lat

BREVIARIUM ROMANUM

23 ianuarius 2025
Pro O.P.: B. Henrici Seuze, presbyteri


Celeberrima et suavis figura huius beati cum magistro Eckhart et Ioanne Tauler eminet inter præcellentes magistros scholæ dominicanæ spiritualitatis «a mysticis rhenanis» nuncupatæ. Henricus, divinæ Sapientiæ cultor ac dominicæ Passionis amantissimus, ortum habuit prope Constantiam in Germania, exeunte probabiliter XIV sæculo, a patre nobili et irreligioso atque a piissima matre e familia Seuze, cuius nomen accepit. Adulescens 13 annorum ingressus est Ordinem S. Dominici in conventu Constantiensi. Natura tenerus et amans, quinquennium in religione remissius vixit, sed divinæ gratiæ lumine perfusus ac mysticis muneribus cumulatus, austera vivendi ratione enituit, adversitatibus et calumniis patienter ac tacite toleratis.

Libros scripsit, quam plurimum a fidelibus dilectos, claræ famæ in historia spiritualium litterarum, qui adhuc vitam spiritualem afficiunt. Mystica eius opera — quorum quædam vulgari sermone conscripta — continuo diligi ac typis edi compertum est, illud in primis quod inscribitur Horologium Sapientiæ in quo ipse exspoliationem a sensibilibus et unionem cum Deo per contemplationem perfectionum et passionum Christi prædicat. Humilitate et caritate refulgens, cælestibus donis illustratus, amore Iesu, cuius nomen in pectore sibi insculpsit, flagrans, Ulmæ piissime obiit die 25 ianuarii 1366. A Gregorio XVI eius cultus confirmatus fuit die 22 aprilis 1831. Cuius sepulcrum sæculo XVI, dissidiis religionis sævientibus, dirutum fuit.

AD NONAM

V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper
et in sǽcula sæculórum. Amen.   Allelúia.

HYMNUS

Rerum, Deus, tenax vigor,
immótus in te pérmanens,
lucis diúrnæ témpora
succéssibus detérminans,

Largíre clarum véspere,
quo vita numquam décidat,
sed prǽmium mortis sacræ
perénnis instet glória.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Bonum mihi lex oris tui, Dómine, super mília auri et argénti.

Psalmus 118 (119), 65-72
IX (Teth)

65 Bonitátem fecísti cum servo tuo, Dómine, *
      secúndum verbum tuum.

66 Bonitátem et prudéntiam et sciéntiam doce me, *
      quia præcéptis tuis crédidi. –

67 Priúsquam humiliárer ego errávi; *
      nunc autem elóquium tuum custódiam.

68 Bonus es tu et benefáciens, *
      doce me iustificatiónes tuas. –

69 Excogitavérunt contra me dolósa supérbi, *
      ego autem in toto corde meo servábo mandáta tua.

70 Incrassátum est sicut adeps cor eórum, *
      ego vero in lege tua delectátus sum. –

71 Bonum mihi quia humiliátus sum, *
      ut discam iustificatiónes tuas.

72 Bonum mihi lex oris tui, *
      super mília auri et argénti.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 1 Bonum mihi lex oris tui, Dómine, super mília auri et argénti.

Ant. 2 In Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.

Psalmus 55 (56), 2-7b. 9-14
Fiducia in Domini verbo collocata

Christus in passione monstratur. (S. Hieronymus)

2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo, *
      tota die impúgnans oppréssit me.

3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die, *
      quóniam multi pugnant advérsum me, Altíssime. –

4 In quacúmque die timébo, *
      ego in te sperábo,

5 In Deo, cuius laudábo sermónem, †
      in Deo sperávi; *
      non timébo: quid fáciet mihi caro?

6 Tota die rem meam perturbábant, *
      advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.

7 Concitábant iúrgia, insidiabántur, *
      ipsi calcáneum meum observábant. –

9 Peregrinatiónes meas tu numerásti: †
       pone lácrimas meas in utre tuo; *
       nonne in supputatióne tua? –

10 Tunc converténtur inimíci mei retrórsum, †
        in quacúmque die invocávero: *
        ecce cognóvi quóniam Deus meus es. –

11 In Deo, cuius laudábo sermónem, *
        in Dómino, cuius laudábo sermónem,

12 in Deo sperávi; *
        non timébo: quid fáciet mihi homo? –

13 Super me sunt, Deus, vota tua; *
        reddam laudatiónes tibi,

14 quóniam eripuísti ánimam meam de morte †
        et pedes meos de lapsu, *
        ut ámbulem coram Deo in lúmine vivéntium.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 In Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.

Ant. 3 Magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, Dómine.

Psalmus 56 (57)
In afflictione oratio matutina

Passionem Domini cantat iste psalmus. (S. Augustinus)

2 Miserére mei, Deus, miserére mei, *
      quóniam in te cónfugit ánima mea;
   et in umbra alárum tuárum confúgiam, *
      donec tránseant insídiæ.
3 Clamábo ad Deum Altíssimum, *
      Deum, qui benefécit mihi. –

4 Mittet de cælo et liberábit me; †
      dabit in oppróbrium conculcántes me. *
      Mittet Deus misericórdiam suam et veritátem suam.
5 ánima mea recúmbit in médio catulórum leónum *
      devorántium fílios hóminum.
   Dentes eórum arma et sagíttæ *
      et lingua eórum gládius acútus. –

6 Exaltáre super cælos, Deus, *
      super omnem terram glória tua. –

7 Láqueum paravérunt pédibus meis, *
      et incurvávit se ánima mea;
   fodérunt ante fáciem meam fóveam, *
      et ipsi incidérunt in eam. –

8 Parátum cor meum, Deus, †
      parátum cor meum; *
      cantábo et psalmum dicam.
9 Exsúrge, glória mea, †
       exsúrge, psaltérium et cíthara, *
       excitábo auróram.
10 Confitébor tibi in pópulis, Dómine, *
       et psalmum dicam tibi in natiónibus,
11 quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua *
       et usque ad nubes véritas tua. –

12 Exaltáre super cælos, Deus, *
       super omnem terram glória tua.

Glória Patri et Fílio *
    et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
    et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 3 Magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, Dómine.

LECTIO BREVIS

Gal 5, 22. 23a. 25
Fructus autem Spíritus est cáritas, gáudium, pax, longanímitas, benígnitas, bónitas, fides, mansuetúdo, continéntia. Si vívimus Spíritu, Spíritu et ambulémus.


V. Notam fac mihi, Dómine, viam in qua ámbulem.
R. Spíritus tuus bonus dedúcat me in terram rectam.

ORATIO

Orémus:

Da nobis orántibus, quǽsumus, Dómine, ut patiéntiæ Unigéniti tui sequámur exémpla, et advérsa patiéndi constántiam habeámus. Per Christum Dóminum nostrum.

    Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.

Breviarium Romanum

textus in versione electronica © 2000-2023 Ing. Karel Mracek Dr.h.c. (fr. Pavel, diaconus, CZ)