes eius, *
      minístri eius, qui fácitis voluntátem eius.
22 Benedícite Dómino, ómnia ópera eius, †
      in omni loco dominatiónis eius. *
      Bénedic, ánima mea, Dómino.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Ser. A : In hoc nóvimus caritátem, quóniam Dó¬minus pro nobis ánimam suam pósuit; et nos debémus pro frátribus ánimas pónere, allelúia.
Ser. B : Dispóne vitam, cor et afféctum tuum solum in ista sponsa Ecclésia, pro me, sine te.
Ser. C : Sanctíssima Christi Sponsa dilécto suo iúgiter adhærébat, et unus cum illo spíritus erat, allelúia.

V. Adducéntur Regi vírgines post eam, allelúia.
R. Próximæ eius afferéntur tibi, allelúia.

LECTIO PRIOR

De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Romános

(8, 28-39)

Diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum

     Fratres: Scimus quóniam diligéntibus Deum ómnia cooperántur in bonum, his, qui secundum propósitum vocáti sunt. Nam, quos præscívit, et prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii eius, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus; quos autem prædestinávit, hos et vocávit; et quos vocávit, hos et iustificávit; quos autem iustificávit, illos et glorificávit.
     Quid ergo dicémus ad hæc? Si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui Fílio suo non pepércit, sed pro nobis ómnibus trádidit illum, quómodo non étiam cum illo ómnia nobis donábit? Quis accusábit advérsus eléctos Dei? Deus, qui iustíficat? Quis est qui condémnet? Christus Iesus, qui mórtuus est, immo qui suscitátus est, qui et est ad déxteram Dei, qui étiam interpéllat pro nobis?
     Quis nos separábit a caritáte Christi? Tribulátio an angústia an persecútio an fames an núditas an perículum an gládius? Sicut scriptum est: « Propter te mortificámur tota die, æstimáti sumus ut oves occisiónis ».
     Sed in his ómnibus supervíncimus per eum, qui diléxit nos. Certus sum enim quia neque mors neque vita neque ángeli neque principátus neque instántia neque futúra neque virtútes neque altitúdo neque profúndum neque ália quǽlibet creatúra póterit nos separáre a caritáte Dei, quæ est in Christo Iesu Dómino nostro.

RESPONSORIUM

2 Cor 4, 10; Rom 8, 29

R. Mortificatiónem Iesu in córpore semper circumférimus, * ut et vita Iesu in córpore nostro manifestétur, allelúia.
V. Prædestinávit nos Deus confórmes fíeri imáginis Fílii eius, * ut et vita Iesu in córpore nostro manifestétur, allelúia.

LECTIO ALTERA

[***]

E Lítteris sanctæ Catharínæ Senénsis vírginis ad novítios Ordinis sanctæ Maríæ de Monte Olivéto

(Epist. 36: ed. P. Misciattelli, vol. I, Firenze 1970, pp. 136-142)

Fontem caritatis invenietis in latere Christi crucifixi

     Filióli mei carissími in Christo dulci Iesu. Ego Catharína minístra et serva servórum Iesu Christi scribo vobis in pretióso sánguine eius vos vidére desíderans fílios usque ad mortem obœdiéntes, ab immaculáto Agno discéntes qui Patri usque ad ignominiósam mortem crucis obœdiens fuit.
     Bene atténdite quia ipse est via et régula quam sequámini opórtet vos et omnes creatúræ; illum ante mentis vestræ óculos ponátis volo. Respícite quómodo sit obœdiens Verbum istud! Ipse enim non recúsat labórem ex póndere quod a Patre recépit, at contra máximo currit desidério. Hoc vero in última Cena patefécit, dicens: Desidério desiderávi hoc Pascha manducáre vobíscum ántequam móriar. Pascha manducáre idem est ac Patris voluntátem atque Fílii desidérium adimplére. Et nihil fere témporis ante se videns (se ipsum enim ad últimum videns pro nobis Patri sacrifícium offeréndum) gaudet et exsúltat atque gaudens dicit: Desidério desiderávi.
     Et hoc erat Pascha de quo loquebátur, scílicet se ipsum cibum dare et obœdiéntia Patris sacrifícium córporis immoláre. Iam álias Iesus Pascha manducáverat cum discípulis suis sed numquam sicut nunc. O inæstimábilem dulcíssimam et ardentíssimam caritátem! Nihil cógitas de cruciátu, nihil de opprobriósa morte tua. Verbum videt quod a Patre eléctum fuit et sponsam humanitátem accépit; et iussum fuit ut nobis sánguinem suum daret ut volúntas Dei adimplerétur in nobis ita ut sánguine ipsíus sanctificarémur.
     Et ita rogo vos, filíoli mihi dulces in Christo dulci Iesu, ut numquam quidquam timeátis, in sánguine Christi crucifíxi confidéntes. Nolíte ab illo vos separáre tentatiónibus atque erróribus; neque timóre quod perseveráre non possítis, neque formídine quod obœdiéntiam Ordinémque sustinére non valeátis.
     Ut ígitur numquam timeátis volo: omnis timor servílis auferátur a vobis. Cum Paulo dulci illo amantérque dicétis: «Sústine hódie, ánima mea. Per Christum crucifíxum ómnia possum; desidério enim atque amóre in me est qui me confórtat». Dilígite, dilígite, dilígite! Qui in mundo est, mare hoc decúrrit super brácchia sua, qui autem in religióne sancta est, super brácchia návigat alteríus, id est Ordinis sui.
     Confídite! fontem caritátis inveniétis in látere Christi crucifíxi, hoc in locum et domicílium vobis ut comparétis volo. Súrgite ígitur máximo et ardentíssimo desidério; ambuláte, ingredímini et manéte in hoc dulci domicílio; neque dæmónium neque creatúra erit quæ grátiam vobis áuferat vel vos impédiat quóminus ad finem vestrum, ad Deum scílicet vidéndum ac sapiéndum, perveniátis. Amplius non dico. Permanéte in sancta et dulci Dei dilectióne. Dilígite, dilígite vos ad ínvicem.

RESPONSORIUM


R. Nihil huic vírgini sátius, nihílque dígnius in rerum natúra visum est quam Iesu Christi præcépta * et vitam ætérnam ómnibus persuadére, allelúia.
V. Dedit enim semper óperam revocáre pérditos. * Et vitam ætérnam ómnibus persuadére, allelúia.

Vel, præsertim in cantu:
R. Cibávit illam Dóminus pane vitæ et intelléctus, et aqua sapiéntiæ salutáris potávit eam; * et exaltávit eam apud próximos suos, allelúia.
V. In médio ecclésiæ apéruit os eis et implévit eam spíritu sapiéntiæ et intelléctus. * Et exaltávit eam apud próximos suos, allelúia.

Vel alia:

E Libéllo de Suppleménto Thomæ Antónii « Caffaríni », sanctæ Catharínæ Senénsis discípuli

(Pars III, Tract. III, ed. Cavallini-Foralosso, Roma 1974, pp. 305-316)

De transitu sanctæ Catharinæ Senensis

     In tértia domínica Quadragésimæ cœpit sacra virgo ex toto decúmbere de vita ab innumerabílibus pœnis quæ cotídie subcréverant in illo suo corpúsculo, et adhuc propter imménsos dolóres mentáles quibus afficiebátur propter Dei offénsas quas vidébat cotídie a christícolis perpetrári, necnon et propter perícula quæ vidébat cotídie subcréscere in Ecclésia sancta sua, propter quam tantum expasimábat, sive táliter anxiábat intus et extra.
     Et ita procéssit usque ad domínicum diem quem immediáte, in anno illo, Ascénsio domínica sequebátur, qui fuit dies 29 aprilis 1380, quando per duas horas, vel circa, ante dilúculum hábuit virgo sancta mutatiónem permáximam. Unde deliberátum fuit quod eídem darétur sacraméntum Unctiónis. Et ita factum est.
     Post sumptiónem Unctiónis, cum virgo persísteret ac si nihil quasi sentíret, módica interpellatióne facta, cœpit totáliter immutári, diversósque gestus ágere, tam brácchiis quam fácie turbulénta ac si evidénter præténderet quáliter a non parva multitúdine dǽmonum, sicut de facto erat, foret obséssa, stetítque virgo in huiúsmodi crudéli prœlio ultra horam cum dimídia.
     Consequénter vero, quasi in puncto eius fácies fuit totáliter transmutáta, in tantum quod de obscúra et turbulénta tota effécta est angélica et iocúnda. Tunc præsentávimus ante fáciem suam unam icónem ubi erant quam plures relíquiæ sanctórum, et áliquæ quam pulchræ imágines. Illa vero statim defíxit suum intúitum ad imáginem Crucifíxi et ita, óculis corporálibus Crucifíxum respiciéndo, oráre cœpit atténtius, loquéndo altíssima de bonitáte Dei.
     Et orándo consequénter cœpit peccáta sua in conspéctu Dei, licet étiam áliis audiéntibus, confitéri, dicéndo culpam suam de ómnibus peccátis suis generaliter, deínde subiungébat de illis in speciáli, sic dicens: « Mea culpa, Trínitas ætérna, quia ego offéndi miserabíliter in multa neglegéntia, ignorántia et ingratitúdine ac inobœdiéntia aliísque quam multis deféctibus. Heu mihi míseræ ... ». Et ita de istis multísque áliis deféctibus se reddébat culpábilem colúmba illa puríssima, pótius forsan hoc disponénte Altíssimo propter exémplum astántium quam pro sua necessitáte.
     [Cum autem in tali oratióne per aliquále spátium perstitísset, volvit se virgo nobis ostendéndo viam perfectiónis in módicis verbis ac imponéndo cuílibet illud quod post eius tránsitum debéret executióni mandáre, petens étiam humíliter indulgéntiam seu véniam de módica sollicitúdine quam reputábat se habuísse erga salútem nostram. O si quis tunc vidísset cum quanta reveréntia et humilitáte sacra virgo quam plúries benedictiónem recépit ab afflícta própria genetríce, cum cǽteris lacrimabíliter sibi astánte!
     Totum autem hoc oratiónem vírginis mínime interrumpébat, et cum appropinquáret ad finem optátum oratiónem singulárem fecit pro sancta Ecclésia, et quod pro ipsa vitam corpóream tradébat efícáciter affirmávit. Deínde orábat pro Urbáno VI quem étiam efíicáciter ipsa confitebátur verum Summum Pontifícem, confortándo étiam fílios quátenus debérent vitam pro ista veritáte ponere ubi foret expédiens.]
     Ultérius, cum non parvo fervóre orábat pro ómnibus utriúsque sexus sibi in Dómino præcípuis fíliis, uténdo plúribus verbis quibus usus est Salvátor cum pro discípulis suis orávit ad Patrem post módicum transitúrus ad ipsum. Et oratióne compléta, faciéndo signum sanctíssimæ crucis nobis ómnibus benedíxit.
     Et sic ámplius appropínquans ad finem per ipsam tam inténse et a diu desiderátum, perseveránsque contínue in oratióne sua, ipsum Dóminum et sponsum suum est páriter allocúta: « Dómine, tu vocas me et ego vénio ad te. Et ecce ego ad te vénio non cum meis méritis, sed solum cum misericórdia tua, quam a te peto mihi fíeri in virtúte sánguinis tui ». Et tandem plúribus vícibus clamans voce magna et dicens: « Sanguis! Sanguis! », ultimáte autem ad nostri Salvatóris exémplar dixit: « Pater, in manus tuas comméndo ánimam et spíritum meum ». Et ita dúlciter, cum fácie tota angélica, inclináto cápite emísit spíritum.

RESPONSORIUM

Col 1, 24; Gal 5, 24

R. Adímpleo ea quæ desunt passiónum Christi in carne mea, * pro córpore eius quod est Ecclésia, allelúia.
V. Qui sunt Christi Iesu, carnem crucifixérunt cum vítiis et concupiscéntiis. * Pro córpore eius quod est Ecclésia, allelúia.

Vel alia:

E Diálogo sanctæ Catharínæ Senénsis vírginis De divína Providéntia

(Cap. 167, Gratiarum actio ad Trinitatem: ed. lat., Ingolstadii 1583, f. 290v-291)

Gustavi et vidi

     O Déitas ætérna, o ætérna Trínitas, quæ per uniónem divínæ natúræ fecísti tantum valére prétium sánguinis unigéniti Fílii tui! Tu, Trínitas ætérna, es quoddam mare profúndum, in quo quanto plus quæro, plus invénio; et quanto plus invénio, plus quæro te. Tu quodámmodo insatiabíliter ánimam sátias; quóniam in abýsso tua ita sátias ánimam, quod semper remáneat esúriens atque famélica, te, Trínitas ætérna, peróptans desideránsque te vidére lumen in lúmine tuo.
     Gustávi et vidi cum lúmine intelléctus, in lúmine tuo abýssum tuam, ætérna Trínitas, atque pulchritúdinem creatúræ tuæ: propter quod intuéndo meípsam in te, vidi me fore tuam imáginem: donánte vidélicet mihi te, Pater ætérne, de poténtia tua et de sapiéntia tua, quæ sapiéntia Unigénito tuo est appropriáta. Spíritus vero Sanctus, qui procédit a te Patre et a Fílio tuo, dedit mihi voluntátem, per quam me facit aptam ad amándum.
     Nam tu, Trínitas ætérna, factor es, et ego factúra: unde cognóvi, te illuminánte, in recreatióne quam de me fecísti per sánguinem unigéniti Fílii tui, quod amóre captus es de pulchritúdine factúræ tuæ.
     O abýssus, o Trínitas ætérna, o Déitas, o mare profúndum: et quid maius mihi dare póteras quam teípsum? Tu es ignis qui semper ardes et non consúmeris; tu es qui consúmis calóre tuo quemcúmque próprium amórem ánimæ. Tu es íterum ignis qui tollis omnem frigiditátem, et illúminas mentes lúmine tuo, quo lúmine fecísti me cognóscere veritátem tuam.
     In huius lúminis spéculo cognósco te summum bonum, bonum super omne bonum, bonum felix, bonum incomprehensíbile, bonum inæstimábile: pulchritúdinem super omnem pulchritúdinem, sapiéntiam super omnem sapiéntiam: quia tu es ipsa sapiéntia, tu cibus angelórum, qui igne caritátis te dedísti homínibus.
     Tu vestiméntum coopériens nuditátem meam, pascis nos famélicos tua dulcédine, quia dulcis es absque ulla amaritúdine. O Trínitas ætérna!

RESPONSORIUM


R. Aperi mihi, soror mea, regni mei cohéres effécta; amíca mea, quæ cognovísti meæ veritátis arcána; * spíritus mei dono ditáta, effusióne sánguinis mei ab omni labe purgáta, allelúia.
V. Egrédere de quiéte contemplatiónis, et ad testimónium meæ veritátis te constánter impénde. * Spíritus mei dono ditáta, effusióne sánguinis mei ab omni labe purgáta, allelúia.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *
    te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
    omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
    tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
    incessábili voce proclámant:
Sanctus,* Sanctus,* Sanctus*
    Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
    maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *
    Apostolórum chorus,
te prophetárum *
    laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
    laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
    sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
    imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
    et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
    Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *
    Christe.
Tu Patris *
    sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
    non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
    aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
    in glória Patris.
Iudex créderis *
    esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
    quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
    in glória numerári.

* Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
    et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
    et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
    benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
    et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
    sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
    miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
    quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
    non confúndar in ætérnum.

* Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

ORATIO

Orémus:
Deus, qui tuæ circa nos veritátis lumen, in coniúncta et mirífica agnitióne nostri in te ac tuipsíus in nobis, per beátam Catharínam hauriéndum nos doces, eius précibus nobis præsta, tanta veráci cognitióne profícere virtúte ut perféctius in dies te dilígere ac tibi deservíre valeamus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Vel:
Deus, qui beátam Catharínam in contemplatióne domínicæ passiónis et in Ecclésiae tuæ servítio, divíno amóre flagráre fecísti, ipsíus intercessióne concéde ut pópulus tuus, Christi mystério sociátus, in eius glóriæ revelatióne semper exsúltet. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

    Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio Benedicámus Dómino., atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Glória Patri.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)